แทนกาย...เด็กชายผู้เกิดจากรัก

ลำดับตอนที่ #3 : ของขวัญวันเกิด โย จ ปุตฺตานมสฺสโว (บรรดาบุตรทั้งหลาย บุตรผู้เชื่อฟังเป็นผู้ประเสร

 

ของขวัญวันเกิด

โย จ ปุตฺตานมสฺสโว

(บรรดาบุตรทั้งหลาย บุตรผู้เชื่อฟังเป็นผู้ประเสริฐ)

แทนกายลูกรัก

อีกไม่กี่วันก็จวนครบรอบวันเกิดปีที่ ๑๑ ของหนูแล้วนะครับ...

แม่จึงนั่งคิดเล่น ๆ ว่าปีนี้แม่จะให้อะไรเป็นของขวัญวันเกิดลูกดี...

เมื่อคืนหนูโทรศัพท์ไปหาพ่อ และบอกพ่อว่าหนูอยากได้โทรศัพท์มือถือ รุ่นใหม่ แม่รู้อยู่แล้วถึงคำตอบ ว่าจะมีผลลัพธ์จะออกมาเป็นเช่นไร...

สักครู่หนึ่ง แม่เห็นหนูวางสายจากพ่อ แล้วหลบมุมกลับมานั่งร้องไห้ แม่ถามหนูว่าพ่อไม่อนุญาตใช่ไหม...แทนกายตอบว่าใช่ แล้วร้องไห้ต่อไปด้วยความน้อยใจ และผิดหวัง...

แทนกายลูกแม่

หนูคงคิดใช่ไหมว่าพ่อใจร้ายกับหนู แม่ไม่อยากให้หนูคิดอย่างนั้นเลยนะลูกแม่เข้าใจในเหตุผลของพ่อดีว่าทำไมพ่อถึงไม่อนุญาตหนูในเรื่องนี้...

เพราะฉะนั้นแม่จึงจำเป็นต้องอธิบายให้หนูเข้าใจ เพราะไม่อยากให้หนูเก็บความโศกเศร้าเสียใจ จนกลายเป็นอคติกับพ่อของลูกไป....

จริงอยู่...ถึงแม้ว่าพ่อจะไม่ค่อยดูแลเอาใจใส่หนูเท่าไหร่นัก แต่ในครั้งนี้แม่ขอเข้าข้างพ่อเต็มประตูเลยล่ะ ว่าพ่อได้ทำสิ่งที่ถูกต้องกับลูกแล้ว !

นี่แน่ะแทนกาย แม่จะบอกอะไรให้หนูฟังนะลูกนะ การที่หนูเรียกร้องขอของขวัญวันเกิดจากพ่อแม่นั้น พ่อแม่ไม่ได้ว่าอะไรหนูหรอก แต่ของขวัญที่หนูอยากได้ต่างหาก คือสิ่งที่ไม่เหมาะสมกับลูกในวัยนี้ ไม่เชื่อหนูลองค่อย ๆ นั่งคิดไตร่ตรองให้รอบคอบดูสิ แล้วหนูจะรู้ว่า ทำไม่พ่อไม่อนุญาตให้โทรศัพท์เป็นของขวัญวันเกิดแก่ลูกของแม่ได้

ความจริง แม่ได้ให้โทรศัพท์แก่ลูกเอาไว้ใช้เครื่องหนึ่งแล้วใช่ไหมเล่าลูก และที่แม่มีความ ‘จำเป็น’ ให้หนูใช้โทรศัพท์ ก็เพราะเราจะได้ติดต่อสื่อสารกันในระหว่างที่แม่ไม่อยู่ ถึงแม้ว่าเครื่องของลูกจะตกรุ่นไปแล้ว และไม่มีลูกเล่นพิเศษอะไรเลย แต่ก็สามารถรับสาย และโทรออกได้เป็นอย่างดี ตัวเครื่องก็ยังดูดีอยู่มาก เพราะแม่เป็นคนใช้ข้าวของทะนุถนอม แต่สิ่งที่หนูอยากได้มากไปกว่านั้นก็คือ สามารถเช็คอินเตอร์เน็ตได้ เล่นเกมได้ และที่สำคัญกว่าอะไรทั้งหมด หนูอายกับการมีโทรศัพท์รุ่นเก่า เกรงว่าจะเข้ากลุ่มเพื่อน ๆ ไม่ได้อย่างมีหน้ามีตา....

โธ่เอ๋ยแทนกายลูกแม่ หนูรู้อะไรไหม ว่าสิ่งที่หนูคิดและกำลังต้องการอยู่ในขณะนี้ คือสิ่งหลอกลวงให้ลูกของแม่หลงเข้าไปติดกับดักวัตถุนิยมอยู่นะลูกนะ หนูกำลังนำพาตนเองตกเป็นทาสโทรศัพท์มือถือที่หนูอยากได้อยู่ จนหนูต้องมานั่งเป็นทุกข์ด้วยความอยากได้ และไม่ได้เป็นผู้ครอบครองมัน !

แทนกายครับ....หนูลองคิดดูดี ๆ ในคำถามของแม่สักหน่อยนะครับว่าสารประโยชน์ของการใช้โทรศัพท์มือถืออยู่ที่ตรงไหน...

อยู่ที่สามารถใช้รับสาย และโทรออกเพื่อติดต่อสื่อสารกันใช่หรือไม่...แล้วเครื่องที่หนูมีอยู่ก็ยังทำหน้าที่ได้ไม่บกพร่องอะไร แล้วหนูจะต้องดิ้นรนไปหาเครื่องใหม่มาใช้ให้สิ้นเปลืองอีกด้วยทำไมเล่าลูก หรือว่าเพื่อนจะเลิกคบหนู เพียงเพราะว่า หนูใช้โทรศัพท์รุ่นเก่าที่ดูไม่มีหน้ามีตา...คงไม่ใช่อย่างนั้นหรอกลูก เพราะยังไงเสีย แม่ก็ยังคิดว่า เพื่อนที่ดีของลูก จะยังคบลูกต่อไปก็เพราะว่าลูกเป็นคนดี และเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับเขาต่างหากล่ะ ไม่ได้อยู่ที่หนูใช้โทรศัพท์รุ่นเก่าเสียหน่อย หรือหากหนูโชคร้ายมีเพื่อนวัดคุณค่าของคนที่วัตถุล่ะก็ แม่ขอแนะนำให้หนูถอยห่างเพื่อนคนนั้นออกมาได้เลย... เพราะแม่ไม่ได้ปลูกฝังให้ลูกของแม่เที่ยววิ่งไปตามกระแสสังคมวัตถุนิยม การทำตัวตกเป็นทาสวัตถุนั้นหนูจะต้องเหนื่อยไปตลอดชีวิตเลยล่ะลูกรู้ไหม เพราะหนูจะต้องคอยวิ่งวุ่นไขว่ข้าหาสิ่งแปลกใหม่ มาอัพเดทตัวเองให้ดูดีทันสมัยอยู่ตลอดเวลา....แล้วแม่ถามหน่อยสิ หนูทำอย่างนั้นเพื่อประโยชน์อะไร เพื่อว่าหนูจะได้รับความนิยมชมชอบจากเพื่อน ๆและ ถูกจัดระดับเป็นคนที่สามารถยืนอยู่ในสังคมได้อย่างเท่าเทียบแค่เองหรอกหรือ...มันเป็นความสุขที่แท้จริงแล้วหรือครับแทนกาย...แม่ว่ายังไม่ใช่หรอกนะลูกนะ...เราไม่ควรรู้สึกว่าตนเองถูกกำหนดจากสังคม ด้วยการใช้วัตถุที่ทันสมัย แต่เราควรรู้สึกว่า เราเป็นมนุษย์คนหนึ่ง ที่มีคุณค่าและศักดิ์ศรี เท่าเทียมกับทุกคนต่างหากล่ะ ถึงจะถูก เพราะฉะนั้นหนูอย่าได้ให้ใครมากำหนดหรือ ตัดสินคุณค่าชีวิตของหนูที่วัตถุที่หนูใช้อยู่นะลูกนะ หนูอย่าได้ให้ใครมาครอบงำความคิดแบบนี้กับหนูเป็นเด็ดขาด...เพราะนั่นคือความคิดที่กำลังนำพาลูกของแม่หลงทางไปจาก ‘ความเป็นจริงแห่งชีวิต’

แม่เคยบอกหนูไปหลายครั้งแล้วใช่ไหม ถึงเรื่องค่านิยมแบบผิด ๆ ที่กำลังระบาดอยู่ในตอนนี้ หนูจะต้องมีสติปัญญารู้ให้เท่าทันเอาไว้ให้มากๆ อย่าไปหลงยึดติดอะไรที่ดูดีแต่ เฉพาะ ‘เปลือกนอก’ แต่ควรมองถึงสารประโยชน์และคุณค่าเป็นสิ่งสำคัญ ความคิดเหล่านี้หนูจำเป็นต้องหมั่นฝึกฝนเอาไว้บ่อยๆ แล้วหนูจะแยกแยะได้ออกเองว่า สิ่งไหนมีประโยชน์ สำคัญต่อชีวิตของหนูจริง ๆ แล้วเมื่อนั้นลูกของแม่จะเป็นผู้ใช้ข้าวของได้อย่างเป็นนาย มีอิสระ ไม่ตกเป็นทาสวัตถุนิยม หรือคุณค่านิยมของคนอื่นอีกต่อไป....

จริงอยู่ถึงแม้ว่าความสุขของแต่ละคนจะละเอียด ประณีตแตกต่างกัน แต่แม่เชื่อแน่ว่า ลูกของแม่ น่าจะมีความสุขได้ละเอียดกว่าการมีโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่เอาไว้ใช้เพื่ออวดเพื่อนอย่างที่หนูต้องการ....

อ้อ...อีกอย่างหนูรู้ใช้ไหม ว่า ความอยาก คือตัวนำพาความทุกข์มาสู่จิตใจของหนู แม่ไม่ว่าอะไรหรอกถ้าหากหนูยังมีความอยากได้ อยากมี อยากเป็นอยู่มาก เพราะหนูยังเป็นเด็กที่เพิ่งเรียนรู้จักชีวิตได้ไม่เท่าไหร่เอง...แต่แม่ก็จะขอเตือนลูกนะครับว่า จงอย่าเป็นผู้วิ่งตอบสนองความอยากของลูกไปเสียทุก ๆ เรื่อง เพราะหนูจะไม่สามารถทำเช่นนั้นได้เลย ดึง ๆ ฝืน ๆ ความอยากเอาไว้บ้าง เพราะไม่มีใครหรอกลูกที่จะได้ทุกสิ่งทุกอย่างตามที่ตนเองปรารถนา เพราะฉะนั้นเรื่องความผิดหวัง เสียใจ จึงเป็นเรื่องปกติสำหรับผู้มีความอยากอยู่....ซึ่งแม่ก็เป็นเหมือนกัน และแม่ก็ต้องฝึกฝน ลด ละ เลิก เช่นเดียวกับหนูเช่นกัน แทนกาย เพราะฉะนั้นเรามาเริ่มฝึกฝน ลด ละ กิเลสของเราไปพร้อม ๆ กันดีไหมครับลูก ใครเผลอก็เตือนสติกันได้ ไม่ว่ากันอยู่แล้ว

เอาล่ะ แม่รู้แล้วล่ะว่า วันเกิดปีนี้ของลูก แม่จะให้อะไรเป็นของขวัญลูกดี....ถึงแม้จะเป็นเพียงของขวัญกล่องเล็ก ๆ แต่แม่ก็ตั้งใจอยากให้หนูจริง ๆ นะ หนูคงเห็นถึงความรักของแม่ที่ฝากมากับของขวัญชิ้นนี้นะลูกนะ ว่าแม่ตั้งใจเลือกสิ่งที่เหมาะสมให้แก่ลูกเป็นอย่างดีแล้ว

วันเกิดปีนี้ แม่ขออวยพรให้หนูมีความสุขมาก ๆ สิ่งใดแม่สามารถทำให้หนูเป็นคนดี และ อยู่บนโลกใบนี้อย่างเข้าใจความเป็นจริงของชีวิตได้ แม่ก็พร้อมที่จะทำ เพื่ออยากเห็นหนูมีความสุข สมหวังกับชีวิต....และขอบคุณหนูเหลือเกิน ที่ได้เกิดมาเป็นลูกของแม่...และทำให้แม่ได้รู้จักคำว่า “รัก”

ขอบคุณลูกเหลือเกินคนดีของแม่.