การเดินทาง....ของความรัก

ลำดับตอนที่ #5 : ป่วย

หลังจากเล่นน้ำเสร็จทั้งสองก็ขึ้นมาเอาของไปเก็บที่บ้านพัก ซึ่งบ้านหลังนี้ เป็นบ้านของครอบครัวกาว ในวันหยุดยาว กาวและครอบครัวมักจะมาพักผ่อนที่นี่เสมอๆ

“กาว บ้านกาวนี่ใหญ่จังเลยเนอะ สวยด้วย” แบงค์พูดหลังจากเดินเข้ามาในบ้านพัก

“อื้อ บ้านหลังนี้คุณพ่อซื้อไว้นานแล้วน่ะ เอาไว้ให้คนที่บ้านมาพักผ่อนในช่วง ลอง วีคเอนด์”

“กาว แล้วถ้าเกิดแบงค์อยากจะมาอยู่มั่งล่ะ ได้ป่าว” แบงค์ถามแล้วทำหน้ายิ้ม

“ได้สิ ถ้าเป็นแบงค์อะนะ บ้านนี้ยินดีต้อนรับเสมอแหละ”

“เหรอ อยู่ได้แน่นะ ตลอดไปเลยนะ ไชโยยย กาวใจดีจัง” แบงค์พูดเองเออเองเสร็จ ก่อนเดินจากไป ทิ้งให้กาวส่ายหัวด้วยความไม่เข้าใจเด็กคนนี้จริงๆ

........................

ไม่นานนัก พี่นุ่นก็กลับมาพร้อมกับเจ้าข้าวต้ม ที่แท้ พี่นุ่นก็เอาเจ้าข้าวต้มไปเดินเล่นนั่นเอง กาวน่ะไม่มีปัญหาอะไรหรอก แต่แบงค์น่ะสิ สงสัยเต็มเต็ม ว่าทำไมเจ๊นุ่นถึงอยู่ๆได้เกิดรักเจ้าข้าวต้ม อยากพามันไปเดินเล่นซะงั้น....

“แบงค์ เหม่ออยู่นั่นแหละ มาช่วยกันเอาหมูเสียบไม้เร็ว” เสียงกาวตะโกนเรียกแบงค์

วันนี้พวกเขาตั้งใจจะทำบาร์บีคิวกินกันที่ชายหาด แต่เป็นบาร์บีคิวที่เป็นแบบโฮมเมด ฝีมือกาว โดยมีพี่นุ่นยืนเป็นกำลังใจอยู่ข้างๆ และมีแบงค์ที่ดูจะทำให้อะไรๆยุ่งขึ้นซะมากกว่า เลยทำหน้าที่แค่รอทานเท่านั้น...

“อาหารมาเสิร์ฟแล้วครับ คุณชายน้อยยย” เสียงกาวลากยาวมาแต่ไกล แซวเจ้าชายน้อยที่ตอนนี้ทำหน้าตาอยากอาหารอยู่บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว

“ดีมั่ก เดี๋ยวเสิร์ฟน้ำด้วยนะ เอาแบบเย็นๆเลยนะ เดี๋ยวให้ติ๊บ” แบงค์พูดพลางหยิบบาร์บีคิวเข้าปาก และทำหน้ายักคิ้วหลิ่วตาใส่กาว กาวก็เลยเบริ์ดกะโหลกคนหน้าทะเล้นไปหนึ่งทีก่อนเดินไปเสิร์ฟน้ำให้เจ้าชาย....

หลังจากทานบาร์บีคิวไปได้สองสาม.... จาน เจ้าชายน้อยก็เริ่มง่วงและขอตัวไปนอน โดยในครั้งนี้กาวกับแบงค์จะต้องนอนห้องเดียวกัน เพราะห้องนอนอีกห้องต้องยกให้พี่นุ่นนอนนั่นเอง............

 หลังจากแบงค์หลับไปได้สักพัก กาวก็เตรียมจะเข้านอนบ้าง แต่พอเข้าห้องนอนมา ก็โดนใครบางคนยึดเตียงไปเสียแล้ว กาวจึงจัดการหาผ้าห่ม และหมอนสำหรับตัวเอง ยกเตียงให้กับแบงค์ ส่วนตัวเขาเองลงไปนอนด้านข้างเตียง.....

.....................................

เช้าวันใหม่คืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆ กาวค่อยๆลุกขึ้นอย่างงัวเงีย ก่อนลุกขึ้นเพื่อไปเตรียมอาหารสำหรับคนทั้งบ้าน หลังจากหลายชั่วโมงผ่านไป อาหารเช้าก็พร้อม พี่นุ่นทานข้าวก่อนและรีบออกไป โดยอ้าวว่าจะพาเจ้าข้าวต้มไปเดินเล่นเหมือนเคย ส่วนกาวก็กำลังจะเข้าไปเรียกแบงค์จากห้องนอน......

“แบงค์ แบงค์ตื่นได้แล้ว มากินข้าวเร็ว วันนี้มีโจ๊กหมู ของโปรดแบงค์เลยนะ...” กาวพูดพลางเขย่าตัวแบงค์ แต่ทันทีที่สัมผัสตัวแบงค์กาวแทบจะต้องชักมือออกทันที เพราะแบงค์ตัวร้อนมาก เมื่อกาวพลิกตัวแบงค์กลับมา เลือดกำเดากำลังไหลออกทางจมูกอย่างช้าๆ กาวเห็นดังนั้นก็ตกใจมาก รีบอุ้มแบงค์ขึ้นรถ ก่อนพาแบงค์ไปส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดทันที

.................................

“แบงค์ แบงค์อย่าเป็นอะไรนะ แบงค์ๆๆๆ....” กาวเอาแต่พูดชื่อแบงค์ซ้ำๆ ระคนกับเสียงสะอื้นที่ดังมาไม่ขาดสาย ระหว่างที่แบงค์ถูกนำตัวส่งเข้าห้องฉุกเฉินไป

ไม่นานหลังจากพาแบงค์มาส่งที่โรงพยาบาล พี่นุ่นก็ตามมาถึง

“กาว แบงค์เป็นยังไงบ้าง” พี่นุ่นถามด้วยความเป็นห่วง เสียงหอบที่ดังมาอย่างมากมาย บอกให้รู้ว่า เธอรีบมาที่นี่ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้

“แบงค์ยังไม่ออกจากห้องฉุกเฉินเลยครับ ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง” พอกาวพูดจบก็ร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่ได้ พี่นุ่นก็ทำอะไรไม่ได้เช่นกัน ทั้งคู่จึงได้แต่รอ....

........................................

เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ในที่สุดประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออก ทันทีที่คุณหมอในชุดผ่าตัดเดินออกมา กาวกับพี่นุ่นก็รีบเข้าไปถามอาการแบงค์ทันที

“คุณหมอค้ะ น้องดิฉันเป็นยังไงบ้างค้ะ” นุ่นถามอย่างรีบร้อน

“แบงค์เป็นยังไงบ้างครับหมอ” กาวก็ดูรีบร้อนไม่พอกัน

“ใจเย็นๆก่อนนะครับ ตอนนี้คนไข้ปลอดภัยแล้ว แต่ยังสลบอยู่เพราะฤทธิ์ยา หมอขอคนไข้อยู่ดูอาการที่โรงพยาบาลสักระยะนะครับ... หมอขอตัวนะครับ” พอคุณหมอจากไป เตียงคนไข้ก็ถูกเข็นออกมาจากห้องฉุกเฉินเพื่อไปที่ห้องพักผู้ป่วย

............................................