แทนกาย...เด็กชายผู้เกิดจากรัก

ลำดับตอนที่ #4 : ดวงใจ ปุตฺตา วตฺถุ มนุสฺสานํ (บุตรเป็นที่ตั้งของมนุษย์ทั้งหลาย)

 

ดวงใจ

ปุตฺตา วตฺถุ มนุสฺสานํ

(บุตรเป็นที่ตั้งของมนุษย์ทั้งหลาย)

แทนกายลูกรัก

หนูหลับสนิทไปแล้ว หลังจากแม่เช็ดตัวให้ลูกเสร็จไปเมื่อครู่...รอยเลือดกำเดาสีแดงสดของลูก ยังเปื้อนเปรอะติดอยู่บนผ้าขนหนู แม่ลูบศีรษะให้ลูกเบา ๆ พร้อมเช็ดน้ำตาให้กับตัวเอง

แทนกายลูกแม่...หนูเจ็บมากหรือเปล่าลูก...ลูกของแม่เป็นอย่างไรบ้าง แม่ขออย่าให้หนูต้องเป็นอะไรมากไปกว่านี้เลยนะลูกนะ แม่ได้แต่ภาวนากับตัวเองภายในใจ....

และอีกคำพูดหนึ่ง ที่แม่อยากจะบอกหนูเหลือเกินว่า แม่ขอโทษ หนูอภัยให้แม่ด้วยนะลูก...ที่แม่พลอยทำให้หนู ต้องมาลำบากไปกับแม่ด้วย....

เมื่อตอนบ่ายแม่พาหนูไปขายของที่ตลาดนัดมา....หนูตากแดดร้อนเปรี้ยง แม้แม่จะเตรียมหมวก และกางร่มให้ลูกแล้ว แต่แม่ก็ยังไม่สามารถปกป้องลูกของแม่ได้...

แม่ขอโทษนะลูกนะ....แม่ไม่อยากเห็นหนูนอนซมเพราะพิษไข้แบบนี้ แม่ทนไม่ได้ทุกครั้งที่เห็นลูกของแม่ไม่สบาย...และเจ็บปวด...

แม่ไม่สามารถทำใจให้เข็มแข็งได้...เมื่อเห็นลูกของแม่กำลังอ่อนแอ....

นี่แหละลูกเอ๋ย...ความรักของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ล่ะ...ไม่มีแม่คนไหนหรอกลูกที่จะทนเห็นลูกตนเองเจ็บปวดอยู่ได้โดยไม่รู้สึกอะไร....

ไม่มีแม่คนไหนหรอกลูก ที่อยากเห็นลูกตนเองนอนเจ็บไข้ไม่สบายอย่างนี้....

แม่ไม่ปรารถนาให้ลูกของแม่ต้องเป็นแบบนี้เลย...ไม่เลย...ดวงใจของแม่

รีบหายป่วยไว ๆ นะลูกนะหนูจะได้ลุกขึ้นมาเช็ดน้ำตาและเป็นแรงใจให้กับแม่ต่อไปอย่างไรกันล่ะ...

แม่รอหนูอยู่นะ...คนดี

จากแม่ผู้รักลูกอย่างสุดหัวใจ.