The Strange Tales Of Panorama Island

ลำดับตอนที่ #274 : GIRLS NEVER DIE (C) Midnight Flower (30% my boi's month is here laewww)

(C)
GIRLS NEVER DIE
Midnight Flower

Playlist: ARTMS – Virtual Angel

.

ในหัวใจที่เย็นชาของฉัน

ดอกไม้ดอกใหม่เริ่มต้นเบ่งบาน

— เวอร์ชวล แองเจล, อาร์เทมิส

ระยะนี้ ความคิดถึงชีวิตที่กลวงเปล่าไร้แก่นสารเริ่มเข้ามารบกวนจิตใจของคาโนะ โมเอกะอยู่บ่อยครั้ง

มันเกิดขึ้นนับตั้งแต่ตอนที่เธอเลิกรากับอดีตคนรักต่างโรงเรียนอย่างคานาซาชิ อิซเซย์ ทั้งที่ครั้งหนึ่งเขาเคยมีความรัก — หรือไม่ก็คงเป็นความหลง — ให้เธอตั้งมากมายขนาดนั้น แต่อยู่มาวันหนึ่งมันก็หายวับดับไปจนไม่เหลือแม้แต่ร่องรอย โมเอกะเพียงรับฟังคำบอกลาของเขาอย่างเงียบงัน แล้วมองดูแผ่นหลังของชายที่เธอยังคงรักอยู่เดินออกจากชีวิตไปตลอดกาล

ไหนจะความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ระหองระแหงเพราะเรื่องชู้รักของแม่ที่คาราคาซังมาเกินกว่าครึ่งปีแล้ว แต่พวกเขาก็ยังไม่ยอมหย่ากันอย่างที่ลูกสาวคนเดียวเฝ้ารอคอยให้มันเกิดขึ้นสักที ความอึดอัดที่ก่อตัวขึ้นภายในบ้านซึ่งได้กลายมาเป็นแค่ที่ซุกหัวนอนทำให้โมเอกะตัดสินใจเริ่มต้นออกเที่ยวเตร่กับกลุ่มเพื่อนผู้หญิงที่รู้จักกันในอินเทอร์เน็ตตอนค่ำมืดดึกดื่น บางครั้งก็ไปสนุกกันที่เกมเซนเตอร์ไม่ก็คาราโอเกะ บางครั้งก็ไปนั่งโหวกเหวกโวยวายกันที่ซับเวย์ หรือบางครั้งก็ไปจับเจ่าดูม้วนวิดีโอที่ส่วนใหญ่เป็นหนังสยองขวัญไร้แก่นสารแล้วผล็อยหลับไปในห้องเช่าคับแคบราคาถูกของเพื่อนในกลุ่มคนใดคนหนึ่ง

ทุกอย่างช่างกลวงเปล่า ไร้แก่นสาร จนถึงจุดจุดหนึ่งที่ทำให้โมเอกะรู้สึก...เบื่อหน่าย

เบื่อหน่ายแม้แต่การใช้ชีวิตที่ก็ไม่ได้มีความหมายอะไรอีกต่อไป

โมเอกะตัดสินใจแล้วว่าเธอจะฆ่าตัวตายด้วยการพุ่งตัวตัดหน้ารถที่กำลังแล่นมาด้วยความเร็วสูง มีความเป็นไปได้สูงว่าเธอน่าจะตายคาที่โดยไม่ต้องเจ็บปวดหรือทนทรมานอยู่นานนัก ไม่เหมือนพ่อกับแม่ที่จะต้องทำงานหาเงินมาชดใช้ค่าเสียหายให้คนขับรถไปอีกนานโข เพียงแค่จินตนาการก็ทำให้เธอผุดยิ้มออกมาได้ เมื่อคิดว่ามันก็สาสมกับสิ่งที่พวกเขากระทำให้เธอรู้สึกดีแล้ว

ท้องฟ้าที่โมเอกะแหงนคอมองดูในค่ำคืนนี้ไม่ได้เป็นสีดำสนิท เธอมองเห็นดาวดวงเล็กจ้อยประดับประดาอยู่บนนั้น มันก็แค่จุดเล็กจ้อยที่ไม่ได้มีความสลักสำคัญอะไร ถ้าไม่ตั้งใจดูก็คงมองผ่านมันไป...อย่างที่เธอมองผ่านมันมาตลอด ไม่ต่างอะไรจากชีวิตกระจ้อยร่อยไร้คนมองเห็น...อย่างที่เด็กสาวธรรมดาอย่างเธอเป็น ครั้นสูดเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าไปเต็มปอดจนทำให้หัวสมองโล่งโปร่งเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว โมเอกะก็กระชับกระเป๋าเป้ใบโปรดที่พาดกับไหล่ข้างหนึ่งขึ้นด้วยความมั่นคง เหมือนกับฝีเท้าและเจตนาอันแน่วแน่หลังจากแสงไฟหน้ารถสองดวงเคลื่อนใกล้เข้ามา

แต่ไม่ทันที่จะได้ก้าวขาออกไปบนท้องถนน ท่อนแขนข้างซ้ายของเธอก็จะถูกดึงรั้งเอาไว้พร้อมกับคำถามพิลึกพิลั่นอย่าง

“อยากมีความรักก่อนตายไหม?”

คนที่โมเอกะได้เห็นเมื่อเหลียวหันไปมองคือชายตัวสูง หน้าตาดี ผิวสีขาวจนดูซีดในชุดสูทอย่างคนวัยทำงานสีดำสนิท กระนั้นก็ไม่ได้ดูเนี้ยบจัดเพราะทรงผมยาวแสกกลางที่ติดจะกระเซิง แต่ใช่ว่าเขาเป็นคนแปลกหน้าสำหรับโมเอกะ เมื่อเธอเคยได้เห็นใบหน้านี้ที่เกมเซนเตอร์ ซับเวย์ และร้านเช่าวิดีโอบ้างเป็นครั้งคราว เพราะย่อมไม่มีทางที่เธอจะจดจำชายที่มีใบหน้าคล้ายคลึงกับอดีตคนรักของตัวเองไม่ได้ — แม้ว่าจะไม่มีอะไรอย่างอื่นที่เรียกแบบนั้นได้อีกก็ตาม — ทั้งสีหน้าและสายตาของเขาที่จ้องสบกับเธอไม่มีวี่แววของการล้อเล่น เพราะอย่างนั้นโมเอกะจึงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ก็ไม่มีวี่แววของการล้อเล่นเช่นกันว่า

“ฉันเคยมีความรักก่อนตายแล้วค่ะ”

หากเขาก็สวนย้อนกลับมาแทบจะทันทีว่า “แต่ฉันยัง และฉันก็ชอบเธอตั้งแต่แรกพบด้วย”

“คะ?”

“ฉันไม่อยากเสียใจทีหลังที่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไป เพราะงั้นเธอช่วยมามีความรักกับฉันก่อน แล้วหลังจากนั้นฉันจะตายพร้อมกับเธอเอง”

โมเอกะยังคงจับต้นชนปลายไม่ถูกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก่อนหน้านี้เธอคิดเพียงแค่ว่าอยากตายไปจากโลกนี้ให้ทุกอย่างมันจบๆ แต่ในวินาทีที่เธอได้รับรู้ว่าตัวเองมีความหมายกับใครสักคน คนที่เหมือนกับอดีตคนรักซึ่งเป็นต้นเหตุให้เธอเลือกตัดสินใจแบบนี้ คนที่คงไม่ทำให้เธอเปลี่ยนใจถ้าไม่ใช่เพราะหน้าเขาเหมือนกับอดีตคนรักที่เธอยังคงรักแบบนี้ แล้วโมเอกะก็อดคิดขึ้นมาไม่ได้ว่าหรือนี่จะเป็นพระประสงค์ของพระเจ้าเพื่อให้เธอได้โอกาสครั้งที่สอง ถึงเธอจะไม่รู้หรอกว่ามันจะเป็นโอกาสครั้งที่สองของอะไร ความเจ็บปวด ความผิดหวัง ความเสียใจ แต่ถึงอย่างไรก็คงไม่ใช่ความโหวงเหวงว่างเปล่าในหัวใจซึ่งได้จากไปพร้อมกับอิซเซย์แล้วอยู่ดี

และด้วยความแน่วแน่อีกครั้ง โมเอกะเดินไปหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าเขาแล้วเอื้อมมือขึ้นไปประคองสองข้างแก้มไว้ นึกขอบคุณที่ใส่รองเท้าส้นตึกคู่โปรดมาจนทำให้การเขย่งตัวขึ้นจูบเขาที่ตัวสูงกว่าตั้งขนาดนั้นไม่ใช่ความทุลักทุเล หรือที่จริงก็อาจไม่ เพราะเมื่อริมฝีปากของเธอแตะประกบลงไป เขาก็จะโน้มศีรษะลงมาแล้วยกแขนขึ้นโอบรอบลำคอเธอไว้เอง โมเอกะไม่ได้คาดคิดมาก่อนถึงจูบที่ปลุกเร้าสัญชาตญาณและจิตวิญญาณที่หลับใหล เต็มเปี่ยมไปด้วยความปรารถนาอย่างที่เธอเองก็รู้สึกถึงมันได้

ไม้หักแต่งฟิคต่อไม่ได้แล้ว

2024年08月01日
_______________

★ เข้าสู่เดือนเกิดของเมนหนึ่ง(เดียว)แล้ว เลยต้องขอเปิดเดือนด้วยฟิคของเมนคนเดียวที่สามารถครองอันดับหนึ่งมาแล้วสองปีซ้อนหน่อย หักทุกปากกาเซียนตราม้า วู้ววว! (และเมื่อเช้าก็เป็นวันราวิทแรบบิทเลิฟอิทของไทโช วู้ววว! ซามะสะเตของอุกินาสุด้วย วู้วว...แบบเสียงเบา) เอาจริงกูไม่ได้แตะฟิคนี้นานแล้วเพราะคิดพล็อตไม่ออก มู้ดก็ไม่มา แต่จะเอาแน่เอานอนอะไรกับเราที่วันหนึ่งก็คุ้ยฟิคเก่าเอามาแก้มาเกลามาแต่ง หรือไม่ก็เปิดเรื่องใหม่ไปเรื่อย เพราะเรามันเลือดกรุ๊ปบีมั้งวะ เดาๆ >_< / ส่วนฟิควันเกิดไทโชปีนี้ดูทรงแล้วไม่น่ามี เพราะคิดอะไรในหัวไม่ออกเลยสักอย่าง (อีแต๋วอีตอแหล) แต่อีกหลายวันอะไรก็เกิดขึ้นได้ ฟิคที่หายเงียบไปอยู่มาวันหนึ่งก็กลับมาได้มากมาย อย่างเช่นเรื่องนี้เป็นต้น ว่าไปกูแต่งฟิควันเกิดไทโชปีแล้วจบไปตั้งแต่ปีแล้วแต่ยังไม่เกลามาลงเลย ฮ่าๆๆ เจริญ

★ จำได้เลยว่าวางพล็อตทั้งเซ็ต GNVD ก่อนเพลงของอาร์เทมิสจะปล่อย ละพอกูได้ยินครั้งแรกกูก็กรี๊ดดดด รักมาก เริ้ยมาก ฟีล yeule ที่รักกูมาก ทั้งเพลง สไตล์ (ที่เรียกว่าอะไรไม่รู้ T_T) เอ็มวี (อินสไปร์จากเอวานเกเลียนด้วย T_T) แล้วพออ่านคำแปลกูก็กรี๊ดดด มันใช่กับพล็อตนี้มากทั้งสามเรื่องจนกูต๊กกะใจ! กล่องต๊กกะใจ! รสนิยมเจเดน จองตรงกับจริตกูคือจริง since LOONA ก็เลยขอโยกย้ายเพลง IDORU ไปที่คู่นาสุแทนนะงับ / และเพราะในหัวกูนึกภาพเป็นนากี้ลุคนี้ไปแล้วตั้งแต่วินาทีแรกสุดที่จะแต่ง เพราะงั้นอาร์เทมิสก็ไปที่คู่นาสุแทนนะงับ

★ ขอบคุณประโยคที่ว่า "อยากมีความรักก่อนตายไหม" จากเรื่อง JK ของฮาชิโมโตะที่อยากพิมพ์คำนี้มานานมากๆๆๆ แล้วค่ะเซนเซ / ขอบคุณตัวเองที่รำลึกได้ว่าเมื่อก่อนเคยมองไทโชอิสเสว่าหน้าคล้ายกันจังนะ (ที่กูเพิ่งมาแยกได้จริงจังตอนไทโชตัดผมสั้นเล่นไฮฮีโร่นิ) เลยได้มาเป็นพล็อตนี้ที่ตอนแรกไม่ใช่หรอก / เล่าตรงนี้เลยละกันว่าอุกินาสุไทก็เคยเป็นคนมาก่อนนี่แหละ แต่ทำไมถึงได้เป็นเทวดาก็ไม่รู้ แล้วตกสวรรค์ได้ยังไงก็ไม่ทราบ เอาจริงแอบคิดว่าถ้าได้แต่งพาร์ทย้อนอดีตคงสนุก คนละยุคไปเลยไรวี้ แต่จะเอาไรมาแต่งอดีตวะ ขนาดปัจจุบันกูยังคิดพล็อตไม่ออกสักอย่าง สักคู่ สักคน พอไม่ให้ลงเป็นแนวดาร์คแบบอิมเพียวแล้วยากจังแย่จัง เอาจริงตอนนี้แต่งอะไรก็แทบไม่ออก แต่มีพล็อตในหัวอยู่แสนแปดเพลงอีกล้านแปด เห้อออ / เปลี่ยนใจละ อุกินาสุหล่อ ขออนุญาตปลดแบน (ยังไม่ทันแบน) ค่ะ 

★ ปล. ซื้อเกมใหม่มาก็ยังไม่ได้เล่น นิวหยอกของกู เดี๋ยวเกม The Casting of Frank Stone ก็จะออกแล้วอีก อันนี้โอเรก้อน เบื่อโว้ยงานเยอะชิบหาย มึงก็รอกูก่อนนะ เกมค่ายนี้เราต้องเล่นด้วยกันถกด้วยกัน อิอิ พ้มก็คอ DBD งิ / ขอเล่าหน่อยมันยุบยิบที่ใจ ตอนทำงานก่อนเกลาฟิคนี้แล้วคลิปบชนบ้านผีมันผ่านมาเลยกดดูฆ่าเวลา สรุปได้แค่ว่าไม่น่ากด อายไทโชชิกเก้น เลยต้องไปไล่ดูเพิร์ฟลบภาพก่อน ไม่งั้นเกลาไม่ออก เห้อออม์

Chess Theme