คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : กุญแจมือ ล็อกครั้งที่ 1
***เนื้อหาในตอนนี้มีตอนที่โดนตัดค่ะ อ่านแบบไม่ตัดได้ในธัญวลัย หาในกูเกิ้ลนะคะ
.....
ผมเป็นนักฉก รู้ว่ามันไม่ดี คิดว่าสักวันจะเลิก แต่ก็ผลัดวันมาตลอด แล้ววันนี้ก็เป็นวันที่กรรมตามทัน
“ไอ้เหี้ย ปล่อยกูนะ”
ผมร้อง ดิ้นรนให้หลุดจากกุญแจมือที่โดนล็อกเอาไว้กับหัวเตียง แต่อีกฝ่ายไม่สนใจผม ไม่สะทกสะท้านแม้ผมจะพ่นคำหยาบคายใส่มากเท่าไหร่
“สัด ไอ้เลว มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะ”
ผมบอกตามตรงว่าหวั่นใจ ผมไม่เคยเสียท่า เคยพลาดก็เอาตัวรอดได้ทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ ท่าทางจะรอดยาก
“สมภพ นับเอก อายุ 19 ...”
มันเอากระดาษจากกระเป๋าเสื้อมันมาอ่านชื่อนามสกุลผม ผมยิ่งผวา งานนี้คงไม่ใช่แค่พลาด มันตั้งใจมาจับผมเลยต่างหาก
“มึงเป็นตำรวจ”
มันหยุดอ่านแล้วหัวเราะ
“เพื่อนฉัน”
มันหยิบรูปโบกไปมาให้ดู ผมเห็นแล้วก็จำได้ ไอ้บ้าในรูปเป็นเหยื่อของผมเมื่อเดือนที่แล้ว มันก็เหมือนเหยื่อคนอื่นๆ คิดว่าผมเป็นเด็กขายเลยมาซื้อ ผมวางยา ฉกของแล้วชิ่ง แต่เรื่องอะไรผมจะต้องยอมรับ
“กูไม่รู้จัก”
ผมไม่มองมัน ได้ยินเสียงมันหัวเราะผมก็เริ่มกระสับกระส่าย
“ไม่รู้จักก็ไม่เป็นไร ฉันอยากรู้ว่าของที่เธอเอาไปตอนนี้อยู่ที่ไหน”
ผมนึกถึงเงินที่ผมเอาไปจ่ายค่าห้อง ยังมีนาฬิกา แหวน และสร้อยทองที่ผมฉกไปด้วยในวันนั้น ผมยังไม่ได้ปล่อยของ ของร้อนปล่อยเร็วไปก็ไม่ดี ส่วนมากผมจะรอจนกว่าเงินหมดแล้วจริงๆถึงจะเอาไปปล่อย เงินที่ได้ไม่เท่าราคาจริง แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้เลย
“ปากแข็งสินะ”
มันล้วงกระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบเข็มฉีดยาขึ้นมา
“เธอพูดถูกฉันเป็นตำรวจ แต่ยิ่งกว่านั้นฉันเป็นหมอ ”
มันเดินเข้ามาหา ผมพยายามดิ้นแต่แรงมันเยอะมาก ผมเจ็บจี๊ด มันฉีดยาอะไรก็ไม่รู้เข้ามา เสร็จแล้วมันก็ผละออกไป
“มึง มึงฉีดอะไรให้กู”
มันยิ้มแบบโรคจิต
“ยากระตุ้น ของดีน่า รับรอง”
มันพูดแล้วก็เดินไปหยิบน้ำมาเปิดขวด ลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียง จ้องผมเหมือนกำลังรอดูอะไรบางอย่าง
*******ตัดฉากค่ะ หาในอากู๋เน้อออออ*******
Tbc
ความคิดเห็น