คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ~*ฝ่าบาท กระหม่อมขอได้หรือปล่า*~
สองร่างยังคงจูบกันอย่างดูดดื่มโดยไม่มีใครคิดที่จะหยุดมัน เหมือนมีอะไรบางอย่างที่กำลังดึงดูดทั้งคู่ให้หลงใหลซึ่งกันและกัน ยุนโฮจับพลิกตัวแจจุงลงไปนอนบนเตียงกว้างแทนเขาก่อนจะเอาตัวเขาทับเอาไว้ สายตาจ้องมองกันอย่างมีความหมายว่ากำลังต้องการกันและกันอยู่ ก่อนที่ร่างบางจะหันหน้าหนีด้วยความอายเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ดุนดันต้นขาของเขาอยู่ ยุนโฮยิ้มนิดๆที่เห็นแก้มใสนั้นแดงขึ้นมาอย่างรู้ทันทีว่าร่างบางสวยตรงหน้ากำลังอายสุดๆ ร่างสูงก้มลงไปใกล้ใบหน้าหวานก่อนจะหอมแรงๆที่แก้มใสให้ยิ่งแดงเข้าไปอีก
"ดีใจเหลือเกินที่ตื่นขึ้นมาเห็นฝ่าบาท จุ๊บ!!"
ยุนโฮจุ๊บเบาๆที่ปากบางก่อนจะเงยหน้ามาสบตาหวานที่คอยหลบสายตาอยู่ แจจุงนั้นอายมากจนไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัวเลยได้แต่ปล่อยให้ร่างสูงทำตามแต่ใจ ร่างสูงจับใบหน้าสวยหันมาอีกครั้งแล้วประกบปากลงทันที มือซุกซนของยุนโฮเริ่มลูบไล้ไปทั่วต้นขาสวย แล้วก็ต้องตกใจทันทีที่เห็นว่าร่างบางตรงหน้าใส่แค่เสื้อคลุมยาวเพียงอย่างเดียวเท่านั้น และอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมแจจุงถึงได้แต่งตัวแบบนี้
ยุนโฮกดจูบเบาๆที่ลำคอระหงไล้ลงมาจนถึงหัวไหล่บาง ก่อนจะงับเบาๆแล้วไปจริงจังกับแผ่นอกใส ร่างสูงดูดดุนเบาๆที่เม็ดสีชมพูอย่างกับว่าคิดถึงมันมานานแสนนานเป็นเหตุให้แจจุงที่นอนอยู่ร้องครางเสียงหวาน
"อ่ะ ยุน อย่า ตรงนั้น มัน...."
มือหนายังคงลูบไล้ไปทั่วหน้าขาขาวก่อนจะดึงปมของโบว์ที่หน้าท้องออกและจับสาบเสื้อออกจากกันทันที
ยุนโฮมองแจจุงด้วยความปราถนาที่มีมากเหลือเกินในตอนนี้ แล้วยิ่งเมื่อเห็นสภาพร่างบางที่นอนเปลือยเปล่าต่อหน้าเขาแบบนี้แล้วก็ยิ่งอยากเป็นหนึ่งเดียวมากขึ้นและที่เห็นจะกระตุ้นอารมณ์รักร่างสูงมากที่สุดก็คงไม่พ้นช่องทางรักสีชมพูด้านล่าง ที่กำลังขมิบเล็กๆอย่างเชิญชวนของๆเขาอยู่
"ยุน!!! ช่ว... ช่วยหน่อย อ๊ะ มัน อืม"
ร่างที่นอนอ่อนระทวยของแจจุงพูดขึ้นเพื่อขอให้ยุนโฮช่วยปลดปล่อยให้เขาที่ ก่อนที่ร่างสูงจะรีบประกบปากจูบและแลกลิ้นเข้าไปในปากหวาน และมือหนาก็เริ่มทำหน้าที่ทันที่อยางรู้งาน ยุนโฮจับส่วนนั้นของร่างบางที่เล็กกว่าของเขาหลายเท่านัก มือหนาขยับขึ้นลงอย่างแรงตามอารมณ์ของร่างบางตอนนี้ที่เริ่มกระสับกระส่ายเมื่อใกล้จะถึงขีดสูงสุดแล้ว ยุนโฮเอานิ้วหนาขยี้ตรงส่วนหัวเบาๆก่อนจะเพิ่มแรงขึ้นลงอย่างหนักหน่วง แรงและเร็วตามคำบอกของแจจุง
"ยุน!! มันใกล้ อ๊ะ อ๊ะ มัน อ๊าาาาา"
เมื่ออารมณ์ร่างบางถึงขีดสุด แจจุงก็ปล่อยนํารักออกมาเต็มมือหนาของยุนโฮ ก่อนจะนอนหอบหายใจนิ่งอย่างหมดแรง โดยที่แจจุงนั้นลืมนึกไปว่าร่างสูงยังไม่ได้รับการปลดปล่อยบ้างเลย
ร่างบางลืมตาขึ้นมามองยุนโฮก่อนที่จะเห็นสีหน้าที่ทรมานกับความอดทนอดกั้นกับความต้องการเอาไว้ และยุนโฮก็ไม่คิดที่จะทำอะไรต่อนอกจากนอนสบตากับใบหน้าหวานของแจจุง
"ยุนโฮ เจ้า เอ่อ เจ้าไม่..."
ร่างบางรู้สึกอายขึ้นมาบ้างแล้ว ก็จะให้ถามออกไปหรือว่าเจ้าจะไม่ทำอะไรต่อหรอ
"ทรงกลับห้องได้แล้วฝ่าบาท"
ร่างสูงพูดได้แค่นั้นก่อนจะลุกขึ้นนั่งและหันหน้าออกห่างจากเรือนร่างของแจจุงทันที
ร่างบางรู้สึกโมโหขึ้นมาทันทีที่ยุนโฮพูดเหมือนกับจะไล่เขาไป ทั้งๆที่ถ้าหากจะมีอะไรเกิดขึ้นร่างบางก็คงปฏิเสธไม่ได้อยู่แล้ว ในเมื่อแจจุงเองไม่อาจหาคำตอบให้ตัวเองได้เหมือนกันว่าทำไม กับแค่ยุนโฮจูบนิดจูบหน่อย ตัวเองก็จำยอม ปล่อยตัวปล่อยใจให้เสียแล้ว
"กระหม่อมขอโทษที่ลืมตัวไปเมื่อสักครู่ แต่...กระหม่อมจะทำตามสัญญาที่เคยได้ให้ไว้ "
ยุนโฮพูดขึ้นก่อนจะหลับตานิ่ง และรู้สึกเจ็บที่แขนขึ้นมาอย่างมาก เพราะเลือดที่ไหลก็ยังคงซึมออกมาอยู่แต่ที่เห็นจะหนักกว่าแขนก็เห็นจะเป็นส่วนล่างนี้แหละ ที่กำลังคับแน่นอย่างต้องการปลดปล่อย
"ก็ดี!! ขอบใจนะที่ยังไม่ลืมสัญญา" แจจุงพูดขึ้นก่อนจะรีบแต่งตัวให้เข้าที่และเตรียมตัวจะลุกออกไป แต่ก็ยังไม่ลืมหันมามองหน้าร่างสูงที่มันติดจะซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
"ยุนโฮ!! แขนเจ้าเลือดซึมออกมาใหญ่เลย" ร่างบางที่ทำท่าจะลุกในตอนแรกกลับต้องนั่งลงไปใหม่ และมองไปที่แขนของร่างสูงที่มีเลือดซึมออกมามากกว่าตอนแรกเสียอีก
ร่างบางจับไปที่แขนซ้ายอย่างเบามือก่อนจะใช้ผ้าชุบนําที่เตรียมไว้แล้วเช็ดไปรอบๆรอยเลือดที่ไหลออกมา โดยทุกการกระทำก็อยู่ในสายตายุนโฮ
"ทำไมตัวเจ้าร้อนจังล่ะยุนโฮ" มือบางที่จับอยู่ที่แขนหนาเอ่ยพูดขึ้นก่อนจะนำมือบางมาไว้ที่หน้าผากยุนโฮอย่างลืมตัว สีหน้าแจจุงบ่งบอกอย่างปิดไม่มิดว่าเป็นห่วงร่างสูงตรงหน้ามากขนาดไหน
"เราถามว่าทำไมตัวร้อนจัง ไม่สบายหรอ เจ้าปวดหัวหรือเปล่ายุนโฮ" แจจุงถามขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นร่างสูงไม่ยอมตอบกลับอะไรเขามาสักที ยุนโฮก็ยังคงเงียบก่อนจะหันหน้ามาทางแจจุงที่ทำหน้ารอคำตอบอยู่สายตาคู่สวยบ่งบอกถึงความเป็นห่วงเป็นใยที่มีให้กัน
......จริงใช่ไหมที่องค์ชายเป็นห่วงชองยุนโฮคนนี้ ไม่ได้แกล้งทำใช่หรือเปล่า....
ร่างสูงเพียงแค่จับทับมือบางที่วางวัดไข้ตัวเขาอยู่ก่อนจะก้มหน้าลงไปจูบที่ปากบางอย่างเผลอไผล โดยที่แจจุงเองก็ไม่ได้ขัดขืนร่างสูง ยุนโฮจึงดึงตัวร่างบางมานั่งที่ตักโดยที่ริมฝีปากก็ยังไม่ยอมห่างออกจากกัน
"เอ่อ.. เจ้า!!!" แจจุงเอ่ยขึ้นอย่างตกใจเมื่อสะโพกสวยรับรู้ถึงความต้องการด้านล่างที่ขยายใหญ่คับแน่นกางเกงออกมา ร่างบางมองยุนโฮที่พิงหัวซบกับแผ่นอกเล็กที่อยู่ในอ้อมแขน ยุนโฮกอดเอวบางแจจุงเอาไว้แน่น หลับตาลงก่อนจะกดจูบลงตรงกลางอกเล็กอย่างรักหมดใจ
....ทรงทำแบบนี้เพื่ออะไรหรือ
....สายตาที่สะท้อนถึงความเป็นห่วงเป็นใยกันมากมายมันแปลว่าอะไร
....สัมผัสที่แผ่วเบากับคำพูดที่อ่อนโยนมีให้ชองยุนโฮ งั้นหรือ
....จะเข้าข้างตัวเองได้หรือเปล่า ว่าองค์ชายก็รักสวามีคนนี้บ้าง รักชองยุนโฮบ้าง
แจจุงยังคงนั่งอยู่นิ่งให้ยุนโฮกอดอยู่อย่างนั้น ใบหน้าหวานมองหน้าคมที่หลับตาซบอยู่กับอกเขาอย่างหาคำตอบให้ตัวเอง ว่าตอนนี้รู้สึกอย่างไรกับยุนโฮกันแน่ ก่อนที่ร่างบางจะต้องตกใจเมื่ออยู่ๆยุนโฮก็ลืมตาขึ้นมา สีหน้าของยุนโฮเต็มไปด้วยความต้องการและความปราถนาในตัวแจจุงมากจนเรียกสีหน้าหวานให้แดงขึ้นมาอย่างอายๆ
"ฝ่าบาท กระหม่อมขอได้หรือปล่า"
......................................................
มาแล้วๆๆ อีก 50% ค่ะ ไปอ่านกันเลย
..........
.........
แต่ๆ....... อ่านแล้วต้องกลับมาเม้นท์ให้ด้วยนะ ไม่งั้นเค้าไม่ยอมๆ อิอิ
http://www.niyay.com/story/chapter.php?chapter_id=84047
ความคิดเห็น