MY PRINCE เจ้าชายไร้รัก Yaoi ~(yunjae)~

ลำดับตอนที่ #5 : ~*ในที่สุด*~

   

    สำหรับคนที่อ่าน ncได้นะค่ะ 


http://writer.dek-d.com/wiwa-mint/blog/?blog_id=10015423



          
     .....

     .....................

     ...........................

       ..........เช้าของวันใหม่..........



      ร่างสูงที่นอนกอดร่างบางเมื่อคืนวาน ได้ตื่นขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มรับกับเช้าวันใหม่ที่แสนจะมีความสุข
 
   ยุนโฮมองหน้าร่างบางที่นอนอยู่ในอ้อมกอดอย่างหลงใหล  ....สวย... ใจนั้นเต้นไม่เป็นจังหวะจากที่รักมากอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ทั้งรักทั้งหลง ทั้งหวง ไม่อยากจะปล่อยไปให้คาดสายตาเลย 



      อะไรกันนี่ .........

  ตรงนั้นของยุนโฮ แข็งขึ้น  เนื่องจากร่างบางที่กอดทั้งคืนขยับตัวโดยการหันหลังให้เขา ทำให้สะโพกเล็กจดจ่ออยู่กับส่วนปลายที่แข็งขืนของยุนโฮ   .....ทนไม่ไหวแล้วนะองค์ชาย......



  ยุนโฮเข้าไปใกล้กดจูบไปที่แก้มใสๆ ไล้เรื่อยลงมาที่ซอกคอขาวเนียนพร้อมกับดูดเพิ่มร่องรอยจากเมื่อคืน ทั้งๆที่มันก็มีมากอยู่แล้ว จูบเบาๆตรงหัวไหล่มนไล้ไปถึงหลังขาวสวย  ...แต่....




 ร่างหนาหยุดจูบกลางคัน เมื่อเจอเข้ากับรอยแผลเป็นที่หลัง 


   "ดอกกุหลาบ"   ยุนโฮพูดขึ้น แผลเป็นที่ว่านี้ก็ไม่ใช่อะไร มันเป็นสัญลักษณ์ประจำราชวงศ์ โดยราชวงศ์คิม จะเป็นรูปดอกกุหลาบ และในราชวงศ์ก่อนหน้าแจจุง หรือจะให้ถูกคือ องค์รัชทายาทคนเก่าก็จะมีรอยแผลเป็นที่เป็นสัญลักษณ์ประจำราชวงศ์เช่นกัน โดยจะเป็นรูปของนกอินทรีย์

   "องค์หญิงจินฮวาก็คงมีสินะ" ยุนโฮพูดขึ้น ก่อนจะจูบประทับลงไปบนรอยผลเป็นนั้น


     .......ฝ่าบาททรงอยู่ที่ไหนกันแน่ จินฮวา ทรงอยู่ที่ไหน ใครก็ได้บอกข้าที......  นี่เป็นสิ่งที่ยุนโฮคิดตลอดเวลา เขาไม่เคยเชื่อที่แจจุงบอก ที่ว่าองค์หญิงทรงไปต่างเมือง มันต้องมีอะไรที่มากกว่านั้น




   

    ..........การประชุมเช้าในราชสำนัก..........


   "ขอพระองค์ทรงลงโทษกระหม่อมเถิด ฝ่าบาท กระหม่อมหาตัวองค์ชายไม่เจอ ซําก่อนหน้านี้ยังไม่ดูแลให้ดี ขอฝ่าบาทสั่งประหารกระหม่อมเถิด"  


  เสียงของชเว ซีวอน องครักษ์ประจำตัวองค์รัชทายาทเอ่ยขึ้นอย่างอ้อนวอนกับองค์มเหสีให้ประหารเขาเสีย โทษฐานที่ทำหน้าที่ได้ไม่ดีพอ 


    จินแจที่ขึ้นชื่อว่าเป็นถึงพระมารดาขององค์รัชทายาท เอ่ยขึ้นอีกครั้ง แม้ในใจตอนนี้ แทบจะขาดใจเพราะลูกหาย แต่ด้วยความที่เป็นผู้นำและทำหน้าที่ปกครองบ้านเมืองและประชาชน และด้วยความที่เป็นแม่คนหนึ่งที่รักลูกสุดหัวใจ

   "เจ้าลองพยายามอีกทีจะได้ไหม ท่านองครักษ์ ช่วยหาองค์รัชทายาทอีกสักครั้งจะได้ไหม ฮึ"

ทุกคนต่างสลดใจกับภาพที่ได้เห็น มเหสีที่อยู่ในตำแหน่งที่สูงที่สุด ทรงหลั่งนําตาออกมา


   "องค์หญิงจินฮวาเสด็จ" มหาดเล็กหน้าประตูร้องบอกให้ทั่วท้องพระโรง

   "สะ เสด็จแม่ ทรงร้องไห้หรือเพค่ะ"  แจจุงที่อยู่ในชุดสวยของพี่สาวเดินเข้ามาใกล้  ไม่คิดเลย ไม่เคยเลย ร่างบางไม่เคยสักครั้งที่จะได้เห็นนําตาพระมารดาเช่นนี้  ทรงร้องไห้ให้กับเราหรือนี้ ร้องไห้ให้กับ คิมแจจุง




  ....... ห้องมเหสี........



   เมื่อได้อยู่ตามลำพังภาษาแม่ลูก 


   "ทำยังไงดี ฮึ ฮือ แม่จะทำยังไงดี จินฮวา ฮึ อือ แจจุง ฮึ ลูกแม่หายไปไหน"


  ....โธ่ เสด็จแม่.....



  "แม่รักน้องมาก จินฮวา แม่รักแจจุงมาก ลูกเข้าใจใช่ไหม ฮึ แม่จะทำยังไงดี"


แจจุงพูดอะไรไม่ออกเลย เขาคิดเสมอว่าพระมารดารักแต่จินฮวา ทั้งๆที่เขากับจินฮวาใช่ว่าจะแตกต่างกัน ไม่ว่าจะรูปร่างหรือหน้าตาก็เหมือนกันหมด แต่พระมารดาก็ให้ความสนใจแต่จินฮวา ซึ่งเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เด็ก จนทำให้เขามีนิสัยที่ชอบเรียกร้องความสนใจ  แต่ทำไม ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ  
ผู้หญิงตรงหน้าเขานี่ร้องไห้แทบขาดใจโดยที่สาเหตุคือตัวเขาเอง



   "เสด็จแม่ ...... ลูกรักเสด็จแม่นะเพค่ะ" แจจุงตอนนี้กอดพระมารดาเสียแน่น


 .............
.............

    จินฮวา พี่คงอยากจะพูดคำนี้ใช่ไหมครับ ผมพูดให้นะ ผมจะพูดให้เอง  

 แจจุงทำไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ ถ้าจะให้บอกเรื่องนั้นตอนนี้ เรื่องของจินฮวา พูดออกไปไม่ได้จริงๆ ถ้าหากพูดในตอนนี้ผู้หญิงตรงหน้าเขานี้อาจจะขาดใจไปเลยก็เป็นได้




                           

                                        ................................................................




    "แต่งตัวแบบนี้ทำไม จะทรงไปที่ไหนหรือฝ่าบาท"  ยุนโอเอ่ยพูดขึ้นหลังจากที่เข้ามาในห้อง แล้วแจจุงบอกว่าจะออกไปข้างนอก ....


   "ทำไม!!!   เราจะไปไหนมาไหน เกี่ยวอะไรกับเจ้าด้วยไม่ต้องถามได้ไหมรำคาญ" แจจุงจ้องหน้ายุนโฮก่อนจะหันไปอย่างรำคาญใจ


   "ก็แค่เป็นห่วง"  ยุนโฮพูดพร้อมกับก้มหน้าลง


   ......... ตึก ๆ ๆ อะไรกัน นายคิดอะไรอยู่แจจุง อย่าไปฟังที่ยุนโฮพูด ..........


   "ขอบใจนะ  แต่เราไม่ต้องการ" ร่างบางเดินเข้ามาใกล้ พร้อมกับพูดใส่หน้าก่อนจะเดินผ่านไป

   "คงไม่ได้ไปหามันหรอกนะ"
 
   "ถ้าไปหายูชอนแล้วเจ้าจะทำไม ห๊ะ!!!! "  แจจุงหันหน้ากลับมามองร่างสูงอย่างท้าทาย

   "ก็...."   


    ยุนโฮพูดแค่นั้น ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ร่างบาง พร้อมกับประกบปากจูบอย่างแรง  กดจูบแรงๆจนเจ็บ  ......ทำไมใจถึงเจ็บแบนี้ ไม่รักกันเลยใช่ไหมองค์ชาย ไม่เคยมองเห็นใจกันบ้างเลยหรือแจจุง



     ........ในที่สุด ก็ยังคงเสียใจ.........

    ..........ได้แค่ตัว  แต่คงไม่มีวันได้ใจ.........



  

                             .................................to be con...................................



     
 ไรเตอร์ขอพูดบ้างเด้อ

  one  เย้ๆๆ  ในที่สุดก็ได้กลับอัพจนได้ หายไปนานแสนนาน คิดถึง My prince มากมาย แล้วก็คิดถึงคนที่เข้ามาอ่านด้วยนะจ๊ะ  

  two  เม้นท์ๆๆๆๆๆ    เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์หน่อยนะค่ะ