Will Love ...หากจะรัก

 

1

รถเก๋งคันสวยวิ่งฝ่าสายฝนที่กำลังตกลงมาอย่างหนัก เสียงฟ้าร้องฟ้าแลบดังก้องกังวานไปทั่วบริเวณ แต่ภายในรถเก๋งคันสวยกลับเงียบสนิทไม่มีแม้แต่คำสนทนาใดๆ ก่อนที่ผู้เป็นพ่อที่กำลังตั้งอกตั้งใจขับรถอย่างระมัดระวังจะพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบเป็นคนแรก

          "พ่อบอกแล้วไงว่าพ่อขอโทษ วันนี้พ่อติดธุระ ไปส่งไม่ได้จริงๆ" ชายหนุ่มร่างเล็กบางยังคงเงียบสนิท เหม่อลอยผ่านกระจกออกไปด้านนอกเช่นเดิม แม้จะมองไม่เห็นอะไรนอกจากสายฝน แต่เขาก็ยังคงมองต่อไปเพื่อให้ผู้เป็นพ่อรู้ว่าตอนนี้เขากำลังน้อยใจ

          "พี่ก็เข้าใจหน่อยสิว่าพ่อไปส่งไม่ได้ อีกอย่างพี่ไปเองก็ได้ ไม่จำเป็นต้องให้พ่อไปส่ง โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้วยังทำตัวเหมือนเด็ก ๆ อีก เฮ้อ…" ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งหน้าตาหล่อคมซึ่งถอดแบบมาจากพ่อทุกระเบียบนิ้ว ที่นั่งอยู่บนรถอีกคนพูดแขวะพี่ชายตนเอง ซึ่งดูเหมือนว่าจะได้ผลเสียด้วย ชายหนุ่มร่างบางตวัดสายตาเคือง ๆ ขึ้นมองน้องชายที่นั่งทำหน้าระรื่นอยู่ข้าง ๆ

          "แต่พ่อสัญญากับฉันแล้วว่าจะไปส่ง เพราะงั้นพ่อต้องไปส่ง!" ชายหนุ่มตะคอกใส่หน้าน้องชายตัวเองก่อนจะหันกลับไปมองสายฝนดังเดิม ผู้เป็นพ่อได้แต่ถอนหายใจเหนื่อยๆกับความเอาแต่ใจตัวเองของลูกชายคนโต เพราะเป็นลูกคนแรกเขากับภรรยาจึงเลี้ยงดูแบบตามอกตามใจมาตลอด จนทำให้ติดนิสัยมาจนถึงปัจจุบัน

          "งั้นพ่อจะให้เจ้านอตไปส่งแล้วกัน ให้ไปช่วยถือของเป็นไง" ผู้เป็นพ่อเสนอทางเลือก เพราะเขารู้ดีว่าเจ้าลูกคนนี้ถ้าไม่ได้อย่างหนึ่ง ก็ต้องได้อีกอย่างหนึ่ง แต่ดูเหมือนว่าจะทำให้คนอีกคนที่นั่งอยู่บนรถเต้นเป็นเจ้าเข้า

          "ได้ไงอ่ะพ่อ นอตเกี่ยวอะไรด้วย วันนี้ผมมีนัดนะ ให้พี่เขาไปเองเถอะ" ผู้เป็นน้องทำท่าไม่พอใจบ้าง พยายามหาข้ออ้างต่างๆนานาเพื่อให้ตัวเองรอดพ้น แต่ดูเหมือนว่าผู้เป็นพี่จะสนใจข้อเสนอข้อนี้เข้าอย่างจัง ก่อนจะส่งสายตาเจ้าเล่ห์ๆมาทางผู้เป็นน้องชาย

          "ใช้งานอะไรก็ได้ใช่ไหมคับพ่อ"

          "ตามสบายเลยลูก วันนี้พ่ออนุญาต ใช่ไหมเจ้านอต" ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามผู้เป็นจำเลยที่ได้แต่นั่งกอดอกทำหน้างอเป็นกุ้งโดนเสียบ เขาจะขัดอะไรได้ล่ะก็ในเมื่อคำสั่งพ่อถือเป็นเด็ดขาดใครๆก็รู้

รถเก๋งคันสวยแล่นมาจอดอย่างนิ่มนวล บริการขนส่งทางบก สถานที่ที่ผู้คนเดินขวักไขว่ได้ตลอดเวลา ถึงแม้ตอนนี้ฝนจะหยุดตกแล้วแต่ท้องฟ้ายังคงมืดครึ้มอยู่ กระเป๋าใบใหญ่ถูกยกลงมาวางไว้ริมถนน ก่อนที่รถเก๋งคันสวยจะเคลื่อนตัวออกไปตามทาง เหลือไว้เพียงสองพี่น้องที่หน้าตาต่างกันอย่างสุดขั้ว

ผู้เป็นน้องชื่อนอต รูปร่างสูงโปร่งมีกล้ามเล็กน้อยพอให้สาวๆได้หลงใหล หน้าตาหล่อคมโดยเฉพาะจมูกโด่งเป็นสันจนผู้เป็นพี่ต้องอิจฉา เป็นเฟรชชี่คณะวิศวกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยชื่อดังในกรุงเทพ แถมเป็นรองเดือนอีกด้วย แต่ถ้าตอนประกวดไม่สะดุดเวทีล้มจนหัวแตกละก็ คงได้ตำแหน่งเดือนประจำคณะเป็นแน่ 

แต่ผู้เป็นพี่ชื่อนัทถอดแบบมาจากแม่ล้วนๆ รูปร่างบางเล็ก ดวงหน้าขาวละมุนอมชมพู ดวงตายาวรี ริมฝีปากบางจนแทบมองไม่เห็น เป็นพี่ปีสามคณะพยาบาลศาสตร์มหาวิทยาลัยชื่อดังในจังหวัดมหาสารคาม ตอนอยู่ปีหนึ่งรุ่นพี่เข้าใจผิดจะจับไปประกวดดาวซะงั้น จนได้ฉายา ผู้ชายสวยประจำคณะ