คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Epilogue_Field Of Innocence
"Field Of Innocence"
ความเงียบงันแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันนะ . . .
. . . ความเยียบเย็นภายในอ้อมแขน ปลุกความทรงจำภายใต้หัวใจอันด้านชา
สัมผัสอันอบอุ่น ร้อนรุ่ม . . . ใครกัน ผู้เคยมอบให้
ใครกัน . . .
.
I still remember the world
(ผมยังคงจดจำโลกใบนี้ได้)
From the eyes of a child
(จากดวงตาของเด็กน้อย)
Slowly those feelings
(ค่อยๆ รู้สึกกับสิ่งเหล่านั้น)
Were clouded by what I know now
(ซึ่งเคยถูกทำให้เกิดมลทินโดยอะไรบางอย่างที่ผมรู้ในตอนนี้)
.
โลกหมุนไปอย่างช้าๆ โดยปราศจากหัวใจ
แต่ . . . คนเราจะอยู่ได้อย่างไร หากไร้ซึ่งหัวใจของตนเสียแล้ว . . .
.
Where has my heart gone?
(หัวใจของผมจากไปที่ใดเสียแล้ว)
An uneven trade for the real world
(สิ่งแลกเปลี่ยนที่ไม่เป็นธรรมสำหรับโลกแห่งความจริง)
Oh I, I want to go back to
(โอ ผม . . . ผมต้องการกลับไป)
Believing in everything and knowing nothing at all
(ศรัทธาในทุกสิ่งและไม่ต้องรับรู้สิ่งใด)
.
เด็กหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีขาวพิสุทธิ์ . . . ผู้ซึ่งไม่มีรอยยิ้ม
ไม่ใช่ไม่เคยมี . . . แต่ไม่อาจมีได้อีกแล้ว
.
สูญเสียความเป็นตัวของตัวเองในชั่วข้ามคืน
ไม่อาจรักษาสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตไว้ได้
คนรักของเขา จึงจากไป
พร้อมกับความทรงจำแสนเศร้า ได้ถูกลบเลือน . . .
.
I still remember the sun
(ผมยังคงจัดจำพระอาทิตย์)
Always warm on my back
(ซึ่งให้ความอบอุ่นบนแผ่นหลังของผมเสมอ)
Somehow, it seems colder now
(อย่างไรก็ตาม . . . ในเวลานี้มันช่างดูเย็นเยียบ)
.
เคยมีคนพูด . . . ว่าเด็กคนนั้น เหมือนเกิดใหม่
เกิดใหม่?
หากไร้ความทรงจำจริงๆ ทำไมเขาต้องรู้สึกเศร้าใจขนาดนั้น
.
นัยน์ตาสีเทาไร้ร่องรอยแห่งความสุข
เหมือนกับไม่เคยมีมันมาก่อน
ความฝันน่ากลัวทำให้น้ำตารินไหล
หากตนเองไม่ได้รู้สึกว่าร้องไห้
ไม่อาจร้องไห้ได้อีกแล้ว . . . ในเมื่อไม่มีหัวใจเพื่อโศกเศร้ากับสิ่งใด
.
Where has my heart gone?
(หัวใจของผมจากไปที่ใดเสียแล้ว)
Trapped in the eyes of a stranger
(ต้องอุบายในดวงตาของคนแปลกหน้า)
Oh I, I want to go back to
(โอ ผม . . . ผมต้องการกลับไป)
Believing in everything
(ศรัทธาในทุกสิ่ง)
.
พระเจ้าสอนให้มนุษย์รู้จักความรัก
แล้วเหตุใด . . . จึงต้องโหดร้ายกับมนุษย์
ใครกัน คือผู้ถูกทอดทิ้งจากสวนสวรรค์ของพระองค์
ถ้าไม่ใช่ผม . . .
.
[Latin hymn:]
Iesu, Rex admirabilis
(พระผู้เป็นเจ้า ราชาผู้เลอเลิศสูงสุด)
et triumphator nobilis,
(ผู้พิชิตอันเลื่องลือ)
dulcedo ineffabilis,
(ความหอมหวานสุดจะพรรณนา)
totus desiderabilis.
(ผู้ประเสริฐสุดโดยแท้จริง)
.
“ผม . . . เคยรักใครใช่ไหมครับ”
เด็กชายผู้น่าสงสารเอ่ยถามเพื่อนร่วมงานในค่ำวันหนึ่ง
เอ็กโซซิสต์ผู้อยู่เคียงข้างเขาเสมอ . . .
ในขณะเดียวกับที่ราวี่เงียบไป . . . น้ำตาอุ่นไหลรินจากอัญมณีสีเทาคู่งาม
“นายร้องทำไม”
“ . . . ผมไม่รู้เหตุผลหรอกครับ ไม่รู้จริงๆ”
.
[Man:]
"As the years pass by
(ขณะที่แต่ละปีผ่านไป)
Before my face,
(เร็วกว่ารูปลักษณ์ของฉัน)
As wars rage before me,
(ขณะที่สงครามโหมกระหน่ำอยู่ตรงหน้าฉัน)
Finding myself
(ฉันค้นพบตัวเอง)
In these last days of existence,
(ในวันสุดท้ายของการมีชีวิต)
This parasite inside me,
(กาฝากนี่ในตัวฉัน)
I forced it out.
(ฉันบีบบังคับมัน)
In the darkness of the storm
(ในความมืดมิดของมรสุม)
Lies an evil,
(คำโกหกของปีศาจ)
But it's me."
(หากแต่ว่า . . . มันก็คือตัวฉันเอง)
.
เรื่องราวของใครซักคนที่ผมได้รับรู้
. . . คุ้นเคยเหลือเกิน . . .
หากว่าผมสามารถรักใครซักคนได้จริงๆ
ผมจะยิ้มเพื่อเขาคนนั้น ได้ใช่ไหม . . . แม้ว่าเขาจะไม่อยู่กับผมแล้วก็ตาม
.
Where has my heart gone?
(หัวใจของผมจากไปที่ใดเสียแล้ว)
An uneven trade for the real world
(สิ่งแลกเปลี่ยนที่ไม่เป็นธรรมสำหรับโลกแห่งความจริง)
Oh I, I want to go back to
(โอ ผม . . . ผมต้องการจะกลับไป)
Believing in everything
(ไว้วางใจทุกๆสิ่ง)
.
ปกป้องตัวเองจากความเจ็บปวด?
ความปราณีของพระผู้เป็นเจ้า?
หากสิ่งเหล่านั้นมันทำให้ลืมหัวใจของตัวเองไปเสียสิ้น
ขออยู่อย่างเจ็บปวด เพื่อจะยิ้มอีกครั้งให้ได้ไม่ดีกว่าหรือ
หวาดกลัว เหน็บหนาว
พาเขาคืนมา . . . ผมขอร้อง . . .
‘อเลน. . .ฉันรักนาย’
ความบอกรักพร้อมสัมผัสร้อนผ่าวในคืนฝนพรำ
ทุกการกระทำที่ตรึงอยู่ในหัวใจเสมอมา
ใครกันนะ . . .
‘ผมรักคุณนะครับ . . .’
.
ความสุขเมื่อวันวาน . . . ได้มลายไปเสียแล้ว
.
Oh where, where has my heart gone
(หัวใจของผมจากไปที่ใดเสียแล้ว)
Trapped in the eyes of a stranger
(ต้องอุบายในดวงตาของคนแปลกหน้า)
Oh I, I want to go back to
(โอ ผม . . . ผมต้องการกลับไป)
Believing in everything
(เชื่อถือในทุกสิ่ง . . . )
.
ช่อลิลลี่สีขาวถูกวางลงอย่างทะนุถนอมจากมือของเด็กชายคนหนึ่ง
ต่อหน้าแท่นสลักรูปกางเขน
สายลมของเหมันต์กาลพัดแผ่ว คล้ายจะแช่แข็งทั้งน้ำตา . . . และหัวใจของเด็กน้อยผู้มั่นคงในรัก
“ผมคิดถึงคุณนะครับ . . . คันดะ”
I still remember.
. . . ผมยังคงจดจำได้ . . .
ความคิดเห็น