คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Round 7 : (กลับมา)
.
.
.
เช้าวันศุกร์ที่แสนสดใส เป็นเพราะความบังเอิญหรือเพราะฟ้าจงใจ หรือเพราะอะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้ทั้งนิชคุณและอูยองไม่มีคาบเช้าเหมือนกัน และเพราะอะไรที่ทำให้อูยองเป็นคนติดอ้อมกอดจนต้องกลิ้งไปกอดนิชคุณทุกทีไป และเพราะอะไรที่ทำให้นิชคุณกอดตอบ และเพราะอะไรที่ทำให้คิมจุนซูหวงน้องชายคนเดียวซะเหลือเกิน และจะเพราะอะไรอีกนั่นละ ที่ทำให้พี่ชายขี้หวงคนนี้กลับมาในวันศุกร์ที่อากาศแจ่มใส เปิดประตูเข้าห้องนอนเพื่อนตัวขาวด้วยความรื่นเริง หวังจะได้เห็นน้องชายที่หวงนักหวงหนา นั่นละ เพราะความบังเอิญหรือเพราะฟ้าจงใจ
"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ว้ากกกกกกกกกกกกก ไอ้คุณณ แกกกกกกกกกก"
โครม โครม โครม !!
"เฮ้ยย เกิดไรขึ้น" เสียงร้องเฮ้ยดังมาจากหนุ่มสูงยาวเข่าดีนามอ๊คแทคยอนที่วิ่งพรวดพราดตามเมียรักเข้ามาเมื่อได้ยินเสียงอันทรงพลังนั่นตะโกนลั่นแล้วก็ต้อง "เฮ้ยย !!" ออกมาอีกครา เมื่อตาย่นๆ เห็นอะไรในห้องชัดๆ ตุ๊กตาตัวใหญ่กองอยู่บนพื้น แถมเก้าอี้ล้มระเนระนาด แต่ก็ไม่น่าตกใจเท่าร่างสองร่างที่นอนอยู่บนเตียง
"น้องชายฉันนนน ไอ้แทคค จัดการเพื่อนแกเดี๋ยวนี้ !!" คิมจุนซูชี้นิ้วสั่นระริกไปที่ร่างสองร่างที่บังเอิ๊ญบังเอิญกอดกันกลมดิกบน 'เตียงกว้าง'
"ฉิบหายละไอ้คุณ" อ๊คแทคยอนก็ประคองตัวสั่นระริกถลาเข้าไปหาเพื่อนรักและน้องของเมียรัก คาดว่าถ้าไม่แยกสองคนนี้ภายในศูนย์จุดหนึ่งวินี้ละก็ คอนโดนี้ต้องโดนบึ้มด้วยระเบิดคิมจุนซูเป็นแน่ "ไอ้คุณโว้ยยย ตื่นๆๆ ปกติมึงไม่ได้ขี้เซานี่หว่า"
"อะไรว่ะ เสียงดังเดี๋ยวน้องตื่น" นิชคุณงัวเงียตื่นขึ้นมานั่ง ส่วนน้องที่พูดถึงก็ยังนอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวเช่นเดิม นิชคุณมองไปที่แทคยอนที่นั่งทำหน้าบู้บี้เหมือนกลัวอะไรสักอย่าง มือขาวลูบท้ายทอยเบาๆ ร้อนวูบวาบชอบกล
"ทำไมตื่นสายวะ ปกติมึงตื่นเช้านี่หว่า"
"เมื่อคืนเล่นเกมส์กับน้องดึกไปหน่อย มึงถึงเมื่อไหร่วะ ? แล้วจุนซูอ่ะ"
"เอ่อ แล้วน้องไหนวะเนี่ย ? เมียมึงเหรอ ?!"
โครม !!!
"เฮ้ย !/เฮ้ย !"
"ไอ้แทคคคคค !!"
"ขอโทษคร้าบบบ ผมผิดไปแล้วว"
.
.
.
"อูยอง ! บอกพี่มาเดี๋ยวนี้ นี่มันอะไรร ?!!!" อูยองถึงกับเอามือเล็กๆ ปิดหูไว้เพราะเสียงแปดหลอดของพี่ชาย รู้สึกว่าเหตุการณ์นี้มันคุ้นๆ ชอบกล เหมือนเคยเจอเลยแฮะ เดจาวูรึเปล่า
"เปล่าฮะ"
"ยังจะมาแก้ตัวอีก ไอ้ที่นอนกอดกันมันยังไง ?! แล้วนี่อีก กางเกงน่ะ สั้นไปรึเปล่า จะยั่วเรอะ ?!!" นิ้วเรียวสวยของพี่ชายจิ้มยึกๆ บนหน้าผากจนคนเป็นน้องชายหน้าหงาย
"น้องไม่ได้ทำอะไรนะ น้องแค่กอ.."
"แค่กอดเรอะ !!! อยากกลับไปอยู่กับพ่ออีกใช่ม้ายยยยยยยยยยยยยยย ????"
"แงงงงงง พี่จุนซูบ้าไปแล้ว พี่คุณณณ ช่วยน้องด้วยยย" อูยองลุกจากที่ที่ตัวเองนั่งคุกเข่าเตรียมโดนลงทัณจากพี่ชาย แต่ดูจากหน้าทะมึงถึงและจากที่พี่ชายไม่ฟังอะไรเขาเลย สงสัยวันนี้คุยกันทั้งวันก็คงไม่จบ อูยองวิ่งปรู๊ดเดียวเข้าไปหานิชคุณที่ยืนแอบๆ อยู่ตรงประตูครัวกับอ๊คแทคยอน
อูยองวิ่งไปหลบหลังนิชคุณ มือเล็กกำชายเสื้อนอนสีขาวร่างสูงแน่น กลัวพี่ชายที่กำลังจะกลายร่างเป็นยักษ์แล้ว
"อูยองง !! ออกมาหาพี่เดี๋ยวนี้" จุนซูพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วแสง แทคยอนเห็นท่าไม่ดีต้องรีบมายึดแขนเรียวของแฟนตัวเล็กไว้
"พี่คุณ ช่วยน้องด้วย พี่จุนซูจะกินหัวน้องอยู่แล้ว"
"อ๋อ นี่ถึงขนาดเรียกพี่เรียกน้อง สนิทกันขนาดนั้นเชียว" จุนซูร้องเหอะ สะบัดหน้าพรืด งอนน้องชายเป็นที่เรียบร้อย ตอนทีจุนโฮ จุนซูจัดการนิดหน่อย น้องชายสุดที่รักก็ไปจากไอ้เด็กแสบนั่นเรียบร้อยแถมอูยองก็ยังไม่ขัดเขาอีกต่างหาก เป็นที่พอใจให้เขายิ่งนัก แล้วนี่อะไร ไม่ใช่แค่น้องไม่ยอม นี่ถึงขนาดเข้าหาไอ้หน้าหล่อนี่เลยเหรอ
"พี่จุนซู น้องเปล่าทำอะไรนะฮะ พี่คุณช่วยด้วยดิ" ประโยคหลังพูดกับพี่คุณเบาๆ เมื่อเห็นเพื่อนของพี่ชายเอาแต่นิ่งเงียบ
"จุนซู ช่วยมีเหตุผลหน่อยได้ไหม ?"
"แกก็ช่วยบอกมาดิไอ้คุณ ว่าเหตุผลอะไรที่แกนอนกอดน้องชายฉันน่ะ"
"พี่ก็รู้ว่าน้องติดหมอนข้างนี่ฮะ ตอนนั้นมันไม่มีนี่" อูยองพูดแทรกขึ้นมาทั้งๆ ที่ไม่โผล่หน้ามาจากหลังนิชคุณ
"งั้นพี่พาไปซื้อ โอเคมั้ย ? น้องนี่อยากกลับไปอเมริกามากใช่มั้ยห้ะ ?!!!"
"จุนซู นายจะขัดใจน้องทำไม ?"
"ยุ่งหน่านิชคุณ เหอะ นายไม่เป็นฉันไม่รู้หรอก" สะบัดหน้าพรืดอีกรอบ
"พี่จุนซู ขอเหอะนะ น้องไม่อยากไปอยู่อเมริกาแล้ว อย่าไปฟ้องอะไรพ่ออีกเลย" อูยองอ้อนวอน คราวที่แล้วก็เป็นเหมือนอย่างตอนนี้ เขาไปค้างบ้านจุนโฮ ตอนเช้าของอีกวันพี่จุนซูก็มาตาม พี่ชายก็เห็นว่าเขากำลังกอดกับจุนโฮอยู่ เลยวิ่งโร่ไปฟ้องพ่อแบบนั้น พอเขากลับมาจากบ้านจุนโฮเลยได้รับคำประกาศิตว่าต้องไปอเมริกาทั้งๆ ที่เขาไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วยแท้ๆ และเพราะกับจุนโฮเขาไม่ได้คิดอะไรเกินเพื่อน ถ้ากอดก็กอดเพื่อน ถ้าหอมแก้มก็หอมแก้มเพื่อนเท่านั้น แต่สำหรับพี่คุณไม่ใช่ เขารู้สึกหวั่นไหวเวลาอยู่ใกล้ๆ หัวใจเต้นแรงและหน้าร้อนผ่าว พอได้ยินว่าพี่จุนซูจะไปฟ้องพ่ออีก ใจเขาก็วูบหาย กลัว กลัวจะไม่ได้เจอกับคนที่ทำให้เขาใจเต้นแรงอย่างพี่คุณอีก
"ก็ได้ แต่พี่ก็ถือว่าน้องทำผิด"
"อ ..อืม" อูยองตอบรับเสียงสั่นยังไม่ยอมโผล่หน้ามาจากหลังนิชคุณ ส่วนคนตัวสูง เขารับรู้ได้ถึงความเปียกชื้นตรงหลังบริเวณที่คนน่ารักซบอยู่ อูยองกำลัง ..ร้องไห้
"อูยอง ออกมาหาพี่" จุนซูพูดเสียงอ่อน แต่อูยองก็ยังไม่ยอมโผล่ออกมา ร่างเล็กบางกระตุกชายเสื้อนิชคุณ พูดอู้อี้ๆ ว่าให้พาเข้าห้อง
/นายควรไว้ใจน้องนาย/ นิชคุณพูดไร้เสียง แล้วหันหลังโอบประคองน้องน้อยไว้ในอ้อมกอด พาคนตัวเล็กเข้าห้องไป ทิ้งให้คนหวงน้องชายจมอยู่กับความรู้สึกผิด
.
.
.
"ฉันหวงน้องผิดนักรึไงแทค"
"มันก็ไม่ผิดหรอก แต่บางทีมันก็มากเกินไป" แทคว่า เขารู้ว่าแฟนตัวเองรู้สึกไม่ดีที่ทำให้น้องชายร้องไห้แต่เชื่อได้เลยว่าถึงแม้จะย้อนเวลากลับไปได้ จุนซูก็ยังคงทำแบบนั้นอยู่ดี
"ก็ไม่รู้สิ ฉันรู้สึกเหมือนฉันมีเขาอยู่แค่คนเดียว ฉันกลัวใครมาแย่งความรักจากน้องชายไป ฉันกลัวว่าถ้าฉันยอมให้น้องมีแฟนหรือคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน น้องจะไม่รักฉันอีก" จุนซูพรั่งพรูมาด้วยความอึดอัด เขาก็เคยถูกแม่ว่าเรื่องหวงน้องไม่เข้าท่า แต่เพราะพี่น้องเขามีถึงห้าคน อูยองที่เป็นน้องสุดท้องมักจะได้ความรักมากจากใครๆ จนบางทีเขาก็แอบรู้สึกอิจฉา แต่ก็เพราะน้องคนนี้ที่มักจะเข้ามาเล่นมาหาเขาก่อน เขาถึงได้รู้ว่าอูยองก็รักพี่ชายคนนี้ไม่แพ้ใคร และเพราะรู้ตัวว่าตัวเองเป็นคนโลภ เขาถึงไม่อยากให้น้องที่เขารักและรักเขา ต้องแบ่งปันความรักนั่นให้คนอื่น เขาถึงได้กีดกันตลอดมา ไม่ว่ากับใครก็ตาม
"นายยังมีฉันอย่าลืมสิจุนซู นายยังมีแทคยอนคนนี้ และฉันเชื่อว่าถึงแม้น้องนายจะมีแฟนหรือคนอื่นที่ไม่ใช่นาย แต่น้องก็ยังรักนายไม่เปลี่ยนแปลง ไม่อย่างนั้นเขาจะมาอยู่ที่นี้กับนาย ยอมให้นายแบบนี้เหรอ อูยองน่ะ รักนายจะตายไป" แทคยอนยิ้มจนตีนกาขึ้นริ้ว "ฉันก็รักนายเหมือนกัน"
จุนซูซบลงที่ไหล่กว้างของแฟนหนุ่ม "ขอบคุณนะแทค ฉันก็รักนาย"
.
.
.
.
.
TBC in Round 8 : (ที่หวงแปลว่ารัก)
Talk : ที่มาลงช้าเพราะเปิดเทอมแล้วค่ะ แงงงงงงงงงงงงงง ขออภัยยย *โค้ง*
ปล. (สปอย) เรื่องนี้จุนโฮไม่เมะนะ แต่เป็นเคะซึน (ขอประทานอภัยที่หมียังไม่ออก #กินกล้วยอยู่)
ปล. (สปอย2) เลิฟไม่หวานเลี่ยนแน่นอนค่ะ อย่างน้อยต้องมีดราม่า
ปล. (สปอย3) ใครต้องการเอ็นซี มีแน่ค่ะ แต่รอแปป เขายังไม่ได้เป็นแฟนกัน ฮิฮิ
ปล. อูยองไม่ไร้เดียงสานะ แต่ซื่อ ..ที่พี่เขาจีบน่ะ กว่าจะรู้ตัว หึหึหึ.
รีดเดอร์จ๋า *กระพริบตาปริบๆ* ตอนหน้าช้านิดนึงนะ ประมาณวันอังคาร แหะๆ
ความคิดเห็น