Playlist: SixTONES – Sepia 「セピア」
君が いない時間を
ช่วงเวลาที่ไม่มีเธอ
未来とは呼べなくて
ฉันไม่อาจเรียกมันว่าอนาคตได้
でも時が 進むなら
ถึงอย่างนั้นเวลาก็ยังเดินหน้าต่อไป
คาตาโยเสะ อายู ‘รัก’ ชีวิตที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้
เธอได้มีเพื่อนดีๆ อย่างทากาฮาชิ เคียวเฮ เจ้าของที่นั่งข้างหลังซึ่งมักจะคอยสะกิดขอยืมโน่นนี่เพราะชอบลืมเอามา ไม่ก็ถามไถ่เรื่องบทเรียนที่ไม่ค่อยผ่านเข้าหัวจนให้เธอต้องช่วยสอนอยู่เป็นประจำ หากนอกเหนือจากเวลาเหล่านั้น เขาก็จะคอยหอบขนมนมเนยมาฝากเธอทุกเช้าและทุกพักเป็นการตอบแทน
เธอได้มีแฟนดีๆ อย่างนากามูระ ไคโตะ เจ้าของที่นั่งข้างๆ ที่แม้ว่าจะเอาแต่นอนหลับ จับมือถือ อ่านการ์ตูน และขอลอกการบ้านเธอในห้องเรียนอยู่เป็นประจำ หากเมื่อไหร่ที่อยู่นอกห้องเรียน เขาก็จะมุ่งมั่นกับความฝันในการเป็นนักเต้น ถึงขนาดสมัครเข้าสถาบันสอนเต้นอย่างจริงจังมาตั้งแต่สมัยอยู่ชั้นประถม แต่พักหลังมานี้ นอกจากเกมและการเต้นที่ทำให้เขามีความสุขแล้ว “อายูก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกแบบนั้น” นั่นคือสิ่งที่ไคโตะบอกกับเธอเมื่อเย็นวานในตอนที่ไปเดินเล่นดูไฟประดับในโยมิอุริแลนด์ด้วยกัน
“ที่จริงเรานัดกันสามคนแท้ๆ ทีแรกเคียวเฮเองก็ตกปากรับคำซะดิบดี แต่ทำไมถึงได้ยกเลิกนัดเอากะทันหันล่ะ? คงไม่คิดว่าฉันจะเชื่อเรื่องที่คนอย่างนายปุบปับจะไม่สบายขึ้นมาเอาหรอกนะ” อายูถามเคียวเฮที่เลื่อนเก้าอี้มานั่งข้างๆ หลังจากที่เขากลับเข้าห้องมาพร้อมข้าวปั้นกับนมกล่องที่ลงไปซื้อ เป็นกิจวัตรทุกเที่ยงวันที่พวกเขาทั้งสามต่างก็คุ้นชิน แม้สถานะของใครสองคนในที่นี้จะไม่ใช่สิ่งเดิมอย่างที่พวกเขาเคยชินอีกต่อไปก็ตาม
“ฉันไม่อยากไปเป็นกขค.นี่” เคียวเฮตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม
“เอ๊ะ?”
แต่กลับเป็นใครอีกคนในที่นั้นที่เป็นคนเปิดปากไขข้อข้องใจให้เองว่า “ก่อนหน้านั้นฉันบอกเคียวเฮแล้วว่าจะสารภาพรักกับเธอ”
“งั้นเคียวเฮก็รู้ว่านายชอบฉันก่อนน่ะสิ! ได้ไงล่ะไคโตะ!” เธอแกล้งโวยวาย หันไปผลักไหล่คนรักที่นั่งอยู่อีกข้าง เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนรักที่ก็นั่งอยู่อีกข้าง ถึงอย่างนั้นอายูก็ไม่คิดว่าจะมีสิ่งใดเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม แม้แต่ตอนนี้ เธอก็ยังคงสัมผัสได้ถึงมวลความสุขที่ลอยอวลอยู่รายรอบตัว ไม่ต่างจากแสงอาทิตย์ที่ส่องประกายเจิดจ้าอยู่ข้างนอกบานหน้าต่างนั่นเหมือนอย่างที่เคยเป็นมา
หรือแม้แต่คำพูดติดตลกของไคโตะที่ว่า “แต่ถ้าวันไหนฉันทำตามความฝันได้ขึ้นมา ฉันจะเลิกกับเธอนะอายู” ก็ยังทำให้เด็กสาวเปล่งเสียงหัวเราะรวนร่าออกมาได้เมื่อเอ่ยตอบรับไปว่า “ตามสบาย งั้นฉันจะเผื่อใจไว้ตั้งแต่วันนี้เลยก็แล้วกัน”
ขณะที่เคียวเฮได้แต่สั่นหัวพึมพำว่า “พวกนายนี่บ้าบอกันทั้งคู่!”
เพราะไม่ว่าสถานะของใครในที่นี้...หรือหลังจากนี้...สุดท้ายแล้วจะลงเอยเป็นอย่างไร แต่อายูก็มั่นใจว่าความสัมพันธ์ฉันเพื่อนที่แน่นแฟ้นของพวกเขาทั้งสามก็จะคงอยู่เรื่อยไป
セピア色に染まった
ในโลกที่อาบย้อมด้วยสีซีเปีย
世界でフォーカス ただ君だけに
ฉันโฟกัสแค่เพียงเธอ
まだ胸の奥 痛んで でも
เธอยังคงทำให้หัวใจของฉันปวดร้าว
このまま全部 忘れない
แต่ฉันจะไม่ลืมเลือนสิ่งใดทั้งนั้น
どんな一瞬も 離さない
ไม่ว่าช่วงเวลาไหนก็จะไม่ปล่อยมันไป
Good-bye 微かな光 焼き付けた 君を
ลาก่อน แสงไฟสลัว แผดเผาความทรงจำของฉัน ซึ่งก็คือเธอ
— ซีเปีย, สโตนส์
2022年10月28日
_______________
★ ยินดีกับการเดบิวต์ของทราวิสเจแปนอย่างที่เราขอให้ได้เดในปีเสือปีนี้มาตลอด...แต่เรามาถึงจุดนี้ได้ไงวะ orz ดาวเคลื่อน ชีวิตดี แต่ดวงผู้ชายตกอับ ยับๆ ไม่มีอะไรทำร้ายเราได้นอกจากผู้ชายเท่านั้น U_U กูดีใจที่เค้าได้เดจริงๆ แต่ก็แซ้ดมากที่ทำเพลงได้ไม่มีความเป็นทราวิสแบบที่กูเคยรักจะเป็นจะตายเลย โคตรแย่ โคตรผิดหวัง งี้ถ้าจอห์นนีส์ชัฟเฟิลจะเป็นไง โอ๊ยยกูไม่อยากจะคิด แย่แบบโคตรแย่ ทำอะไรกับวงที่กูรักก็ขอให้เข้าวงลูกรักตัวเองหมดเลยละกัน สาธุ / แล้วก็เสียใจมากที่ตัวกูกลับไปอยู่จุดเดิมกับวงนี้ไม่ได้อีกแล้ว ทั้งที่เป็นวงจูเนียร์วงเดียวที่โคตรเอนจอยที่สุด ฟังเพลง ดูไลฟ์ ดูคอน ดูท่าเต้น ดูคลิปในช่อง หวีดแมกอะไรก็ดีไปหมด เกิดมาจนป่านนี้ไม่เคยพบเคยเจอเมนที่นิสัยเหมือนกู บ้าเกมเหมือนกัน เป็นคนแรกในชีวิตที่ชอบนานเกินหนึ่งปีไม่เผื่อใจให้ใครเลย ผีเข้า แต่สุดท้ายก็ต้องพ่ายให้กับแอลเอ เพราะการไปเดบิวต์ที่เมกามันไม่ใช่! ซีดีเดบิวต์จะให้กูเก็บก็ไม่มีเพราะปล่อยสตรีมมิ่ง! แม่งเอ๊ย! แต่เราต้องมุ้ปอรต่อไป ถึงในเอ็มวีอุมิจะหล่อมากแค่ไหน ขึ้นไปนั่งบนแป้นบาสได้ยังไง กูจะรักเวลาเค้าเต้นแค่ไหน เอาไว้กลับมาทำเพลงญี่ปุ่นเราค่อยว่ากันอีกที แต่ยังไงก็จะคอยติดตามเป็นกำลังใจให้ในฐานะแฟนเพลงอยู่ห่างๆ ยังไงคู่ขวัญอุมิและเจสสี้ก็จะเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดของเราเสมอและตลอดไป ไม่มีวันลบเลือน TT_TT
★ แต่ที่มาของฟิคเรื่องนี้ไม่ได้เกิดจากทราจาไปแอลเอ พูดแล้วก็ขนลุก เพราะที่จริงมันมาจากความฝันของกูตั้งแต่เมื่อห้าปีก่อน!!! กูยังจดไว้อยู่เลยว่าเป็นวันที่ 12/3/2560 แต่ในฝันตอนนั้นคือเจเน (เคียวเฮ=เรียวตะ, อุมิ=ริวโตะ) ทีนี้ช่วงที่ไปแอลเอพระเจ้าก็ดลใจให้กูกลับไปอ่านที่บันทึกความฝันไว้แล้วกูก็อห (โอ้โห) เหมือนฝันบอกเหตุที่มาก่อนกาลเว่อร์ๆ เพราะองค์ประกอบมันมาหมดเลยทั้งเป็นนักเต้น ไปเมกา เลยตัดสินใจหยิบมาแต่งดีกว่า และตอนที่อุมิไป คนที่ช่วยเยียวยาจิตใจกูก็คือเคียวเฮนะ
★ ที่จริงเคยคิดว่าจะแต่งเรื่องนี้ลงในวันเกิดอุมิปีหน้าเป็นอนุสรณ์ มั่นใจเลยว่ายังไงก็แต่งจบได้ แต่พอประกาศเดปุ๊บทุกอย่างก็พัง! ยับ! ซึมเหมียนหมา ทำใจแต่งต่อไม่ได้แล้วก็เลยเอามาลงวันเดบิวต์มันให้จบๆ เล่าขวัญสปอยล์ฟิคกันไป
- หลังจากนี้ตอนก่อนปิดเทอม อุมิก็จะบอกเลิกเราพราะจะย้ายไปเมกา ส่วนเราก็แค่ยิ้มรับและขอให้โชคดี แต่ที่จริงคือเสียใจมากๆ ทำใจไม่ได้เลยไประบายกับเคียวเฮ แล้วเคียวเฮก็จะบอกว่ามาอยู่ด้วยกันก่อนก็ได้เพราะเป็นช่วงปิดเทอมแล้วก็ไม่อยากให้ฟุ้งซ่าน กลัวกลับไปอยู่คนเดียวแล้วจะฆ่าตัวตาย (เพราะกูเคยรักเค้าจนจะตายได้เลย U_U) เคียวเฮก็จะดูแลทุกอย่าง ทำกับข้าวให้ ชวนเล่นเกม (กูเขียนแบบนี้จริงๆ) จนวันหนึ่งก็เสียใจมาก ทนไม่ได้ ขอให้เคียวเฮเป็นตัวแทนอุมิได้ไหมเพราะคิดถึงอุมิมากๆ จนจะตายอยู่แล้ว แต่พอเช้ามาก็จะไม่โอเค เหมือนหลอกใช้เพื่อน แต่เคียวเฮก็จะบอกว่าชอบมาตลอด เราก็ช็อกเพราะไม่เคยรู้มาก่อน
- อยู่ไปอยู่มาก็เริ่มมีใจให้เคียวเฮ อะไรไม่รู้เลยลาออกหนีไปอยู่ที่เมกาแบบไม่บอกใคร ผ่านไปหนึ่งปีอยู่ๆ ก็ได้เจอเคียวเฮ เคียวเฮก็จะบอกว่าอุมิก็รู้ว่ามันชอบเรา แต่เพราะเราชอบอุมิมากกว่าเลยยอมตัดใจ ส่วนตอนนี้อุมิก็รู้ว่าคงดูแลไม่ได้แล้ว ไม่ได้เดินเส้นทางเดียวกันแล้ว เลยอยากให้เราได้คบกับคนที่ไว้ใจได้และรักเรามากอย่างเคียวเฮ เราก็ขอโทษ แล้วก็ร้องไห้ ตอนนั้นอยู่ในสวน นั่งบนม้านั่ง แล้วเคียวเฮก็มานั่งยองๆ ข้างหน้าแล้วยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ เราก็บอกว่าชอบนะ เคียวเฮก็จะบอกว่ารู้อยู่แล้วว่าเราชอบอุมิ แต่เราก็บอกว่าไม่ใช่ ชอบเคียวเฮต่างหาก (เพลงซีเปียขึ้น)
- แต่กูคิดว่าความฝันจริงๆ มันไม่น่าไปถึงตอนจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งว่ะ บางทีกูคงจะไม่ยอมตื่นแล้วแต่งต่อในหัวเองจนจบ แต่จากตรงไหนลงมาก็ไม่รู้ นานเกิ๊น แต่ขนลุกมากเพราะพล็อตตรงมาก เว่อร์มาก เว่อร์ชิบหาย อยากตาย
★ ตั้งใจใช้ซูอาเพราะเธอคือนางเอกของเคียวเฮ และครั้งหนึ่งก็เคยเป็นอาสึกะผมส้มให้อุมิ (ในฟิคมึง) และเพื่อจะสื่อว่าไม่จำเป็นต้องสวยน่ารักเลิศเลอนิสัยดีผู้ชายหล่อๆ ถึงจะมาชอบ (เพราะอุมิก็ไม่ได้หล่ออะไรขนาดนั้นเนาะ ถ้าเคียวเฮอันนี้คือของจริง) เพราะชีวิตจริงเวลาเพื่อนในกลุ่มชอบกันมันก็เกิดจากความสนิททั้งนั้น ทั้งมีประสบการณ์ตรง ไหนจะเสือกเรื่องชาวบ้านสมัยเรียนจนปรุ ไหนจะอ่านบงกชมาเป็นร้อยพันเล่มตั้งแต่สมัยจำความไม่ได้ ซึ่งเค้าก็แปลโชโจมังงะดังๆ ให้เกือบหมดแล้ว ไม่ได้ดีแต่อ่านเถื่อนละมาอวดแล้วกัน
★ กูรักเพลงซีเปียมากๆ ตอนฟังครั้งแรกก็คิดถึงฟิคเรื่องนี้เลย ความหมายยังใช่ อะไรเบอร์นั้น ไม่ได้เปิดฟิคเรื่องนี้เพื่อแต่ง กูเปิดมาเพื่อแปลเพลงที่แทนใจกูให้อุมิ...เพื่อนเจสสี้ และเพื่อแสดงความยินดีกับการเดบิวต์ของวงที่ครั้งหนึ่งกูก็เคยรักที่สุดนะ นี่คงเป็นฟิคทราวิสเรื่องสุดท้ายของปีนี้ที่กูจะแต่งแล้ว แต่กูก็เชื่อว่าสักวันหนึ่งเมื่อเค้ากลับมาญี่ปุ่นแล้วอะไรก็อาจเกิดขึ้นได้ มั้งนะ / ชื่อเรื่องจริงๆ กูจะสื่อว่า ยัง=เคียวเฮ ส่วนลอสต์อ่ะ=หมายถึงกูเสียอุมิไปแล้ว
★ มีเรื่องเดียวที่ยังคงเสียใจมาถึงตอนนี้คือคิดว่าตัวเองไม่ได้แต่งฟิคให้ทราจามากพอ เพราะบางแนวมันก็มีแค่วงนี้ที่ทำได้ ถึงขนาดมีบางช่วงที่กูคิดว่าจะแต่งอะไรแต่อุมิ(จากะเจสซี่)วะ มาตอนนี้กูได้บทเรียนแล้วว่าอยากแต่งแต่เมนร้อยเรื่องก็แต่งๆ ไปเหอะ จะได้ไม่กลับมาเสียใจทีหลัง วันดีคืนดีเทแล้วก็เทเลย พัง! ยับ! เพราะไม่ใช่ทุกวงจะเป็นแบบสโตนส์ที่เราจะกลับมาตายรังได้ คันไซกูจะอยู่ถึงสิ้นปีหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะฉะนั้นก็ปล่อยให้กูแต่งไล่ควายไปเถอะ รออ่านไปนะเคนคาโดะต่อจากนี้ไม่มีพัก ช่องกูจองตัวยันปลายปี (ล้อเล่น คิงปุรินานิวะสโตรก็ยังอยู่จ้า) / ปล. อีเหี้ย อีจุง มึงทำกับพี่เคนโยชิเกินปุยมุ้ย! มึงเคยสำนึกตัวเองบ้างไหมว่ามีทุกวันนี้ได้เพราะใคร!
ความคิดเห็น