ฮะนะ เรงอัย ดอกไม้กับความรัก

ลำดับตอนที่ #1 : การพบกัน

ปัง! ปัง ! เฮ้ย.....นี่ฟุนากิตื่นยัง เนี่ยมันสายแล้วนะ เปิดเรียนวันแรกกะเข้าห้องปกครองเลยหรือไง

หา!!!!!!!!!!! พี่  คาโอ ทามไม่เพิ่งมาเรียกมัน8โมงแล้วนะ

ก็ใช่นะสิ พี่ไปก่อนนะไม่อยากมีเรื่องวันแรก บ๋ายบาย นะน้องสาว

อ่าว...พี่คาโอไม่ห่วงน้องสาวบ้างเลยนะ

ตายแล้วฉันจะอาบน้ำทันไม่เนี่ย   อะไม่อาบละกันเปิดเรียนวันแรกไม่เป็นไรหรอก ตึก ๆ ฉันใช้เวลาในการอาบน้ำไม่ถึง2นาทีแล้วรีบวิ่งไปที่ป้ายที่รถเมล์ทันที แต่แล้วฉันก็สะดุดในขวดบ้ากลางถถนเข้าให้

ว๊าย...............????????????????

หา....อะไรกันเนี่ย  ????  ตุบ- - - ตุบ

นี่เทอ....ทำบ้าอะไรเนี่ย มาทับฉันทำไม หา!!!!!!!!!!!!!!!!! หรือว่าอยากบรรเลงเพลงรักบนถนนหรือไง อดใจไว้ไม่ไหวเลยหรือน้องสาว

นี่นาย  มาว่าอะไรฉันแย่ๆอย่างนี่เล่าฉันไม่ได้ตั้งใจจะล้มทับนายนะ   ฉันรีบลุกขึ้นแล้วปัดเสื้อผ้าให้ดูดี

เออ....ยังไงฉันก็ขอโทษนะค่ะ......ไปละค่ะ

อ่าว ยัยบ้า มาทำชั้นเลอะเทอะแล้วหนีหรอ อย่าให้เจออีกนะ เธอเสร็จชั้นแน่  ฮึ่ม!!!!!!!!!!!!!

          ฉันรีบโกยอ้าวหนีทันทีแน่สิ ถ้าฉันไม่หนีนะเสร็จนายนั่นแน่ หน้าตานายนั่นโกรธแล้วก็เอาเรื่องมาก ขืนฉันอยู่ต่อนายนั่นเล่นงานฉันเละแน่ แล้วอีกอย่างตอนนี้ฉันจะต้องรีบไปโรงเรียนนะสิเพราะว่าอีกหนึ่งนาทีประตูโรงเรียนจะปิดแล้ว..........

                เอี๊ยด!!!! เฮ้อทันประตูโรงเรียนปิดพอดี ฉันเนี่ยวิ่งเร็วใช้ได้แฮะ แต่เหนื่อยชะมัดยากเลย  แฮ๊กๆๆๆ

เฮ้อผู้ชายเมื่อกี้นี้หล่อชะมัดยากเลยแฮะ แต่ ปากเสียมากไปหน่อย หนอยมาว่าฉันอยากบรรเลงเพลงรัก ยี้ สกปรกที่สุด ผู้ชายอะไร้ ลามก อนาจาร ยึ้ย!!!!  คิดแล้วขยะแขยง ไม่คิดดีกว่า

นี่......???? ฟุนากิจังจ๊ะ

อ่าว อายุมิจังหรอ  หันไปทักพลางเดินไปหา

อืมฉันเอง เปิดเทอมวันแรกฟุนากิก็มาสายเชียวนะ  หึ

โธ่....ก็ไอ้พี่คาโอรุนะสิไม่ยอมปลุก มาเรียกสะสายเชียว อะ

เทอ!!!!!นะก็มีข้อแก้ตัวเสมอแหละ  เฮ้อ

อ่าวนี่อายูมิเทอถอนหายใจใส่ฉันหรอ ฮะ  ฉันพูดและมองค้อนใส่อายูมจัง

อืม ทามไม  อายูมิจังไม่สนใจฉันเลย

นี่อายูมิจังอย่างอนฉันเลยนะ เรารีบไปเรียนกันเถอะ เดี๋ยวได้คะแนนไม่ดีไม่รู้ด้วยนะ

อืม ไปสิ ชั่วโมงแรกของอาจารย์โหดด้วย ไปกันเถอะ

                ชั่วโมงแรกในการเรียนของวันนี้ฉันก็ตั้งใจเรียนอย่างเคย แน่นอนฉันไปคนเรียนเก่งอยู่แล้วนี่ 555+

ปีนี้ฉันอายุ17ปีแล้วก็เรียนปี2แล้วด้วยนะ แล้ววันนี้ทั้งวันฉันก็ตั้งใจเรียนอย่างเต็มที่จนกระทั่งเลิกเรียน

“นี่...ฟุนากิจัง กลับบ้านกันเถอะ” อายูมิชวนหลังเราเก็บกระเป๋ากันเสร็จ

“อืม ... อายูมิจัง วันนี้อายูมิคงต้องกลับบ้านคนเดียวนะ” ฉันพูดอ่อยๆเพราะกลัวทำให้อายูมิจังงอนอีก

“อ่าว...ทำไมละ ฟุนากิ” อายูมิเสียงดังใส่ฉันทันที

“เออ..คือว่าฉันต้องไปหาพี่คาโอรุก่อนนะ” ฉันพยายามทำให้อายูมิเข้าใจ “เธอเข้าใจฉันใช่มะ”

“อืม ไม่เป็นไร งั้นฉันกลับก่อนนะ แต่คราวนหน้า เธอต้อง....” อายูมิเว้นวรรค

“อืม..ฉันรู้หรอกน่า กลับบ้านดีดีนะ” ฉันบอกลาเพื่อน”

“โชคดีเหมือนกันนะ” แล้วอายูมิก็โบกมือลาฉันก่อนเดินจากไป

                ฉันรีบเดินไปที่โรงเรียนของพี่คาโอรุทันที โรงเรียนของพี่คาโอรุอยู่ตรงข้ามกับโรงเรียนของฉัน

จึงไม่ยากนักที่ฉันจะเดินไปหา โรงเรียนของพี่คาโอรุเป็นโรงเรียนสหมีทั้งผู้หญิงและชายซึ่งต่างจากโรงเรียนของฉันที่เป็นโรงเรียนหญิงล้วน เมื่อฉันเค้ามาในโรงเรียนดูเหมือนฉันเป็นคนแปลกปลอมสำหรับที่นี่แต่อย่าคิดมากรีบเรียกพี่คาโอรุดีกว่า

นี่.........พี่คาโอรุ  ได้ยินหรือเปล่าว ในขณะที่ฉันกำลังแหกปากตะโกนรียกพี่ชายของฉันอยู่นั้นดูเหมือนจะมีสายตาหลายคู่จับจ้องมาที่ฉันและหนึ่งในนั้นนก็คือสายตาของ   นะ...นาย