คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ชาติก่อน / จากคุณหนูมาเป็นเมียทาส
รู่หนึ่ทาสราประำเรือน็เินึ้นมาเ็บสำรับอาหาร และทำวามสะอา ่อนะุลีุอลาเรือนไป บนเรือนแห่นี้มิไ้อนุาให้้าทาสึ้นมาไ้ามใอบ หาืนนี้มิใ่ฝน เทียนอบ็อา้อนำสำรับไปวา้าบันไ รอให้พวนามาเ็บไปล้าในรัว ส่วนเรื่อทำวามสะอาเรือนล้วนเป็นหน้าที่อเธอามที่อนลำหน
หิสาวเินเ้าในไปห้อหอ หยิบผ้าสะอาอีผืนมาเรียมรอ ระทั่ร่าสูเินามเ้ามาในห้อ เธอ็ใ้ผ้าผืนนั้น่วยับละออน้ำาผิวายอเา ผู้เป็นนายเรือนปลผ้าาวม้าึ่พันายอยู่ลวๆ ทิ้ลบนพื้น ปล่อยให้เธอับร่าายทุอูอน สัมผัสแผ่วๆ ามือเรียว ระุ้นวาม่านำหนัึ้นแทบะในบัล
เทียนอบรับรู้วามปรารถนาในายเา หลันำผ้าไปพึ่บนอบหน้า่า ็ึ้นไปรอบนเีย อนลมิไ้หรี่ะเียเ่นทุืน แ่ามเธอึ้นเียไป ปลผ้าแถบออาหน้าอาว รวมทั้ผ้านุ่ที่เธอสวมใส่อยู่ ่อยๆ ประทับแนบร่าายลบนเนื้ออุ่น้านล่า ุไ้ริมฝีปาไปามออหอมอเธอ ลาปลายนิ้ววนไล้ผิวละเอีย หยอเย้าเรือนายอเธออย่าแ่ม้า
สุท้ายหิสาว็ไม่อา่มลั้นวามรู้สึ ราเสียหวิวออมา้ำๆ ร่าายอเธออ่อนยวบราวับเทียนถูหลอม เทียนอบุ้นินับรสสัมผัสอเามาเนิ่นนานแล้ว ยาม่ำืนเธอมิ่าานาิา ้ออยปรนนิบัิอุ่นเียให้แ่ายผู้นี้
นว่า... สิเน่หาอเาะสิ้นสุล
ผู้อยู่เบื้อบน่อยๆ แทรายเ้ามาในเรือนร่าอเธอ ลมหายใอุ่นร้อนถูพ่นออมารั้แล้วรั้เล่า วบนัวเาไ้ลืนเป็นหนึ่เียวับัวเธอ ถึ่อยๆ ยับร่าายเ้าออ
าเื่อ้า็เร่เร้าัหวะให้เร็วึ้น... และเร็วึ้นอี...
สีหน้าอเาเลิบเลิ้มเป็นสุราวับำลัึ้นสวรร์ ่อนะุใบหน้าหล่อเหลาลมาระิบเสียแหบพร่าที่ริมใบหูอเธอ
“ั้าทีเถิ ไ้โปรั้า...”
ในออเทียนอบว้าวุ่นสับสน ่วแรที่เธอไม่ยอมำนน สิ่ที่เาทำมิใ่ารบี หรือฝืนบัับิใ
แ่ลับัน... มันน่าลัวเสียยิ่ว่า
นั่นือ... อนลยอมให้เธอบีเานหนำใ ไม่ว่าเธอะเวี้ยปาสิ่อใใส่ ็ไม่เยิหลบ ปล่อยให้เิแผลเลืออาบ สุท้ายเธอที่เห็นเลือสีแาน ็เป็นฝ่าย่อยๆ อ่อนใ ร้อไห้ไปพลา่วยทำแผลให้
หาเพียเธอเป็นนใร้ายสันิ ไม่เห็นแ่วามเ็บปวออีฝ่าย ทำร้ายเา่อไปเรื่อยๆ ็อาไม่เป็นเมียอบุรุษผู้นี้ัเ่นอนนี้ ทว่าเมื่อเ้าสู่เือนที่สอ หิสาวรู้สึเหนื่อยล้าเินทน เลิล้มวามั้มั่นทั้หมล สมยอมเป็นเมียออนล้วยนเอ
หลาย่อหลายรารี... เทียนอบนอนนิ่ๆ ปล่อยให้เาเสพสมเรือนร่าอเธอามแ่ปรารถนา ระทั่อนลรู้ทันวามินั้น ็ไม่ยอมปล่อยเธอไป่ายๆ สรรหาหลาหลายวิธีมาปรนเปรอัน ยามร่าายอเธอระทระทวยถึที่สุแล้ว ็ระิบเย้าเธอว่า
‘อยาแล้วใ่หรือไม่’
หาเทียนอบลั้นใไม่อบ เา็ะปลุเร้าอารม์รัอเธอให้เลิไม่บสิ้น แ่หาเธออบว่าใ่ เา็ะปลปล่อยอารม์สวาทใส่เธออย่าอ่อนหวานระนบ้าลั่ นร่าายอเธอเสพิวามสุนี้ไปโยปริยาย
หลายรั้เป็นัวเธอเอที่เฝ้ารอ่ำืนราวับหิสาวร่านรั...
บารั้หาเารุเร้าเธอเินเหุ เทียนอบ็ะทุบี ่วน หยิ ั ฯลฯ ไปามสัาา ทว่านอาอนละไม่ถือโรธ เาลับหัวเราะร่า หยอให้เธอทำร้ายเาให้เ็บหนัึ้นอี
่วแรๆ หิสาวอวี ทำร้ายเนื้อัวอเาโยไม่ออมมือ ่อนะระ่าแ้ว่า... ที่ทำไปทั้หมล้วนระุ้นให้ายผู้นี้เป็นสุเสียยิ่ว่าสุ
รสนิยมบนเียออนลผิแผาายทั่วไป... เาอบวามเ็บปวยามร่วมเีย
“่วน้า...”
เสียอผู้อยู่้านบนเร่เร้าึ้นอี เ่นเียวับัหวะรุที่ถาโถมเ้าสู่ัวเธอ
“เทียนอบ ่วน้า!”
หิสาวสะุ้ัวเล็น้อย ยามใที่เาเรียเธอห้วนๆ ้วยื่อ ไม่มีำึ้น้นว่า ‘ุ’ นั่นแสว่าเาำลัุ่น่านอย่าที่สุ เทียนอบยมือไหวสั่นอนึ้นทั้สอ้า ทว่าแทนที่ะรีเล็บลไปบนแผ่นหลัอเาัเ่นทุรั้ เธอลับโอบอแผ่นหลัว้าอนเบื้อบนเอาไว้
อนละััหวะที่ำลัย่มเลื่อนเ้าออในทันใ ้อมอวาลอหยาน้ำอเธออย่าไม่เ้าใ ลอหลายปีที่นอนเียเียัน แม้ะร่วมรัันแทบทุรารี ามแ่ที่ร่าายอเธอะเอื้ออำนวย ทว่าไม่มีืนใที่หิสาวโอบอลูบไล้เา ่อให้เ็บปวหรือสุสม เล็บอเธออา่วนลมาบนผิวายอเา หรือไม่็ยุ้มหมอน ิฟู้านล่าแทน
เทียนอบเสมอไปทาอื่น เพื่อหลบเลี่ยวาที่้อับผิัน ั่วะที่เธอั้ใะยมือึ้นาแผ่นหลัอเา อนลไ้สวมอเธอไว้แน่น บรรุมพิแ้มหอมอเธอ หิสาวอึอั ่อนะวามือเรียวลบนแผ่นหลัอเาามเิม และเพราะวามอ่อนโยนที่อนล่อยๆ ถ่ายเทสู่ร่าายอเธอ เทียนอบเลยเผลอลูบไล้แผ่นหลัว้า ึ่นเอำลัสวมออยู่อย่าลืมัว
ความคิดเห็น