The Strange Tales Of Panorama Island

ลำดับตอนที่ #236 : TWO BELL SILENCE | Cast

TWO BELL SILENCE

Playlist: GLAY – BEAUTIFUL DREAMER

Two Bell Silence 愛を信じれば そこに

หากเธอเชื่อในความรัก มันจะอยู่ที่นั่น

Two Bell Silence 裏切りだとか 嘘だとか

มันอาจเป็นการหักหลัง หรือคำลวง

Two Bell Silence それでもまだ愛してる

แต่ฉันก็ยังรักเธออยู่ดี

Two Bell Silence 2人の鐘は聞こえない

ฉันไม่ได้ยินเสียงระฆังของสองเราเลย

— ทู เบลล์ ไซเลนส์, เกลย์

__________________________________________________

 

 

 

  

  

  

  

2021年08月23日
_______________

★ คุณ doly จะยังอยู่กับฟิคเรื่องนี้ตราบเท่าที่มันไปได้เรื่อยๆ แต่มาฟังกูโม้ก่อน เกิดจากว่ากูอยากได้รูปมาลงหน้าคาแรคฯ จะเป็นนางเอกคู่ก็เดี๋ยวซ้ำบทนำ จะเป็นพระนางกูก็แบบยังไม่รู้ใครเป็นพระเอก จะวาดแบบรวมหมดก็ได้แต่ตอนนั้นยังคิดบรีฟไม่ออก หกคนเยอะเกินไปป่ะวะ แล้วก็บังเอิญไปเจอภาพจากเรื่องโกคินโจฯ (อันนี้แหละ) ที่ตัวละครเป็นช่องๆ เลยตบเข่าฉาด งั้นก็เอาตัวหลักหกคนกับสีประจำตัวมาเทเป็นพื้นหลังเลยสิโว้ย (ส่วนเรย์ระเป็นสีม่วงเพราะกูชอบ มึงก็สีเหลืองสปันจ์บ็อบ ถึงจะชื่ออาโอะแต่กูก็ไม่ให้ทับไลน์กับนาโอะ หยุดฝัน) และถึงจะไม่มีฉากหลัง กูก็ไปทุ่มรายละเอียดให้ชุดที่เราต้องจัดเต็มเสมอ ขออวดเลยแล้วกันมันคันปาก ของเรย์ระมาจากตัวนี้ (จิ้ม) ที่กูเพิ่งรู้ว่ามาจากมังงะเรื่องอเล็กซานไดรท์ที่เป็นผลงานของคุณนาริตะ มินาโกะที่วาดเรื่องไซเฟอร์ และกูเพิ่งไปอ่านเรื่องย่อมาถึงรู้ว่ามันคือเรื่องของหนุ่มสาวในนิวยอร์กช่วงกลางยุคแปดศูนย์ แต่พ้มโตเกียว สองพันแปด... / ของนาโอะมาจากนางแบบ (ผู้หญิง) ขึ้นปกแมกฯคิวตี้ของญปปีเก้าสาม (พ้มสองพันแปด) / ส่วนของอุมิที่รักกูก็เอามาจากจิโร่ที่กูรักโว้ย แต่จำไม่ได้ว่าคอนฯไหน แต่มีชุดของเกลย์ที่อยากเอามาเล่นอีกเยอะแยะเลย ไว้เจอกันๆ / ของเจสซี่อาจดูเหมือนที่ถ่ายลงแมกฯไปแสนล้านแปด แต่ต้นแบบจริงๆ คือทาเครุ SuG / ของอาโอะเป็นชุดจากแอดฯห้างลูมิเน่ที่ยูกะ มันนามิจังเป็นนางแบบ (จิ้ม) / ของไทกะมาจากชุดถ่ายแมกฯเลยเพราะอยากได้ความผู้ดีที่มันออกมาจากออร่า อินเนอร์อยู่แล้วจ้า (ว่าไปเค้าวาดไทกะหน้าเหมือนเป๊ะเลยว่ะ สุด) / รอบนี้บรีฟจับฉ่ายไปหน่อย แต่ก็ออกมาพอใจมากทุกอย่าง ทุกดีเทล ทุกมุมมอง เป็นแบบที่กูคนแต่ง (ศิษย์เก่ายาซางาคุ) จับตัวละครมาถ่ายรูปขึ้นปกแล้วตรงใจ และถ่ายทอดบทบาทของตัวละครได้ตรงเป๊ะหมดจริง

★ ถึงชื่อเรื่องจะเป็นทูเบลล์ฯ และเมนหลักก็มาจากในเนื้อเพลงนั้นมากกว่าดั่งที่ได้แปลไป แต่ส่วนตัวไม่ค่อยชอบเพลงนั้น ตอนแรกเพลงตีมจะเป็นวินเทอร์, อะเกน เพลงชาติของฮกไกโดไหมวะ แต่เช้าวันนี้ในหัวกูก็ดันมีแต่เพลงบิวตี้ฟูลดรีมเมอร์แล้วก็หยุดไม่ได้อีกเลย มันก็พอจะสื่อได้ว่าเรื่องนี้เป็นดราม่าแบบละครจริงๆ มีความรัก ความฝัน ความหวัง และอื่นๆ ถึงพล็อตจะเบา แต่เพราะกูไม่ได้แต่งแนวชิองเหมือนมึง ฉะนั้นกูเบาได้ไม่ผิด

★ คุณจูนิบอกว่าทำคาแรคฯเซเว่นเม็นให้หมดเลยสิวะ ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้แต่งวงนี้อีกเมื่อไหร่ ก็คือจริงว่ะ งั้นมา (แต่สุดท้ายก็ไม่มีที่ใส่รินเนะ ขอโทษ) พร้อมเล่าบทตัวละครให้ฟัง: วงของเรย์อะชื่อไซเรน (เพราะเป็นชื่อเพลงออริจินอลของเซเว่นเม็น และชื่อวงร็อคหลายวงที่จริงก็ค่อนข้างบ้านๆ แบบที่เสิร์ชกูเกิ้ลจะไม่เจออะไรเลยถ้าไม่เขียนกำกับเช่นบาโร้ก เพนิซิลลิน ไนท์แมร์ ซิด เป็นต้น) มีเรย์อะ (ร้องนำ, เบส) ยาบานะ (กีตาร์ แต่ที่จริงก็เล่นได้ทุกอย่าง) คนโนะ (กีตาร์) ไทโกะ (กลอง) ตั้งใจเลือกสี่คนเพราะเจร็อคยุคนั้นมักมีสี่คน เลยต้องตัดรินเนะที่เป็นกีตาร์อีกคน (จะมีกีตาร์สามคนก็พอก่อน หรือจะให้มาเล่นแซกโซโฟนกับเพลงเกลย์มันก็เซอร์เรียลไปว่ะ) กับโมโตดากะที่เป็นคีย์บอร์ดทิ้ง ทุกคนเรียนห้องเดียวกันหมด ยกเว้นคนโนะที่ไม่เรียนแล้วและจะออดิชั่นเข้าวงมา ตั้งใจให้เล่นเพลงเกลย์เป็นหลักด้วย (ถึงเสียงเรย์อะจะแหลมเกินเทรุไปหน่อยก็หยวนๆ ไป) แต่แม่งเอ๊ย อุตส่าห์แต่งฟิคจากเพลงวงร็อคแต่พระเอกดันไม่ได้อยู่ในวงดนตรีเลย มันวางบทยังไงวะควายแท้ orz / ซาโตโกะมีวงหญิงล้วนสี่คน ทำวงแนวโอชาเระเคย์แบบ Baroque (ว้าว กูไปอ่านเจอเค้าบอกบาโร้กทำแนวนี้เป็นวงแรกๆ ในช่วงปี 2001 เลย) / ดับเบิลไคโตะเป็นเพื่อนสนิทกันที่สุด แต่ก็ไปไหนมาไหนกับกลุ่มผู้ชายในห้องได้หมด / กลุ่มของอาโอะมีขนาดพอประมาณ แต่เพื่อนสนิทที่สุดของอาโอะคือนิจิกะกับชินทาโร่ แต่อาโอะก็คุยกับก๊กเรย์อะได้เพราะชอบเรื่องดนตรีเหมือนกัน (หลังจากมึงชอบแต่งให้นางเอกบ้าหนัง เรื่องนี้กูจะกลับมาย้อนวันวานสมัยมึงบ้าเจร็อคให้เอง) / ซาโตโกะเป็นแฟนเรย์อะ / ไทกะรู้จักซาโตโกะกับยูคิเมะ / อิโรฮะเรียนห้องเดียวกับเรย์ระ / ชิเมะเป็นเพื่อนของไทกะ / นาโอะกับยูคิเมะมาจากฮกไกโดเหมือนเรย์ระ / อาจจะแต่งไปได้สักตอนสองตอนที่ตัวละครออกครบหมด...แล้วก็เท อิอิ หยอกๆ จ้า (จริง) 

★ ดูจากบทนำอาจคิดว่าบทอุมิเหมือนเรื่องโมริจังวะ แต่ออกตัวเลยว่าเรื่องนี้อุมิไม่ได้หัวปักหัวปำขนาดนั้น (เหรอวะ) เรย์ระก็ไม่ได้สันดานเสียขนาดมิเนโฮะ (เชื่อก็ควาย) แต่บทหัวร้อนหาเรื่องคนอื่น (เจสซี่) ไปทั่วยังอยู่แน่นอน ส่วนบทของอาโอะก็ไม่ได้ผีบ้าชอบความรุนแรงอย่างคิโกะ ที่แน่ๆ คือไม่ใช่คนดีอะไรมากมายและเกลียดเรย์ระจริง (กูก็เกลียดมึงจริงจ้า) แต่นางเอกมึงก็ยังคงคอนเซปต์อมทุกข์ทุกเรื่องไม่เสื่อมคลาย ฝั่งของแต่ละคนจะไปตามเพลงของวง เพลงของเกลย์ที่กูชอบก็แนวรักๆ ใคร่ๆ ส่วนลาร์คก็อกหักรักคุดกันไป เออว่าไปกูแทบจะไม่มีฟิคที่นางเอกคลั่งอุมิหัวปักหัวปำเลยว่ะ ยันเดเระซิมูเลเตอร์ต้องมาแล้วไหม (ส่วนซึนเดเระนั่นต้องพี่คุ) แล้วก็เปลี่ยนบทโฮคุโตะเดิมเป็นเจสซี่แทนเพราะกูเพิ่งวางความสัมพันธ์ได้ในนาทีสุดท้าย หรือถ้าอยากให้พระเอกอีกคนเป็นโฮคุโตะเหมือนเดิมก็บอกกูได้ ไม่ต้องเกรงใจ แต่ว่าตอนนี้ยังไม่ว่างกลับไปแก้ อ่านเวอร์เรย์ระกับโฮคุโตะซัดกันไปก่อนจะไม่มีอีก พูดไปอาจฟังเหมือนโม้ แต่ระหว่างนี้กูแต่งตอนที่หนึ่งแบบลวกๆ เสร็จแล้ว ไว้รอหมดงานล็อตนี้ก่อน แล้วก็ต้องรอรูปด้วย (ยังไม่ได้สั่ง) เพราะเรื่องนี้กูตั้งใจปล่อยผีความเป็นเจร็อคมาก (ของแท้ค่ะ ไม่เก๊) แล้วมึงจะได้เห็นดีกัน / ปล. แกๆ ดูชื่อนามสกุลซาโตโกะสิ (ไทโกะด้วย) คันจิในฝัน มินนะเล่มหนึ่ง เออ ละตลกมึงบอกว่าเรื่องนี้ชื่อเรย์เยอะจัง แต่พอเพิ่มซามูไรไปปุ๊บคือชื่อไทโผล่ตีคู่มาสามคนเลยว้อย แล้วมึงดูคันจิดิ คำว่าโอะของโอริก็คือตัวเดียวกับไท 55555

SQW