คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Kiss6>>>การแก้แค้นของเซน(1)
บทที่6 การแก้แค้นของเซน (1)
“ตายจริง.....”
“ท่าทางจะสนุกกันใหญ่เลยจ๊ะ....ทั้งสองคน”
“แถมเอาเซนจังของแม่ไปร่วมสนุกด้วยอีกนะ....โฮะๆๆ”
“อะจ้ากกกกกก~”>>> (ยูคิ)
สวัสดีครับท่านผู้ชมทั้งหลายกระผมเซนจังเจ้าเก่าเองครับวันนี้จะมาบรรยายรายการนองเลือดแสนหฤโหดในบ้านหลังนี้ครับก่อนอื่นผมก็ต้องขอกล่าวย้อนความอันน่าหวั่นพรึงนี้ก่อนนะครับ
เหตุเกิดจาผมโดนไอ้พี่ไซลงโทษให้ไปทำอาหารทั้งๆที่รู้อยู่ว่าผมทำไม่เป็น....หลังจากนั้นก็เป็นเค้กที่ผมโคตรเกลียดเข้าไส้แล้วก็ไม่รู้วิธีทำมันด้วยเลยหยิบของหลายอย่างมาผสมกันไปเรื่อยๆหรือจะพูดง่ายๆก็คือมั่วแหลกลาญนั่นเอง-_-
และสุดท้ายด้วยความไม่รู้ของผมนั้นมันจึงเกิดเรื่องขึ้นจนได้นั่นก็คือผมดันหยิบดินปืนของพ่อที่วางไว้ในห้องครัว (ไม่รู้เหมือนกันว่ามีไว้ทำไม :: เซน) เพราะนึกว่าเป็นผงช็อกโกแลตแต่พอเอาเข้าเครื่องอบแล้วกดสวิตซ์เท่านั้นแหละ.....ได้เรื่อง=_=;;
“จะแว้กกกกกก~”เอิ๊ก....นั่นแหละครับพอป้ามาฮิรุกลับมาจากจ่ายตลาดแล้วมาเจอกับครัวสุดที่รักของsheแกระเบิดเป็นจุล.....ก็งานเข้าสิครับพี่น้อง=[]=!
ผู้ต้องหารายแรกที่ถูก (สอบ) ถามนั่นคือเจ้าเด็กเวรนั่นแหละครับแต่ตอนนี้ผมชักจะเริ่มสงสารเจ้าเด็กนั่นขึ้นมาตงิดๆแล้วอะ....she แกโหดได้ใจมากอะขอบอกแค่ฟังเสียงจากในห้องก็ไม่อยากจะนึกต่อแล้ว!!ขนาดไอ้พี่ไซยังยืนหน้าซีดอยู่ใกล้ๆเลย......
แอดดด.....
เฮ้ย!!มาร...เอ้ย!...ป้ามาฮิรุออกมาหาเหยื่อแล้ว=[]=!! (เอ๊ะยังไง)
“ขอเชิญรายต่อไป....ไซคุงเรามีเรื่องต้องคุยกันยาวนะจ๊ะ^ ^+”โอ....รอดไปแฮะเราแต่ว่า....พี่ไซของผมง่า~T0T
“พี่ไซ”แง้.....ผมยังรักพี่อยู่น้า~T///T
ไอ้พี่ไซทำหน้าอยากตายก่อจะเดินตามหลังป้ามาฮิรุเข้าห้อง (สอบสวน) ไปด้วยสีหน้าซีดเซียวราวกับซากศพ
และไม่นานเสียงแบบนี้ก็เกิดขึ้น.....
“หวา!!!!!!!!”
พี่ซายยยยยยยย!!!!T[]T!!
.................2-3-ชั่วโมงต่อมา................
“หา!!!!!!!!”
“จะให้ผมติวพิเศษให้เจ้าหมอนี่จนกว่าจะสอบติด1ใน50ของสอบครั้งนี้เรอะ!!”เอ่อ...เฮียไม่ต้องโมโหขนาดนั้นก็ได้ผมเองก็ไม่ได้อยากให้เฮียมาติวหนังสือให้เท่าไหร่หรอก
“ใช่แล้ว....มีปัญหาเหรอจ๊ะไซคุง?”ง่ะ....นี่ผมตาฝาดไปอะเปล่าเมื่อกี้ผมเห็นป้าแกมีเขากับหางงอกออกมาด้วยอะ=_=;;
“จะให้พี่ไซติวหนังสือให้กับเจ้าพี่โง่นี่เหรอฮะ...แม่?ผมว่าไม่ไหวหรอกต่อให้เป็นพี่ไซก็เถอะการจะเปลี่ยนคนโง่ให้ฉลาดขึ้นน่ะมันต้องอาศัยปาฏิหาริย์เลยนะ!!”
ฉึก!!!
ไอ้เด็กเวรรรรรร!!!!!นี่มันตั้งใจจะหาเรื่องกรูนี่หว่าเดี๋ยวพอจับกดซะเลยดีมิ=..=+
“หึ...น่าสนุกนี่”
เฮ้ย!!O[]O!
“ผมจะยอมติวให้ก็ได้แต่ไม่รับประกันว่าจะทำให้เจานี่ติดอันดับได้หรอกนะ”ไอ้พี่ไซร่ายยาวแบบม้วนเดียวจบแล้วหันมาเพ่งที่ผมด้วยสายตาที่...เอ่อ...
ถ้าไม่ตั้งใจเรียน....ตาย!
ประมาณนี้แหละครับท่านผู้อ่านT^T
“เริ่มวันนี้หลังานข้าว”ไอ้พี่ไซทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วก็เดินขึ้นห้องไปอย่างไม่ไยดีอะไรอีก...นี่สรุปเฮียแกเคยสนอะไรในชีวิตมั่งไหมเนี่ย!!! (อันที่จริงมี...แต่ไม่บอกหึๆ : ไรคิ)
“แล้วจากนี้หนูเซนต้องช่วยแม่ทำข้าวเย็นทุกวันเข้าใจไหมจ๊ะ?”ครืนนนน.....เอ่อไม่ต้องยิ้มแบบนั้นก็ได้คร้าบบบบT_Tแค่นี้ผมก็กลัวป้าจนปัสสาวะจะราดอยู่แล้ว!!!!!
“คะ...ครับ”แง.....หม่ามี๊ช่วยหนู๋ด้วยยยยยยT[]T
แล้วเอ็งไม่ต้องทำหน้าเหมือนอยากตายขนาดนั้นก็ได้ไอ้เด็กเวรเดี๋ยวก็เจี๋ยนซะหรอก!!
“ผมยอมตายดีกว่า....”เออ...ตายไปเลย!โลกนี้จะได้ปราศจากเด็กปากหมาไม่รับประทานอย่างแกไป (ตั้ง) คนหนึ่ง
“เย็นนี้ช่วยแม่ทำกับข้าวด้วยนะจ๊ะ...เซนจัง?”ก็ผมบอกแล้วไงว่าไม่ต้องยิ้มแบบนั้น!!!มันน่ากลัวนะเฟ้ยพูดธรรมดาผมก็ยอมช่วยแล้ว (มั้ง)
“ครับ”
“เอาคนโง่เข้าครัวบรรลัยแน่งานนี้”เอ้าไอ้งามไส้!!....นี่ใครบอกผมทีดิเตะปากเด็กนี่มันผิดกฎหมายไหมวะ (ผิด) แมร่งงงง...กรูอยากถามเมิงจริงๆเลยว่าในปากเน่าๆของเมิงอะมีหมาอยู่กี่ตัว!!!เด็กอาร้ายยยยปากหยั่งกะส้นมือส้นบาทา....แน่จริงเมิงอย่าพึมพัมเดะพูดออกมาเลยเซ่=[]=!
คอยดูแล้วกันผมจะทำอาหาร (มรณะ) ให้พวกมันกินจนท้องแตกตายไปเลยคอยดู!!!
และแล้ว.....เมื่อเซนเข้าครัวไปได้2-3นาทีสิ่งเหล่านี้ก็เกิดขึ้น
ตูม!!!โครม!!!
“ว้าย!...เซนจังนั่นซันไลน์นะคะไม่ใช่น้ำมัน...อ๊าย!!”
ตึง!!โครม!!เพล้งงงงง!!!
“เซนจัง....ใครเขาใช้มีดทอดไข่คะ!!แล้วก็นั่นมันไข่เค็มนะคะไม่ใช่ไข่ไก่!!!!”
ฟู่!!!!!!!!!!!
“ว้าย!...นั่นจะผัดผักบุ้งไฟแดงรึไงคะ!!!!”
“เซนจัง....ข้าวห่อไข่เขาให้ใส่ตัวข้าวนะคะไม่ใช่ใส่ชามข้าว!!!”
“ว้ายๆๆ....ซุปมิโสะไหม้ (?) แล้วค่า~”
“อ๊ะ!....เซนจังซุปบ้านไหนเขาลืมใส่น้ำกันมั่งคะ!!!แล้วมันต้องใส่สาหร่ายค่ะไม่ใช่สกอตไบท์!!ส่วนเต้าหู้หนูจำสลับกังฟองน้ำได้ยังคะ!!!”
บรึม!!!!!!!
“เซนจัง!!!แม่บอกให้หนูเอาไก่ไปอบนะคะไม่ใช่เอากระดาษฝอยพวกนั้นไปอบ”
“เซนจัง!อย่าลืมปิดน้ำซิคะน้ำท่วมครัวแล้ววววว!!!!!”
“เซนจังไข่ๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!”
พรึบ!!!!!
“กรี๊ดดดดดด!!!ไฟไหม้!!!!!!!!!!!!!!”
และหลังจากนั้นอีก2ชั่วโมง.......
“เสร็จแล้วครับ/จ้า!!”หุหุ...ในที่สุดผมก็.........
ทอดไข่ได้ซักที!!!!!!!!!!!!!!!!!>[]<b
555+เป็นไงละผมบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่มีอะไรที่ไอ้เซนคนนี้ทำไม่ได้!!
ถึงมันจะต้องแลกกับห้องครัวของบ้าน....
ปลาซาบะย่างที่......ไหม้เป็นจุลไปเรียบร้อย
ข้าว3ชนิดในหม้อ (ดิบ สุก ไหม้)
ไก่อบที่ไม่ได้อบ.....
แล้วยังมีซุปมิโสะที่ไม่มีน้ำอีกหนึ่ง
แต่เมื่อแลกกับความสำเร็จของผมแล้ว...เรื่องแบบนั้นมันขี้ปะติ๋ว>.< (บ้านแกน่ะสิ)
“อึก....จะกินได้ไหมเนี่ย”อ้าวไอ้เด็กเวรทำไมพูดแบบนี้วะคนอุตสาห์ทำให้กินก็แดกๆไปเถอะน่ะไม่ตายหรอก (มั้ง) อย่างมากก็ท้องเสีย (เอ๊ะยังไง)
“กินได้สิ....ยูคิแล้วลูกต้องเป็นคนชิมคนแรกด้วยนะจ๊ะ”ใช่ๆ...แหพูดถกใจผมมากเลยคับคุณแม่มาฮิรุสุดสวย~-^0^- (ไอ้ตอแหลตัวพ่อ!!)
“ไม่นะ!!!!!!!!!!!!!!!!!”อะไรๆ...มีคนตายเรอะตะโกนซะดังเลยไอ้เด็กบ้า! (อีกประเดี๋ยวก็มี)
“งั้นไซคุงละจ๊ะ?”เฮ้ย...เอ็งไม่ต้อทำหน้าซีดเหมือนจะฆ่าตัวตายขนาดนั้นก็ได้โว้ยไอ้พี่บ้า!!
งอนแล้วนะ!!!
“จะกินของพรรค์เนี่ยนะ....ไม่มีทาง!!”
ความคิดเห็น