Nine Is God
Inspiration: Grand Theft Auto V (Video Game, 2013)
Playlist: Favored Nations – The Set Up / Chain Gang of 1974 – Sleepwalking
ราอุระ ชิกินามิน่าจะรู้อยู่แล้วว่าเธอไม่ควรเผลอดีใจ
เพราะการได้พบหน้าชายในอดีตคนนั้นที่มีชื่อว่าไคโตะ นากามูระอีกครั้งหลังจากเวลาผ่านไปตั้งเกือบสองปีย่อมไม่มีทางจะใช่เรื่องดี
ไม่ใช่แค่ในฐานะคนรักเก่า...ที่ทำให้เธอเผลอดีใจอย่างกับลืมเรื่องเจ็บช้ำเก่าๆ
ไปแล้ว แต่ยังรวมถึงในฐานะเพื่อนร่วมงานเก่า...ที่นั่นแหละคือเหตุผลให้มันไม่มีทางจะใช่เรื่องดี!
“กลับมาทำงานกับพวกเราเถอะ ราอุระ
ตอนนี้ชิเมะมันย้ายไปอยู่กับคนรักที่ญี่ปุ่นแล้ว งานนี้งานใหญ่ นอกจากเธอแล้วหัวหน้าก็ไม่ไว้ใจใครอีก”
เขาเริ่มต้นเข้าเรื่องโดยไม่อิดออด หลังจากทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงกันข้ามกับเธอในบาร์ใต้ดินไม่มีชื่อด้วยซ้ำจนเขาน่าจะไม่มีทางหาเจอ
แต่ราอุระก็น่าจะรู้ดีว่าไม่มีอะไรที่จะรอดหูรอดตาคนอย่างไคโตะไปได้ หากนั่นก็จะเรียกให้ใบหน้าของเธอสะบัดพรืด
หยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มให้หายกรุ่นจากความคิดลมๆ แล้งๆ ที่ว่าเขาตั้งใจมาหาเธอ
แล้วตอบกลับไปด้วยเสียงห้วนๆ ว่า
“ฉันออกมาแล้ว
ไม่คิดจะกลับไปทำอีกหรอก”
“งานนี้เงินเยอะมาก
ส่วนแบ่งก็เยอะตามไปด้วยนะ”
“ถ้าฉันอยากได้เงินมากนัก ฉันจะออกมาตั้งแต่แรกไหมล่ะ!”
ราอุระกระแทกเสียงแข็งเหมือนกับที่ก็จะกระแทกแก้วเหล้ากลับลงไปบนโต๊ะ “ต่อให้หัวหน้าจะขอร้องก็ช่างสิ
ไม่ทำก็คือไม่ทำ!”
“แล้วถ้าฉันขอร้องล่ะ?”
ให้หัวใจของราอุระกระตุกไปวูบหนึ่ง
กระนั้นเธอก็ยังทำใจแข็งอยู่ได้
“สำคัญตัวเองมาจากไหน!
จะใครขอร้องฉันก็ไม่ทำทั้งนั้นแหละ!”
“ว้า งั้นก็แย่จัง” เป็นเพราะคำพูดจากน้ำเสียงกลั้วหัวเราะของไคโตะที่ทำให้ราอุระจำยอมต้องหันกลับไปมอง
และเมื่อนั้นเธอจึงได้เห็นรอยยิ้มกว้างจนตาปิดเมื่อเขาพูดต่อไปว่า “หัวหน้าบอกว่ายังไงก็ต้องพาตัวราอุระไปให้ได้
ฉันเองก็ไม่อยากใช้วิธีรุนแรงด้วยสิ ยังไงก็ช่วยให้ความร่วมมือหน่อยแล้วกันนะ”
พร้อมกับปืนพกสีเงินที่เหน็บไว้ตรงเอวซึ่งเขาเลิกเสื้อขึ้นให้เธอดู!
“ดีใจที่เธอกลับมานะ บิลลี่จีน”
ราอุระพยายามไม่ทำหน้าบูดเบี้ยวเมื่อได้ยินโค้ดเนมที่เธอพยายามหลบเลี่ยงมาตลอดสองปีที่เธอตัดสินใจว่าจะละทิ้งอดีตทุกอย่าง
แม้แต่การฟังเพลงชื่อเดียวกันนี้ของไมเคิล แจ็คสันที่อดีตคนรักของเธอชอบ และไคโตะจะคอยบอกทุกคนในแก๊งเสมอว่า
“บิลลี่จีนคนนี้คือคนรักของฉัน” ให้ราอุระพลอยชอบ...รัก...ตามไปด้วย ก่อนที่มันจะเปลี่ยนกลายเป็นความแสลงใจหลังจากเลิกรากัน
และราอุระก็หมายถึงด้วยไม่ดี เพราะเธอที่ทำเรื่องโง่เง่าอย่างการไปนอนกับผู้ชายคนอื่นเป็นการประชดตอนที่ทะเลาะกันใหญ่โต
มันน่าสมเพชชะมัดยาดที่ราอุระยังกล้าฝันว่าไคโตะจะอยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม หรือการที่เธอยังแอบหวังว่าจะได้กลับไปเป็นเหมือนเดิม
“แต่ฉันไม่ดีใจที่ได้กลับมาเลยค่ะ
หัวหน้า” ราอุระสวนย้อนกลับไปโดยไม่มีการอ้อมค้อม กระนั้นก็เรียกเสียงหัวเราะจากชายร่างเล็กที่เธอรู้จักในชื่อเดียวว่า
‘หัวหน้า’ ผู้ยังคงชอบความตรงไปตรงมาของเธอเสมอได้
“หัวหน้าก็รู้ว่าฉันวางมือแล้ว เครื่องไม้เครื่องมือฉันก็ยกให้คนอื่นไปแล้ว...”
“อ๋อ ถ้าเป็นเรื่องนั้นเธอไม่ต้องห่วงหรอก
บิลลี่จีน ฉันให้อุมิไปเอาคืนให้แล้ว”
เจ้าของโค้ดเนมที่เอามาจากชื่อจริงของตัวเองโต้งๆ
แบบไม่สนใจว่าจะถูกใครสาวมาถึงวางกระเป๋าเอกสารสีเงินลงบนโต๊ะที่คั่นกลางระหว่างเธอกับหัวหน้า
เมื่อราอุระแหงนหน้าขึ้นมองก็ได้เห็นรอยยิ้มกว้างจนตาปิดแบบเดิมจากไคโตะที่ใช้มัน...และปืน...ขู่บังคับเธอจนมาที่นี่ด้วยได้สำเร็จ
แต่ราอุระรู้ว่าเขาคงไม่ได้ใช้แค่รอยยิ้มขู่บังคับมัตสึคุ
รุ่นน้องที่เธอยกเครื่องมือทำกินให้ไปฟรีๆ ก่อนตั้งใจล้างมือจากวงการอย่างถาวรแน่
“นายฆ่ามัตสึคุไปแล้วเหรอ?”
“ฉันไม่ฆ่าเพื่อนของบิลลี่จีนหรอก”
ไคโตะตอบด้วยรอยยิ้มกว้างที่ไม่จางหายไปไหนเลยสักเสี้ยววินาทีเดียว
“เออ เพราะถ้านายฆ่าเขานะ ฉันเอานายตายแน่
อุมิ”
“ฉันจะรอเลยล่ะ”
ใบหน้าของราอุระขึ้นสีแดงก่ำจากประโยคคำพูดแฝงเจตนาที่กลั้วไปกับเสียงหัวเราะของเขา
ก่อนที่เธอจะรีบหันหน้าหนีจากคนที่นั่งลงบนขอบโต๊ะอย่างไม่ยี่หระต่ออะไรหรือว่าใคร
แล้วพูดกับหัวหน้าที่ดูจะไม่ถือสาหาความอะไรกับอดีตคู่รักในแก๊งต่อไปว่า
“ฉันจะทำแค่งานนี้งานเดียวเท่านั้น
ไม่เอาส่วนแบ่งด้วยแม้แต่แดงเดียว แล้วจะล้างมือถาวร คราวนี้ถาวรจริงๆ นะคะหัวหน้า!
ฉันจะไม่ทำงานแบบนี้อีกแล้ว ฉันอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ ทำมาหากินแบบสุจริต อย่าบีบให้ฉันถึงขั้นต้องหนีไปอยู่ที่อื่นเลยนะคะ
เพราะที่นี่ก็คือบ้านของฉัน หวังว่าหัวหน้าคงเข้าใจ”
ชายที่ได้กลับมาเป็น ‘หัวหน้า’ อีกครั้งพยักหน้าให้เธอ
“เข้าใจแล้ว บิลลี่จีน งานสุดท้าย
แล้วเลิกกัน”
ไม่แต่งพรี่ริวยะแร้วอีเหี้ย
2024年06月24日
_______________
★ ไม่รู้ทำไมช่วงนี้ไม่ฝันถึงเมนหลักเลยว่ะ ไหนวะสมัยก่อนที่ฝันสิบวันติดจนกูเอามาแต่งแอนีมอยอาได้ง่ะ -_- ได้แต่ฝันถึงคนโน้นคนนี้ไปเรื่อย กูจะบ้า ละกูจะบอกให้นะว่าปีสองปีที่ผ่านมาเวลาฝันถึงอุมิคือโคตรสนุก มาเป็นสตอรี่ได้หมดทุกแนว กูจดไว้โคตรเยอะ แต่ก็ไม่ได้แต่งสักเรื่องแหละ กั่กๆๆ >_< กระทั่งความฝันเมื่อวานที่กูไม่ได้จดไว้เลยด้วยซ้ำแต่ยังจำได้อยู่เลย! ก็เลยเอาวะ น้องเนยดลใจ ชั้นเลยจะไม่ปะติเสดใจ ขนาดแต่งแค่นี้แม่งยังเพลินมาก เข้ามือมาก ชอบบรรยากาศมาก เหมือนสมัยโน้นที่กูแต่งฟิคแนวฝรั่ง(จากเกม)ได้จริง เรื่องเดียวดีกว่าฟิคบชนนับร้อยที่กูแต่ง อยากตาย กูกับทราวิส meant to be จริงๆ ถ้าไม่โดนไอ้เหี้ยนั่นทำแบบนั้น ทุกวันนี้ไทโชจะไม่อยู่ในชีวิตเราเลยนะ บอกแค่นี้
★ จะเล่าฝันให้ฟังว่าเปิดมาคือแบบนี้เลย อุมิมาหา กูก็ดีใจมากเพราะเคยป็นแฟนเก่ากูจริงที่ไม่ได้เจอกันมาสองปี แต่ในฝันเจอกันที่ห้องครูใหญ่เพราะกูยังเรียนอยู่ อุมิมาขอนัดพบ งง แล้วก็มาชวนกูกลับไปทำงานเพราะรอบนี้งานใหญ่มาก กูเคยเป็นนักไขล็อกอยู่ในแก๊ง (น่าจะเพราะตอนนั้นกูอ่านรหัสคดีอยู่) ละกูก็ไม่อยากทำง่ะ นึกว่ามาหากู แอบน้อยใจ แต่ก็ไปหาหัวหน้าเพราะจะไปปฏิเสธเอง แต่มีลุงคนหนึ่งในแก๊ง (แก๊งใหญ่มากมีหลายคน) มาขอให้ช่วย กูเลยทำก็ทำวะ ทีนี้พอไปปล้นกูมีเวลาหมุนล็อกตู้เซฟอยู่ห้านาทีก่อนตำรวจลง อีชิบหาย! แล้วพอตำรวจลงลุงคนนั้นก็ถูกยิงตาย! อุมิก็พากูหนี! ฉากเป็นตอนฝนตกด้วยนะ กูก็เสียใจลุงตาย อุมิก็พาไปปลอบใจที่ห้อง แหะๆๆๆ TvT / แล้วกูก็คิดว่าอยากแต่งพล็อตตอนปล้นจังเรยส์...คนับ พ้มอยากแต่งซีนท้ายแค่นั้นแหละคนับพี่คนับ / แต่เอาจริงทุกวันนี้ก็ไม่ได้รักอุมิจะเป็นจะตายแล้วนะ เคอหมิดไม่โดดตึกแขวนพัดลม ไม่ได้อยากเจอ ไม่ได้อยากไล่หาผลงานดูหรืออะไร แค่อยากแต่งฟิคใครก็แต่งเฉยๆ เพราะฝันถึงอุมิเลยเปลี่ยนเป็นคนอื่นไม่ได้ไง ไม่งั้นกูก็ยกให้เมนหนึ่งละ บทดีขนาดนี้ อิอิ นั่งคุยกับมึงว่าทำไมเราผีเข้าผีออกจังวะ ใครมีข่าวก็โกรธก็ด่า เอาฟิคมาแปลง ครึ่งปีผ่านไปได้กลับมาทุกคน 55555
★ ให้บังเอิญว่าคลิปลอสซานโตสมันผ่านมาในยูทูบ และทราวิส=แอลเอ เพราะงั้นก็เลยเลือกเซ็ตติ้งเป็นที่นี่แหละ ในที่สุดพ้มก็ได้แต่งทราวิสแอลเอจริงๆ ละคนับ TvT / ชื่อนางเอกลักมาจากชื่ออดีตไอดอลที่ไปเจอ ชอบเพราะอ่านเป็นชื่อฝรั่งว่าลอร่าก็ได้ แต่ไม่ให้อ่านหรอก 55555 ส่วนนามสกุลลักมาจากอาสึกะที่กูเพิ่งรู้ว่านอกจากโซริวแล้วมีนามสกุลนี้ด้วย อิหยังวะ คนไม่ได้ติดตามอย่างพ้มก็ได้แต่งงไปหมด @_@ ที่ให้ใช้โค้ดเนมว่าบิลลี่จีนเพราะเป็นเพลงในวิทยุของจีทีเอภาค Vice City และในโทระทูบที่เล่นเกมกันอุมิก็เต้นไมเคิล แจ็คสัน คนับ (ไม่ใช่แบบวาสะ) / ชื่อเรื่องลักมาจากเพลงของภาค V แต่ไม่ต้องถามความหมายว่าไนน์มาจากไหน คืออะไร เพราะกูไปเสิร์ชหาแล้วเค้าคุยกันก็ยังไม่รู้ กูแค่ชอบชื่อเฉยๆ จะสารภาพว่าติดใจคำว่าก๊อดเพราะอะไรรู้ไหม เพราะวันนี้เอ็มวีเรดเวลเวทออกละไอเดียมาจากมิดซอมมาร์ กูก็ย้อนไปอ่านฟิคมิดซอมมาร์มึงง่ะ แหะๆๆๆ อุมิเป็นเทพงุงิ TvT ส่วนไนน์ก็ให้คิดซะว่ามันคือ 9mm ละกันวะ เพราะอุมิกูใช้ปืนจ้ะ >_< / ส่วนเพลงประกอบก็เลือกจากเพลงในวิทยุของภาค V มาทั้งหมดคนับ >_< / รีบเอามาลงก่อนเพราะมึงว่าอุมิ กูแอบงอน เรื่องนี้มาต่อแน่เพราะตอนแต่งคือสนุกมากจริง เหมือนได้กลับไปสมัยก่อนจริง เห้อออ เล่าหน่อยว่าหารูปอุมิตอนผมฟ้าแทบไม่มีเลย ไม่ลงสักแมกฯ งงชิบหาย แต่กูก็จะเอาผมฟ้าไง ดึงดัน นางเอกตอนแรกก็จะเอาคนที่เคยเล่นกับอุมิ แต่ไม่ได้จริงว่ะ ซออีลุคนี้ใช่กับใจกูมาก ต้องได้เปิดตัวอย่างยิ่งใหญ่ในฟิคดีๆ แบบนี้ อิอิ อวยตัวเองได้ไม่ต้องอายใคร
★ ปล. วันนี้ไทโชเป็นพิธีกรราวิทครบสามเดือนแล้ว แต่แอนีมอยอาตอนใหม่กูก็ยังไม่มาเลยสักบรรทัด / และ HBD ไทปี้กับโคจิเคนดับเบิ้ลเมนพ้มวันที่ 25 ด้วยคนับ
2024年07月25日
_______________
★ เพราะโลกเรามันไม่ได้มีเรื่องบังเอิญหรอก อย่างเช่นว่าองกาคุโนะฮิปีนี้ ทราวิสโชว์เต้นเพลง Bad ของ MJ (ลิงค์ๆๆๆ) และกูให้นางเอกเรื่องนี้ใช้โค้ดเนมเป็นเพลงของ MJ ก่อนที่กูจะรำลึกได้ว่าเฮ้ย! มึง! คุณทราวิส เพย์นก็คือคนออกแบบท่าเต้นให้ MJ ไม่ใช่เหรอวะ! สาบานว่าลืมจริงเพราะกูก็ห่างหายวงนี้ไปนานแล้วไหม แต่ก็โหวว ขนลุกจริงเพราะลืมจริงค่ะพี่สาว T/\T ถึงจะแต่งเพิ่มมาแค่กะปริดกะปรอย แต่ไม่ได้จริงว่ะ มันต้องมาเพราะกูต้องเล่า อันที่จริงจะเล่าตั้งแต่วันที่มีรายการแล้ว แต่เพราะกูรอรูปจากคุรกวิ้นอยู่จ้ะ อิอิ ในคอนเส้ปที่เกินภาพในหัวไปหน่อย ตอนแรกกะเอาฉากไดเนอร์บ้านๆ ทรงนักเลงคุยกัน แต่พอเห็นก็ชอบอยู่นะ สีสดแบบนีออนจริตกูเลยว่ะ ฉากหลังอะไรแทบไม่ได้ขอเลย แต่พองานเสร็จคือได้เกินเรื่องเกินราวทุกครั้งเลยง่ะ นักวาดกูแต่ละคน 55555 ซีดีเป็นปกเพลงสิตี้พ้อพด้วย อิอิ แต่ก็ประทับใจเพราะนางเอกกูสวยมาก เห็นอายแชโดว์สีเขียวแล้วน้ำตากูก็ไหล คิดถึงคอมมิชสีเขียวมาก สีนี้หายไปนานจากชีวิตมาก แต่บอกเลยนะว่าคิดถึง...แต่ไม่กลับไปหรอก (อีแต๋ว อีตอแหล มึงด่ากูเหรอ กูด่าตุ๊กตา) / ปล. คุนกวิ้นบอกด้วยว่านี่คืองานแรกที่กูไม่ได้ขอโทนสีม่วงชมพู พอกูไปไล่ดูแล้วก็...จริงว่ะ 55555 ★ หัวหน้าคนเดียวในหัวกูก็คือจากะนี่แหละ ยังไงก็เซนเตอร์วงล่ะนะ / ส่วนมัตสึคุกูเรียกแบบนี้มาหลายปี ต่อให้ใช้ชื่อใหม่ก็บ่าสนบ่าเรียก / เอาจริงแต่งต่ออีกนิดเดียวก็จบแล้วมั้ง เพราะกูไม่ลงลึกฉากปล้นหรอก สองบรรทัดก็พอ ไปต่อที่อื่นแทน แต่งานกูยุ่งมากเลยง่ะมึงรู้ดี หาเวลาแต่งฟิคได้นิดๆ หน่อยๆ อยู่นะ แต่หาเวลาเกลาแทบไม่ได้เลย ให้เอาหลายๆ เรื่องลงแบบไม่เกลาก็ทำใจไม่ได้ว่ะ เนาะมึง พรุ่งนี้อยากกินลูกชิ้น
ความคิดเห็น