Playlist: Luther Vandross – Never Too Much
'WHEN YOU WISH UPON A STAR' taisho's version on shokura is here jaa~
โจวี่ โอริยามะ แทบจะสำลักเครื่องดื่มที่เพิ่งจะไหลผ่านลงคอไปได้ไม่ทันไรออกมา ทันทีที่ได้ยินท่วงทำนองที่กำลังถูกบรรเลงผ่านเปียโนบนเวทียกสูงที่ก่อนหน้านี้ยังว่างเปล่า และเหตุผลนั้นไม่ได้เป็นเพราะ ‘เว็น ยู วิช อะพอน อะ สตาร์’ คือบทเพลงที่เธอเคยรักมันนักหนา แต่โจวี่จะบอกว่าเป็นเพราะมันคือบทเพลงที่เคยซาบซึ้งตรึงใจ กระทั่งจะกลายเป็นความคับแค้นฝังใจ เมื่อโจวี่จะได้รู้ว่าเจสซี่ ลูอิส ผู้ชายที่เคยร้องเพลงนี้จีบเธอเมื่อครึ่งปีก่อนแท้จริงแล้วไม่ได้ร้องเพลงนี้...หรือเพลงไหน...จีบเธอแค่คนเดียว ใช่ว่าโจวี่ตกหลุมรักผู้ชายเฮงซวยห่วยแตกพรรค์นั้นจนหน้ามืดตามัว ถึงเจสซี่จะรูปหล่อมาก ดูดีมาก แถมเสียงร้องก็ช่างไพเราะบาดจิตบาดใจ แต่เธอก็แค่ไม่อยากก้าวก่ายกับชีวิตส่วนตัวของเขา เหมือนกับที่ไม่อยากให้เขาเข้ามาก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของเธอที่ยังไม่พร้อมเปิดใจให้กับใครเต็มร้อย อย่างน้อยๆ ก็ในตอนนั้น และบางทีอาจเป็นเพราะเหตุผลนั้น โจวี่ถึงได้มองไม่เห็น...หรือไม่ก็ไม่สนใจ...เรื่องโกหกนับพันล้านอย่างที่เจสซี่พร่ำพูดให้เธอฟัง ถ้าหากว่าเขาเป็นพินอคคิโอ ป่านนี้จมูกคงยืดยาวจนมองหาปลายของมันไม่เจอ
ทั้งอย่างนั้น โจวี่ก็ไม่ได้คิดจะลุกหนีบทเพลงที่ช่างแสลงใจไปไหน ตรงกันข้ามเมื่อเธอจะขยับเปลี่ยนท่านั่งด้วยการเอียงข้างมองดู เพื่อที่จะได้มองดูการแสดงบนเวทีให้ชัดๆ เลยด้วยซ้ำ
ทว่าสิ่งที่รั้งเรียกความสนใจจากโจวี่กลับไม่ใช่หนุ่มน้อยนักดนตรีผมสีชมพูหน้าตาน่ารักแถมทักษะยังยอดเยี่ยมคนนั้น หากเป็นนักร้องที่กำลังยืนถือไมค์อยู่ตรงกลางเวที คนที่โจวี่คงไม่นิยามว่ารูปหล่อมากหรือดูดีมากนับแต่แรกเห็นเหมือนอย่างอดีตคนรักของเธอ แต่ชายหนุ่มจากรั้ววิทยาลัยเดียวกันที่โจวี่รู้จักในชื่อไทโช อิวาซากิ ก็คือคนที่เธอสามารถพูดถึงได้เต็มปากว่านิสัยดีมากกว่าใครคนไหนที่เคยพานพบเจอ หากเพราะสถานะแค่เพื่อนร่วมคณะเดียวกันหาใช่เพื่อนสนิทกลุ่มเดียวกัน โจวี่เลยเพิ่งจะได้เรียนรู้เรื่องใหม่อย่างเช่นว่าเขาร้องเพลงเพราะมาก มีน้ำเสียงที่อบอุ่นอ่อนโยนมาก ซาบซึ้งตรึงลึกเข้าไปถึงจิตวิญญาณอันแสนอ่อนล้าราวกับจะช่วยชำระล้าง และเมื่อไทโชที่กวาดตาไปรอบร้านระหว่างช่วงเดี่ยวเปียโนมองมาเห็นเธอเข้า คิ้วของเขาก็เลิกขึ้นเล็กน้อย หากก็แค่เพียงเสี้ยววินาทีเดียวก่อนตามมาด้วยรอยยิ้มอบอุ่นอ่อนโยนอย่างที่โจวี่ยังคงจำจดได้ไม่รู้ลืม และแตะรอยยิ้มกว้างกลับคืนไป
โชคชะตาบางครั้งก็เล่นตลก แต่หากอธิษฐานต่อดวงดาวมากพอ บางทีนางอาจเมตตามอบความปรานีให้
อย่างที่โจวี่ผู้หมดศรัทธากับความรักได้กลับมาพบกับชายที่เป็นความรักของเธอเสมอมา...อีกครั้ง
ความรักที่กุมีให้ทชนั้นเนฟเว่อทุมัช
เตร่งเตร๊ง
2024年03月03日
_______________
★ ตกใจมากที่เมื่อวานบชนไป TGC เพราะกูไม่รู้เรื่องอะไรเลยสักอย่าง ตื่นมาแล้วงงมาก เต็มไทม์ไลน์เลย (บีทูบพุริคุระก็เต็มไทม์ไลน์เลย กูอายนิ) ที่เว่อร์มากตรงนาโอะก็ไป และที่เว่อร์กว่าคือกูกำลังแต่งฟิคเรื่องเดียวที่มีนาโอะ O_O เพราะอะไรเดี๋ยวเล่า แต่มาฟังที่มาที่ไปของฟิคนี้ตั้งแต่จุดเริ่มต้นก่อน / เริ่มจากปลายเดือนที่แล้วกูย้อนกลับไปฟังเจสสี้ร้องเพลงฝรั่ง แล้วถึงรำลึกได้ว่าเจสสี้ก็ร้องเพลงเว็นยูวิชฯ (ลิงค์) ที่ไม่เพราะก็บ้าแล้ว เสียงร้องดีสุดในค่าย สำเนียงฝรั่งก็เป๊ะปังขนาดนี้ แต่เพราะกูหมั่นไง ร้องเพลงเดียวกับเมนกู (เมนกูร้องเพลงเดียวกับเค้า) เลยแต่งฟิคเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่ออวยว่าชั้นรักเวอร์ไทโช(ร้อง)กับอาโอกิ(เปียโน)มากกว่า นี่แหละพินอคคิโอของชั้นเอง เห้อออ ไม่รักไม่อวยตอนนี้จะอวยตอนไหน U_U และแน่นอนว่าถ้าแต่งโลเคชั่นฝรั่งก็ต้องนิวยอร์กๆ ที่ไทโชรัก ทีนี้กูก็นึกถึงเรื่องเอลฟ์ที่ไทโชเคยเล่นบุไตขึ้นมา เลยลักชื่อนางเอกคนที่บัดดี้แอบรักมาหน่อยสิ ฮุฮิ (พิมพ์สนุกกว่าโจลีนมากๆๆๆๆ กูบอกเลย) ก็เลยว่าเอ้า ไหนๆ นาโอะก็เล่นบุไตด้วยกันงั้นก็มาเลยจะได้ไม่ค้างคาโว้ย! (ที่ขำคือกูเคยเซฟรูปจากบุไตนี้เก็บไว้เพราะชอบนาโอะ ส่วนตอนนั้นไทโชคือใครกูไม่แลเลย บิโชเน็นอะไรบ่าฮู้จักนิ) ด้วยประการฉะนี้เอง / และบังเอิญมากที่กูเพิ่งได้งานเกลาหนังฝรั่ง พล็อตคือครอบครัวย้ายจากนิวยอร์กไปอยู่บ้านนอกนิวเจอร์ซีย์ สลับกันได้ไหม แต่นี่แหละ นิวยอร์กอยู่รอบตัวเรา ขอบพระคุรค่ะ T/|\T ★ เป็นเรื่องที่แต่งแบบเรื่อยๆ มาเรียงๆ และไม่คิดว่าจะลงในเวลาอันใกล้ (เผลอๆ อาจไม่ลงด้วย) แต่พอคิดว่าไหนๆ ก็มีเรื่องบังเอิญให้เอามาเมาท์แล้วเราก็ต้องไหลไปกับสายน้ำ ที่จริงตอนเช้ากูเห็น +81 ก็แอบโกรธนะ จะเปลี่ยนคนแล้ว เบื่อๆๆ แต่ก็คิดว่าช่างมันเหอะวะ ในอนาคตเดี๋ยวกูก็จิตปล่อยวางได้เอง ดูอย่างอิสเสโคทาโร่สิ และเพราะอิสเสเมื่อวานหล่อมากหล่อโคตรหล่อชิบหาย กูที่รักหน้าเค้ามากจึงจะไม่ทนอีกต่อไป ตำแหน่งเมนรองกลับมาผงาดแล้วโว้ยย นาสุหลบไปได้ (แต่ฮตม.อย่ากลับมาอีกนะ U_U) หลังจากปีแล้ว TGC ทำกูร้องไห้เหมียนวัวเหมียนควาย ปีนี้มีแต่รอยยิ้มสดใสหน้าบานเหมือนสปันจ์บ็อบมีมใส่ชุดสูท
★ ขอบคุณชื่อเรื่องจากเพลงของเดวิด โบวี่ และชื่อตอน (ที่ตั้งใจแต่งแค่สองตอน แต่ตอนแรกมันจะจบหรือเปล่าก่อนเอ่ย) จากเพลงในบั้ม IN YA MELLOW TONE 13 และเพลงที่กูไล่หาจากเพลย์ลิสต์ในแอพเพิ่ลมิวสิคที่ไทโชบอกว่าชอบฟังตอนขับรถมา (กูใช้สปอติฟายก็จริงแต่ทำเพลย์ลิสต์ตามเอาไว้ฟังเองแล้วโว้ย! ครบจบไม่มีตกหล่น >_<) / ซึ่งก็บังเอิญเว่อร์ที่นางเอกมาเป็นคู่เดิมจากเรื่องอาฟเตอร์ดาร์กที่กูแต่งเพราะไทโชชอบแจ๊ซเลยว่ะ แต่ตอนแรกอ่ะบ่าตันมึ๊งจริง ว้าวส้านะ / ขอเล่าหน่อยเผื่อไม่ได้แต่งแต่มันคันปาก ตอนที่สองโจวี่อุกิเอมี่ (แมวอามิ) จะได้ไปดูละครเวทีเรื่องเอลฟ์ที่ไทโชกับนาโอะเล่น เพราะไหนๆ ก็ตั้งใจแต่งเรื่องนี้เป็นจดหมายเหตุ ละไทโชตอนเป็นบัดดี้ก็น่ารักมากๆ กูเคยดูไดเจสต์ละใจบางเลย ชั้นจะเป็นโจวี่ T_T
ความคิดเห็น