คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
บทที่2 สุริยัน จันทรา
(wit talk)
“ฮ้าว~ที่นี่ที่ไหนฟะเนี่ย”ผมลืมตาขึ้นและ.......=[ ]=
พบว่าตัวเองอยู่ในห้องของใครก็ไม่รู้เฮ้ย!!นี่มันไม่ใช่ห้องไอ้รินนี่หว่าแล้วตกลงตรูอยู่ที่ไหนเนี่ย-_-;;..... (จะไปรู้แกเรอะ>>ไรคิ) เออไม่ได้ขอความเห็นเฟ้ยไอ้คนแต่งเดี๊ยะพ่อตบตาย=_=*
มาเข้าเรื่องกันดีกว่า....แล้วสรุปตรูอยู่ที่ไหนฟะใครรู้บ้างงงงงง!!!!!!!!!>[]<
“ตื่นแล้วเหรอครับ....วิทจังที่รัก”ไอ้หน้าหล่อนี่มันเป็นใครฟะรู้จักผมด้วยเรอะแถมยัง...เปลือยท่อนบนมาอีกต่างหากเอือกน้ำจิ้มหกหุ่นดีอิบอ้าย...=.,= เอ๊ย!!ม่ายช่าย~-_-;;ไอ้หมอนี่มันเป็นใครฟะทำไมมันหล่อลากดินขนาดนี้!!!!!อ้ากกกกกกกกอิจฉาโว้ยยยยยยยยยยยยย...เฮ้ยเดี๋ยวนะเดี๋ยวเมื่อกี้มันว่าใครเป็นที่รักมันนะ-_-a
“คุณเป็นใครครับ”ไอ้หมอนั่นหน้าสลดลงเลยครับ...อ้าวผมพูดอะไรผิดไปเหรอ???เอ...ว่าแต่หน้ามันก็คุ้นๆนะเหมือนเคยเห็นแต่จำไม่ได้วุ้ย-_-
“คุณลืมผมจริงๆเหรอ??”มันถามหน้าตายนิ่งจริงๆครับนิ่งจนผมกลัวเลยอะ...เฮ้ยกูก็บอกไปแล้วว่าไม่รู้จักรีบตอบตรูซะทีเซ่!!อย่านิ่งตรูกลัวววววววว~T^T
“ขอโทษนะครับผมจำไม่ได้จริงๆ”ผมได้แต่ก้มหน้าหลบสายตาคมๆของมันครับกลัว...เกิดมันคลั่งฆ่าผมปิดปากขึ้นมาทำไงเนี่ย (เว่อร์) ไอ้หน้าหล่อๆของมันเนี่ยไว้ใจไม่ค่อยได้
“งั้นคงต้องฟื้นความจำซะหน่อยแล้วนะครับ”ร่างสูงยิ้มเจ้าเล่ห์จนคนมองรู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมาชอบกล
“อะระ.........อุบ!!”ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไรไอ้หื่นตรงหน้าก็ตรงเข้ามาประกบจูบที่ริมฝีปากของผมT//Tลิ้นร้อนของมันลุกลามจาบจ้วงไปทั่วทั้งปากผม สัมผัสอันเร่าร้อนของมันช่างหอมหวานและนุ่มนวลจนผมเผลอจูบตอบสัมผัสที่มันมอบให้ซะงั้นT[]T
“อะ...อื้อ!!!”ผมพยายามพลักมันออกหากแต่แรงผมเรอะจะไปสู้คนแรงควายอย่างมันได้ไม่นานร่างทั้งร่างของผมก็อ่อนระทวยอยู่ในอ้อมกอดของมันในขณะที่มือหนาของมันก็เริ่มลูบไล้ร่างกายของผมอย่างหิวกระหาย
“นึกออกรึยังครับ??”ไอ้หน้าหล่อถอนจูบออกแล้วเอ่ยถามผมพร้อมกับรอยยิ้มกระชากใจและใบหน้าชวนมองที่ห่างกันไม่ถึงคืบและมืออันแสนซุกซนของมันที่ไล้ร่างกายของผมต่ำลงเรื่อยๆเพื่อปลุกอารมณ์ผม
“อะ..อาไม่”ผมครางเสียงหลงเมื่อมือสากๆของมันไล้ลงไปจนถึงจุดกระสันของผมและเคล้าคลึงอยู่นานปลุกอารมณ์อย่างว่าของผมให้ลุกโชนก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แนบแน่นจนทำให้ผมรู้สึกได้ว่าส่วนนั้นของเจ้าหมอนั่นก็กำลังแข็งขืนได้ที่พอดีแต่ก่อนที่ร่างสูงจะรุกรานคนร่างเล็กไปมากกว่านี้เสียงเปิดประตูห้องก็ดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาอีกคน
“ซัน......ปล่อย”คำเรียบๆของร่างสูงพร้อมกับดวงตาสีนิลน้ำเงินเข้มทำให้คนถูกเรียกชักสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมปล่อยอีกฝ่ายแต่โดยดี
“พี่มูน.......”ชายหนุ่มปรายตามองคนเป็นน้องเล็กน้อยก่อนจะหันไปทางร่างบางที่ถอยกรูดออกห่างจากร่างสูงทั้งสองทันที
“ขอโทษนะดูเหมือนฉันจะทำเกินไปหน่อย”ไม่หน่อยแล้วเฟ้ย!!....ไอ้หน้าหล่อถึงกับหงอเลยเป็นไงสมน้ำหน้า555+.......ว่าแต่หมอนี่ใครฟะหน้าคุ้นอีกแล้วO_Oa
“ผมต้องขอโทษแทนน้องชายด้วยนะครับคุณวิทยา พิทักษ์ราชนุกุล”ชายหนุ่มเอ่ยกับร่างบอบบางด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลอ่อนโยนพร้อมด้วยรอยยิ้มมุมปากของชายหนุ่มเรียกสีเลือดขึ้นบนใบหน้าหวานของเด็กน้อย (?) ก่อนสีหน้าของวิทยาจะแปรเปลี่ยนเป็นเคลือบแคลงสงสัย
“พวกคุณรู้จักผมได้ยังไง”
“.....จากบัตรประชาชนในกระเป๋าสตางค์คุณครับ”อีกฝ่ายนิ่งไปเล็กน้อยกับคำถามของผมก่อนจะเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งราวกับสายน้ำ
“แล้วทำไมผมมาอยู่ที่นี่??”
“เมื่อคืน...คุณจำเหตุการณ์เมื่อคืนไม่ได้เหรอครับ”ชายหนุ่มย้อนคำถามของเขาด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งไม่บอกอารมณ์เช่นเดิม
“พอจำได้ลางๆนะ”วิทยาพึมพัมกับตัวเองเบาๆก็จะชักสีหน้าครุ่นคิดอย่างน่ารักน่าเอ็นดูจนคนมองทั้งสองต้องเบนหน้าหนีหลบไม่ให้อีกฝ่ายเห็นดวงหน้าของตนที่ขึ้นสีระเรื่อ
เอ.......ผมจำได้ว่าพาไอ้รินกับเพื่อนผู้ชายของมันอีกสองคนมากินเลี้ยงนี่หว่าจากนั้นพอกินเหล้าเข้าไปสองสามขวด (กินเข้าไปได้ไงวะนั่น=[ ]=) ผมก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลยพอรู้ตัวอีกทีผมก็จะถูกไอ้หื่นบ้านี่ปล้ำทำเมียอยู่แล้ว!!!T^T
“แล้วคุณจำไม่ได้รึว่าทำอะไรกับพวกเราไว้บาง”เอาละสิงานเข้าแล้วครับพี่น้อง=_=แล้วนี่เมื่อคืนผมไปทำอะไรกับพวกมันไว้บ้างละเนี่ยใครรู้มั่งช่วยบอกที้~T[]T
“อะ...เอ่อจำไม่ได้ครับว่าแต่...พวกคุณเป็นใครเหรอครับ??”ผมแสร้งทำใจดีสู้เสือพลางตีหน้าใสซื่ออินโนเซนต์ได้น่าจับกดใส่อีกฝ่ายทั้งที่ในใจกลัวพวกมันทั้งสองคนแทบตาย
“ฉันมูน...นี่น้องฉันชื่อซัน”ต่างกันลิบลับเลยแฮะคนพี่ชื่อมูน (Moon) ที่แปลว่าดวงจันทร์ส่วนไอ้หื่นนี่ชื่อซัน (Sun) ที่แปลว่าดวงอาทิตย์เจ้าพวกนี้มันมาอยู่ร่วมกันได้เหรอวะถึงหน้าตาจะหล่อเหมือนกันก็เถอะแต่บุคลิกของเจ้าสองตัวนี้แตกต่างกันลิบลับเลยแฮะ
คนพี่เป็นหนุ่มขรึมมาดเท่กระชากใจสาวท่าทางเอางานเอาการทีเดียวดวงหน้าคมคายชวนมองดวงตาและผมสีนิลเหลือบน้ำเงินเข้มอีกทั้งยังเพิ่มเสน่ห์เฉพาะตัวด้วยการใส่แว่นไร้กรอบที่ทำให้ร่างเบื้องหน้าดูหล่อเหลาราวกับเทพแห่งแสงจันทร์ผู้รอบรู้ก็ไม่ปาน
ส่วนอีกคนเป็นหนุ่มอารมณ์ดียิ้มง่ายและร่าเริงเสมอ (ถึงจะหื่นก็เถอะ) ท่าทางขี้เล่นผิดกับคนพี่อย่างไม่น่าเชื่อ ดวงหน้าคมคายระบายด้วยรอยยิ้มขี้เล่นเสมอๆ ดวงตาและผมสีนิลเหลือบน้ำตาลไหม้หากไม่ติดที่นิสัยหื่นกามแล้วเจ้าหมอนี่นับว่าจัดเป็นคนมีเสน่ห์ไม่น้อยหน้าคนพี่เลยทีเดียวเปรียบประดุจดั่งเทพแห่งแสงอาทิตย์ผู้อ่อนโยน (ตรงไหน?)
“ชื่อจริงของฉันคือจันทรา เทวาพิสุทธิ์”นามสกุลโคตรแปลกเลยครับไม่ทราบว่าบรรพบุรุษพ่อแม่เฮีย (คนแต่ง) ขี้เกียจตั้งนามสกุลรึไง-_-;;
“ซัน...ไปเปลี่ยนชุด”จันทราหันไปออกคำสั่งกับน้องชายสุดแสบของเขาอย่างเอาเรื่องเมื่อเห็นว่าสภาพของหมอนี่อยู่ในรูปไหน
“แต่....”จันทราปรายสายตาเย็นชาจับจิตไปให้น้องชายเป็นเชิงไล่ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินเข้าไปหาร่างบอบบางที่ตอนนี้อยู่ในสภาพที่เรียกได้ว่าขุดขึ้นมาจากหลุม (ที่นอน) เสื้อสีขาวแนบลำตัวกระดุมแทบทุกเม็ดถูกปลดออกเผยให้เห็นเรือนร่างขาวราวกับหิมะที่ชายหนุ่มต้องข่มสติไม่ให้กระเจิงไปกับภาพตรงหน้าซึ่งคิดๆดูแล้วนับว่าเป็นการฆ่าเขาทางอ้อมดีๆนี่เอง!!
“พวกคุณต้องการอะไรจากผม....”ผมถามเสียงสั่นก่อนที่เจ้าตัวจะรีบใส่เสื้อให้เรียบร้อยในทันทีเพราะผมสังเกตเห็นได้ชัดว่าร่างสูงแอบมองผมอยู่หลายครั้งเลยทีเดียว
“อะ เอ่อเรา......”อ้าวเป็นอะไรไปอีกละคับพี่ท่าน-_-เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวเอาแน่นอนไมได้ซักคนทั้งพี่ทั้งน้องพอกันแล้วอย่างนี้ผมจะรอดจากน้ำมือพวกมันสองคนได้ไหมเนี่ยT_T
“เราแค่คิดถึงนายโอเคมั้ย...”โห....พูดมาได้หน้าด้านๆเลยนะนั่น เฮ้ย!!เสียงนี้มันไอ้ดวงอาทิตย์สุดหื่นนี่หว่าแล้วมันอยู่ไหนละเนี่ย-_-?
หมับ!!O[]Oอ้ากกกกกกกกกกกกกกไอ้หื่นนี่มันกอดโผมมมมมมมT^T....เออ แต่ตัวมันหอมดีวุ้ยใช้น้ำหอมยี่ห้อไรวะ= =;;เอ้ยม่ายช่าย~ปล่อยตูเซ่สยองโว้ย!!
“ผมคิดถึงคุณจัง....”ไอ้หื่นมันโน้มใบหน้าหล่อกระชากใจนั่นเข้ามาใกล้ผมจากด้านหลังจนผมรู้สึกได้ถึงลมหายอุ่นๆของมัน...
ตึกตัก....
อ้ากกกกกกกกกกนี่ผมใจเต้นกับมันได้ยังไงเนี่ยยยยยยยยยยT[]Tม่ายน้า~
“อะแฮ่ม!!!”ก่อนที่ไอ้หื่นนี่จะได้กระทำชำเราผมไปมากกว่าไอ้มูนก็กระแอมเสียงดังขัดจังหวะขึ้นมาเสียก่อน....โอ้พระเจ้าข้าน้อยรอดแล้ว~T^T (มั้ง)
“โถ่!!พี่มูนอะ.....”ไอ้ซันหันไปมองพี่ชายมันค้อนๆ...หน้ามันตอนนี้น่าจับกดชะมัด (อ้าวไอ้นี่) ว่าแต่เฮียมูนนี่จะหน้านิ่งไปไหนเพ่เรียบจนแทบดูไม่ออกแล้วว่าคนหรือรูปปั้นกันแน่
“ขอโทษอีกครั้งนะครับ...แต่ที่ซันพูดก็ถูกนะครับเราคิดถึงคุณมาก”อ้าวเฮ้ยไอ้นี่อีกคนนึกว่าจะเป็นคนดีที่ไหนได้หื่นพอกัน!!!!!!
“อุบ..อื้อ!!”ไม่ทันไรริมฝีปากของผมก็ถูกฉวยไปลิ้มลองอีกครั้งจากไอ้มูนโดยมีสายตาเจ้าเล่ห์ปนยินดีของไอ้ซันที่นั่งมองอยู่ข้างๆแต่ตอนนี้ผมไม่มีแรงแม้แต่จะขัดขืนพวกมันแล้วละครับ....คราวนี้ผมคงโดนพวกมันตีประตูชัยแน่โอ้ม่าย~T[]T
“อื้อ....อืม”
ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่าแต่ผมกลับรู้สึกว่าสัมผัสที่พวกมันมอบให้ดูคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูกแถมยังทำให้ผมใจเต้นกระหน่ำกว่าเดิมอีกต่างหากนี่ผมดูใจง่ายไปรึเปล่าเนี่ยที่อยู่ๆดันไปสมยอมกับใครก็ไม่รู้...ทั้งๆที่เพิ่งรู้จักกันแต่ทำไมผมรู้สึกเหมือนรู้จักกับพวกมันมาก่อนแล้ว..
“ทำไม...ไม่ขัดขืน”ไอ้มูนถอนจูบออกแล้วเอ่ยถามผมเสียงแผ่วเบาเหมือนกับกำลังพูดกับตัวเองแม้แต่ไอ้ซันก็ไม่ได้ยินแต่มันคงเดาเอาจากสีหน้า (ตายด้าน) ของพี่มันแน่
“เอ่อ...ผมไม่รู้จักคุณจริงๆครับ.....อันที่จริงผมจำเรื่องสมัยเด็กๆไม่ได้เลยซักนิดเดียว”เป็นเรื่องจริงครับผมไม่รู้จักพวกมันทั้งสองคนเลยซักนิด
“คุณ......ความจำเสื่อมงั้นเหรอ”
“ครับ”
O[]O!!!
ฟู่~จบไปอีกบท=_="
ตอนหน้าเป็นNCน้า....
เตรียมใจ&ทิชชู่ไว้ให้ดีนะขอรับ
เพาะพวกท่านอาจจะผิดหวังจนน้ำตาไหลเลยก็ได้....
เพราะอันตัวข้าน้อยนี้ยังอ่อนด้วยนักTT^TT
อย่าลืมคอมเม้น&โหวตเน้อ^0^
เจอกันพรุ่งนี้ขอรับ
ความคิดเห็น