The Strange Tales Of Panorama Island

ลำดับตอนที่ #302 : Kokoro Sora Moyou | Ep4_夢の罪 (Sin of Dream) 5% จะอะไรก้ได้ แต่ขอร้อง อย่าฟิวแฟน Orz

Kokoro Sora Moyou -ココロ空モヨウ-

Playlist: GLAY – Into the Wild

.

“วิ่งไปด้วยกันบนเส้นทางที่หัวใจเราเลือก

ชะลอเวลาที่ผ่านไปด้วยความเร็วแสง และมุ่งไปยังสายลม”

อินทู เดอะ ไวลด์ (สู่อิสรภาพ)

ความสัมพันธ์ตลอดหนึ่งปีที่พวกเขาทั้งห้าเคยคิดว่ามันจะคงอยู่ตลอดไป ท้ายที่สุดก็แตกลงไปอย่างง่ายดายราวแก้วใสที่เปราะบาง แค่เพราะไอ้สิ่งที่เรียกว่า ‘ความรัก’ อย่างที่ทาคุยะไม่เคยจริงจัง อย่างที่รินงไม่เคยเผื่อใจ หรืออย่างที่ฟูกะเองก็ไม่เคยสนใจให้ค่า จนกระทั่งมุราคามิ มาริได้ก้าวเข้ามาอยู่ในชีวิตของพวกเขา

ฟูกะไม่เคยตกหลุมรักผู้หญิงคนไหนมาก่อนในชีวิต แม้จะรับรู้ดูออกว่ารินงคิดกับเขาเกินเพื่อนมาตลอด แต่ตราบที่เธอไม่ข้ามเส้นมาหรือว่าทำอะไรให้เขาต้องอึดอัดใจ ฟูกะก็ไม่ถือสาที่จะคบหาเป็นเพื่อนกันแบบนี้ต่อไป ถึงรินงอาจโผงผางเอาแต่ใจไปบ้างตามประสาคุณหนูที่ได้รับการพะเน้าพะนอก็ใช่ว่าเป็นคนเลวร้ายอะไร ฟูกะชอบบรรยากาศที่เต็มไปด้วยสีสันและความมีชีวิตชีวาที่รินงคอยสร้าง เพราะตัวเขาที่น่าเบื่อหน่ายและอาจไร้ซึ่งสีสันมาตั้งแต่เกิดไม่สามารถทำแบบนั้นได้

และมาริเมื่อแรกเห็นในสายตาของฟูกะก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากเขา จืดชืด น่าเบื่อหน่าย ไร้สีสัน

ฟูกะไม่ได้หมายถึงรูปร่างหน้าตาภายนอกของเธออย่างที่ทาคุยะชื่นชม...มากจนถึงขั้นหลงใหล หากเพราะไม่กล้าเข้าหาเด็กสาวที่ดูเงียบขรึมราวกับมีหมอกครึ้มรายล้อมเลยทำได้แค่แอบมองเธอจากที่ไกลๆ อยู่อย่างนี้ แต่เพียงเท่านั้นก็มากพอให้ฟูกะที่คอยสังเกตความเป็นไปของคนอื่นได้รู้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่ทาคุยะตกหลุมรักใครสักคนอย่างจริงจัง

พร้อมกับคำถามที่บังเกิดขึ้นในใจว่าทำไมผู้ชายที่ร่าเริงและเต็มไปด้วยสีสันจึงได้ถูกดึงดูดด้วยผู้หญิงที่ไร้สีสันอย่างนี้กัน?

จนเมื่อฟูกะได้เจอกับมาริในร้านฟรุ๊ตพาร์เลอร์ที่พี่สาวชวนไปหาแฟนคนล่าสุดที่มาทำงานแทนญาติชั่วคราวด้วยกันตอนเย็นวันหนึ่ง ทั้งเธอและเขาต่างแสดงสีหน้าประหลาดใจเมื่อได้เห็นอีกฝ่าย กระนั้นก็ไม่มีฝ่ายไหนแสดงทีท่าว่ารู้จักกันแม้แต่ในฐานะเพื่อนร่วมห้องเลยด้วยซ้ำ ไม่ใช่อย่างพี่อาเคมิและคุณโอกาซากิที่พูดคุยหยอกล้อกันด้วยความสนิทสนมจนทำให้เธอโพล่งถามขึ้นว่า “คนรักของรุ่นพี่เหรอคะ?” ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูแปลกแปร่ง มากเสียจนฟูกะที่ยืนอยู่ไม่ไกลยังต้องเงยหน้าขึ้นมองเธอ

เพียงเสี้ยววินาทีเดียวเท่านั้นที่เธอเผลอกัดริมฝีปากของตัวเองเมื่อได้ยินคำตอบรับจากคุณโอกาซากิที่หันไปหัวเราะกับพี่อาเคมิ ก่อนที่มันจะแปรเปลี่ยนไปเป็นรอยยิ้มบางให้แก่คนทั้งคู่ ฟูกะจึงได้เข้าใจในวินาทีนั้นว่าเธอที่ไร้สีสันได้ตกหลุมรักกับผู้ชายที่เปล่งประกายเจิดจ้าเหมือนกับสีเหลืองของพระอาทิตย์คนนี้

และนั่นก็เป็นครั้งแรกที่มาริได้เข้ามาอยู่ในความสนใจของฟูกะ

คืนนั้น เขาฝันว่าได้จูบเธอ

ตัวชั้นที่ไม่อยากให้เสาหน้ามาถึง

จึงเป้น เสาไห้

2024年12月12日
_______________

★ แต่งข้ามๆ ไปเลย แก้เครียด เพราะดูตัวอย่างโทชิคาเระตอนหน้าแล้วเมนฟูกะแม่มเครียดกันทั้งไทม์ไลน์ ขนาดกูที่ปกติวี้ดว้ายรอดูเมนเล่นฉากรักฉากจูบกับผู้หญิงมาตลอดแต่พอเจอเรื่องนี้ยังนั่งตาลอยเกมมิ่ง มั่นใจว่าไม่ใช่เพราะตอนนี้ชอบสุด (ยังก่อน...กูจะยังไม่ย้ายไปวงไหนทั้งนั้นจนกว่าจะส่งบชนไปถึงฝั่งฝันที่มั่นใจว่าเป็นปีหน้าอย่างแน่นอน) เพราะตอนฮารุดันกับนิวสี้กูยังกรี๊ดกร๊าดรอดูฉากจูบของทชอยู่เลย (แต่ไม่เห็น ละในนิวสี้เค้าว่ากันว่าจูบหลบมุมกล้องด้วย ฮานิบ่ะเห้ย!) แต่เพราะกูฮับฟิวแฟนบ่าได้ ถึงในโทชิคาเระจะไม่มีเริ้บซีนสักตอนนั่นแหละ แต่แค่นั่งข้างกันยังฟิวแฟนมาก เรียลมาก กูเครียดมาก ไม่อยากให้สัปดาห์หน้ามาถึงมาก อยากตะบ้าตาย O<--<

★ เพราะนึกถึงเพลงคัลเล่อที่ตอนแรกกูไม่ทันได้แต่งโดยเปรียบเปรยเรื่องสีสันอะไรเลยขึ้นมาเลยเอามาลงที่พาร์ทนี้ดีกว่า อิอิ บอกตรงนี้แหละว่าพล็อตที่ให้เป็นตัวแทนของคนที่รักเอามาจากเรื่อง Kuzu no Honkai ที่สมัยชอบนักแสดงกูดูเพราะโดริเล่น แต่ก็เลิกดูไปก่อนเพราะอะไรก็ช่างเหอะ ไม่อยากเขียนถึง แต่เมื่อวานครึ้มใจขึ้นมาเลยลองหาอ่านมังงะ (ไม่กี่ตอน) แล้วก็เจอคำพูดหนึ่งที่ว้าว ลักเอามาเป็นพล็อตดีกว่า ก็เอาเป็นว่าบทของเรโอะกับทาคุยะมีการสลับกัน ส่วนเรโอะก็ฟีลเพื่อนในกลุ่ม 1 เฉยๆ รินงได้มีพระรองแน่แต่ไม่ใช่ทั้งเรโอะและพี่โยซิ ซอรี่นะ (ยกมือไหว้แบบแพนด้าแดง) ก็ยังวางให้มายูมิเป็นพระเอกของมาริจริง แต่ก็อย่างที่บอกไปว่านิสัยฟูกะมันแนวที่กูจะชอบ...ก่อนกูจะชอบเค้าด้วยซ้ำ...แล้วพอแต่งไปก็ชอบจริง เย้ดแม่ม โถถัง อนิจจัง ออนมายูมิ เอาเป็นว่าก็ปล่อยให้สายลมนำพาไปแล้วกัน มันจะไปได้กี่ตอนก็ไม่รู้อยู่ละ กูแต่งเรื่องยาวได้ที่ไหนก่อน 55555 / ว่าไปถ้าเป็นฟิคกูนางเอกมึงไม่ค่อยมาแนวยึดมั่นรักพระเอกคนเดียวเลยเนาะ มันต้องมาแนวอยากได้ผัวเพื่อนอะไรงี้จะสมจริงกว่า หยอกๆ

★ และขอบคุณเพลงของเกลย์ที่รักมากกกก ชอบบรรยากาศของเพลงนี้มากกกก เยียบๆ เย็นๆ ฝันอยากใช้มานานแล้วแต่หาที่ลงไม่ได้เพราะไม่เปิงใจสักที ขอบคุณมากนะ ฟูกะ เลือกแปลชื่อเพลงว่าอิสรภาพเพราะถ้าเข้าป่า เข้าพงไพร มันจะเพชรพระอุมาไป ถึงเนื้อเพลงจริงๆ อาจเป็นเข้าป่าก็ได้ ใครจะไปรู้ (กูนี่แหละรู้) และแอบจงใจเลือกเนื้อเพลงท่อนที่มีคำว่าสายลมมาแปลด้วย อิอิ

★ ปล. กูก็ยังชอบหน้าโคทาโร่มาก แต่ทำไมเอาไปเอามาพี่เค้าดูเป็นตัวตลกในสายตากูจังวะ อยากเป็นแมวรัมโบ

Chess Theme