ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 4 หัวหน้าห้องรายงานตัวครับ! 100%
เอ่อ...รูปนี้แทนคำขอโทษที่ไรท์ไม่ได้มาอัพนานนะคะ บังเอิญว่าหมกมุ่นอยู่กับการอ่านโดจินชิวายมากไปจนไม่ได้เข้าเด็กดีเลย เอาล่ะค่ะ..เรามาต่อจากตอนที่แล้วกันเลย!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Teito Say~~~
ปัง!
เมื่อพี่อายะตันและพี่ฮิวงัจจิหมดธุระ ทั้งสองคนก็ออกจากห้องไป(แล้วจะอยู่ต่อทำเผือกอะไรล่ะ) ผมจึงหันไปหาคนทั้งห้องเพื่อที่จะถามว่าจะให้ใครเป็นหัวหน้าห้อง แต่เมื่อผมจะอ้าปากถามทุกคนก็ขัดขึ้นมาซะก่อน
"นายนั่นแหละเป็นไปเลย"
"หา?" ผมอุทาน จะให้ผมเป็นหัวหน้าห้องเนี่ยนะ ผมที่เวลาเจอปัญหาจวนตัวก็สติแตกเนี่ยนะ!?
"จะมาหาอะไรเล่าเทย์โตะ ทุกคนเลือกนายแล้วไม่มีสิทธิ์คัดค้านนะ รุ่นพี่ฮิวงะก็บอกแล้วนี้ว่ามันเป็นหลักประชาธิปไตยน่ะ ต้องยึดส่วนรวมเป็นหลักสิ"ฮาคุเร็นบอก เถียงไม่ออกเลยแฮะ
"แล้วทำไมพวกนายถึงเลือกฉันเล่า" ผมถามบ้าง เผื่อเจ้าาพวกนี้ตอบไม่ได้ผมจะได้หาเรื่องแถซะเลย
"...ข้อแรก นายกล้าคุยกับประธาน"มิคาเงะบอก ว้าก!ไอ้เพื่อนทรยศT T
"ข้อสอง นายสอบได้คะแนนอันดับหนึ่ง" ฮาคุเร็นนายก็ด้วยเรอะ!
"ข้อสาม เพราะทุกคนเลือกนายไง" ในข้อที่สามทุกคนพูกพร้อมกัน คอยดูนะซักวันฉันจะไปฆ่าล้างตระกูลพวกนายให้ได้!
"..."
เมื่อเห็นผมเงียบไป ทุกคนห็พากันจ้องผมเขม็ง ฮือ~~~..อย่ามากดดันกันแบบนั้นได้มั๊ย มันรู้สึกอยากร้องไห้ชะมัด TT
"ก็ได้ๆ ฉันยอมแล้วเลิกจ้องสักทีเหอะน่า"ผมยกสองมือยอมแพ้ ก่อนจะพูดต่อว่า "แต่มีข้อแม้คือต้องให้ฉันเลือกรองหัวหน้าเองนะ"
"ตกลง!"
ผมกวาดตามองทั่วห้อง และผมคิดว่าในห้องนี้คงไม่มีใครเหมาะสมไปกว่าเขาอีกแล้ว..
"ตำแหน่งนี้ฉันให้นาย..ฮาคุเร็น" ผมชี้หน้าหมอนั่นพร้อมทำหน้าอึนๆใส่
"ฉันเหรอ?" หมอนั่นชี้หน้าตัวเองอย่างงงๆ
"ก็เออน่ะสิ นายหูตึงรึไง=="
"ทำไมถึงเป็นฉันล่ะ คนอื่นที่ดูเก่งๆก็มีนี่" แล้วทีพวกนายล่ะ ไม่รู้แหละ..ผมจะให้ฮาคุเร็นเป็นใครจะทำไม ว่าแล้วผมก็งัดไม้ตายออกมาใช้
"ไม่ได้..งั้นเหรอ ฮึก...." ผมแกล้งปริน้ำตาแล้วทำหน้าผิดหวัง นี่แหละท่าไม้ตายสุดยอดของผมที่สามารถทำให้พี่อายะตันยอมศิโรราบมาแล้ว!
ทุกคน>>(*- -)>>>>>>>>>>(O[]o)<<ฮาคุเร็น
"คือ..คือ..ไม่ใช่นะเทย์โตะ เอ่อ....ได้ๆ ฉันยอมแล้ว!อย่าร้องนะ"
หึๆ และแผนของผมก็สำเร็จไปตามระเบียบ:P
แต่เพื่อความเนียนเล่นละครต่ออีกหน่อยแล้วกัน"ฮึก..จริงๆนะ" ผมปาดน้ำตาออก แล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นช้าๆ
"แน่นอน"
"เอาล่ะงั้นเราไปรายงานตัวกันเถอะ\(^O^)/" ผมยิ้มกว้างแล้วรีบวิ่งไป
"เดี๋ยวสิ! นี่อย่าบอกนะว่านายแกล้งทำงั้นเหรอ! หยุดนะเทย์โตะ ไคลน์!"
"หยุดให้โง่น่ะสิ!" แล้วพวกเราก็วิ่งไล่กันไปจนถึงห้องสภานักเรียน เฮ้อ!แกล้งคนอื่นแล้วสนุกดีจัง อ๊ะ!อย่าบอกนะว่าผมอยู่กับฟราวมากไปจนติดเชื้อน่ะ (อยู่ด้วยกันทำอะไรเหรอจ๊ะหนูเทย์ หุๆ(ยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย))
.....
"โอ๊ย!เหนื่อยชะมัด ทำไมนานวิ่งเร็วงี้เนี่ยเทย์โตะ"ฮาคุเร็นที่หอบแฮกๆถามผม ขณะที่เจ้าตัวแทบทรุลงไปกับพื้น
"วิ่งบ่อย" ผมตอบสั้นๆ ก่อนที่จะเคาะประตูห้องสภานักเรียนสองสามที
"ใคร"เสียงคนในห้องตอบ ให้ผมทายนะ คนที่ตอบจะตั้งเป็นพี่อายะตันแน่ๆ เพราะคอนเซ็ปพี่เขาคือ สั้น ง่าย ได้ใจความ
"เทย์โตะกับฮาคุเร็น ห้อง1-1ครับ"
"เข้ามา"
เมื่อได้รับคำอนุญาติผมก็ค่อยๆบรรจงบิดลูกลิดประตูจากซ้ยไปขวาช้าๆ ทำไมต้องจากซ้ายไปขวางั้นเหรอ นั่นง่ายมาก เพราะถ้าเกิดบิดผิดก็จะมีปืนกลโผล่ออกมาจากกำแพงยิงเราพรุนไงล่ะ (และที่ผมรู้ก็ไม่ใช่เพราะใครเคยบอก แต่ตอนแรกที่ผมเปิดประตูเองแล้วเปิดผิดก็เลยเกือบโดนยิง ถ้าไม่ใช่เพราะพี่มิคาเอลช่วยไว้ผมไม่ได้มาคุยกับพวกคุณตรงนี้หรอก)
"ขออณุญาติครับ" ฮาคุเร็นพูดขึ้นเมื่อก้าวเข้ามาในห้องต่างจากผมที่เข้ามาปุ๊ปก็กวาดสายตาไปทั่วห้อง ทำไมไม่มีใครอยู่เลยล่ะเนี่ย..?
"คนอื่นๆล่ะครับ"ผมถาม
"เตรียมงาน"พี่อายะตันพูดโดยไม่เงยหน้าจากกองเอกสาร ก่อนจะพูดต่อว่า "พวกเธอเป็นตัวแทนห้องสินะ"
"ครับ"
"งั้นเอาตารางเรียนแล้วก็รายการวิชาเลือกและกิจกรรมชมรมที่อยู่บนโต๊ะไปให้ห้องตัวเองด้วย"พี่อายะตันบอก ผมจึงเดินไปที่โต๊ะซึ่งเมื่อก่อนเอาไว้รับรองแขก แต่ตอนนี้เป็นโต๊ะวางเอกสารชั่วคราว
"ขอบคุณมากนะฮะ แล้วพบกันใหม่"
........................................................................................................................................
เมื่อออกมาจากห้อง
"ฮาคุเร็นนายเป็นอะไรรึเปล่า" ผมถามอย่างเป็นห่วง เพราะฮาคุเร็นเงียบมาตั้งแต่เมื่อกี๊แล้ว แต่พอผมถามฮาคุเร็นก็ยังเงียบผมจึง
เพียะ!
"โอ๊ย!ทำอะไรของนายเนี่ยเทย์โตะ"ฮาคุเร็นกุมแก้มตัวเองอย่างเจ็บปวด อะไรกันฉันตบเบาๆเองนะ
"ก็เรียกแล้วไม่ได้ยินเองนี่" ผมเชิดหน้าขึ้นพลางยัดกองเอกสารส่วนหนึ่งไปให้ฮาคุเร็นถือ
"นี่คือ..."
"รายการวิชาเลือกน่ะสิถามได้ ไม่ได้ฟังเลยรึไงตอนที่พี่เขาสั่งน่ะ" ผมแกล้งถาม
"ไม่ได้ฟัง" ไอ้หน้าด้าน ตอบมาได้นะ นี่ฉันคิดถูกรึเปล่าเนี่ยที่เลือกนายมาเป็นรอง
"....ช่างเถอะ รีบกลับห้องกันจะได้หมดหน้าที่วันนี้ซะที"ผมบอกพลางเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น
"อืม"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น