คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 3 [100%]
----- CHAPTER 3 -----
“คุณศิรินล่ะคะป้า”
น้ำทิพย์เดินตรงเข้ามาภายในครัวในตอนเช้าพร้อมกับถามหาคุณหนูหน้าหมวยหลังจากที่เธอขึ้นไปบนห้องของศิรินแต่ก็ไม่พบ “ไปกับคุณท่านหรอคะ”
“อ้าว
คุณหนูออกไปตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ ป้าก็นึกว่าไปกับคุณบีซะอีก”
“คุณศิรินบอกว่าไปกับบีหรอคะ” น้ำทิพย์เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ท่าทางจะเจอปัญหาซะแล้ว
“ค่ะ”
น้ำทิพย์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาศิรินทันที
และแน่นอนว่าศิรินปิดเครื่อง ร่างสูงย้ำกับทุกคนว่าไม่ให้บอกคุณท่านเรื่องศิริน
ไม่ใช่เพราะกลัวจะโดนคุณท่านหักเงินเดือนแต่เธอกลัวศิรินจะโดนดุมากกว่า แล้วถ้าศิรินเป็นอะไรไปล่ะก็
เธอคงจะรูสึกผิดไม่น้อย น้ำทิพย์เดินตรงไปที่รถของตัวเองก่อนจะสตาร์ตรถแล้วขับออกไปโดยที่ยังคงกดโทรศัพท์โทรหาศิรินอยู่เรื่อยๆ
‘ยัยตัวแสบ’
“อรุณสวัสดิ์ครับคริส” ชายหนุ่มหน้าตาดีเดินลงมาจากบันไดของบ้านหลังใหญ่ ศิรินที่นั่งอยู่ตรงโซฟาส่งยิ้มหวานเป็นการทักทาย
“มาแต่เช้าเลย มีอะไรหรือเปล่า แล้วทานอะไรมาหรือยัง”
“ยังเลยค่ะ
คือ..คริสอยากไปเที่ยว ขุนพาคริสไปหน่อยสิคะ”
ระหว่างทานอาหารเช้าที่บ้านของขุน
ทั้งสองคนก็คุยกันตามประสาคนที่รู้จักกันมานานเพราะขุนและศิรินเรียนมหาวิทยาลัยมาด้วยกัน
และที่บ้านของทั้งสองก็รู้จักกันเป็นอย่างดี
“คริสก็สั่งให้เค้าเลิกตามคริสสิ
คริสโตแล้วนะ”
ขุนเสนอเมื่อได้ฟังเรื่องที่พ่อของศิรินให้น้ำทิพย์มาคอยดูแลเธอ
“ถ้าคริสสั่งแล้วเค้าฟัง
คริสจะหนีออกมาหาขุนแต่เช้าทำไมล่ะคะ” ศิรินพูดด้วยเสียงหงุดหงิด
ที่ขุนพูดมันก็ถูก ทั้งๆที่เธอโตแล้ว แต่เธอกลับต้องมามีคนคอยตามติดชีวิตเธอแบบนี้
ถึงแม้ว่าบางทีการมีน้ำทิพย์เข้ามาอยู่ด้วยจะทำให้เธอหายเหงาไปนิดหน่อยก็เถอะ
“อย่าเพิ่งหงุดหงิดสิ
เอาเป็นว่าวันนี้ให้ขุนดูแลคริสแล้วกันนะ”
“ไม่เจอคุณหนูหรอคะ” แก้วน้ำถูกวางลงตรงหน้าน้ำทิพย์ที่มีสีหน้าเคร่งเครียด ซึ่งขณะนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว
ร่างสูงพยักหน้าเป็นคำตอบพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอตามหาศิรินทุกที่ที่คิดว่าจะเจอแต่ก็ไม่พบ
เมื่อวานศิรินกับเธอยังคุยดีๆกันอยู่เลย สงสัยจะต้องดุคุณหนูหน้าหมวยบ้างซะแล้ว
“คุยอะไรกันอยู่
หน้าเครียดเชียวนะสารวัตร”
น้ำทิพย์ปรับสีหน้าแทบไม่ทันเมื่อคุณท่านเดินเข้ามา “แล้วยัยคริสล่ะ” ยังไม่ทันที่จะได้ตอบคำถามแรก
คำถามที่น้ำทิพย์ไม่อยากได้ยินมากที่สุดกลับดังขึ้น
“เอ่อ
อยู่บนห้องค่ะ คงหลับไปแล้ว” น้ำทิพย์กำลังโกหก
จริงๆไม่ได้อยากโกหกแต่ถ้าตอบไปตามความจริง มีหวังบ้านแตกแน่ๆ
“ขอบคุณที่ช่วยดูแลคริสนะ
ไปพักผ่อนได้แล้ว”
น้ำทิพย์พยักหน้าเล็กน้อยพร้อมกับส่งยิ้มบางๆแล้วมองตามคุณท่านที่เดินขึ้นไปด้านบน
น้ำทิพย์ยกนาฬิกาขึ้นดูพร้อมกับบ่นออกมาเบาๆ “ไปไหนของเค้านะ
นี่มันสี่ทุ่มกว่าแล้ว”
“ไปไหนมาคะคุณศิริน”
น้ำทิพย์ที่นั่งกอดอกอยู่ภายในห้องรับแขกพูดขึ้นเมื่อเห็นศิรินที่กำลังจะเดินผ่านไป
“ฉันไม่จำเป็นต้องบอก”
ศิรินมองน้ำทิพย์ด้วยหางตาพร้อมกับยักไหล่เบาๆ “คุณคงจะฟ้องคุณพ่อแล้วสินะ”
“ค่ะขุน
คริสถึงบ้านแล้ว ฝันดีนะคะ” น้ำทิพย์ยังไม่ทันพูด
เสียงโทรศัพท์ของศิรินก็ดังขึ้นพอดีทำให้น้ำทิพย์มองศิรินอย่างสงสัย
ขุนที่ศิรินคุยด้วยเป็นใครกัน
“คุณศิริน” น้ำทิพย์คว้าข้อมือของคนตัวเล็กเอาไว้ “ฉันถามคุณว่าคุณไปไหนมา”
“ทำไมฉันต้องรายงานคุณด้วย
คุณจะตามฉันตลอด 24 ชั่วโมงเลยหรือไง”
ศิรินกระแทกเสียงใส่ร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับสะบัดข้อมือออก
“ถ้าคุณเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไงคะ”
“ก่อนหน้าที่คุณจะเข้ามา
ฉันก็ไปไหนมาไหนคนเดียวตลอดไม่ใช่หรือไง เห็นฉันเป็นอะไรไหมล่ะ” ศิรินกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นน้ำทิพย์นิ่งไปก่อนจะพูดต่อ “ฉันดูแลตัวเองได้เข้าใจไหมคุณสารวัตร”
“เมื่อวานคุณยังดีๆกับฉันอยู่เลย
วันนี้กลับมาร้ายใส่ ถามจริงๆเถอะ คุณน่ะ... เป็นไบโพล่าหรอคะ”
---------- 30 % ---------
“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะสารวัตร!!” ศิรินโวยวายเมื่อจู่ๆคนที่กล่าวหาว่าเธอเป็นไบโพล่าลากเธอขึ้นมาชั้นบนห้องบ้าน
“เสียงดังอะไรกัน”
ประตูห้องนอนห้องใหญ่ถูกเปิดออกพร้อมกับเจ้าของบ้านหลังนี้ทำให้ศิรินเงียบทันที
ส่วนน้ำทิพย์ก็รีบปล่อยมือจากตัวของศิริน
“ลูกจะไปไหน” คนเป็นพ่อเอ่ยถามลูกสาว ศิรินได้แต่ยิ่งนิ่งก้มหน้าไม่กล้าพูด ไม่ใช่ว่าจะไปไหนแต่เธอเพิ่งจะกลับมาต่างหาก
“คุณศิรินจะออกไปเที่ยวกับเพื่อนน่ะค่ะ”
คนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างหลังศิรินเพียงเล็กน้อยพูดขึ้น ทำให้ศิรินต้องหันมองอย่างไม่เข้าใจ
“อืม
งั้นก็ไปสิ ฝากคริสด้วยนะสารวัตร อย่ากลับมาดึกนักล่ะ”
“ช่วยฉันทำไม”
ศิรินที่เดินตามน้ำทิพย์ลงมาจากด้านบนตั้งคำถาม
ตอนแรกเธอเข้าใจว่าน้ำทิพย์ฟ้องพ่อของเธอที่เธอแอบหนีไปเที่ยวแล้วเสียอีก
แต่ดูจากคำพูดและท่าทางของพ่อเมื่อกี้แล้ว น้ำทิพย์คงไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้น
“ถ้าฉันพูดความจริง
ทั้งคุณศิรินทั้งฉันก็โดนคุณท่านดุเอาสิ”
“อ๋อ
ที่แท้ก็...”
“แต่ถ้าคุณอยากให้ฉันพูดความจริง
ก็ได้นะ” น้ำทิพย์หันหลังกลับ
ทำท่าจะเดินขึ้นด้านบนอีกครั้งแต่กลับถูกศิรินดึงแขนเอาไว้
น้ำทิพย์ยิ้มมุมปากก่อนจะหันกลับมามองหน้าศิริน
“คุณศิรินอยากไปไหนคะ”
“ไม่อยากไปแต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว
พาไปเดินเล่นทีสิ”
“คะ??”
คุณหนูศิรินเนี่ยนะอยากเดินเล่น ไม่สบายรึเปล่า หรือเธอหูฝาด
“นี่
ฉันไม่ได้เที่ยวเป็นแค่ในผับกับในห้างนะ” เหมือนอ่านใจน้ำทิพย์ได้
ศิรินยืนกอดอกพร้อมกับมองค้อนใส่น้ำทิพย์ ยัยสารวัตรนี่เห็นเธอเป็นคนยังไงกัน
เมื่อรถคันหรูจอดลงที่หน้าสวนสาธารณะ
ศิรินก็ลงจากรถทันที ส่วนน้ำทิพย์ก็รีบดับเครื่องยนต์แล้วลงเดินตามคุณหนูของเธออยู่ห่างๆ
ดูเหมือนศิรินกำลังมีความคิดอะไรอยู่ในหัว เธอจึงไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียงใดๆออกไป
ศิรินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปทั้งๆที่รอบข้างก็มีก็ไฟสลัวๆและต้นไม้เท่านั้น
ติสท์หรอ? น้ำทิพย์เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับความคิดนั้น
“นี่คุณ” เสียงของศิรินทำให้น้ำทิพย์ไล่ความคิดนั้นออกไปก่อนจะเดินเข้าไปหาคุณหนูของเธอ
“ถ่ายรูปกัน” เอาอีกแล้ว
เมื่อกี้ที่บ้านศิรินยังโวยวายใส่เธออยู่เลย แล้วตอนนี้ชวนเธอถ่ายรูปเนี่ยนะ
สรุปเป็นไบโพล่าจริงๆใช่ไหม
“มาตรงนี้เร็ว”
ศิรินดึงแขนสารวัตรตัวสูงให้เดินตามเธอไปตรงจุดที่มีไฟส่องสว่าง
“ยืนตรงนี้นะ” พูดแล้วก็หันหน้าเข้าหาน้ำทิพย์แล้วเดินเข้าไปใกล้ขึ้นอีก
ความต่างของส่วนสูงทำให้หน้าผากของศิรินอยู่ในระดับเดียวกับริมฝีปากของน้ำทิพย์พอดิบพอดี
ในตอนแรกน้ำทิพย์เดาว่าศิรินจะถ่ายรูปคู่โดยการเซลฟี่
แต่เธอเดาผิด ศิรินถ่ายรองเท้าของเธอทั้งสองคน
คนตัวเล็กขยับไปขยับมาอยู่หลายทีเพื่อให้ได้ภาพในแบบที่ตัวเองต้องการ
น้ำทิพย์แอบยิ้มเล็กน้อย ไม่คิดว่าคุณหนูจอมเอาแต่ใจ
ขี้เหวี่ยงแบบศิรินจะมีมุมน่ารักๆแบบนี้ ‘หือ
น่ารัก??’ น้ำทิพย์พยายามจะไล่ความคิดนั้นออกไปแต่เมื่อเห็นคนตัวเล็กตรงหน้าแอบทำหน้างอเมื่อไม่พอใจการถ่ายภาพของตนเอง
ความคิดนั้นก็กลับมาอีกครั้ง
“สารวัตร” ศิรินเรียกน้ำทิพย์โดยที่ยังก้มหน้าก้มตาจดจ่ออยู่กับโทรศัพท์
“คะ”
“คุณน่ะ...มีแฟนรึเปล่า”
“ทำไมหรอคะ”
“ก็ฉันอยากจะอัพรูปนี้ลงในไอจี ถ้าแท็กคุณไป
ฉันกลัวว่าแฟนคุณจะเข้าใจผิดแล้วมาดักตบฉันไงล่ะ” - - “ว่าไง
คุณมีแฟนรึเปล่า” ศิรินถามซ้ำอีกครั้งเมื่อน้ำทิพย์ไม่ยอมตอบคำถาม
“ฉันไม่มีทั้งแฟนแล้วก็ทั้งไอจีค่ะ”
“พูดจริง?” ไม่น่าเชื่อ..คนอย่างสารวัตรเนี่ยนะ
“ค่ะ ฉันดูเหมือนคนมีแฟนหรอคะ”
“ก็นิดนึง เอามือถือมาหน่อย” ศิรินยื่นมือไปตรงหน้า
คนตัวสูงยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของเธอแล้ววางมันลงบนมือของศิรินอย่างว่าง่าย
ศิรินจัดการโหลดแอพและสมัครไอจีให้น้ำทิพย์เสร็จสรรพโดยไม่ปรึกษาอะไรน้ำทิพย์เลยสักคำ
Beenamthip started following you.
Crisgorwang
started following you back.
หลังจากกดติดตามกันเรียบร้อย ศิรินก็ลงรูปที่เธอถ่ายไว้แล้วแท็กหาอีกคนทันที
ซึ่งมันเป็นรูปที่ไม่มีคำบรรยายใต้ภาพแบบรูปอื่นๆ และแน่นอนว่าน้ำทิพย์ก็เป็นคนที่กดไลค์ภาพนั้นเป็นคนแรก
“กลับบ้านกัน”
“แต่เราเพิ่งออกมานะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอก
ฉันหาข้ออ้างกับพ่อได้แล้วกัน ไปเถอะ” ศิรินเดินนำหน้าน้ำทิพย์ไป
ถึงจะมีมุมน่ารักแต่ก็ยังเอาแต่ใจเหมือนเดิม
หลังจากกลับมาถึงบ้าน
ศิรินก็จัดการอาบน้ำเปลี่ยนชุดมาอยู่ในชุดนอนก่อนจะนั่งลงบนเตียงแล้วหยิบโทรศัพท์ที่มีการแจ้งเตือนจากอินสตาแกรมขึ้นมาดูพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ
น้ำทิพย์แท็กรูปมาหาเธอ เป็นรูปที่น้ำทิพย์แอบถ่ายเธอจากทางด้านหลัง
ดูๆแล้วน่าจะเป็นตอนที่กำลังจะกลับบ้าน ส่วนคำบรรยายใต้ภาพนั้น ‘คนเอาแต่ใจ’
ศิรินหัวเราะในลำคอก่อนจะกดไลค์ภาพนั้นแล้วคอมเม้นต์ใต้ภาพนั้นด้วยอีโมชั่นแลบลิ้นก่อนที่จะกดล็อคหน้าจอโทรศัพท์แล้ววางมันไว้ที่โต๊ะข้างเตียงแล้วล้มตัวลงนอน
อัพครบ 100% แล้วนะคะสำหรับตอนนี้ แอบกุ๊กกิ๊กกันเบาๆ พูดคุยหรือติชมกันได้นะ ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้านะคะ :)
ความคิดเห็น