ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Yaoi]My Friend รักนี้มีแค่นาย!!

    ลำดับตอนที่ #6 : A5 Nightfall & Sweetmoring

    • อัปเดตล่าสุด 29 ก.ค. 55


    A5

     

    หลังจากทานข้าวเสร็จเสียงโวยวายลั่นบ้านก็ดังขึ้นเมื่อปุนดึงเบียร์หายลับไปหลังประตูห้องนอนของเขาจากนั้นก็นั่งเงียบไม่ยอมพูดอะไรกับเขาวักคำจนเขาต้องฉวยโอกาสไปกอดร่างบางนั้นไว้เจ้าตัวจึงยอมเปิดปากถามออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

     

    “อธิบายมาเลยนะ”น้ำเสียงแง่งอนทำให้คนต้นเหตุถึงกับกุมขมับ ทั้งที่เขาพยายามอธิบายตั้งหลายรอบแต่เจ้าเด็กดื้อในอ้อมแขนเขานี่สิไม่ยอมฟังอะไรเลย แล้วนี่จะมาให้เขาอธิบายอะไรอีกละเนี่ย

     

    “เรื่องไหนละ”

     

    “ทุกเรื่องนั่นแหละ”เอาละสิ เขาเริ่มงงแล้วนะเนี่ยตกลงที่ทำท่าน่ากดแบบนี้งอนเขาเรื่องอะไรละนั่น นี่เขาคงไม่ทำอะไรให้ตัวเล็กของเขาไม่พอใจแน่ๆแต่ เรื่องไหนละ???

     

    “ทำไมไม่บอกก่อนว่าจะมา”

     

    “ก็อยากเซอร์ไพรส์ไง”ร่างบางเริ่มดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดเขาแต่แน่นอนว่าเขาไม่มีทางปล่อยโอกาสดีๆที่จะได้อยู่ใกล้คนน่ารักของเขาให้หลุดไปง่ายๆแน่

     

    “ละ...แล้ว เรื่องนั้นละ”เบียร์ยิ้มกว้างผิดกับคนในอ้อมแขนเขาที่ก้มหน้างุดซบอกแกร่งด้วยความเขินทำเอาต่อมอยากแกล้งคนของอีกฝ่ายกำเริบอีกแล้ว...

     

    “เรื่องไหนเหรอ?...หื้ม??”ดวงหน้าคมยื่นเข้าไปใกล้ซอกคอขาวพร้อมลมหายใจอุ่นๆที่ทำให้คนในอ้อมแขนขนลุกซู่และรีบดันตัวออกห่างเพียงแต่ขนาดเตียงที่คับแคบนั้นดันไม่เอื้ออำนวยทำให้ร่างบางพลัดตกเตียงเพียงแต่ไม่ได้ตกคนเดียวยังดึงอีกฝ่ายลงมาด้วย

     

    โครม!!

     

    “จะ...เจ็บ!”เมื่อลืมตาขึ้นสิ่งเขากลับเป็นดวงหน้าของใครบางคนที่ทำให้ดวงหน้าขาวขึ้นสีระเรื่อจนน่าเอ็ยดูในสายตาคนที่คร่อมเขาอยู่

     

    “จะยั่วกันรึไง...”ดวงหน้าคมเลื่อนเข้ามาใกล้จนมือบางต้องดันอกแกร่งออกไม่ให้เข้าใกล้เขตอันตรายมากกว่านี้ ท่าทีน่ารักแบบนั้นทำให้คนด้านบนเริ่มหมดความอดทน

     

    “บ้า...ออกไปนะ”

     

    รอยยิ้มมุมปากขยับกว้างขึ้นเมื่อคนน่ารักในอ้อมแขนเริ่มดิ้นพล่านพร้อมกับดวงหน้าขาวๆที่ขึ้นสีก่ำจนน่าเอ็นดู มือหนารวบมือบางไว้แน่นพร้อมกับดวงหน้าคมที่เลื่อนเข้าให้อีกฝ่ายจนห่างกันเพียงแค่ลมหายใจคั่น

     

    “ยะ...อย่า อื้อ!”ริมฝีปากบดเบียดอย่างหื่นกระหาย ลิ้นร้อนไล่รุกล้ำชิมรสหวานในโพรงปากกวัดแกว่งหยอกเย้าจนอีกฝ่ายอ่อนระทวยกับสัมผัสเร่าร้อนที่เขามอบให้

     

    มือบางที่เคยดันอกแกร่งออกกลายเป็นเกาะกุมเสื้อของอีกฝ่ายแน่นเพื่อไม่ให้ตนขาดอากาศหายใจตายไปซะก่อน ริมฝีปากคู่สวยไล้จากริมฝีปากบางไปที่ซอกคอขาวระหง พรมจูบอย่างกระหายทิ้งรอยประทับความเป็นเจ้าของไว้เป็นจ้ำๆ

     

    “ชอบนะ...”

     

    เสียงนุ่มกระซิบที่ข้างหูพร้อมขยับรอยยิ้มอ่อนโยนก่อนจะประกบริมฝีปากลงอย่างนุ่มนวลกว่าครั้งก่อนเพียงแต่คราวนี้ร่างบางไม่มีแรงเหลือแม้แต่จะขยับ

     

    “ชอบปุน...”

     

    เบียร์อุ้มคนร่างบางวางลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่ากอดร่างนั้นเอาไว้อย่างทะนุถนอมและพร่ำบอกคำเดิมๆที่กลั่นออกมาจากหัวใจ...

     

    “รักที่สุด...”

     

    .................................................
     

    แสงแดดยามเช้าส่องกระทบทำให้ดวงตาคู่สวยปรือขึ้นอย่างง่วงงุนสัมผัสกับอากาศอบอุ่นยามเช้า เพียงแต่ว่าที่อุ่นน่ะไม่ใช่แค่แสงแดดอย่างเดียวหรอก แต่เป็นอ้อมกอดของใครบางคนที่ตอนนี้เขาใช้แขนอีกฝ่ายต่างหมอนอยู่ต่างหาก!

     

    “เย้ย..!!”ปุนน้อยดีดตัวออกห่างทันทีเมื่อเห็นว่าหน้าของเขากับอีกฝ่ายใกล้กันจนถึงระยะอันตรายไปแล้ว!!ยังดีที่ปิดปากตัวเองทันไม่งั้นเขาได้ปลุกคนที่หลับอยู่ขึ้นมากวนเขาใจอีกแน่ๆ

     

    หมับ ...เหมือนจะไม่ทันแล้วแฮะ

     

    ทันเท่าความคิดอ้อมกอดอุ่นๆก็รวบเขาไว้แนบอกอีกครั้งอย่างรวดเร็ว พร้อมกับลมหายใจอุ่นที่รดต้นคอให้เสียวสันหลังเล่น และดูเหมือนคนขี้แกล้งจะชอบเสียด้วย

     

    “จะหนีไปไหน...หื้ม?”ดวงหน้าคมกระซิบที่ข้างหูด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์จนคนถูกกอดหน้าแดงก่ำรีบผลักอีกฝ่ายออกอย่างรวดเร็วแต่คนตรงหน้ากลับดึงมือบางเอาไว้พร้อมกับดวงหน้าคมที่เลื่อนเข้ามาใกล้...

     

    จุ๊บ!

     

    Moring kiss…ไงละ”รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ประดับกว้างขึ้นเมื่อเห็นคนถูกฉวยโอกาสหอมแก้มหน้าแดงก่ำก่อนจะเดินรีบชิ่งเข้าห้องน้ำไปก่อนที่อีกฝ่ายจะได้เปิดปากด่าเขาซะอีก

     

    “ไอ้บ้า!!!!

     

    หลังจากนั้นทั้งสองก็ลงมาทานอาหารเช้าพร้อมกันแต่เมื่อลงมาก็พบว่าทั้งบ้านเหลือแต่พวกเขา2คน!?โดยมีโน้ตเล็กๆแปะไว้ที่ตู้เย็นเป็นข้อความสั้นๆถึงลูกชายขี้เซา

     

    ไปธุระ...ดึกๆคงกลับข้าวอยู่ในตู้เย็นนะจ๊ะ^__^

     

    “อะไรเนี่ยยยย!!”คนเป็นลูกชายของบ้านโวยลั่นในขณะที่อีกคนดูไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไรทั้งนั้น แถมตอนที่เห็นข้อความยังแอบแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์มาทางเขาอีก...ก็แน่ละ!! ในเมื่อวันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านก็หมายความว่าวันนี้ทั้งวันเขาต้องอยู่กับเจ้าคนขี้แกล้งนี่ทั้งวันไงเล่า!!!

     

    “เอาไงต่อละ?”เสียงนุ่มกระซิบที่ข้างหูทำเอาเขาผงะถอยหลังไปหลายก้าวแต่พริบตาเดียวร่างสูงก็ปราดมาอยู่ตรงหน้าเขาซะแล้วแถมยังมือไวคว้าเอามือเขาไปแล้วลากออกจากบ้านไปทันที

     

    “เฮ้ย!!จะพาไปไหนเนี่ย”ลางสังหรณ์ของเขาเริ่มทำงานและมันก้เป็นจริงเมื่อคนตรงหน้าหัวดวงหน้าหล่อกระชากตับนั่นกลับมาพร้อมคำพูดที่ทำให้เขาหน้าแดงก่ำ

     

    “เดท!!

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×