คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ++ (( Chapter 4 )) ++
ซิน มิน่าและเวย์เดินทางไปยังบ้านของลูนากันด้วยความครื้นเครง (?)
“เปิดเพลงหน่อยดิ๊ เวร”เจ๊ซินเอ่ยสั่งกับสารถี (?) ที่กำลังเหยียบคันเร่งรถอย่างไม่มีท่าทีว่าจะผ่อนลงเลยแม้แต่น้อย เซย์เหลือบตามองกระจนนิ่งๆ ดวงหน้าหล่อ (เหรอ) แสดงความไม่พอใจสักเท่าไหร่นัก
“เห็นไหม ขับรถอยู่ เอื้อมมาเปิดดิ เจ๊ลาล่า”เวย์ตอบกลับไปอย่างหงุดหงิดนิดหน่อย “ถ้าผมปล่อยมือจากพวงมาลัยในเวลานี้ มีหวังได้ชนเสาไฟฟ้าข้างทางนี่แน่ เจ๊ เก็ทป่ะ”
“ก็ขับให้มันช้าๆหน่อยสิโว้ยยยย จะพาพวกชั้นไปลงนรกหรือไงกัน”
“เจ๊เลิกวีนได้แล้ว ไม่งั้นผมจะขับให้ชนเสาไฟฟ้าจริงๆแน่!”เวย์เริ่มขึ้นเสียง แล้วตัดรำคาญด้วยการละมือไปเปิดเพลงอย่างรวดเร็ว เค้าจะคิดอะไรซักหน่อย แล้วยังจะมากวนอยู่ได้
“เมนส์เมาไม่ปกติหรือไง อยู่ๆก็อารมณ์เสีย”เจ๊ซินก็ยังไม่วาย จะหาเรื่องพูด (กัด) กับเวย์ให้ได้
“ถามมิน่าโน้น ว่าเมนส์มาปกติหรือไม่ เพราะผมเป็นผู้ชาย”เวย์กัดฟันตอกกลับ และพยายามทำใจตนเองให้เย็นที่สุดเท่าที่ทำได้ “ถ้าเจ๊ไม่พูดสักครึ่งชั่วโมงก็ไม่มีใครว่าหรอกนะ”
ซินเดอเรลล่าผู้งดงามทำหน้าบึ้งตึงแล้วปล่อยตัวไปพิงเบาะอย่างแรงด้วยอารมณ์โมโห
เวย์ก็ซิ่งรถแบบเส้นผ่าแดงผ่าแปดไปหลายครั้ง ทั้งเฉี่ยวรถคันอื่น เหยียบคันเร่งซะมิดเมื่อไฟกำลังจะแดง หักโค้งกระทันหัน ฯ ทำเอาใจหายใจคว่ำไปหลายรอบ
มิน่าที่ขึ้นรถมาก็หลับไปแล้ว จึงไม่รู้เรื่องอะไรกับใครเค้าเลย หลับฝันหวานอย่างเดียว
ผ่านไปสักพัก เวย์ก็หักพวงมาลัยเลี้ยวโค้งเข้าประตูบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ก่อนจะเหยียบเบรกกะทันหันตรงหน้าประตู พอดิบพอดี
“เชิญลงได้แล้ว ถึงแล้ว”เวย์ลงไปเปิดประตูรถให้กับซินและมิน่าที่นั่งลูบหัวปอยๆด้วยความเจ็บจากการกระแทกกระจกรถ
“เฮ้... ที่หลังช่วยเบรกให้ดีๆหน่อยดิ อยู่ๆก็เบรกกะทันหันอย่างงี้ หัวก็กระแทกพอดี”มิน่าโวยขึ้นลั่น เวย์ส่งสายตาหน่ายๆให้อย่างเซ็งๆ
“หลับก็หลับตลอด รถก็ไม่ได้ขับ จะบ่นหาเหวไรว่ะ”เวย์สวนกลับเสียงแข็งก่อนที่จะเดินไปเคาะประตูอย่างรัวเร็ว
ก๊อกๆๆ ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“เฮ้ยยยย จะถล่มบ้านกันตั้งแต่ตีสองเลยเหรอออออออออ”ร่างอวบวิ่งโร่ออกมาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เวย์จะเปลี่ยนจากการทุบประตูไปถีบประตูแทน
“ไง ฟักทองอ้วน”เจ๊ซินเอ่ยทักขึ้นคนแรกด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ลูดอฟ น้องตัว (ไม่) น้อยผู้เป็นคนสนิทคนหนึ่งของตัวเจ๊ซิน
“เจ๊”ลูดอฟวิ่งถลาเข้าไปกอดพี่สาวคนงานของเค้าอย่างดีใจ “พี่ซินไม่โทรมาบอกผมก่อนล่ะครับ ว่าพวกพี่จะยกโขยงกันมา”
“เวย์มันชวนมา”ทั้งคั่นไปมองร่างบางของชายอีกคนที่เมื่อสักครู่ยังยืนอยู่ไม่ไกลจากพวกเค้า แต่... ในเวลานี้ “อ้าว เฮ้ย มิน่ากับเวย์ไปไหนว่ะ”
“หาลูนา”สองเสียงพูดขึ้นพร้อมกัน ก่อนที่จะออกวิ่งขึ้นไปชั้นบนอย่างรีบเร่ง
มิน่ากับเวย์ที่แอบขึ้นมาปลุกลูนาอย่าไม่เกรงใจคนป่วยที่กำลังพักผ่อนเลยแม้แต่น้อย พอลูนาโวยวายพร้อมกับลุกขึ้นแล้ว ทั้งสามก็นั่งสุมหัวกัน่าจะทำอะไรดี
“เล่นเกมส์กัน”มิน่าเสนอขึ้นคนแรก
“นอนเหอะ”ลูนายังคงติดลมง่วง ยังไงก็จะนอนให้ได้ พูดขึ้นต่อ
“เล่มเกมส์น่า”
“ไม่เอา นอนเหอะ ง่วง”
“เล่มเกมส์”
“นอน”
“เล่น”
“นอน”
“เล่มไพ่กันมะ??”จู่ๆเวย์ก็เสนอขึ้นกลางวง พร้อมกับหยิบไพ่สำรับหนึ่งออกมาเตรียมที่จะเล่น มือเรียวสลับไพ่ไปพรางๆระหว่างรอคำตอบ
“ไพ่หรอ...”
“ไพ่”
“เล่นอยู่แล้วววววว มาเลย สมสิบ”ทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน ลูนาหายง่วงทันทีที่เจอเรื่องน่าสนใจ
ขณะที่เวย์กำลังจะแจกไพ่นั้น สองสาวที่วิ่งขึ้นมาก็เปิดประตูห้องพร้อมกับวิ่งพรวดเข้ามาอย่างว่องไว
“คิดจะเล่นไพ่ตอนตีสองกันเนี้ยนะไอ้เด็กบ้าาาาาาา”ลูดรอฟตะโกนลั่น
“ใช่ แล้วยังไม่ชวนอีก แจกไพ่มาเลย แจกมาๆ”เจ๊ซินดึงลูดรอฟลงไปร่วมวงด้วยอย่างรวดเร็ว
“ป๊อกนะเจ๊”
“เออ เจ้ามือล่ะ”
“มิน่าอ่ะเจ๊ ตาละวอนนะ”จบคำ เวย์ก็แจกไพ่ให้คนละสองใบอย่างว่องไว
“ป๊อกแปด”
“เก้า”
“เจ็ด”
“ป๊อกเก้า”
“แปด”
“ผมชนะ เอามาเลยๆ จ่ายมา”
“โหยยย อะไรว่ะ มาถึงป๊อกเก้า”
เสียงบ่น เสียงหัวเราะดังขึ้นตลอดการเล่นไพ่ป๊อกเด้ง ทั้งห้าเล่นกันอย่างสนุกสนาน ทั้งได้ทั้งเสียผลัดกันไป และแน่นอน ว่าคนที่เสียมากที่สุดคือ... ลูดรอฟ ที่เป็นพวกเก็บความลับไม่เก่งนั่นเอง จนกระทั่ง...
“พี่ซิน เฮียให้มาตามแน่ะ”เสียงใสๆดังขึ้น พร้อมกับร่างเพรียวลมสองร่างที่เดินเข้ามาในห้อง “เฮียนอนไม่หลับ ถ้าเจ๊ไม่กลับไปนอนด้วยอ่ะ”
“ตีสองครึ่งเนี่ยนะ ให้ตายเหอะ เออๆ ชั้นกลับก่อนนะเว้ยย เจอกันที่ร้ายพรุ่งนี้”แล้วร่างของคนงานก็หายลับไป
เฮลนั่งลงแทนที่เจ๊ซินที่ลุกออกไปทันที ส่วนฮิลถูกถีบไปนยั่งชิดมุมข้างๆเวย์ที่ไม่ทีใครนั่งอยู่...
“เล่นบ้างๆ แจกมาเลยแจกๆ”เฮลกระดิกนิ้วน้อยๆ ดวงตาฉายแววพราวระยับ
“ไม่อยากเล่นป๊อกอ่ะ ขอสมสิบ”ฮิลที่ไม่มีบทพูดมานานพูดขึ้นกลางวงทันที
“ก็ดี เบื่อป๊อกแล้ว”
“เสียเยอะเลยเบื่ออ่ะเด่ะ”
“ฮิล อย่ามาล้อชั้นนะ”
“เอ้าๆ อย่าเพิ่งเถียงกัน จะแจกแล้ว”
“เฮ้ๆ ไมมันอย่างงี้ล่ะ”
“ไม่สวยเลยให้ตายเหอะ”
“หึๆ”
..................
........
.
ทั้งหกเล่นกันไป บ่นกันไปกับไพ่ที่ได้ในแต่ละตา จนกระทั้งถึงรุ่งสาง เวลาที่ใครๆเขาออกไปทำงาน แต่... ทั้งหกกลับหลับสนิท ระเนระนาดกันไป โดยที่เวย์งัวเงียขึ้นมาเก็บไพ่พร้อมกับจับฮิลที่เอาตัวเขาเป็นหมอมข้างเอาไว้ไม่ให้ร่วงลงไปกองบนพื้น
Sa kI
ความคิดเห็น