คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER 2
----- CHAPTER 2 -----
"คุณศิรินคะ"
น้ำทิพย์นั่งลงบนเตียงนุ่มพร้อมกับปลุกคนที่ยังมุดอยู่ในผ้าห่มผืนหน้า
เท่าที่ถามจากคนในบ้านเมื่อเช้า ศิรินไม่ใช่คนที่ตื่นสาย
แต่ตอนนี้หน้าปัดนาฬิกาบอกเวลาสิบเอ็ดโมงครึ่งแล้ว "คุณศิริน..."
"อืออ ขออีกแปปนึง" เสียงงัวเงียดังขึ้นเบาๆพร้อมกับมือของศิรินที่กระชับผ้าห่มขึ้นเล็กน้อย
"ตื่นมาทานข้าวก่อนค่ะ เดี๋ยวจะปวดท้อง"
น้ำทิพย์ส่ายหน้าเบาๆเมื่อคุณหนูศิรินยังไม่ยอมขยับตัว
ร่างสูงลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงไปยังระเบียงก่อนจะเปิดผ้าม่านออกทำให้แสงด้านนอกทะลุกระจกใสเข้ามาโดนหน้าคนตัวเล็กเต็มๆ
"ปิดม่านเดี๋ยวนี้นะสารวัตร"
ศิรินเริ่มออกคำสั่งทั้งๆที่ยังไม่ลืมตาก่อนจะพลิกตัวไปอีกด้านเมื่อคุณสารวัตรไม่ยอมทำตามคำสั่ง
"คุณศิริน"
"โอ๊ยย ตื่นแล้ว !"
"ฉันให้เวลาคุณสิบนาที ถ้ายังไม่ลงไป ฉันจะขึ้นมาตาม"
น้ำทิพย์พูดแล้วเดินออกจากห้องของศิรินไป
"เลทไปสองนาทีนะคะ" น้ำทิพย์มองศิรินที่เดินลงบันไดมาพร้อมกับยกนาฬิกาขึ้นมาดูเวลา
"แค่สองนาทีเอง" น้ำทิพย์ลุกขึ้นเดินตรงไปยกอาหารเช้ามาให้ศิริน
ซึ่งจริงๆจะเรียกอาหารเช้าก็ไม่ถูกเพราะนี่มันจะเที่ยงแล้ว
"สองนาทีก็มีค่านะคะ"
"ทำเป็นพูดดี" ศิรินบ่นเบาๆ
"ว่าไงนะคะ"
น้ำทิพย์เลิกคิ้วขึ้นแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน
"ป่าว"
"เวลาน่ะมีค่านะคะ
บางทีถ้าคุณช้าแค่นาทีเดียวคุณอาจจะพลาดอะไรไปหรืออาจจะเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดไปก็ได้
เมื่อถึงเวลานั้น คุณจะกลับไปแก้ไขมันไม่ได้แล้วนะ เคยได้ยินไหมคะว่า
คุณอาจจะเห็นความสำคัญของเวลาเมื่อมันสายไปซะแล้ว"
"พอได้แล้วคุณสารวัตร เมื่อคืนก็กว่าจะหลับ ตื่นมายังโดนบ่นอีก"
ศิรินที่ฟังคำพูดยืดยาวของน้ำทิพย์มาสักพักก็สั่งให้น้ำทิพย์หยุดพูดก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาทานอาหารตรงหน้าต่อ
"ว่าแต่..เมื่อคืนทำอะไรอยู่หรอคะ"
"แค่กๆๆ" คำถามของน้ำทิพย์ทำให้ศิรินถึงกับสำลักทันที
ร่างสูงรีบเทน้ำเปล่าใส่แก้วแล้วยื่นให้ศิรินทันที "อิ่มแล้วหรอคะ"
น้ำทิพย์ถามคนที่รวบช้อนส้อมเข้าหากันก่อนจะได้รับคำตอบเป็นการพยักหน้า
"แล้วสรุปว่าเมื่อคืน..."
"ไม่ต้องรู้หรอก" ร่างสูงพยักหน้าเบาๆ ถ้าศิรินไม่อยากบอก
เธอก็ไม่อยากจะเซ้าซี้ ศิรินมองตามน้ำทิพย์ที่ยกจานอาหารเช้าของเธอไปล้าง
ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยมีผู้หญิงมาถึงเนื้อถึงตัวกับเธอ
เพราะเพื่อนๆส่วนใหญ่ของศิรินเป็นผู้หญิงและแน่นอนว่าการกระทำของคนที่จบมาจากเมืองนอกแบบพวกเธอมันก็ต้องมีการกอด
การหอมแก้มเป็นเรื่องธรรมดา อย่าว่าแต่หอมแก้ม การจุ๊บกับเพื่อนศิรินก็ยังเคยทำมาแล้ว
แต่เมื่อคืนมันไม่ใช่ มีอะไรบางอย่างในตัวน้ำทิพย์ที่ศิรินเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
แต่กว่าจะข่มตาหลับ ศิรินนอนพลิกไปพลิกมาเป็นสิบๆรอบ
"คุณศิรินคะ"
เสียงของน้ำทิพย์ทำให้ศิรินที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยได้สติกลับมา
"ถึงแล้วค่ะ"
ศิรินในชุดเดรสสีแดงสดเดินเข้าร้านแบรนด์เนมร้านนู้นทีร้านนี้ทีโดยมีน้ำทิพย์คอยเดินตามหลังอยู่ไม่ห่าง
"เหนื่อยไหม"
ศิรินยื่นถุงกระดาษของแบรนด์เนมชื่อดังให้น้ำทิพย์พร้อมกับมองมือทั้งสองข้างของน้ำทิพย์ที่เต็มไปด้วยถุงที่คล้ายๆกับถุงใบนี้แต่แค่คนละแบรนด์เท่านั้น
"ไม่ค่ะ"
"แต่ฉันเหนื่อย ไปหาอะไรกินกันดีกว่า"
พูดแล้วก็เดินไปทิ้งให้ร่างสูงมองตามไปอย่างงงๆ "เร็วสิคุณสารวัตร"
"คุณศิรินชอบทานไอศครีมหรอคะ"
น้ำทิพย์นั่งมองศิรินที่กินไอศครีมอย่างเอร็ดอร่อยด้วยท่าทางเหมือนเด็ก
นี่อายุสามสิบจริงๆหรอ
"อือ ชอบมาก โดยเฉพาะร้านนี้" ศิรินตอบพร้อมกับรอยยิ้ม ถือได้ว่าเธอเป็นลูกค้าประจำของร้านนี้ได้เลย
"อะไรคะ"
น้ำทิพย์มองช้อนเล็กที่มีไอศครีมวางอยู่บนนั้นก่อนจะมองหน้าคนที่ยื่นช้อนนั้นมาหาเธอ
"กินด้วยกันสิ"
"ไม่เป็นไรค่ะ" น้ำทิพย์ยิ้มบางๆพร้อมกับส่ายหัวเป็นการปฏิเสธ
"นี่คือคำสั่ง" ศิรินสั่งเสียงแข็งทำให้น้ำทิพย์ไม่กล้าจะปฏิเสธ
ไม่ใช่ว่าเธอกลัวศิริน แต่แค่ไม่อยากให้ศิรินมาส่งเสียงดังที่นี่ต่างหาก
ว่าแต่...มีเจ้านายที่ไหน สั่งให้ลูกน้องกินไอติมบ้างไหมเนี่ย
ศิรินที่นอนไม่ค่อยหลับก็ลุกออกมาที่ระเบียงก่อนจะมองเห็นคุณสารวัตรนั่งอยู่ที่ศาลานั่งเล่นในสวน
ศิรินยืนมองน้ำทิพย์อยู่สักพักก็เดินกลับเข้าไปในห้อง
มือเล็กดึงลิ้นชักข้างๆเตียงก่อนจะหยิบบางอย่างขึ้นมาแล้วพาร่างของตัวเองลงไปที่สวน
"อะ เอาไปทาสิ"
ศิรินยื่นหลอดยาทาคลายกล้ามเนื้อให้คนที่กำลังนั่งนวดแขนตัวเองอยู่ในศาลานั่งเล่น
"ยิ้มอะไร"
"คุณศิรินก็ใจดีเหมือนกันเนอะ ขอบคุณนะคะ"
"ฉันแค่กลัวว่าพรุ่งนี้จะใช้งานคุณไม่ได้ต่างหาก"
"หรอคะ" น้ำทิพย์แอบยิ้มมุมปาก "ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะคะ
เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ตื่นสายอีกหรอก"
"ฉันนอนไม่ค่อยหลับ"
"คิดอะไรอยู่ใช่ไหมคะ เมื่อตอนบ่าย ฉันเรียกคุณตั้งหลายรอบกว่าคุณจะหันมา"
"ป่าวนี่ ไม่ได้คิดอะไร" ศิรินคนปากแข็ง
"เรื่องเมื่อวาน ฉันขอโทษนะคะ ที่ฉันบอกคนพวกนั้นว่าคุณเป็นแฟนฉัน
แถมยังฉวยโอกาสหอมแก้มคุณอีก" จู่ๆใบหน้าของศิรินก็เริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา
ถ้าที่ตรงนี้มีแสงสว่างมากกว่านี้ คุณสารวัตรคงจะเห็นว่าหน้าของเธอมันเริ่มแดงแล้ว
"ฉันง่วงแล้ว ไปก่อนนะ"
ศิรินลุกขึ้นได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องลงมานั่งเหมือนเดิม แต่ไม่ใช่ที่เดิม
เพราะคราวนี้ศิรินนั่งอยู่บนตักของน้ำทิพย์
"นี่ จะทำอะไรอะ" ศิรินหันไปโวยวายใส่คนตัวสูง "ปล่อยเดี๋ยวนี้
!"
"ตอบมาก่อนสิคะว่าไม่ได้โกรธ"
"ฉัน.. ฉันไม่ได้โกรธ เพราะฉะนั้นปล่อยฉันได้แล้ว"
เมื่อได้รับคำตอบที่ต้องการแล้ว น้ำทิพย์ก็ปล่อยแขนออกจากเอวของคนตัวเล็ก
ศิรินรีบลุกขึ้นก่อนจะรีบเดินออกจากศาลานั้นแต่ก็ต้องชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเสียงของคุณสารวัตรดังขึ้น
"ฝันดีนะคะคุณศิริน"
สงสัยคืนนี้คงจะนอนไม่หลับอีกแล้วสินะหมวย
ไหนมีใครยังไม่นอนบ้างงงง
อย่าว่าแต่คุณศิรินนอนไม่หลับเลย ช่วงนี้ไรท์ก็นอนไม่หลับ Y-Y
ฝากแท็ก(อีกแล้วหรอ) #ฟิคสารวัตรบี
อีกรอบนะคะ
ขอเช็ค feedback นิดนึงเนอะ
เพราะมันเป็นฟิคเรื่องแรก -/-
เวิ่นมาเยอะละ เอาเป็นว่ารออ่านคอมเม้นต์หรือทวิตของทุกคนแล้วกัน
ฝันดีนะคะ <3
ความคิดเห็น