การเดินทาง....ของความรัก

ลำดับตอนที่ #3 : ปิดเทอมใหญ่

“กาวๆ กาว คิดอะไรอยู่ ใจลอยเชียว” แบงค์พูดพลางเอามือมาปัดๆที่หน้าของกาว พอกาวรู้สึกตัว ก็สะบัดหัวนิดหน่อยแล้วก็ยิ้มให้กับแบงค์ที่เวลานี้กินไอติมเลอะปากเหมือนเด็กๆเลย

“แบงค์นี่ กินดีๆสิ อย่ามูมมาม ดูซิ ปากเลอะหมดแล้ว” กาวพูดแล้วเอามือมาเช็ดปากให้แบงค์ ดูๆแล้วเหมือนกับพี่ชายกำลังดูแลน้องชายที่อายุน้อยกว่า 10 ปีทีเดียว

“อิอิ ก็มันอร่อยนิ.......... อยากกินอีกอะ กาว แบงค์ของอีกถ้วยนะ นะ นะ ...” แบงค์พูดพลางทำหน้าอ้อน เพราะคราวนี้กาวเป็นคนเลี้ยง

...................

สรุปว่าตอนนั้น แบงค์กินไอติมไปถึง 3 ถ้วยด้วยกัน คนอะไรก็ไม่รู้ ตัดนิดเดียว แต่กินได้มากกว่ากาวที่ตัวใหญ่กว่าอีก หลังจากทานไอติมกันเสร็จ ทั่งคู่ก็เดินไปเข้าห้องสอบ การสอบใช้เวลาไม่นานนัก ทั้งคู่ก็เดินออกมาจากห้องสอบด้วยสีหน้าที่โล่งใจ ไม่รู้ว่าโล่งเพราะทำได้ หรือโล่งเพราะทำเสร็จกันแน่

“กาว เดี๋ยวเราไปเที่ยวกันนะ แบงค์อยากไปทะเลอะ ฉลองสอบเสร็จไง ไปด้วยกันนะ” แบงค์ชวนกาว หลังจากกาวออกมาจากห้องสอบ

“ได้สิ แต่ว่าแบงค์รอเราแปปนึงนะ เดี๋ยวเราไปเอาของที่บ้านก่อนแล้วเดี๋ยวเราค่อยขับรถไปเที่ยวทะเลกัน”

กาวพูดแล้ววิ่งจากไป ส่วนแบงค์ก็นั่งรอกาวฟังไอพอด อยู่บริเวณสนามบาสเกตบอลของโรงเรียน.....

“น้องครับ ระวัง!!!!!” ลูกบาสลอยมาจากไหมไม่รู้ กระแทกหน้าแบงค์ที่กำลังนั่งอยู่ที่ขอบสนามเข้าอย่างจัง แบงค์ล้มลงไปกองอยู่กับพื้น จมูกมีเลือดไหลออกมาเต็มไปหมด แบงค์พยายามจะลุกขึ้น แต่ก็ไม่มีแรงพอ และหมดสติไปตรงนั้นเอง......

...........................

“แบงค์ๆๆๆ เป็นอะไรหรือเปล่า แบงค์ ตื่นสิ” เสียงใครบางคนดังขึ้นข้างตัวแบงค์ เสียงนั่นฟังดูเป็นห่วงเป็นใยเหลือเกิน แบงค์ค่อยๆลืมตาขึ้นมา ก่อนเห็นใครบางคนกำลังก้มหน้าอยู่ด้านข้างของเตียงในห้องพยาบาล

“กาว กาวเหรอ” เสียงแบงค์พูดขึ้นมาอย่างอ่อนแรง

“แบงค์ แบงค์ฟื้นแล้วเหรอ แบงค์รู้มั้ยว่าเราเป็นห่วงแค่ไหน...” เสียงกาวพูดเคล้าน้ำตานั้น ทำเอาแบงค์ใจเสียทีเดียว

“กาว แบงค์ก็แค่โดนลูกบาสกระแทกหน้าเอง ไม่เป็นอะไรหรอก อย่ามากก็แค่ดั้งหักล่ะมั้ง ฮ่าๆๆ”

“แบงค์อะ ยังมาพูดอีก ถ้าแบงค์หัวเกิดไปฟาดอะไรขึ้นมาล่ะ แล้วรู้รึเปล่า ว่าตอนที่กาวมาเจออะนะ แบงค์เลือดออกจมูกเต็มเลย เราอะใจเสียแทบแย่ นึกว่าเป็นอะไรซะแล้ว แต่ตอนนี้คงไม่แล้วมั้ง หัวเราะได้แล้วนิ”

กาวพูดแล้วทำหน้างอนๆ พยายามกลั้นน้ำตาไว้

“โอ๋ๆๆ ไม่เป็นไรนะ แบงค์คนเดิมอยู่นี่แล้ว กาวอย่าร้องไห้นะ”

“ถ้างั้นสัญญาได้ป่ะ ว่าแบงค์จะไม่หาเรื่องให้กาวเป็นห่วงอีก ไม่งั้นกาวโกรธจริงๆด้วย” กาวพูดด้วยเสียงงอนๆ แต่แบงค์ก็กลับยิ้มแฉ่งและพยักหน้าอย่างเร็ว ทำให้กาวยิ้มออกมาจนได้

...........................