คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Kiss3>>>ความซวยที่ไม่รู้จบ
บทที่3 ความซวยที่ไม่รู้จบ!!
ก๊อง~แก๊ง~
เสียงระฆังแห่งโบสถ์ใหญ่ดังระงมเพื่อเป็นสักขีพยานแก่การร่วมชีวิตคู่ของคนทั้งสองในพิธีสำคัญที่เต็มไปด้วยความสุข.....
“คุณไซ นากาจิม่าคุณจะรับคุณผู้นี้เป็นภรรยาของคุณหรือไม่?จะร่วมทุกข์ร่วมสุขกันจนกว่าชีวิตจะหาไม่”บาทหลวงผู้เป็นเสมือนตัวแทนของพระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับร่างสูงโปร่ง...
“รับครับ”ชายหนุ่มผู้อยู่ในชุดเจ้าบ่าวสีขาวบริสุทธิ์เอ่ยรับเบาๆด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรักใคร่ก่อนที่บาทหลวงท่านเดิมจะหันกลับมาทางร่างเพรียวบางในชุดกระโปรงเจ้าสาวยาวระพื้น
“คุณเซน นากาจิม่าคุณจะรับบุรุษผู้นี้เป็นสามีของคุณหรือไม่?จะร่วมทุกร่วมสุขด้วยกันจนกว่าชีวิตจะหาไม่”ฝ่ายคนที่ถูกเรียกกลับเงียบไปพักใหญ่ก่อนที่ริมฝีปากเรียวบางที่ถูกแต่งแต้มไปด้วยลิปสติกสีแดงจะคลี่ยิ้มบางแล้วเอื้อนเอ่ยคำมั่นสัญญาแห่งหัวใจนั้นออกมา
“รับครับ”ใบหน้าของแขกผู้มาร่วมงานทุกคนเต็มไปด้วยความปลื้มปิติยินดีในขณะที่บาทหลวงคนเดิมสั่งให้ทั้งสองแลกเปลี่ยนแหวนกัน....
“เมื่อไม่มีผู้ใดคัดค้าน..นับแต่นี้ต่อไปขอประกาศให้ทั้งคู่เป็นสามีภรรยากัน....”หลังจากทำพิธีมานานและแล้วช่วงเวลาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึงพร้อมๆกับถอยคำสำคัญที่บาทหลวงเป็นผู้เอ่ยออกมา
“จูบเจ้าสาวได้!!”ดวงตาของทั้งคู่ประสานกันอย่างลึกซึ้งเต็มไปด้วยความหมายมากมายที่ไม่อาจหาถ้อยคำใดมาทดแทนได้
“ผมรักพี่นะ....ไซ”
“ฉันก็รักนาย.....”ชายหนุ่มยิ้มอ่อนโยนให้แก่อีกฝ่ายแล้วโน้มดวงหน้าหล่อหลานั่นลงมาแนบริมฝีปากกับร่างบาง.....
ตูม!!ซ่า!!!
“จะแว้กกกกกก!!!”
ผมผุดลุกขึ้นจากที่ตอนด้วยสภาพที่เหมือนกับลูกหมาตกน้ำก็ไม่ปาน....แม่งงงงงใครสาดน้ำใส่กรูวะมีแหลกแน่ๆงานนี้~_~*!!
“เฮ้ย!!ใครปลุกกรูวะ!!”ผมกวาดตาไปรอบจนเห็นไอ้พี่ไซยืนจังก้าอยู่ตรงหนาผมพร้อมกระป๋องสีดำที่บรรจุน้ำเต็มเปี่ยม
อ้อ....กรูรู้แล้ว- -*
“สาดดดด....ไอ้พี่เวรปลุกคนให้มันธรรดาหน่อยได้ไหมวะ!!”มันยังยืนตีหน้าหล่ออยู่ที่เดิมก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ผมแล้วเอาน้ำสาดผมอีกถังนึงเต็มๆO_O!!
ซ่า!!!
“ฮัดเช้ย!!ทำบ้าอะไรของเมิงวะ!!”ตอบไม่ดีมีเคลียร์แน่งานนี้ไอ้พี่บ้าแม่งกรูไม่ต้องอาบน้ำก่อนไปเรียนแล้วมั้งสาดดด~
“จำไว้อย่างนะ....ถึงแม่จะให้นายมาอยู่กับฉันแต่ฉันก็ไม่ได้จำเป็นต้องดูแลชีวิตนายไม่ว่านายจะไปไหน ทำอะไร ฉันไม่สนแต่ห้ามเอาฉันไปเกี่ยวข้องกับนายเด็ดขาด....และแน่นอนว่าห้ามทักตอนอยู่มหาลัยฯด้วย”ถ้อยคำที่เหมือนกับมีดคมกริบบาดลึกเข้าไปในหัวใจทำเอาผมทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะกว่าจะรู้ตัวอีกที่ไอ้พี่บ้านั่นก็เดินออกไปเรียบร้อยแต่ในหัวของผมตอนนี้มีแต่คำๆเดิมที่วนเวียนอยู่ในหัว...
ทำไมละ......?
.................................................
“สายแล้วๆๆๆๆๆ!!!”ผมวิ่งเต้นเป็นไส้เดือนโดนเผาคว้านู่นคว้านี่ไปเรื่อยแล้วรีบจรลีลงมาทานอาหารเช้าและพบว่าทุกคนอยู่พร้อมกันหมด
“ไงเซนจังหลับสบายดีไหม?”ป้ามาฮิรุทักทายผมด้วยรอยยิ้มแจ่มใสพร้อมกับยกกองอาหารจานเบ้อเร่อมาให้ผม...เอ่อ.....เจ๊นี่กะจะฆ่าผมด้วยของกินใช่ไหมเนี่ยจานขนาดนี้คนบ้านไหนมันจะกินหมดวะ!!!
“อรุณสวัสดิ์ครับ...เอ่อคือ...ผมไม่ทานข้าวเช้าน่ะ”ทันใดนั้นทุกสรรพเสียงก็เงียบกริบขึ้นมาทันทีทุกคนในห้องต่างมีอาการแปลกๆจนหน้าตกใจแม้กระทั่งไอ้พี่ไซยังมองผมด้วยสีหน้าหวาดกลัว
อ่า...นี่ผมพูดอะไรผิดเหรอ?
ครืนน~
ชะอุ๋ย=[]=!!
รู้แล้วว่าทำไม!!T^T
“ไม่ได้นะจ๊ะมันไม่ดีต่อสุขภาพนะ...เซนจัง”โหเจ๊....สีหน้าก็ปานแม่พระมาโปรด...แต่ไอ้เงาทะมึนดำข้างหลังนี่มันคืออาร้ายยย!!!
เห็นเจ๊แกทำหน้าแบบนี้เซนจังขอกรี๊ดเป็นภาษาบาลีสันสฤตง่ายกว่า!!
“งะ...งั้นขอขนมปังกับนมครับ”น่ากลัวเวอร์~ขืนไปแหยมกับsheแกตอนนี้รับรองได้เลยว่าศพไม่สวยจนเฮียปอ (ปอเต้งตึ้ง) ไม่ยอมมาเก็บไปเผาแน่แน่!!!T0T
“ได้เลยจ้า~”โห.......แม่นี่เปลี่ยนอารมณ์เร็วยิ่งกว่าสับสวิตส์อีกนะเนี่ย!!
ตกลงคนบ้านนี้หาคนปกติไม่ได้เลยใช่ไหม?=w=!!
แอดดด~
“อ้าว...ยูคิตื่นแล้วเหรอลูก?”ผมหันขวับไปตามเสียงเรียกของป้ามาฮิรุทันทีและพบกับเด็กหนุ่มอีกคนในชุดนอนที่เดินลงมาจากชั้นบนพร้อมกับหนังสือสองสามเล่ม
“อือ....ปั่นต้นฉบับทั้งคืนแทบไม่ได้นอนเลยอะ”เด็กหนุ่มคนนั้นพูดเสียงอู้อี้เพราะถูกผู้เป็นแม่จับขนมปังยัดปากถึงสามก้อนรวดแต่ที่น่าตกใจกว่านั้นคือเจ้าหมอนั่นมันกลับเคี้ยวตุ่ยๆได้สบายๆ
นี่มันกินหรือมันยัดวะเนี่ย!!=[ ]=
“หืม?....นี่เหรอพี่เซน”เจ้าเด็กนั่นมองผมตั้งกะหัวจรดเท้าด้วยสายตาเรียบนิ่งที่ผมชักหมั่นไส้อยากเตะเด็กขึ้นมาตงิดๆ
“จ๊ะ....เป็นไงน่ารักไหมยูคิ?”เจ้าเด็กไร้มารยาทนั่นยังคงจ้องผมต่อไป....เอ่อ....นี่กะเอาให้ผมท้องเลยใช่ไหมเฮียจ้องอยู่ได้กรูไม่พิศวาสเมิงหรอกเฟ้ย!!
“อืม...หน้าตาก็งั้นๆ”
ฉึก!
“ท่าทางก็โง่ๆเหมือนคนไร้สมอง”
ฉึก!
“แต่งตัวซอมซ่อหยั่งกะยาจก”
ฉึก!
“เกลียดพวกโง่แบบนี้ที่สุดเลยให้ตาย.....”
ฉึกฉึก!!!
โว้ยยยยยย!!!!!!ไอ้เด็กเวรกรูจะฆ่ามานนนนนนนนนน~
“ตายแล้ว!....ทำไมไปพูดกับพี่เขาแบบนั้นละลูก”เจ๊ครับ...ตั้งแต่เข้ามาในบ้านนี่เป็นคำแรกเลยนะครับที่เจ๊พูดถูกใจผมอะT_T
“เชอะ....ก็แค่พูดความจริงเท่านั้นแหละ”เอ่อ....ใครก็ได้บอกผมทีฆ่าเด็กเนี่ยติดคุกกี่ปีอะ?- -*
“อิ่มแล้วครับ”เสียงเรียบที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครดังขึ้นพร้อมกับไอ้พี่ไซที่จ้ำอ้าวออกจากบ้านไปโดยไม่บอกกล่าวใครซักคำกว่าจะได้รู้กันอีกทีเจ้าบ้านั่นก็ขับรถ (นรก) นั่นออกไปไกลลิบซะแล้ว
“อิ่มแล้วคร้าบ~”เจ้าเด็กเวรนั่นเสมองไปทางอื่นแวบนึงก่อนจะหันมายิ้มแสยะใส่ผมแล้วเดินเข้าห้องตัวเองไปส่วนป้ามาฮิรุก็เก็บจานไปล้างในครัว......ส่วนผม
“จะแว้กกกกก~สายแล้วๆๆๆ!!!!”ก็รีบวิ่งแจ้นออกจากบ้านแทบไม่ทันน่ะสิ=[]=!!
ตุบ!ตึง!!โครม!!!เอี๊ยดดดด~!!!!
“ขอโทษนะครับ...ไปก่อนละคร้าบบบบบ~”สายแล้วโว้ยยยย~.........
“ไปดีมาดีนะจ๊ะเซนจัง....โฮะ โฮะๆ”
...............................................
ความคิดเห็น