คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : A6 Dating
A6
ดรีมเวิลด์
“นี่..ว่างมากรึไงถึงได้พามาที่แบบนี้เนี่ย”คนร่างบางหน้างอพลางจิบโออิชิของตัวเองอย่างหงุดหงิดโดยมีสายตาอ่อนโยนของอีกฝ่ายที่จ้องมาอย่างเอ็นดูปนขำ
“ได้อยู่กับคนน่ารักทั้งทีนี่นา...ไม่ว่างได้ไง”คำเปรยหยอกเย้าของอีกฝ่ายทำเอาปุนหน้าแดงก่ำ ดวงตาคู่สวยตวัดค้อนคนพูดไปทีหนึ่งก่อนจะกลับไปดูดโออิชิในมือแก้เขินอย่างเอาเป็นเอาตาย...
“อึก ...แค่กๆ”ด้วยความที่ตะบี้ตะบันดื่มเร็วไปทำให้ร่างบางสำลักน้ำจนแทบลงไปดิ้นกับพื้นดีที่คนที่มองอยู่รีบปราดเข้ามาประคองไม่ให้ล้มหน้าจูบพื้นไปก่อน
“นี่ละน้า...รู้ว่าชอบไม่ต้องรีบกินขนาดนั้นก็ได้”เบียร์เอ่ยตำหนิคนในอ้อมแขนเขาด้วยน้ำเสียงกลั้นหัวเราะจนร่างบางต้องมองค้อนเข้าให้อีกวงหนึ่งประมาณว่า...
นี่มันความผิดแกนะเฟ้ย!!!
“ปล่อย...หายแล้ว”ร่างบางเริ่มดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนปลาหมึกแต่ดูเหมือนคนขี้แกล้งจะเดาออกเลยยิ่งรัดแน่นกว่าเดิม ดวงหน้าคมก้มลงมากระซิบที่ข้างหูพร้อมลมหายใจอุ่นๆรนต้นคอให้ร่างบางหน้าแดงเล่น
“น่ารักนะ...”อ๊ากกกก...นี่กะจะฆ่ากันทางอ้อมใช่ไหม!! ยิ่งลมหายใจอุ่นๆนั้นใกล้เข้ามาเท่าไหร่เจ้าก้อนเนื้อไม่รักดีที่อกด้านซ้ายกลับเต้นรัวเร็วราวกับเป็นไข้ ดวงหน้าคนถูกแกล้งบัดนี้ขึ้นสีระเรื่อแบบไม่มีสาเหตุ ไม่สิ คงต้องว่ามีสาเหตุแต่ร่างบางกลับพยายามไม่ยอมรับมันมากกว่า
“ปล่อยได้แล้วคนมองเยอะแล้วนะ...”เป็นจริงดังคำกล่าวดูเหมือนว่าทั้งคู่จะเริ่มกลายเป็นจุดสนใจของผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา บางคนถึงกับชี้มือชี้ไม้มาทางพวกเขาอย่างตื่นเต้น
“ช่างสิ...พวกเขาจะได้รู้ไงว่าเราเป็นอะไรกันกัน”ดวงตาวิบวับของอีกฝ่ายทำเอาปุนต้องเบี่ยงหน้าหลบด้วยความเขินอายก่อนจะเถียงกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้ แม้ว่าน้ำเสียงนั้นจะแผ่วเบาเหมือนไม่ต้องการจะพูดออกมา
“เราไม่ได้...เป็นอะไรกันซักหน่อย”คำพูดที่สวนทางกับดวงหน้าแดงๆขยับรอยยิ้มมุมปากของเบียร์ให้กว้างขึ้น เขาปล่อยคนร่างบางออกจากอ้อมแขนแต่กลับเลื่อนมือหนาลงไปกอบกุมมือบางนั้นไว้แน่น
“ไปเล่นกัน”เจ้าของรอยยิ้มกว้างเอ่ยชวนเบาๆพร้อมกับออกแรงฉุดดึงเพียงเล็กน้อยร่างบางก็ปลิวไปตามแรงดึงอย่างง่ายดายแม้ว่าสีหน้าของเจ้าตัวจะไม่เต็มใจขนาดไหนก็ตาม
เบียร์พาปุนเดินไปเรื่อยๆแวะเล่นเครื่องเล่น2-3อย่างที่ปุนพอที่จะขึ้นไปเล่นได้ ซึ่งที่จริงเขาก็เล่นได้เกือบทุกอย่างนั่นแหละเห็นบางๆอย่างนี้ก็เถอะ คิดแล้วยังนึกขำสีหน้าเหรอหราของเบียร์ไม่หายตอนที่เขาชวนไปเล่นเฮอร์ริเคนรอบที่2 จากนั้นทั้งคู่เสียเวลาเล็กน้อย (?) กับตู้เกมเพราะปุนยืนยันว่าจะเอาตุ๊กตาในตู้กลับไปบ้านซักตัว แต่กลับกลายเป็นว่าหลังจากได้ตุ๊กตาสมใจ ปุนกลับตรงดิ่งไปตามซุ้มเกมที่มีตั้งแต่ปาเป้า โยนห่วง ฯลฯและกวาดเอารางวัลใหญ่มาจนหมด แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าสกิลเล่นเกมระดับเทพของปุนยังคงทำงานได้ดีไม่มีขาดตก ส่วนคนน่าสงสารที่สุดก็คือเบียร์ที่ต้องรับหน้าที่แบกตุ๊กตายักษ์เกือบครึ่งโหลไปมา แต่ก็นั่นแหละเป็นฝ่ายชวนกึ่งบังคับเขามาจึงไม่มีสิทธิ์บ่น
แต่ว่า...
มันจะเยอะไปไหมเนี่ย!!
......................................
“อีปั้นจั่น!!”เสียงแว้ดดังสนั่นทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต้องหันมองอย่างสนใจแต่แน่นอนว่าเจ้าของต้นเสียงหาได้แคร์สายตานั้นไม่ เนโมบังคับกึ่งลากเพื่อน (สาว) ร่างใหญ่ของเขาผ่านประตูสวนสนุกโดยที่มีเพื่อนอีก3คนเดินตามาอย่างหน่ายๆ
“โอ้ย อิดอก...คนนะไม่ใช่ช้างถึงได้ลากเอาๆ”คิ้วสวยเลิกขึ้นสูง ดวงหน้าหวานแสดงสีหน้าไม่เห็นด้วยอย่างชัดเจนก่อนจะเอ่ยตอบด้วยถ้อยคำที่เจ็บแสบ
“แหม๊ มึงมั่นนะว่ามึงไม่ใช่ช้าง”สายตาจิกกัดมองตั้งแต่หัวจรดเท้าเพื่อชี้ชัดในสารร่างของเพื่อนสาว (?) แทบจะเป็นเรื่องปกติไปแล้วสำหรับทั้งสองหรือแม้กระทั่งกลุ่มของพวกเขา
“พอก่อนเถอะเจ้านาย คนเขามองเราหมดแล้ว”คำสรรพนามนี้ทำให้เป้าหมายถูกเบนมาที่คนพูดอย่างรวดเร็วซึ่งแม้ว่าเจ้าตัวจะเตรียมใจไว้ในระดับนึงแต่ถ้อยคำของจริงมันโหดร้ายกว่านั้นมาก
“อย่างหล่อนอายเป็นด้วยหรือ?”ชนะน็อกไปเลยค่า!!กลายเป็นว่าสุดท้ายเนโมก็เป็นตัวตั้งตัวตีในการพา (ลาก) ทุกคนในกลุ่มไปโน่นมานี่จนกระทั่ง...
“เห้ย!!มึง นั่นอีปุนใช่เปล่าวะ??”เนโมหวีดเสียงสูงทำเอาคนทั้งกลุ่มหันขวับไปตามเสียงเรียกจนคอแทบเคล็ด และภาพที่เห็นก็คือคู่รัก เอ้ย! เพื่อนหนุ่มสองคนที่กำลังสาละวนอยู่กับตู้เกมที่เหมือนว่าจะกวาดของรางวัลมากขึ้นเรื่อยๆ เป็นภาพที่ชวนให้คิดนักถ้าไม่ใช่ว่าอีกคนกำลังแบกตุ๊กตาที่ทั้งใหญ่และเยอะเป็นกระสอบไปมา
“มาเดทสินะ”
“เดทแหง”
“เดทชัดๆ”
ทั้งเสียงยืนยันภาพที่เห็น และโดยที่ไม่ต้องนัดหมาย ต้น เนโม และปั้นจั่นก็สบตาเป็นเชิงรู้กันก่อนที่จะลากเพื่อนอีก2คนไปหาที่ซ่อนเพื่อจับตามองคู่รัก เอ้ย! คู่จิ้นทั้งสองกำลังเดทกันอย่างสนุกสนาน (?)
‘งานนี้สนุกแน่ หึหึหึ...’
100%
ความคิดเห็น