คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : A9 Promise
A9
“ค่ะ...แล้วจะรีบกลับ”ร่างสูงระหงเดินผ่านผู้คนด้วยท่าทางหยิ่งผยองราวกับนางพญา ดวงหน้าหวานสวยเชิดนิ่ง ดวงตาคู่โตคมกริบซ่อนความร้ายกาจไว้หลังแว่นกันแดดสีดำกวาดมองไปรอบๆด้วยความเฉยชา
ร่างระหงก้าวผ่านผู้คนด้วยความมั่นใจ ท่าทีดุจนางสิงห์ทำให้ผู้คนต่างพร้อมใจกันหลีกทางให้เธอ เด็กสาวหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อกดดูอะไรบางอย่าง
‘อยู่ที่นี่สินะ...’
“แล้วนายจะเสียใจที่ทิ้งฉัน...เบียร์!!”
..................................................
“อื้อ...”เสียงครางแผ่วพร้อมกับดวงตาคู่สวยค่อยปรือขึ้นอย่างง่วงงุนก่อนจะสัมผัสกับไออุ่นที่คุ้นเคยและพบว่าตนเองกำลังใช้อกของเพื่อนหนุ่มต่างหมอนอยู่ แถมเจ้าตัวยังยักคิ้วกวนๆมาให้อย่างยินดีเสียจนน่าหมั่นไส้ ไม่เพียงเท่านั้น!วงแขนแกร่งกลับโอบรอบเอวเขาให้กระชับชิดอีกฝ่ายจนในตอนนี้สภาพของทั้งคู่มีเพียงลมหายใจที่กั้นใบหน้าทั้งสองออกจากกัน
“ตื่นแล้วเหรอ...คนขี้เซา”รอยยิ้มกวนเบื้องล่างระบายบนใบหน้าหล่อคมเรียกให้ความร้อนฉายซ่านบนใบหน้าติดหวานของปุน พร้อมกับที่เจ้าตัวผละร่างออกห่าง
“นี่ปุนหลับไปนานเท่าไหร่แล้วเนี่ย?”
“อืม...ประมาณ3ชั่วโมงมั้ง เบียร์ตื่นมาเห็นใครก็ไม่รู้นอนหลับปุ๋ยสบายใจเฉิบแถมยังกอดเบียร์ซะแน่นอีก”ปุนถึงกับผงะก่อนจะหันไปคว้าตุ๊กตามากอดแก้เขิน
“จะหกโมงเย็นแล้ว...ดะ เดี๋ยวจะมีพาเหรด ปะ ไปดูกัน!”สีหน้าเอียงอายและน้ำเสียงที่ตะกุกตะกักนั้นทำให้เบียร์ใจเต้นแรงกับความโมเอะของอีกฝ่ายที่เหมือนว่านับวันจะยิ่งเพิ่มดาเมจต่อหัวใจเขามากขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่รีรอคำตอบมือบางก็เอื้อมมาจับที่มือแกร่งก่อนจะออกแรงลากอีกฝ่ายไปด้วยกัน...
ตัดมาทางด้านผู้ช่วยตัวแสบทั้ง3ของเบียร์ที่ตอนนี้กำลังผ่อนคลายหลังจากเล่นเครื่องเล่นมาอย่างสุดเหวี่ยง จู่ๆริงโทนโทรศัพท์ของเนโมก็ดังขึ้นอันเป็นสัญญาณที่ทั้งหมดรู้กันและต่างลุกพรวดจากที่ๆตนนั่งอยู่ทันที
“พวกมันไปไหนกันนัท”ต้นเป็นคนคุยสายในขณะที่พวกเขาเดินกึ่งวิ่งเพื่อกลับไปจุดนัดพบให้เร็วที่สุดหากแต่มันกลับไม่ง่ายอย่างที่คิดเพราะนี่เป็นเวลาของพาเหรดเพราะฉะนั้นคนมักจะแห่แหนกันเข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน
“โอเค ขอบใจมาก เจอกันขากลับแล้วกันนะ”เขารีบตัดสายแล้วเดินออกนำอีกสองคนเพื่อไปยังปลายทางของพวกเขา
“นั่นไงๆเจอแล้ว ว้ายๆๆๆๆๆ มีโอบกันด้วยละอีเนมึงดูสิ”ปั้นจั่นกระดี๊กระด๊าเกินพอดีจนต้นกลัวว่าอีกฝ่ายจะเห็นพวกเขาเพราะอาการกระโดดโลดเต้นของนาง แต่เมื่อจะหันไปหาเจ้านายให้ช่วยปรามเสียหน่อยกลับพบว่า...
“อะแหะ...อะแหะ...”นิ้วเรียวเล็กกดรัวๆลงบนชัตเตอร์ของกล้องถ่ายรูปไอโฟนสุดแพงของพี่ท่าน และก่อนที่ต้นจะได้พูดอะไรไอแพดก็ถูกควักออกจากกระเป๋าเจ้านายและส่งให้เพื่อนหนุ่มทันทีพร้อมกับเอ่ยคำสั่งสั้นแต่เฉียบขาดว่า
“ตั้งแบบถ่ายหลายช็อตไว้แล้วอย่าให้พลาด”
ไว้อาลัยกับเจ้าสามหน่อนี่หนึ่งวิ...
ตัดกลับมาที่เป้าหมายทั้งสองซึ่งยังคงสวีทหวาน จนมดกัด เบียร์พยายามจับมืออีกฝ่ายให้แน่นที่สุดเนื่องจากจำนวนคนที่แห่มาดูพาเหรดแล้วเริ่มแออัดจนต้องเบียดไปเบียดมา เบียร์จึงตัดปัญหาด้วยการดึงร่างบางเข้ามาในอ้อมแขนพร้อมโอบกระชับเสียแน่น
“เบียร์มันอึดอัดนะ”
“ไม่ทำแบบนี้เดี๋ยวก็หลงกันพอดี”ปุนพยักหน้าหงึกหงักแล้วไม่เอ่ยขัดอะไรอีก ทั้งสองมองดูจนขบวนพาเหรดเดินจนจบและผู้คนต่างแยกย้ายไปกันหมด ทั้งสองคนก็เตรียมจะเดินทางกลับหากแต่ปุนกลับอยากเดินดูสวนดอกไม้อีกสักแปบ
“ที่นี่มีแต่เราสองคนหรือไงนะ?”ปุนมองซ้ายขวาแล้วไม่เห็นคนนอกจากพวกเขาสองคน (ไม่นับรวมสามสหายที่แอบตามทั้งสองมาห่างๆ) ถึงกับบ่นอุบ
“ไม่ดีหรือไง...โรแมนติกดีออก”เบียร์ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะค่อยขยับเข้าใกล้อีกฝ่ายอย่างรวดเร็วจนปุนถึงกับผงะ มือข้างหนึ่งตวัดโอบเอวบางรั้งเข้าหาอ้อมกอดแกร่งและโน้มดวงหน้าลงแนบชิด
“ปล่อยสิ...เดี๋ยวมีคนมาเห็นนะ”ร่างบางดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดแต่เหมือนยิ่งดิ้นอ้อมกอดก็ยิ่งรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ สัมผัสลมหายใจที่เป่ารดต้นคอพร้อมคำหวานเอ่ยกระซิบที่ข้างหู
“เห็นก็ช่างสิ...จะได้รู้เลยว่าปุนเป็นของเบียร์คนเดียว”เอ่ยจบมือข้างที่ว่างก็ช้อนดวงหน้าหวานขึ้นมาประทับความเป็นเจ้าของบนริมฝีปากอิ่มอย่างถือสิทธิ์
“อื้อ!!”สัมผัสของอีกฝ่ายทั้งดุดัน ร้อนเร่า หากแต่แฝงไปด้วยความอ่อนโยนและนุ่มนวลชวนให้หลงละเมอไปกับภวังค์แห่งรัก จูบที่แทนความหมาย ความรู้สึกทั้งหมดที่เบียร์มีต่อปุน เป็นดั่งคำสัญญาต่อคำรักของเขาที่มีให้อีกฝ่าย...เพียงคนเดียว
เนิ่นนานจนไม่อาจรู้ได้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่เมื่อสัมผัสนั้นผละออกและประทับลงอีกครั้งที่หน้าผากมน ปุนที่ยังสับสนจนทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนนิ่งให้อีกฝ่ายเอาเปรียบตนเองตามใจชอบ
“เบียร์จะรอ...จนกว่าวันที่ปุนจะบอกรักเบียร์จากหัวใจ”
“สัญญาได้ไหมว่าจะรอ...รอปุนแค่คนเดียว”ดวงหน้าหวานแดงซ่านเงยขึ้นสบกับดวงตาคู่คมก่อนจะยกนิ้วก้อยขึ้นมาเหมือนที่เคยทำในสมัยก่อน
“เบียร์สัญญา”
.............................................
รถตู้ขากลับยังคงเต็มไปด้วยผู้คนที่เริ่มทยอยออกจากสวนสนุกและโชคดีหรือร้ายก็ไม่ทราบที่พวกเนโมทั้ง5ดันได้ขึ้นรถคันเดียวกับปุนและเบียร์ดังนั้นการพยายามที่จะไม่ให้อีกฝ่ายเห็นตัวก็เป็นอันล่มไป
“อะไรวะ มาไม่มีชวนอะเพื่อนกันป่ะเนี่ยยยยยยย”คำตัดเพ้อของปุนทำเอาคนได้แต่ทำหน้าปุเลี่ยนๆก่อนที่เนโมจะเป็นคนสวนไปตามประสา สายตาอันคมกริบชนิดที่สามารถตัดรถขาดเป็นสองท่อนได้ทำเอาคนอื่นแทบลืมหายใจตวัดมองไอ้คู่รักกำมะลออย่างหมั่นไส้
“ก็ตอนที่พวกกูชวนคุณมึงแต่มึงก็ดันเสล่อบอกว่าจะเล่นเชสอยู่บ้านไงวะครับ อิจอก”คนโดนด่าก็ทำท่านึกก่อนจะยิ้มแห้งๆตอบกลับไป จากนั้นปุนกับเดอะแก๊ง (?)ก็พูดคุยเม้ามอยตามประสาระหว่างที่รถตู้ค่อยๆเคลื่อนออกจากสวนสนุกพร้อมกับดวงอาทิตย์ที่ลับขอบฟ้า
สักพักเสียงพูดคุยก็เริ่มเงียบลงเพราะแต่ละคนก็เริ่มเหนื่อยล้าต่างก็ทยอยหลับกันไปยกเว้นต้นและเบียร์ที่ยังคงตื่นอยู่ ส่วนหนึ่งเพราะต้นกำลังเมารถ (เป็นพวกเกลียดการนั่งรถตู้) และเบียร์ที่เอาแต่จ้องหน้าปุนขณะหลับและยิ้มเหมือนคนบ้าอยู่คนเดียว
“กะจะจ้องให้ปุนมันท้องเลยหรือไงนั่น”คำจิกกัดจากหนึ่งในบรรดาผู้ปกครอง (?) ของปุนทำเอาเบียร์หันขวับพร้อมสีหน้าไม่พอใจ ก่อนจะเบือนหนีไปเมื่อสบกับสายตาที่มองมาอย่างรู้ทัน
“ก็จ้องต่อไปสิ...ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ยังไงซะมันก็เป็นเรื่องของพวกมึงนี่นะ?”รอยยิ้มเรียบๆเหยียดออกบริเวณมุมปากของต้นก่อนที่ตัวเขาจะทำเป็นบ่นว่าเวียนหัวจากรถตู้นรกนี่เสียอยากพักสายตาสักหน่อยก่อนจะหันไปพิงกระจกแล้วหลับไปบ้าง
‘อย่างน้อยก็...มิชชั่นคอมพลีสละนะ’
เบียร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะหันมองคนที่กำลังใช้ไหล่เขาต่างหมอนอีกครั้ง เขาเองก็เข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่ายดีอยู่หรอกว่าการที่เพื่อนสนิทสมัยเด็กที่ห่างหายกันไปนานจู่ๆก็มาบอกรัก แถมทั้งคู่ยังเป็นผู้ชายด้วยกันอีกต่างหาก แต่สำหรับเบียร์เขามั่นใจว่ายังไงก็ตามต้องเป็นปุนเท่านั้น ช่วงเวลาที่ห่างหายไปของพวกเขาสองคนช่วยยืนยันความรู้สึกที่เขามีต่อปุนแต่เขาเองก็ไม่อยากให้ปุนลำบากใจเท่าไหร่ คิดดังนั้นเขาก็เริ่มกังวลถึงอนาคตขึ้นมา ก่อนจะส่ายหัวเบาๆกับตัวเอง
‘ชักเริ่มสงสารปุนเหมือนกันแฮะที่โดนกุบวกเนี่ย’
“อะไรจะเกิดก็คงต้องปล่อยให้มันเกิดละมั้ง...”เบียร์คิดเงียบๆก่อนจะพาตัวเองเข้าสู่ห้วงนิทราตามคนอื่นๆไปเช่นกัน ยกเว้นต้นไว้คนนึงเพราะรายนี้ถึงจะแกล้งก็จริงแต่เหมือนกำลังเมารถจนจะเป็นลมเสียมากกว่า...
อาดูรมันแปบ
ความคิดเห็น