คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Special Loy Krathong Night
Special1 Loy Krathong Night
“เห้ยแก...วันนี้ไปลอยกระทงที่ไหนกันอะ?”เสียงหวีดสูงของปั้นจั่นทำให้ทั้งกลุ่มส่ายหัวน้อยๆด้วยความเอือมระอาก่อนที่เนโมจะเป็นคนตอบคนแรก
“คงแถวบ้านแหละ เค้าขี้เกียจไปไหนไกล”ดวงตาคู่สวยตวัดไปที่เพื่อนหนุ่มที่เอาแต่จ้องโทรศัพท์มาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วไม่วางตาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“วิชญ์ หร่อนละจะไปลอยกับใคร?”คนถูกทักสะดุ้งนิดๆก่อนจะยิ้มกลบเกลื่อน แล้วตอบด้วยน้ำเสียงเอียงอายนิดๆจนน่าหมั่นไส้ว่า
“เอ่อ...ไม่รู้สิ ไม่รู้ว่ามันจะยอมไปด้วยรึเปล่าน่ะ”
“ดีจังน้า...”เนโมลากเสียงยาวจนเจ้าตัวเริ่มเสียวสันหลังวาบ ดวงตาหลังกรอบแว่นเริ่มกลอกไปมาอย่างมีพิรุธสุดขีด จนกระทั่งเขาพบเป้าหมายที่สามารถเบนความสนใจจากเพื่อนทั้งกลุ่มได้
“แล้วแกละปุนจะไปลอยที่ไหน?หรือว่า...แล้วแต่อีเบียร์?”คราวนี้ปุนถึงกับถอยกรูเมื่อทุกสายตาของกลุ่มเพื่อนเบนมาที่เขาคนเดียว และเหมือนโชคชะตากลั่นแกล้งเจ้าของหัวข้อบทสนทนาดันเดินมาพอดีเสียด้วย!!
“ปุนวันนี้เบียร์ไปลอยกระทงที่บ้านปุนด้วยคนนะ?”รอยยิ้มแสยะของเนโมกว้างขึ้นด้วยความสะใจเมื่อเห็นหน้าสวยๆของเพื่อนหนุ่มขึ้นสีก่ำแม้ว่าเจ้าตัวจะพยายามก้มหน้างุดเพื่อหนีความอายก็ตาม เบียร์ยิ้มเล็กน้อยแล้วเดินกลับไปนั่งกับกลุ่มเพื่อนของเขา
“ดีจังเว้ย...มีแต่คนมีความรัก!!”ปั้นจั่นบ่นเสียงดัง
“ก็มึงมัวแต่นั่งหน้าเหียกอยู่นี่ผู้ชายมันคงลอยมาหามึงอะนะ!”เนโมสวนขวับ
“โหดร้ายอ่า!!”
แล้วทั้งกลุ่มก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน
..........................................................
“โอย...คนจะเยอะไปไหนเนี่ย!!”เสียงบ่นพึมพำในขณะที่ร่างโปร่งเดินแหวกคลื่นผู้คนและกวาดสายตาหาอะไรบางอย่างหรือใครบางคนด้วยความหงุดหงิดจนกระทั่ง...
หมับ!!!
“ทายสิ...ใคร?”จู่ๆรอบด้านก็มือลงด้วยมือหนาของใครบางคนที่เอื้อมมาปิดตาเขาโดยที่เขาไม่ทันรู้ตัว แต่ก็นั่นแหละเขาก็รู้อยู่ดีแหละว่าใคร!
“ไอ้นะ!!”ดวงหน้าบูดบึ้งสะบัดร่างออกจากวงแขนแล้วหันกลับไปถลึงตาใส่อีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง จนคนขี้แกล้งต้องยกมือขึ้นยอมแพ้ก่อนที่จะโดดคนขี้หงุดหงิดเหวี่ยงใส่
“อะไรของแกเนี่ย...นัดมาทำไมที่คนเยอะๆแบบนี้ก็รู้อยู่ว่าเค้าไม่ค่อยชอบ”ดวงตาคมกริบหลังกรอบแว่นตวัดมองผุ้คนด้วยความโมโหกับจำนวนคนที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งแน่นอนว่ามันเป็นธรรมดาสำหรับคนที่มาลอยกระทงที่ภูเขาทอง เขาเคยมากับพ่อแม่ปีนึง คืนนั้นเขาแทบจะไม่ได้ลอยกระทงเสียด้วยซ้ำเพราะคนแน่นจนแทบไม่มีที่เดิน
ปีนี้ก็ไม่ได้ต่างกันเลย!!!
“เอาน่า ผ่อนคลายหน่อยมัวแต่ทำหน้าบึ้งเป็นตูดแบบนั้นเดี๋ยวหมดสนุกพอดี”ไม่พูดเปล่ามือหนาของอีกฝ่ายก็ยื่นมาจับแก้มเขาทั้งสองข้างแล้วยืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“โอ้ย!อำอะไออะอันเอ็บอะ!!”
“นี่แหนะๆยิ้มน่ะทำเป็นไหม หืม?”ต้นพยายามตีแขนอีกฝ่ายเพื่อให้อีกฝ่ายปล่อยมือแต่ไม่เป็นผลจนสุดท้ายเส้นความอดทนก็ขาดผึง เขายกเท้าขึ้นและเหยียบลงบนเท้าอีกฝ่ายเต็มแรงจนอีกฝ่ายร้องจ๊ากและรีบปล่อยมือจากแก้มของเขาแทบจะทันที
“โอ้ย!โหดร้าย เราแค่แกล้งเล่นเองนะ”ดวงหน้าติดคมฉายแววตัดเพ้อหากแต่อีกฝ่ายกลับแสดงท่าทีว่าสะใจมากอย่างเปิดเผยจนน่าจับมาสำเร็จโทษสักทีสองที
“เหอะ!สม”
“ฝากไว้ก่อนเถอะ…เดี่ยวจะเอาคืนแบบทบต้นทบดอกเลย คอยดู!”
..........................................
“เบียร์...พาปุนออกมาไม่บอกแม่แบบนี้จะดีเหรอ?”ดวงหน้าติดหวานฉายแววกังวลจนน่าแกล้งทำให้เบียร์แทบจะยั้งใจไม่อยู่ ยิ่งตอนนี้มีแค่พวกเขาสองคนในที่ลับตาคนขนาดนี้แล้วด้วย ร่างบางไม่รู้รึไงเขาต้องตั้งสติขนาดไหนเพื่อไม่ให้จับอีกฝ่ายกด
“เอาน่า...วันแบบนี้น้าเขาต้องปล่อยให้เราสนุกบ้างสิ”
ปุนถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะยอมถูกอีกฝ่ายจูง (ลาก) ไปด้วยความไม่ค่อยเต็มใจ ก่อนจะหันมองรอบๆแล้วเบิกตาเล็กน้อย กับสถานที่ที่อีกฝ่ายพาเขามา
บริเวณโดยรอบมืดสนิทโอบล้อมด้วยต้นไม้ ด้านหน้าพวกเขาเป็นคลองขนาดไม่ใหญ่มาก และเต็มไปด้วยกระทงหลากหลายรูปแบบที่ลอยมาตามสายน้ำ สว่างไสวด้วยแสงเทียนจากกระทง ทำให้ดูราวกับสายน้ำกำลังเปล่งแสงแห่งการเฉลิมฉลองอยู่
“จำได้ใช่ไหมละ...ที่นี่ไงฐานทัพลับของเรา ที่ที่เราจะมองท้องฟ้ากลางคืนได้สวยที่สุด”เบียร์ทอดมองโดยรอบด้วยสายตาอ่อนโยนเพื่อรำลึกความหลังก่อนจะหันมาหยุดที่คนข้างกายที่เหมือนจะทอดมองเขาอยู่ก่อนแล้ว
ดวงตาสองคู่ประสานกันอยู่เนินนานจนกระทั่งปุนเป็นฝ่ายยอมแพ้ก้มหน้างุดเมื่อไม่อาจทนต่อสายตาแฝงความนัยหวานซึ้งที่มักจะใช้มองเขาเป็นประจำได้ หากแต่ดูเหมือนเบียร์จะไม่ยอมอ่อนข้อให้ง่ายๆ มือหนาช้อนใบหน้าอีกฝ่ายขึ้นมาประสานสายตาในขณะที่ดวงจันทร์บนฟากฟ้าอันมืดมิดโผล่พ้นกลีบเมฆและฉายแสงสีนวลลงมาต้องดวงหน้าหวานขับเสน่ห์ให้ชวนหลงใหลมากขึ้น มากขึ้น หลงจนโงหัวไม่ขึ้น...
“ที่เดิม คนเดิม...แต่ที่เปลี่ยนไปคือความรู้สึก”คำหวานถูกเอ่ยแผ่วเบาดังเสียงกระซิบแต่กลับดังกังวานในสถานที่อันเงียบงันแห่งนี้และซึมลึกลงไปในหัวใจคนฟัง
“อยากรู้ไหมว่าเบียร์ขออะไรตอนลอยกระทง?”ร่างสูงกว่าเล็กน้อยยักคิ้วกวนประสาท พลางส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้อีกฝ่ายใจเต้นแรงเล่นๆ
“ไม่อยาก...”เบียร์มีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมาเมื่ออีกฝ่ายอธิบายขยายความด้วยสีหน้าจริงจังจนน่าแกล้ง
“ถ้าจะขอพรแล้วไปบอกคนอื่น พรมันจะเป็นจริงได้ยังไงเล่า”
“ฮ่าๆ...ปุนนี่จริงๆเลย ก็เพราะเป็นแบบนี้ไงเบียร์ถึงหลงหัวปักหัวปำไปไหนไม่ได้สักที”คำหวานชวนจั๊กกะจี้หัวใจเล่นเอาคนฟังหน้าแดงก่ำ ก่อนที่คนพูดจะคว้ามือของเขาไปกุมไว้อย่างถือสิทธิ์
“รักนะปุน...รักที่สุดเลย”
“ระ...รู้แล้วน่า”ร่างสูงรั้งอีกฝ่ายเข้าสู่อ้อมแขนและกอดไว้หลวมๆ ดวงหน้าคมเงยขึ้นมองดวงจันทร์เพ็ญที่ทอดแสงลงมายังพวกเขาด้วยความอ่อนโยน เป็นพยานต่อความรักของพวกเขาทั้งสอง และเป็นดังแสงอวยพรในค่ำคืนแสนสงบ
สุขสันต์วันลอยกระทง...
ความคิดเห็น