คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1
บทที่1 พานพบประสบพักตร์
“วิท...เฮ้ย!!...ไอ้วิ้ท~!!!!!!!”เสียงดังกึ่งก้องกัมปนาทราวกับฟ้าผ่าเรียกให้ร่างบางปรายตากลับไปมองอย่างหงุดหงิด
“อะไรของแกวะไอ้รินกูไม่ได้หูหนวกนะเฟ้ยเรียกเบาๆก็ได้หูจะแตกอยู่แล้ว”เด็กหนุ่มหน้าหวานตอบพลางมองค้อนเพื่อนสาวหนึ่งเดียวของเขาจนเจ้าตัวยิ้มแหยๆรับ
“เออ....”
“มีอะไร....ถึงได้รีบกระหืดกระหอบมาหาฉันเนี่ย”วิทยาเอ่ยถามเพื่อนสาวก่อนจะหันกลับไปอ่านหนังสือต่อ
“เฮ้ยๆ....แกนี่ไม่ใช่เวลามานั่งอ่านหนังสือสบายเฉิบอยู่นะเฟ้ยฉันจะมาบอกนายว่าไอ้นพของแกมันมีแฟนใหม่แล้วนะโว้ย!!!”รินหรือรนินท์เพื่อนสาวเพียงคนเดียวของวิทยาแหกปากโวยวายไม่มีหยุดหากแต่คนคนที่ควรจะเดือดร้อนที่สุดกลับนิ่งเฉยเสียอย่างนั้น
“แล้วไง....”วิทยาเอ่ยถามเสียงเย็นโดยที่ไม่หันกลับมามองหน้าคนพูดแม้แต่น้อย
“นาย.....ลืมเขาได้จริงๆเหรอ??”รนินท์เอ่ยถามเพื่อนชาย (?) หน้าหวานของเธอด้วยน้ำเสียงสงสัยเต็มประดา
“เออ”น้ำเสียงไม่ยินดียินร้ายของคนตอบเล่นเอาเพื่อนสาวแทบกุมขมับ
“วิทฉันว่านายจะเฉยชาไปหน่อยไหมฉันเห็นนายคบมากี่คนๆก็เลิกกันภายในสามวันเลยนะหัดคิดถึงความรู้สึกชาวบ้านเขาซะมั่งสิ”
“ไม่....ฉันเป็นของฉันแบบนี้แหละ”เพื่อนหนุ่มอมลมแก้มป่องจนดูน่ารักน่าชังก่อนจะสะบัดหน้ากลับไปให้ความสนใจกับหนังสือในมือต่อ
‘เด็กชัดๆ.......’
“ฉันคงได้แต่หวังว่าจะมีใครแก้นิสัยเสียๆของนายได้นะ”รนินท์พึมพำ
“ไม่มีทาง”
..........................................
“เอาเว้ย!!!วันนี้กูเลี้ยงงงงงงงงง”ร่างบอบบางเซไปเซมาเพราะฤทธิ์แอลกอลฮอล์ดวงหน้าหวานแดงระเรื่อแลดูน่ารักน่าชังแม้กระทั่งชายแท้ยังอดใจไม่ไหว...เพราะหมอเนี่ยพอเมาแล้วมันบ้า&ร่าน!!
“ฉันว่าแกพอก่อนเถอะว่ะเดี๋ยวจะกลับบ้านไม่ไหว”รนินท์เอ่ยเตือนเพื่อนของเธอที่บัดนี้กลายเป็นขี้เมาหัวราน้ำไปเสียแล้ว
“อาราย~เค้ายางม่ายมาว~~~~”วิทยาตอบด้วยเสียงอ้อแอ้ฟังแทบไม่รู้เรื่องจนกระทั่งเขาเผลอไป.......
“อ้วกกกกก~~~”อาเจียนใส่ชุดสูทชายหนุ่มคนหนึ่งจนเปราะเปื้อนพร้อมกับสีหน้าตกใจของทั้งสองฝ่าย....
“คุณ!!.......วิทยา?O_O”ชายหนุ่มคนนั้นกระชากไหล่ร่างบางอย่างโมโหสุดขีดก่อนจะชะงักกึกเมื่อเห็นว่าร่างเบื้องหน้าเขาเป็นใคร
“คุณรู้จักเจ้านี่เหรอคะ??”รนินท์เอ่ยถามอย่างแปลกใจ..หมอนี่ไปรู้กับผู้ชายหน้าตาดีขนาดนายแบบยังอายแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่สำคัญ......แล้วทำไม่เธอไม่รู้!!
“อะ....พี่มูนนี่นา~โตขึ้เย้อเลยน้า~”ว่าแล้วร่างบางก็โผเข้ากอดมูนหรือจันทราอย่างรวดเร็วพลางไซร้แก้มเนียนไปมาอย่างออดอ้อนราวกับลูกแมว...ดูยังไงก็ยั่วชัดๆ!!
“มูนนี่....มีเรื่องอะไรกันเหรอ??”เสียงของชายหนุ่มหน้าตาดีอีกคนแทรกขึ้นก่อนที่ดวงตาสีนิลน้ำตาลไหม้จะเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าคนที่พี่ชายกำลังกอดนั้นเป็นใคร
“วิท!!!!!!!o[]O”
“พวกคุณเป็นอะไรกับไอ้วิทเหรอคะ??”รนินท์ถามชายหนุ่มทั้งสองด้วยน้ำเสียงเคลือบแคลงก่อนจะโนสายตาเย็นๆของจันทราข่มจนไม่สามารถพูดอะไรได้อีก..ก็ขืนไปกวนพี่แกมากๆพนันได้เลยว่าเรื่องไม่จบแค่โรงพยาบาลแน่โดยเฉพาะเวลาที่เฮียแกกำลังดีใจสุดๆอยู่เนี่ย!!
“เอ่อ....พวกเราเป็นญาติห่างๆของวิทน่ะครับ”สุริยันเป็นฝ่ายตอบพร้อมส่งรอยยิ้มกระชากใจไปให้หญิงสาวหน้าแดงเล่นๆ
“งั้นเราฝากวิทไว้กับพวกคุณได้ไหมคะคือ....มันเพิ่งอกหักมาน่ะค่ะ”
“ครับ....ไปกันเถอะซัน”จันทราเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยก่อนที่สองศรีพี่น้องจะช่วยกันพยุงรางบอบบางนั้นออกไปจากบาร์แห่งนั้นท่ามกลางสายตาห่วงใยของเพื่อนสาวและสายตาริษยาอีกนับร้อย....
.......................................
“สุดท้ายก็พามาถึงห้องเราจนได้นะ....เอาไงดีพี่มูน?”สุริยันหันไปถามพี่ชายที่เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพเปลือยท่อนบน....นี่ถ้ามีสาวๆผ่านไปผ่านมาคนได้ลงไปกองอยู่กับพื้นกับเรือนร่างกำยำราวกับหินผาและดวงหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตรของชายหนุ่มเป็นแน่!!
“ฉันไม่ชอบลักหลับ....”จันทราตอบเสียงเรียบก่อนจะต่อกับตัวเองในใจว่า...ถึงจะอยากก็เหอะ
ก็ดูสภาพของร่างบางในขณะนี้ซะสิหลับใหลแบบคนหมดสภาพเสื้อแสงหลุดลุ่ยเผยให้เห็นผิวขาวเนียนราวกับหิมะจนสตรียังอายแถมบางส่วนยังเผยให้เห็นเนินอกแบนราบและยอดอกสีกุลาบที่ชูชันน่าลิ้มลองจนคนมองทั้งสองถึงกับลอบกลืนน้ำลายเอือกอย่างข่มอารมณ์ก่อนจะหันกลับมาสบตากันเองอย่างมีความหมาย...
“พี่ก็ทนไม่ไหวเหมือนกันใช่รึเปล่า?”สุริยันถามพี่ชายก่อนจะเดินไปขนาบด้านข้างซ้ายของคนร่างบางที่กำลังหลับสนิทอยู่
“อืม....”อีกฝ่ายตอบเรียบๆก่อนจะเดินมาขนาบด้านตรงข้ามของน้องชาย ดวงตาสีนิลทั้งสองคู่ทอดมองร่างบอบบางของคนที่พวกเขาแอบหลงรักและรอคอยวันที่จะได้ร่างบางมาครอบครองมาถึงสิบกว่าปีด้วยความอ่อนโยนและเต็มไปด้วยความรักใคร่.......
“จัดการเถอะ”สองพี่น้องค่อยๆโน้มดวงหน้าหล่อเหลานั่นเข้าใกล้ร่างบอบบางของอีกฝ่าย.......
“อะ...อา”วิทยาถึงกับละเมอครางเย้ายวนจนสองพี่น้องเกือบตบะแตกเมื่อมือหนาของจันทราที่ลูบไล้ไปตามเรือนร่างขาวเนียนนั่นอย่างหลงใหลริมฝีปากเรียวได้รูปก็พรมจูบลงบนผิวขาวเนียนของวิทยาขณะเดียวกันกับที่สุริยันบรรจงจูบริมฝีปากของตนลงกับริมฝีปากของอีกฝ่ายราวกับสัตว์ป่าที่หิวกระหาย
แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรไปมากกว่านี้ทั้งสองก็ถอนจูบออกและ......
จุ๊บ!!!
บรรจงจูบหอมหวานลงบนแก้มเนียนใสของร่างบางคนละข้างแล้วเดินออกจากห้องพักไปทิ้งไว้เพียงร่างบอบบางของวิทยาที่หลับใหลไม่รู้ตัวแม้แต่น้อย
“พอแค่นี้ก่อนละกัน....สำหรับวันนี้นะ”สุริยันเอ่ยทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงรักใคร่
“ราตรีสวัสดิ์”จันทราพึมพำเบาๆจากนั้นบานประตูห้องนอนของสุริยันก็ปิดลง.......
‘ฝันดีนะ...วิทยา’
แง่ม....จบไปแล้วสำหรับบทแรก=_=
อย่าลืมเม้นนะขอรับข้าน้อยต้องการคำชมมากมาย
และสำหรับนักอ่านสุดหื่นทุกท่าน....
ข้าน้อยแต่งNCไว้สนองตัณหาพวกท่านเรียบร้อย
แต่อาจจะไม่ค่อยถูกใจเท่าไหร่อย่าถือนะขอรับ= =
ข้าน้อยเพิ่งหัดแต่งT[]T
ความคิดเห็น