คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Special kiss>>>แผนร้าย
Special Kiss Seril&Yuki
สุดท้าย....ก็ไม่ได้ไปส่งต้นฉบับจนได้....อีกประเดี๋ยวคง...เพราะเจ้าบ้านั่นแท้ๆ!!!
ติ๊ด.....นั่นไง
“ฮัลโหล”
“ทำบ้าอะไรอยู่ย้า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~”นี่แหละเหตุผลที่ผมไม่อยากรับโทรศัพท์....ให้ตายสิเชื่อเขาเลยกี่รอบๆก็คำเดิม
“มีอะไร?”
“ไม่ต้องมาอะไรเลยไหนบอกว่าจะส่งต้นฉบับเย็นนี้ไงยะ!!!!!!”โว้ยยยย....มันจะอะไรกันนักหนาวะเนี่ย!!!
ตั้งแต่เจอกับเจ้าบ้านั่นเคยมีอะไรดีมั่งฟะ!!! (โบ้ยคนอื่นซะงั้น)
“เออ....เดี๋ยวเอาไปส่งแค่นี้แหละ!!!”
แอดดด....เฮ้ย!!O0O!
ปัง!!!
“ไง....เจอกันอีกแล้วนะยูคิ”มะ....หมอนี่รู้ที่อยู่ของเราได้ยังไง!
“ต้องการอะไร?”พอกันที....เลิกเอาฉันไปยุ่งกับเรื่องบ้าๆของนายซักที
“อ้าว...ยูคิใครมาเหรอ?”อ๋อ...คงมาหาหมอนี่สินะ
“มีคนมาหาพี่แน่ะ...เซน”สบายตรูแล้วโว้ยยยยย~
“จริงเดะ”ไอ้พี่โง่.......
ปัง!!!!!!
“เซนจางงงงงงงง~”O.O!!โอ้โฮ้...มือไวใจเร็วดีแฮะแต่อย่างว่าแหละน้าอย่างพี่เซนเนี่ยกับเจ้าหมอนี่ดูๆไปก็เหมาะสมกันดีแฮะ.....โง่กับโง่กว่า555+
“ระ...ริว!!”เอาละตรูไปยืนอยู่เป็นก้างขวางกระเดือกดีกว่า.....ส่งต้นฉบับๆ~
หมับ!!
“เฮ้ย!!”ไอ้บ้านี่คนที่แกต้องกอดมันคนโน้นโว้ยยยยยย~ไม่ใช่ฉานนนนนนT[]T!!
“เฮ้ยๆปล่อยนะโว้ยยยย~”อย่ามาอุ้มตรูนะเฟ้ยแกไอ้น้ำแข็งหื่นไม่เลือกก.....ตรูอายเป็นนะเฟ้ย!!แล้วนี่มันจะพาผมไปหนายเนี่ย....ยังไม่ได้ส่งต้นฉบับเลยน้า~T_T (แกห่วงเรื่องนี้หรอกเรอะ)
“วางฉันลงได้แล้ว!!”
“หวังว่าคงไม่ลืมนะยู...ว่านายเป็นของฉัน”
ตึกตัก.....
“หนวกหูฉันไม่เคยจำได้ว่าไปตกลงกับแกเมื่อไหร่”โว้ยย....ไอ้หมอนี่จะตามผมไปอีกนายแค่ไหนฟะรำคาญนะเฟ้ย!!!
“หึ...ยังกับนายมีทางเลือกงั้นสิ”
“อึก!”แกนะแก.....
“ฉันอยากให้นายกำจัดไซ นาคาจิม่าซะ”จู่ๆมันก็พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายที่ไม่เข้ากับหน้าหล่อๆของมันแม้แต่น้อยและถ้อยคำของมันที่เอ่ยออกมาทำให้ผมถึงกับกลืนน้ำลาย
อะไรนะ..........พี่ชายนะเหรอ....
“ไม่มีทาง!!”ถ้าเป็นเรื่องนี้ละก็หัวเด็ดตีนขาดก็ยอมไม่ได้!
“ฉันพอจะดูออกว่าเซน นาคาจิม่ากำลังหลงรักพี่ชายตัวเองอยู่เพราะฉะนั้นฉันอยากให้นายกำจัดเขาซะ....ทีนี้เซนจะได้เป็นของฉันอย่างสมบูรณ์”รอยยิ้มน่าขยะแขยงปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อๆนั่น
รอยยิ้มที่ผมจงเกลียดจงชังมันนักหนา...
แต่ทำไม......
ผมถึงลืมมันไม่ได้เสียที!
“ถ้านายไม่ทำคงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น.......สินะ”นี่ผม....กำลังกลัวมันงั้นเหรอ....
บ้าที่สุด!!!
...........................................
“ยูคิ......ยูคิ!”เสียงเย็นของใครบางคนที่เหมือนลอยมากจากที่ไกลแสนไกลกว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่กำปั้นของใครบางคนที่เขกลงบนหัวผมอย่างจังนั่นแหละ
“โอ๊ย!!เจ็บๆๆ...ทำอะไรของพี่น่ะไซ!!”
“ก็ฉันเรียกนายตั้งนานไม่ยอมตอบนี่นา”ยังจะมาตีหน้าตายใส่อีก!!
“คิดอะไรอยู่รึไง?”ไซถามผมด้วยสีหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่นัก...ก็แน่ละถ้าไอพี่คนนี้เกิดสนใจอะไรจริงๆจังๆขึ้นมาโลกนี้คงได้ถึงกาลวิบัติแน่
“ก็เปล่านิ”
“ว่าแต่...ไอนี่มันอะไรเหรอ?”ไซชี้ลงไปที่สมุดร่างพล็อตนิยายของผมด้วยหนาตาเฉยชาเช่นเดิมราวกับมันไม่เรื่องของตัวเอง (ซึ่งมันก็จริง) แต่มันทำให้ผมถึงกับร้องว้ากลั่นบ้าน!
“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!”
“งี่เง่าจริงๆ”ไซมองหมึกแดงที่ผมเขียนเป็นชื่อใครบางคนโดยไม่รู้ตัวด้วยสีหน้าเรียบเฉย (เหมือนเดิม) ก่อนจะเหลือบมามองผมเล็กน้อยแล้วทำหน้าเหมือนกับรับรู้อะไรบางอย่าง
“เซน...ไปติวหนังสือ”ว่าแล้วไซก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปหิ้วเซนเข้าห้องตัวเองไปโดยไม่ได้ดูสีหน้าเล้ยยว่าไอพี่เซนมันถึงกับช็อกซีนีม่าไปแล้ว!!!
“อะไรของพี่แกวะเนี่ย”จะอะไรก็ช่างเถอะแต่ตอนนี้...ผมต้องลบไอรอยบ้าๆนี่ก่อน!!!!!
ลบ....
ต้องลบให้หมด.....
เรื่องบ้าๆเกี่ยวกับหมอนั่น...
เฮียวงะ เซย์ริวฉันเกลียดแกที่สุด!!!!!!!!!!!!!!
ความคิดเห็น