คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Kiss4>>>เฮียวงะ เซย์ริว
บทที่4 เฮียวงะ เซย์ริว
“สายแล้วโว้ยยยยยยยยย~”นี่มันวันซวยอะไรของผมวะ!!!!...T^T
ตั้งแตเช้ายังซวยไม่หยุดเลย!!!!ตื่นเช้ามาก็เจอไอ้พี่เวรนั่นปลุกด้วยวิธีบ้าบอคอแตกแถมตอนเดินลงมากินข้าวก็เกือบตกบันไดคอหักตายแล้วยังมาเจอไอ้เด็กเวรนั่นดูถูกอีก...อ้ากกกกก!!!ยังไม่หมดเท่านั้นตอนออกจากบ้านก็เดินตกท่อจนฝาท่อกระเด็นไปขวางทางรถที่กำลังวิ่งอยู่จนมันพลิกคว่ำไปชนเสาไฟฟ้าล้ม...เกือบตายเพราะไอ้อย่างสุดท้ายนี่แหละแมร่งงงงงล้มทางไหนไม่ล้มดันล้มมาทางกรูอีกแหนะ!!!T[]T
ทั้งหมดเป็นความผิดของไอ้พี่ไซคนเดียว!!! (ตัวเองซุ่มซ่ามเองทำไมไม่คิดมั่งป้ายเป็นความผิดของคนอื่นโม้ด- -) แง่งงงง....อย่าให้พ่อเจอหน้านะมีแหลกแน่งานนี้ย้ากกกกก!!!
อุ๊!!นี่ไม่ใช่เวลามาบ่นนี่หว่าโรงเรียนจะเข้าแล้วโว้ยยยยยย~O[ ]Olll
“ตายแน่ๆๆๆๆๆ”ผมจำไม่ได้แล้วว่าตอนนั้นวิ่งเร็วเท่าไหร่เท่าที่จำได้คือหลังจากนั้นผมโดนตำรวจประจำท้องที่ขับรถไล่จับเพราะใช้ความเร็วเกินกำหนดประมาณว่าวิ่งแซงรถเฮียแกได้สบายๆอะเร็วไม่เร็วละ?- -“
แล้วมันก็ทำให้ผมไปมหาลัยไม่ทันจนได้...Y[]Y
“แฮ่กๆ.....ไม่....ทัน....จน...ได้ แฮ่กๆๆๆ”อ่อย~.....เหนื่อยจนลิ้นห้อยแล้วว้อยไอ้ประตูบ้านี่ก็เสือกปิดอีก!!เปิดซิโว้ยยย....โอเพ่นเซซามี่~><!!
แง...แง้ว...ง้าวT^T!!
“เปิดเซ่!!!!แง~”ทำไงดี.....เข้าไม่ได้พิธีปฐมนิเทศต้องจบไปแล้วแน่เลยแค่วันแรกก็พลาดซะแล้วจะโดนไล่ออกไหมเนี่ย ฮ่ะ ฮะ....
เรานี่มัน....แย่ที่สุด
พี่ไซ....พี่อยู่ไหน
“เฮ้!!นายน่ะจะยืนเป็นหมาขี้แพ้อยู่ตรงนั้นอีกนานไหมวะ”เฮ้ย!!เรียกใครขี้แพ้วะคนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่เดี๋ยวพ่อซัดหน้าแหกซะหรอก- -+
อ๊ะ!!....วะ ว้าว*0*
หล่อโฮกกกกก~8[>////<]b
ไม่น่าเชื่อว่าคนบนโลกนี้นอกจากพี่ไซแล้วยังมีมนุษย์คน (ตัว) อื่นที่หล่อพอๆกันอีกเหรอเนี่ย!!อิจฉาโว้ยยยยย~พอแกแดกอะไรเป็นอาหารวะถึงได้หล่อลากดินแบบเนี่ยหา~!!
“เฮ้ย!!เป็นใบ้รึไงวะ!?”อ้าว....ไอ้หน้าส้นตรีนเมื่อกี้กรูอุตสาห์ชมหน้าตาดีซะเปล่าทำไมปากหมาไม่แดกอย่างงี้วะเดี๋ยวพ่อก็จับกดซะหรอก=.,=
“เปล่า....”ผมมองหน้ามันงง....เมิงจะทำไรกรูเปล่าเนี่ย
“เรียนที่นี่เหรอ?”เอ่อ...เมิงพูดธรรมดาก็ได้ไม่ต้องยื่นหน้าเข้ามาใกล้!!!><
เดี๋ยวแม่ยกสายวายเขาเอาไปจิ้นเสียหายหมด=_=!!
“อืม....”ก็บอกว่าไม่ต้องยื่นหน้าเข้ามาใกล้ไงโว้ยยยยยยยยยย~กูเขินเป็นนะ!!!!>///<
“นายนี่มองดีๆแล้วน่ารักจัง....”เอ่อ....ไอ้เวรนี่ท่าทางจะไม่เคยตาย....
เปรี้ยง!!!
“กล้ามากนะเรียกฉันน่ารักงั้นเรอะ!!!”ตายซะเถอะแก๊!!!!!=[ ]=!!
“เฮ้ยๆเดี๋ยวฉันชมนายต่างหากละ.....แอ้ก!!”หนอย....ชมแบบนี้มึงเอามีดมาเสียบกูเลยดีกว่ามะกรูไม่ดีใจโว้ยยยยย~
ตุ้บ! ตั๊บ!! โครม!!!
KO!!=_=;;
เฮ้ย!ตายยังวะเรียกเฮียปอมาเก็บมันไปทีเดะ= =+
“เฮ้ย...แกยังไม่ตายนะ”เอ่อ...สงสัยผมคงเบามือไป (ไม่) หน่อยมันเลยยังไม่ไปเฝ้ายมบาล (มั้ง) เป็นไงละนี่แหละผลของกรรมที่แกเห็นกรูน่ารักไง555+
“ไม่ตาย....แค่เกือบๆ แหม...นายเนี่ยขนาดโกรธยังน่ารักเลยนะ”สาดดด~มันยังไม่เข็ด!!แบบนี้ไม่ต้องยั้งมันแล้วโว้ยยยย~แหลกไปซ้า~!!
บึก!ผลัวะ!!ตึง!!!โครม!!!!
“จ้ากกกกก~”
แล้วก็ไปโทรศัพท์เรียกเฮียปอมาเก็บมันไปดีก่า555+ (ไอ้ชั่ว)
.................................................
“สรุปว่านายจะมาเรียนที่เกียวโต?”
“อือ”
“แต่เสือกขึ้นรถไฟผิดคันเลยมาโผล่ที่โตเกียวสินะ?”
“ถูก”
“นายนี่มันโง่รึเปล่า....”
“ถูก....เฮ้ย!!ไม่ใช่โว้ยยยยยย~”ไอ้ส้นตรีนนี่เดี๋ยวพอกับจับสับเป็นหมูบะช่อสะหรอกกวนพระบาทกูได้ตลอด24ชั่วโมงเลยนะเมิง
“ใจเย็นๆ...ก็หรือมันไม่จริงวะใครบ้านไหนนั่งรถไฟผิดจากเกียวโตมาเกียวมั่งวะนอกจากแกอะ”เออกูยอมรับว่ากูโง่แต่ไม่ต้องตอกย้ำซ้ำเติมขนาดนั้นก็ได้โว้ยยยยย!!วันนี้โดนมาสามรอบแล้วนะเนี่ยT^T
“เออ...กูโง่เอง!!ชิส์!!”’งอนครับงอนจังซี่มันต้องงอน!!ไม่คุยมันแล้วโวย....แมร่งกวนส้นตีนฉิบหายพูดแค่สองสามคำก็หันมากัดกูอีกละ- -*
“โอ๋ๆที่รักอย่างอนน้า.....เค้าล้อเล่น~”ไม่ต้องมากระแดะโว้ยไอ้วรนุชหน้าหล่อ!!กรูไม่ดีใจหรอกเฟ้ยที่มีผู้ชาย (ที่ไม่ใช่พี่ไซ) มาง้ออะ!!!
“ใครที่รักเมิงหา!!....ไอ้หน้าส้นตรีน~”
“จ๊ะที่รัก....ไม่ใช่ก็ไม่ใช่”มันยังไม่เลิกอีกแนะ- -*เดี๋ยวคราวนี้เอาให้เฮียปอไม่กล้ามาเก็บมันไปเผาเลยดีกว่า....หุหุๆ=..=
“ยังไม่ใช่ไหม....”ผมง้างหมัดจะต่อยมันแต่ว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงครั้งหนึ่งในชีวิตผมเลยทีเดียว!!!T^T
หมับ!!
“อะ.....อุ๊บ!!”O////O!!อ้ากกกก~มันจูบโผมมมมมมT[]T!!ไอ้เวรนี่มันจูบโผมแงๆๆๆๆๆเป็นเจ้าสาว (?) ให้พี่ไซไม่ได้แล้วง่า.....แต่เฮ้ยจูบแรกมัน....
“ผมรักพี่นะ...ไซ”
ภาพในสมองซ้อนทับกับภาพในปัจจุบันจนผมถึงกับมึนไปชั่วครู่...จนกระทั่งตาลายเห็นไอ้บ้ากามตรงหน้านี่เป็นพี่ไซที่รักของผมซะงั้น.......
พี่ไซ......
“อื้อ....!!”พระเจ้า....นี่ผมร้องไห้อีกแล้วเหรอเนี่ย!!ฮ่ะ ฮ่ะ....ทั้งที่เรื่องแบบนั้นมันก็นานมาแล้วแท้ๆทำไมถึงลืมมันไม่ได้ซักทีนะ
แม้กระทั่งตอนนี้ที่ผมจูบกับคนอื่นอยู่แท้ๆแต่ผมก็ยังนึกถึงเขาอีกจนได้....
นึกถึงเหตุการณ์ในตอนนั้น.....
วันที่ผม....
จูบพี่ไซครั้งแรก
“นาย.....ร้องไห้”อ๊ะ!!.....ในที่สุดผมก็รู้สึกตัวได้เสียทีไอ้หื่นนั่นรีบปล่อยผมราวกับผมเป็นของร้อนก่อนที่เราทั้งคู่จะเงียบไปและผมเพิ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลัง...ร้องไห้!!
แถมถูกมันจูบต่อหน้าประชาชีนับสิบO[]O!!
“นายมัน......”
“ขะ....ขอโทษ”มันหน้าซีดไปเลยแฮะแต่ตอนนี้ผมโกรธจนไม่สนหน้าอิฐหน้าปูนที่ไหนแล้ว!!!เอ็งตายซะเถอะ=[]=!!!
“เลวที่สุด!!!!!!!”
กร็อบ!!โครม!!ตึง!!!!!!!
“จ๊าก~”
เฮอะ!!คนพรรค์นี้ขอให้ชาตินี้ก็อย่าเจอกันอีกเลย....!!!ผมเดินจากไปทั้งๆแบบนั้นโดยไม่ได้รู้เล้ยว่าตัวเองดันซุ่มซ่ามทำของตกไว้และมันจะนำปัญหาวุ่นวายมาให้ผมในภายหลัง
“หืม.....วีรวิทย์ นาคาจิม่า ชื่อเล่น เซน งั้นรึ?”
“ชื่อแปลกๆแฮะแต่ก็น่าสนใจดี....หึหึๆ”
“ฉันเฮียวงะ เซย์ริวยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“เซนจังที่รักของฉัน.....หึๆ”
ความคิดเห็น