ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Yaoi]My Friend รักนี้มีแค่นาย!!

    ลำดับตอนที่ #8 : A7 Love Mission! (1)

    • อัปเดตล่าสุด 10 พ.ย. 55


    A7

     

    “ปุน...นี่ก็เยอะแล้วนะ จะเอาอีกเหรอ?”เสียงครางอย่างตัดเพ้ออย่างเบียร์ทำให้ปุนที่กำลังเล็งปืนสอยตุ๊กตายักษ์อีกตัวหันมามองแล้วยิ้ม พร้อมกับคำพูดที่ทำให้เบียร์อยากจับคนพูดมาทำโทษซะให้เข็ด

     

    “นี่เพิ่งเริ่มเองนะเบียร์ ในเมื่อเบียร์ชวนปุนมาเที่ยวปุนก็อยากสนุกบ้างสิ”ดวงตาคู่สวยกวาดมองตุ๊กตายักษ์เกือบสองโหล (ไม่รวมตุ๊กตาตัวเล็กๆที่ได้มาอีกกว่าโหล) ในถุงพลาสติกใบใหญ่บนหลังอีกฝ่ายแล้วยิ้มออกมาอย่างขำขัน ในใจก็นึกอยากเอาคืนร่างสูงแต่อีกใจกลับสงสารเพราะน้ำหนักตุ๊กตาแต่ละตัวมันไม่ใช่น้อยๆ สุดท้ายเจ้าตัวก็ต้องใจอ้อนเมื่อเห็นสีหน้าอ้อนๆของอีกฝ่าย

     

    “ก็ได้...งั้นมานี่ เดี๋ยวปุนช่วยถือ ห้ามขัด!เพราะนี่ของปุน”สีหน้าของเบียร์ไม่เหมือนคนจะขัดแม้แต่น้อยเมื่อปุนคว้าตุ๊กตาหมีเท็ดดี้สีขาวไปกอดไว้พร้อมกับหยิบถุงที่บรรจุตุ๊กตาตัวเล็กๆอีกกว่าโหลไปด้วย

     

    คนๆนี้เป็นปีศาจในคราบเทวดาหรือไงนะเบียร์คิด ก็แน่ละมีอย่างที่ไหนมาสวนสนุกแต่กลับไปซุ้มเกมแถมยังกวาดของรางวัลของเขามาเกือบหมดขนาดนี้ ไอ้เขาที่ต้องแบกน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่เขาสงสารเจ้าของซุ้มเกมที่ต้องขาดทุนเพราะคนตรงหน้าเสียมากกว่า ถึงจะรู้ก็เถอะว่าปุนเล่นเกมเก่งตั้งแต่เมื่อก่อนแต่ดูเหมือนตอนนี้เจ้าตัวจะเป็นเซียนเกมรับประเทศไปแล้ว!!!

     

    “เบียร์มานี่เร็ว ปุนอยากขึ้นรถไฟเหาะอะ!!!

    ห๊ะ!?

     

    ...............................................

     

    กลายเป็นว่าการมาเที่ยวสวนสนุกของพวกเขาครั้งนี้ก็ต้องยกเลิกไปเพราะตัวการพามาเที่ยวทั้งหมดกลับสนใจอยู่แต่กับคู่จิ้นสองคนที่ (แอบ) พากันมาเดทและพบกันโดยบังเอิญ

     

    “ปุนเอ๋ย...กลับไปแกโดนล้อหนักแน่”เนโมแสยะยิ้มชั่วร้ายที่ทำให้เพื่อนร่วมอุดมการณ์อีกสองคนถึงกับเสียวสันหลังแทนใจหนึ่งก็สงสารเพื่อนแต่อีกใจก็อยากรู้ใจจะขาดว่าตกลง (ไอ้) ตัวต้นเหตุสองคนนั่นเป็นอะไรกัน

     

    จะว่าเพื่อนก็ดูสนิทกันเกินไป...จะว่าคนรักฝ่ายปุนน้อยของพวกเขาก็ดูเฉยชาต่ออีกฝ่ายเกินไป?

     

    แต่ก็นะ...นี่แหละทำให้ต้องทดสอบ!!

     

    “แก...ชั้นว่าเราต้องเข้าไปช่วยอะไรนิดหน่อยแล้วว่ะ? ดูๆแล้วอีเบียร์มันชอบอีปุนแน่ๆแต่กูว่าเหมือนอีปุนจะยังสับสนในตัวเองอยู่”หัวหน้าขบวนการแม่ (?) สื่อเปรยขึ้นเรียบๆซึ่งแน่นอนว่าไม่มีใครค้าน ดังนั้นพวกเขาทั้งห้าจึงวางแผนการช่วยเหลือ (ป่วน) เจ้าคู่จิ้นนี่ให้สมหวัง

     

    “ต้น...ใช้สกิลหล่อนลากไอ้เบียร์มานี่สิ ชั้นมีเรื่องอยากถามให้แน่ใจ”เพื่อนแว่นฉีกยิ้มรับคำสั่งก่อนที่จะเนียนหายไปจากตรงนั้นอย่างไร้ร่องรอย...

     

    ..........................................

     

    โป๊ก!

     

    “โอ๊ย!”ร่างสูงครางด้วยความเจ็บปวดเมื่อวัตถุบางอย่างกระทบเข้ากับท้ายทอยอย่างจัง โชคดีที่สิ่งนั้นคือก้อนหินขนาดเล็กทำให้เขาไม่เจ็บมากเท่าไหร่นัก

     

    “เป็นอะไรเหรอเบียร์?”เสียงหวานพร้อมดวงตาคู่สวยที่ทอดมองด้วยความเป็นห่วงทำให้เขาต้องยิ้มกลบเกลื่อน

     

    “เป็นห่วงเหรอ?”ดังคาด ดวงหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อดูน่ารักเสียจนอยากจับมากอดให้ชื่นใจสักทีสองทีแต่ก็ต้องเก็บอาการไว้ หากแต่คำพูดถัดมาที่ขัดกับสีหน้าเอียงอายนั่นทำให้เขาอยากจะจับคนตรงหน้ามาทำทาเสียให้เข็ด

     

    “ระ...เรื่องอะไรต้องเป็นห่วง มั่วแล้ว!

     

    โป๊ก!

     

    “อุบ...”ครั้งนี้ขนาดของก้อนหินเล็กกว่าเมื่อกี้หากแต่ความแรงของมันเหมือนจะเพิ่มขึ้นทำให้เขาต้องหันขวับไปทางทิศทางของหินก้อนนั้นด้วยความหงุดหงิดและพบว่ามีใครบางคนกลับโบกมือเรียกเขาให้มาทางตน

     

    เขาจำได้ว่าคนๆนั้นเป็นหนึ่งในเพื่อนในกลุ่มของปุนนั่นเอง ร่างนั้นซ่อนตัวอยู่หลังรูปปั้นปลาฉลามยักษ์และกำลังโบกไม้โบกมือเรียกเขาสุดฤทธิ์

     

    “เอ่อ...ปุนเดี๋ยวเบียร์ขอไปห้องน้ำก่อนนะ รอตรงนี่นะครับ”ปุนน้อยพยักหน้าอย่างงงๆก่อนเดินไปนั่งรอตรงม้านั่งพลางเฝ้ามองแผ่นหลังที่คุ้นเคยเดินห่างออกไป

     

    “อะไรของเขาละนั่น?”

     

    ...........................................

     

    “มีอะไร?”ร่างสูงเดินมาด้วยอารมณ์หงุดหงิดซึงไม่ผิดจากที่เขาคาดเท่าไหร่นัก แต่เอาเถอะยังไงก็ตามเขาก็ทำภารกิจของเขาเสร็จแล้วเหลือแต่พาเจ้าคนตรงหน้าปาเจ้านายก็แค่นั้น

     

    “มีคนอยากคุยด้วยหน่อยถ้ายังอยากให้เดทนายราบรื่นละก็ ตามมา”ต้นบอกปัดแบบผ่านๆพร้อมคำขู่เสร็จสรรพก่อนจะออกเดินนำโดยไม่สนใจสายตาไม่พอใจของอีกฝ่าย ก่อนจะหันมาเสริมเห็นท่าทีว่าอีกฝ่ายจะไม่ตามมา

     

    “ถ้าเป็นฉัน ฉันจะไปพบเขานะ พวกเราจะช่วยนาย”เบียร์คำรามในลำคออย่างหงุดหงิดก่อนจะหันไปมองปุนที่ตอนนี้นั่งโว้ยขนมที่ซื้อมาอย่างเอร็ดอร่อย ก่อนจะจำใจเดินตามอีกฝ่ายไป

     

    ต้นเดินนำอีกฝ่ายมาไกลจากปุนเล็กน้อยแต่ก็ยังอยู่ในระยะที่พอให้เบียร์มองเห็น ที่นั่นเขาพบเพื่อนของปุนทั้งกลุ่มนั่งรอเขาอยู่ราวกับเขาเป็นผู้ต้องหาที่ถูกนำมาเข้าห้องสอบสวน

     

    “โอ...เร็วดีนี่”คนร่างเล็กที่เป็นเหมือนศูนย์กลางของกลุ่มเอ่ยพร้อมรอยยิ้มแฝงเล่ห์นัย ต้นฉีกยิ้มรับแล้วเดินไปอยู่ข้างปั้นจั่น โดยมีนัทและอู๋เพื่อนอีกคนที่ถูกชวนมาด้วยนั่งไม่รุ้เรื่องรู้ราวอยู่ข้างๆ

     

    “โทษทีที่รบกวนเวลาเดทของแกนะ...แต่เราอยากรู้อะไรนิดหน่อย”เบียร์พยักหน้ารับรู้ การตอบสนองนั้นทำให้เนโมยิ้มกว้างเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามที่ตนคาด

     

    “แกกับอีปุนเป็นอะไรกัน?”

     

    “เพื่อสนิท"เบียร์ตอบอย่างไม่ลังเล

     

    “เหรอ?นายแน่ใจนะ??”เนโมโต้พร้อมรอยยิ้มรู้ทันที่ทำให้คนมองชักร้อนๆหนาวๆ

     

    “เอ่อ...ถ้าแค่ตอนนี้...ยังเป็นเพื่อนอยู่”ต้น เนโม และปั้นจั่นสบตาอย่างรู้กัน

     

    “งั้นตอนนี้นายโชคดีแล้วละ”็้็H;f;fe’eefefefHkl

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×