ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 6 เริ่มเรียนวันแรก(2) (จบแล้ว!!)
[Teito Talk]
หลังจากคุณครูประจำวิชาวิทย์โดนซัดจนหมอบไปแล้ว วิชาต่อไปที่ผมต้องเรียนคือวิชาศิลปะ ซึ่งมันเป็นวิชาถนัดของผม หวังว่าคุณครูจะไม่ตาถั่วหรอกนะ
ครืน~
"นักเรียนเคารพ" ผมเอ่ยโดยไม่มองหน้าคุณครู
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีจ้ะนักเรียน ครูเป็นอาจารย์ของวิชาศิลปะ...." เอ๊ะ! ทำไมเสียงมันคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหน ว่าแล้วผมก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปดูก่อนจะตะโกนด้วยความอึ้ง...
"ท่าน...ท่านแม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ผมมั่นใจว่าเสียงของผมดังไปทั่วทั้งโรงเรียนแน่ๆ ดูจากกระรอกที่สะดุดขาตัวเองตกจากต้นไม้ที่นอกหน้าต่างล่ะก็นะ
"ใช่จ้ะ ก่อนอื่นก็ช่วยลดมือลงหน่อยนะเทย์โตะ" ผมเก็บมือที่ชี้หน้าท่านแม่อยู่ทันที กลับไปคราวนี้โดนฟาเธอร์เทศน์ยับแน่ๆ คิดแล้วก็อยากไปนั่งนับเห็ดในหลุมดำชะมัดเลยT^T
"ครูชื่อ มีเรีย ไคลน์จ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จัก และตอนนี้เราก็เสียเวลามามากแล้ว เรามาเริ่มกิจกรรมแรกของวิชาศิลปะกันเลยก็แล้วกัน เดี๋ยวครูจะแจกกระดาษให้ทุกคนนะจ๊ะ"
"ผมช่วยนะครับท่านแม่" ท่านแม่เอามือแตะปากผม
"อาจารย์มีเรียจ้ะ"
"ครับ" ผมรับปากอย่างง่ายดาย ก่อนจะรับกระดาษขนาดเอสี่มาแจกทุกคน ผมจำได้ว่ากระดาษแบบนี้เอาไว้วาดรูปสเก็ตช์เพราะท่านพ่อกับผมมักจะใช้กันบ่อยๆ แต่ผมไม่บอกหรอกนะว่าพ่อของผมเป็นใครน่ะ
"เอาล่ะ นักเรียนทุกคนหันไปหาเพื่อนที่นั่งข้างตัวเองแล้วให้วาดเพื่อนคนนั้น พร้อมกับระบายสีให้สวยงาม เสร็จแล้วครูจะให้ทายว่ารูปไหนเป็นของใครแล้วคนที่เป็นแบบคือใครนะ" เอาล่ะสิ...ผมจะทำไงดี ในเมื่อผมนั่งเดี่ยวอยู่หน้าสุดของห้องซะด้วย หรือผมควรจะวาดรูปวิวที่หน้าต่างแทนดี อ๊ะ!ผมคิดออกแล้วว่าจะวาดอะไร
ว่าแล้วผมก็เลื่อนเก้าอี้มานั่งหน้าสุดของห้อง อืม....มุมนี้สวยดี เอาแบบนี้แหละ!!! แล้วผมก็เริ่มลงมือวาด ....จะออกมาสวยรึเปล่านะ?
.......
เมื่อเวลาผ่านไป รูปของทุกคนก็วาดเสร็จแล้ว แน่นอนของผมด้วย แต่บังเอิญว่าวาดแล้วอารมณ์มันค้างก็เลยล่อไปซะตั้งสามรูป รูปที่ต้องส่งผมก็ส่งไป แต่ตอนส่งท่านแม่ เอ๊ย! อาจารย์มีเรียก็ยิ้มแปลก ส่วนอีกสองรูปที่เหลือเดี๋ยวผมเอาไปใส่กรอบแขวนประดับบ้านที่เต็มไปด้วยผลงานของผมกับท่านพ่อดีกว่า
"เอาล่ะ ทุกคนส่งกันมาแล้วสินะจ๊ะ งั้นเรามาเริ่มของคนแรกกันเลย" อาจารย์มีเรียแปะรูปคน ไม่สิ ต้องเรียกว่า ตัวอะไรบางอย่างที่หาความเป็นคนไม่ได้(แรง) แต่ผมจำแผลรูปกากบาทตรงคางได้
"มิคาเงะรึเปล่าฮะ" วีด้าเองก็คงสังเกตเห็นเหมือนกัน งั้นแสดงว่าคนที่วาดก็คือ...
"ฮาคุเร็น นายวาดรูปห่วยขนาดนี้เลยงั้นเหรอ?" ผมเอียงคอเล็กน้อย
" อุ๊บส์! ฮ่าๆๆๆ ฝีมือนายงั้นเหรอ ฮ่าๆๆๆ" เสียงหัวเราะดังไปทั่วห้อง แต่ผมไม่ได้หัวเราะด้วยหรอกนะ แค่อมยิ้มนิดหน่อยเท่านั้นเอง(เหรอ?)
"ระ...เรื่องของฉันน่า!" ฮาคุเร็นหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก ก่อนที่แผ่นต่อไปจะถูกโชว์ขึ้นมา
บอกผมที...มันคืออะไร ไอ้เจ้ารูปที่จะคนก็ไม่ใช่หมาจิ้งจอกก็ไม่เชิงเนี่ย แต่อย่างน้อยก็พอดูออกนิดนึงอะนะ
"รูปฮาคุเร็น คนวาดคือมิคาเงะใช่มั๊ยฮะอาจารย์" เลียมเอ่ย
"ถูกต้อง งั้นต่อไปนะ" รูปต่อไปไม่ต้องเดาก็ดูออก ถึงแม้หน้าตาจะกลายเป็นตัวการ์ตูนก็เถอะ
"รูปเลียมของวีด้าแน่ๆเลย" ไคล์เอ่ย ก็คงแบบนั้นแหละ ส่วนรูปต่อไปมันก็แน่นอน เลียมวาดวีด้า ถึงจะไม่ได้สวยมากแต่ก็ดูออกง่ายกว่าฮาคุเร็นนั่นแหละ เอ่อ...ส่วนของไคล์ข้ามไปเลยแล้วกันเพราะมันเน่าพอๆกับฮาคุเร็น
"เอาล่ะ เราก็มาถึงรูปสุดท้ายกันแล้วนะจ๊ะ ซึ่งทุกคนคงไม่ต้องทายกันให้เหนื่อยแล้วว่าเป็นรูปของใคร เพราะเหลืออยู่คนเดียวที่ยังไม่โดน.." ทุกคนจะจ้องผมตามอาจารย์ทำไม ผมขนลุกหมดแล้ว ให้ตาย ผมไม่มั่นใจเลยว่ามันจะออกมาสวย เพราะ'ทุกคน'ไม่ยอมอยู่เฉยๆกันซักที
และแล้วรูปของผมก็ถูกโชว์ขึ้น เมื่อทุกคนได้มองก็พากันตาค้าง มันคงแย่มากเลยสินะ ผมอยากจะร้องไห้ชะมัด
[Writer talk]
ทุกคนมองรูปของหนุ่มน้อยร่างบางอย่างอึ้งๆ เพราะเมื่อมองรูปที่ร่างบางวาดนั้นก็ให้ความรู้สึกราวกับว่ารูปนั้นมีชีวิต ราวกับภาพวาดของจิตกรเอกที่เพียงแค่มองดูรูปก็สามารถมีความรู้สึกร่วมไปกับรูปภาพนั้นได้ รูปที่ร่างบางวาดนั้นคือ...รูปของคนทั้งห้องกำลังวาดรูปของเพื่อนๆอยู่ บางคนก็วิ่งไปทั่ว บางคนก็มองดูเพื่อนพลางหัวเราะอย่างสนุกสนาน และมีอาจารย์มิเรียมองดูอยู่ห่างๆ แต่เมื่อมองดูดีๆแล้วก็ให้ความรู้สึกว่ามันขาดอะไรไปบางอย่าง.....สิ่งที่รูปนั้นขาดไปก็คือหนุ่มน้อยที่ชื่อว่า..เทย์โตะ ไคลน์...(แล้วชูริล่ะฟระ?-*-)
อาจารย์เพียงคนเดียวในห้องส่งยิ้มให้นักเรียนทุกๆคนและส่งยิ้มให้ลูกของตนที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ แล้วค่อยๆหยิมดินสอขึ้นมาวาดรูปของเทย์โตะลงไปในพื้นที่ว่างในรูปนั้น...เท่านี้ก็ครบแล้วสินะ....(แล้วตกลงพวกคุณลืมชูริกันไปหมดแล้วสินะ?)
กริ๊งงงงงงง~~~~~~~~~~
"เอาล่ะ นักเรียนวันนี้ก็พอแค่นี้แล้วกันนะจ๊ะ ส่วนรูปของเทย์โตะครูจะเอาแขวนไว้ตรงนี้นะจ๊ะ เอาล่ะนักเรียนเลิกได้"
"นักเรียนเคารพ"เทย์โตะพูดเสียงอ่อยๆอย่างหมดแรงพลางคิดว่า รูปมันออกจะห่วยจะแขวนไว้ประจานทำไมครับ ท่านแม่~~~~~~~~T^T
"ขอบพระคุณมากครับ" และแล้วอาจารย์ก็เดินออกจากห้องไป ทำให้เสียงที่เงียบกริบเมื่อครู่กลับมาดังขึ้นในทันที แน่นอนว่าหัวข้อที่คุยกันคงจะไม่พ้นเรื่องรูปภาพของร่างบางเป็นแน่
"รูปของนายสวยมากเลยนะเทย์โตะ ไม่คิดว่านายจะเก่งด้านนี้ขนาดนี้นะเนี่ย"ฮาคุเร็นเอ่ยชม
"ใช่ๆดีกว่าฮาคุเร็นเยอะเลยล่ะ"มิคาเงะพูดล้อเลียน"ไม่สิ...ถ้าพูดว่าดีกว่ามันจะไม่ดีเพราะมันดูไม่ต่างกันเท่าไหร่ ต้องเป็น ต่างจากรูปของฮาคุเร็นราวสวรรค์กับนรกขุมสุดท้ายเลยล่ะ"
"ไอ้....!!!!" ฮาคุเร็นค้อนตาเขียว
"มันแย่ออกจะตายรูปนั้นน่ะ" เทย์โตะเอ่ยอย่างไม่เชื่อ ก่อนที่จะมีเสียงประกาศของมิโรคุดังขึ้น
[หลังจากนี้ขอให้นักเรียนปีหนึ่งทุกคนไปเลือกวิชาเลือกและชมรม ซึ่งนักเรียนทุกคนสามารถเดินดูได้ตามสถานที่ที่แต่ละชมรมได้จัดซุ้มไว้ ขอย้ำอีกครั้ง....... และสุดท้าย ห้าม 'เทย์โตะ ไคลน์' เดินมายังสวนหลังโรงเรียนเด็ดขาด แล้วก็ระวังอย่าให้หลงทางกันนะทุกคน]
จะไปที่สวนหลังโรงเรียนให้ได้... เทย์โตะคิดอย่างมุ่งมั่น
"งั้นไปกันเถอะเทย์โตะ ส่วนรูปนั้นน่ะ มันไม่ได้แย่หรอกเชื่อฉันสิ!" ฮาคุเร็นตบบ่าเทย์โตะก่อนจะพากันเดินออกไป
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
และแล้วมันก็จบจนได้!!! ส่วนตัวละครที่ชื่อว่ามิเรีย ไคลน์มันมีตัวตนในเนื้อเรื่องจริงๆนะ ไรท์ไม่ได้มโนขึ้นเอาเอง แค่ไม่รู้ว่ามันอ่านอย่างนี้รึเปล่าเพราะมันเขียนว่า Millea เลยไม่แน่ใจว่าอ่านว่า มิเรีย? มีเรีย? หรือ มิลเลีย? กันแน่ ใครรู้บอกไรท์หน่อยจิ สุดท้ายนี้ ขอบคุณที่ติดตามและขอโทษที่ดองค่ะ
ถ้าตอนนี้ได้เม้นท์ครบสิบเม้นท์ในตอนนี้ ไรท์จะอัพตอนพิเศษ >< ส่วนอันนี้ของขวัญแทนคำขอโทษ... อย่าลืมนะ สิบเม้นท์!!! แต่ไม่เอาเม้นท์ที่เขียนว่า 'เม้นท์แล้วนะ' นะ!
หลังจากคุณครูประจำวิชาวิทย์โดนซัดจนหมอบไปแล้ว วิชาต่อไปที่ผมต้องเรียนคือวิชาศิลปะ ซึ่งมันเป็นวิชาถนัดของผม หวังว่าคุณครูจะไม่ตาถั่วหรอกนะ
ครืน~
"นักเรียนเคารพ" ผมเอ่ยโดยไม่มองหน้าคุณครู
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีจ้ะนักเรียน ครูเป็นอาจารย์ของวิชาศิลปะ...." เอ๊ะ! ทำไมเสียงมันคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหน ว่าแล้วผมก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปดูก่อนจะตะโกนด้วยความอึ้ง...
"ท่าน...ท่านแม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ผมมั่นใจว่าเสียงของผมดังไปทั่วทั้งโรงเรียนแน่ๆ ดูจากกระรอกที่สะดุดขาตัวเองตกจากต้นไม้ที่นอกหน้าต่างล่ะก็นะ
"ใช่จ้ะ ก่อนอื่นก็ช่วยลดมือลงหน่อยนะเทย์โตะ" ผมเก็บมือที่ชี้หน้าท่านแม่อยู่ทันที กลับไปคราวนี้โดนฟาเธอร์เทศน์ยับแน่ๆ คิดแล้วก็อยากไปนั่งนับเห็ดในหลุมดำชะมัดเลยT^T
"ครูชื่อ มีเรีย ไคลน์จ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จัก และตอนนี้เราก็เสียเวลามามากแล้ว เรามาเริ่มกิจกรรมแรกของวิชาศิลปะกันเลยก็แล้วกัน เดี๋ยวครูจะแจกกระดาษให้ทุกคนนะจ๊ะ"
"ผมช่วยนะครับท่านแม่" ท่านแม่เอามือแตะปากผม
"อาจารย์มีเรียจ้ะ"
"ครับ" ผมรับปากอย่างง่ายดาย ก่อนจะรับกระดาษขนาดเอสี่มาแจกทุกคน ผมจำได้ว่ากระดาษแบบนี้เอาไว้วาดรูปสเก็ตช์เพราะท่านพ่อกับผมมักจะใช้กันบ่อยๆ แต่ผมไม่บอกหรอกนะว่าพ่อของผมเป็นใครน่ะ
"เอาล่ะ นักเรียนทุกคนหันไปหาเพื่อนที่นั่งข้างตัวเองแล้วให้วาดเพื่อนคนนั้น พร้อมกับระบายสีให้สวยงาม เสร็จแล้วครูจะให้ทายว่ารูปไหนเป็นของใครแล้วคนที่เป็นแบบคือใครนะ" เอาล่ะสิ...ผมจะทำไงดี ในเมื่อผมนั่งเดี่ยวอยู่หน้าสุดของห้องซะด้วย หรือผมควรจะวาดรูปวิวที่หน้าต่างแทนดี อ๊ะ!ผมคิดออกแล้วว่าจะวาดอะไร
ว่าแล้วผมก็เลื่อนเก้าอี้มานั่งหน้าสุดของห้อง อืม....มุมนี้สวยดี เอาแบบนี้แหละ!!! แล้วผมก็เริ่มลงมือวาด ....จะออกมาสวยรึเปล่านะ?
.......
เมื่อเวลาผ่านไป รูปของทุกคนก็วาดเสร็จแล้ว แน่นอนของผมด้วย แต่บังเอิญว่าวาดแล้วอารมณ์มันค้างก็เลยล่อไปซะตั้งสามรูป รูปที่ต้องส่งผมก็ส่งไป แต่ตอนส่งท่านแม่ เอ๊ย! อาจารย์มีเรียก็ยิ้มแปลก ส่วนอีกสองรูปที่เหลือเดี๋ยวผมเอาไปใส่กรอบแขวนประดับบ้านที่เต็มไปด้วยผลงานของผมกับท่านพ่อดีกว่า
"เอาล่ะ ทุกคนส่งกันมาแล้วสินะจ๊ะ งั้นเรามาเริ่มของคนแรกกันเลย" อาจารย์มีเรียแปะรูปคน ไม่สิ ต้องเรียกว่า ตัวอะไรบางอย่างที่หาความเป็นคนไม่ได้(แรง) แต่ผมจำแผลรูปกากบาทตรงคางได้
"มิคาเงะรึเปล่าฮะ" วีด้าเองก็คงสังเกตเห็นเหมือนกัน งั้นแสดงว่าคนที่วาดก็คือ...
"ฮาคุเร็น นายวาดรูปห่วยขนาดนี้เลยงั้นเหรอ?" ผมเอียงคอเล็กน้อย
" อุ๊บส์! ฮ่าๆๆๆ ฝีมือนายงั้นเหรอ ฮ่าๆๆๆ" เสียงหัวเราะดังไปทั่วห้อง แต่ผมไม่ได้หัวเราะด้วยหรอกนะ แค่อมยิ้มนิดหน่อยเท่านั้นเอง(เหรอ?)
"ระ...เรื่องของฉันน่า!" ฮาคุเร็นหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก ก่อนที่แผ่นต่อไปจะถูกโชว์ขึ้นมา
บอกผมที...มันคืออะไร ไอ้เจ้ารูปที่จะคนก็ไม่ใช่หมาจิ้งจอกก็ไม่เชิงเนี่ย แต่อย่างน้อยก็พอดูออกนิดนึงอะนะ
"รูปฮาคุเร็น คนวาดคือมิคาเงะใช่มั๊ยฮะอาจารย์" เลียมเอ่ย
"ถูกต้อง งั้นต่อไปนะ" รูปต่อไปไม่ต้องเดาก็ดูออก ถึงแม้หน้าตาจะกลายเป็นตัวการ์ตูนก็เถอะ
"รูปเลียมของวีด้าแน่ๆเลย" ไคล์เอ่ย ก็คงแบบนั้นแหละ ส่วนรูปต่อไปมันก็แน่นอน เลียมวาดวีด้า ถึงจะไม่ได้สวยมากแต่ก็ดูออกง่ายกว่าฮาคุเร็นนั่นแหละ เอ่อ...ส่วนของไคล์ข้ามไปเลยแล้วกันเพราะมันเน่าพอๆกับฮาคุเร็น
........ข้ามรูปอื่นไปรูปสุดท้ายเลยแล้วกัน........
"เอาล่ะ เราก็มาถึงรูปสุดท้ายกันแล้วนะจ๊ะ ซึ่งทุกคนคงไม่ต้องทายกันให้เหนื่อยแล้วว่าเป็นรูปของใคร เพราะเหลืออยู่คนเดียวที่ยังไม่โดน.." ทุกคนจะจ้องผมตามอาจารย์ทำไม ผมขนลุกหมดแล้ว ให้ตาย ผมไม่มั่นใจเลยว่ามันจะออกมาสวย เพราะ'ทุกคน'ไม่ยอมอยู่เฉยๆกันซักที
และแล้วรูปของผมก็ถูกโชว์ขึ้น เมื่อทุกคนได้มองก็พากันตาค้าง มันคงแย่มากเลยสินะ ผมอยากจะร้องไห้ชะมัด
[Writer talk]
ทุกคนมองรูปของหนุ่มน้อยร่างบางอย่างอึ้งๆ เพราะเมื่อมองรูปที่ร่างบางวาดนั้นก็ให้ความรู้สึกราวกับว่ารูปนั้นมีชีวิต ราวกับภาพวาดของจิตกรเอกที่เพียงแค่มองดูรูปก็สามารถมีความรู้สึกร่วมไปกับรูปภาพนั้นได้ รูปที่ร่างบางวาดนั้นคือ...รูปของคนทั้งห้องกำลังวาดรูปของเพื่อนๆอยู่ บางคนก็วิ่งไปทั่ว บางคนก็มองดูเพื่อนพลางหัวเราะอย่างสนุกสนาน และมีอาจารย์มิเรียมองดูอยู่ห่างๆ แต่เมื่อมองดูดีๆแล้วก็ให้ความรู้สึกว่ามันขาดอะไรไปบางอย่าง.....สิ่งที่รูปนั้นขาดไปก็คือหนุ่มน้อยที่ชื่อว่า..เทย์โตะ ไคลน์...(แล้วชูริล่ะฟระ?-*-)
อาจารย์เพียงคนเดียวในห้องส่งยิ้มให้นักเรียนทุกๆคนและส่งยิ้มให้ลูกของตนที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ แล้วค่อยๆหยิมดินสอขึ้นมาวาดรูปของเทย์โตะลงไปในพื้นที่ว่างในรูปนั้น...เท่านี้ก็ครบแล้วสินะ....(แล้วตกลงพวกคุณลืมชูริกันไปหมดแล้วสินะ?)
กริ๊งงงงงงง~~~~~~~~~~
"เอาล่ะ นักเรียนวันนี้ก็พอแค่นี้แล้วกันนะจ๊ะ ส่วนรูปของเทย์โตะครูจะเอาแขวนไว้ตรงนี้นะจ๊ะ เอาล่ะนักเรียนเลิกได้"
"นักเรียนเคารพ"เทย์โตะพูดเสียงอ่อยๆอย่างหมดแรงพลางคิดว่า รูปมันออกจะห่วยจะแขวนไว้ประจานทำไมครับ ท่านแม่~~~~~~~~T^T
"ขอบพระคุณมากครับ" และแล้วอาจารย์ก็เดินออกจากห้องไป ทำให้เสียงที่เงียบกริบเมื่อครู่กลับมาดังขึ้นในทันที แน่นอนว่าหัวข้อที่คุยกันคงจะไม่พ้นเรื่องรูปภาพของร่างบางเป็นแน่
"รูปของนายสวยมากเลยนะเทย์โตะ ไม่คิดว่านายจะเก่งด้านนี้ขนาดนี้นะเนี่ย"ฮาคุเร็นเอ่ยชม
"ใช่ๆดีกว่าฮาคุเร็นเยอะเลยล่ะ"มิคาเงะพูดล้อเลียน"ไม่สิ...ถ้าพูดว่าดีกว่ามันจะไม่ดีเพราะมันดูไม่ต่างกันเท่าไหร่ ต้องเป็น ต่างจากรูปของฮาคุเร็นราวสวรรค์กับนรกขุมสุดท้ายเลยล่ะ"
"ไอ้....!!!!" ฮาคุเร็นค้อนตาเขียว
"มันแย่ออกจะตายรูปนั้นน่ะ" เทย์โตะเอ่ยอย่างไม่เชื่อ ก่อนที่จะมีเสียงประกาศของมิโรคุดังขึ้น
[หลังจากนี้ขอให้นักเรียนปีหนึ่งทุกคนไปเลือกวิชาเลือกและชมรม ซึ่งนักเรียนทุกคนสามารถเดินดูได้ตามสถานที่ที่แต่ละชมรมได้จัดซุ้มไว้ ขอย้ำอีกครั้ง....... และสุดท้าย ห้าม 'เทย์โตะ ไคลน์' เดินมายังสวนหลังโรงเรียนเด็ดขาด แล้วก็ระวังอย่าให้หลงทางกันนะทุกคน]
จะไปที่สวนหลังโรงเรียนให้ได้... เทย์โตะคิดอย่างมุ่งมั่น
"งั้นไปกันเถอะเทย์โตะ ส่วนรูปนั้นน่ะ มันไม่ได้แย่หรอกเชื่อฉันสิ!" ฮาคุเร็นตบบ่าเทย์โตะก่อนจะพากันเดินออกไป
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
และแล้วมันก็จบจนได้!!! ส่วนตัวละครที่ชื่อว่ามิเรีย ไคลน์มันมีตัวตนในเนื้อเรื่องจริงๆนะ ไรท์ไม่ได้มโนขึ้นเอาเอง แค่ไม่รู้ว่ามันอ่านอย่างนี้รึเปล่าเพราะมันเขียนว่า Millea เลยไม่แน่ใจว่าอ่านว่า มิเรีย? มีเรีย? หรือ มิลเลีย? กันแน่ ใครรู้บอกไรท์หน่อยจิ สุดท้ายนี้ ขอบคุณที่ติดตามและขอโทษที่ดองค่ะ
ถ้าตอนนี้ได้เม้นท์ครบสิบเม้นท์ในตอนนี้ ไรท์จะอัพตอนพิเศษ >< ส่วนอันนี้ของขวัญแทนคำขอโทษ... อย่าลืมนะ สิบเม้นท์!!! แต่ไม่เอาเม้นท์ที่เขียนว่า 'เม้นท์แล้วนะ' นะ!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น