ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนพิเศษ! : เทย์โตะกับคน(ไม่)แคระทั้งสิบสี่ (Part 1)
ตอนพิเศษ! [HYUUGA TALK]
ในคืนคืนหนึ่งซึ่งเทย์โตะตัวน้อยๆ(?)ยังเป็นเด็ก
"พี่ฮิวงะเล่านิทานให้ฟังหน่อยสิ" เสียงเทย์ตันดังขึ้นในขณที่ผมกำลังจะปิดไฟนอน มันช่างเป็นภาพที่น่ารักจนอยากจะกินเทย์โตะเข้าไปทั้งตัว(ไอ้แก่โลลิ เอ๊ย! โชตะค่อน)
"ได้สิ เอาเรื่องไหนดีล่ะ" ผมบอกแล้วลูบหัวเด็กน้อยซึ่งผมคาดว่าจะเอามาเป็นภรรยาในอนาคต...ถ้าอายะตันไม่ฆ่าผมซะก่อนนะ
"สโนไวท์!!"
"รับทราบ แต่ว่าอันนี้เป็นเวอร์ชันของพี่นะ รับรองสนุกกว่าของเดิมเยอะ!" เทย์โตะน้อยตาวาว อุ๊ก! ดาเมจช่างรุนแรงยิ่งนัก!
"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว น๊าน นาน จนจำไม่ได้ (ถุย! มุกเก่ามากพวก) ก็ได้ๆ เอาใหม่แล้วกัน อะแฮ่ม! จะเริ่มล่ะนะ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ อาณาจักรรักซ์ที่มีพืชพรรณอุดมสมบูรณ์และแหล่งพลังงานมากมาย มีเจ้าชายน้อยผู้มีผมสีน้ำตาลและดวงตาสีเขียวมรกต ริมฝีปากแดงดั่งกุหลาบ ผิวขาวผ่องราวหิมะ และรูปร่างผอมบางราวอิสตรีอยู่องค์หนึ่ง เขามีชื่อว่า 'เทียร์เช่' ผู้คนที่รู้จักเขาต่างหลงรักในความงามอันน่าทะนุถนอมนั้น ยกเว้นแต่ราชินีซึ่งเป็นแม่เลี้ยงใจร้าย 'โอกะ' (ขออภัย FC โอกะเป็นอย่างยิ่ง) ที่อิจฉษาริษยาในความงามของเขา
ราชินีผู้นี้ไม่ต้องการให้ใครมีความงามมากกว่าตนจึงพยายามลอบฆ่าเทียร์เช่อยู่หลายครั้งแต่ไม่สำเร็จเนื่องจากเทียร์เช่นั้นมีฝีมือเหนือชั้นมาก นางจึงได้กลั่นแกล้งเทียร์เช่สารพัดโดยการใช้ไปปัดกวาดเช็ดถูและให้ใส่เสื้อเก่าๆขาดๆ
ในวันหนึ่งราชินีผู้นั้นได้รับลูกแก้ววิเศษซึ่งมีนามว่า 'ดวงเนตรแห่งราฟเอล' ที่บอกความจริงได้ทุกสิ่งมา นางจึงได้เอ่ยถามดวงเนตรแห่งราฟาเอลว่า "ลูกแก้ววิเศษจงบอกข้าเถิด ใครงามเลิศในปฐพี"
"ก็ต้องท่านสิราชินี" ....นั่นคือคำตอบในครั้งแรก มันทำให้ราชินีพอใจมากจึงได้เอ่ยถามคำถามเดียวกันนี้กับดวงเนตรแห่งราฟาเอลทุกวันทั้งเช้า สาย บ่าย เย็น ก่อนนอน หรือแม้กระทั่งก่อนเข้าห้องน้ำ(?) จนในวันหนึ่งคำตอบนั้นก็ได้เปลี่ยนไป
"ลูกแก้ววิเศษจงบอกข้าเถิดใครงามเลิศในปฐพี"
"เจ้าจะเลิกถามคำถามนี้ได้รึยังหา! ข้าเบื่อที่จะโกหกเจ้าแล้วนะโว้ย! คนที่งามเลิศที่สุดในปฐพีก็ต้องเป็นองค์ชายเทียร์เช่แสนดีนั่นอยู่แล้วอย่างเจ้ามันก็เป็นได้แค่ผ้าขี้ริ้วนั่นแหละ!"
เมื่อราชินีได้ยินดังนั้นก็รู้สึกช็อคเป็นอย่างยิ่งและพลั้งมือเขวี้ยงลูกแก้วนั้นทิ้งไปไกลจนไม่รู้ว่าขว้างไปไหน ก่อนจะเรียกนายพรานโคนัทสึให้ไปตามล่าเทียร์เช่ซะ
"นายพราน!"
"ขอรับองค์ราชินี!"
"จงไปตามล่าเทียร์เช่แล้วนำหัวใจของมันมาให้ข้า" นายพรานเบิกตากว้างอย่างตกใจ เขาไม่คิดว่าองค์ชายเทียร์เช่ทำอะไรไม่ดีจนถึงขั้นต้องสังหาร แต่ในเมื่อเป็นคำสั่งของราชินีเขาจึงไม่อาจขัดคำสั่งได้
"ขอรับ"
(ทางด้านเทียร์เช่)
โป๊ก!
"บ้าฉิบ! นี่มันวันอะไรวะเนี่ย" เทียร์เช่ในชุดพ่อบ้านขาดๆสบถออกมาอย่างหัวเสียเมื่อลูกแก้วสีฟ้าร่วงลงมากลางหัวเขา เมื่อกี๊ก็พึ่งมีลูกแก้วสีแดงพูดได้ร่วงลงมาโดนหัวแถมเรียกเข้าว่านายท่านอีกต่างหาก ซวยชะมัดยาดเลย
"องค์ชาย! หม่อมฉันไม่คิดว่าจะโชคดีขนาดถูกขว้างมาโดนหัวท่านนะเนี่ย แม่ราชินีนั่นก็มีดีแฮะ" ดวงเนตรแห่งราฟาเอลลอยคว้างอยู่กลางอากาศ
"ลูกแก้วพูดได้!!"
"หม่อมฉันมีนามว่าราฟาเอลเพคะยินดีที่ได้รู้จัก"
"ส่วนฉันเทียร์เช่ ไม่ใช่สิ ทำไมลูกแก้วถึงพูดได้ฟะ" เทียร์เช่ทึ้งหัวตัวเองอย่างหัวเสีย
"ไงราฟาเอลไม่เจอกันนานนะ" มิคาเอลที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงของเทียร์เช่ลอยขึ้นมาแล้วเอ่ยทักทายเพื่อนเก่า
"โอ้ มิคาเอลเจ้าอยู่ด้วยรึ หรือว่าองค์ชายคือนายท่านของเจ้า"
"ถูกต้องแล้ว นายท่านราฟาเอลเองก็เป็นทูตสวรรค์เหมือนกับข้าท่านอย่าได้วิตกไป" มิคาเอลพูดกับนายท่านของตนที่กำลังพึมพำอะไรบางอย่าง
"ใครสนฟะ เฮ้ย! นี่ได้เวลาอาหารแล้วซวยชิบ ฉันยังไม่ได้ทำกับข้าวเลยนะเฟ้ย" เทียร์เช่สบถเป็นรอบที่ร้อยก่อนจะมีบางอย่างพุ่งเฉียดหัวไป "ใครอยู่ตรงนั้น!" เทียร์เช่เรียกไซฟอนขึ้นมาไว้ในมือก่อนจะปรากฏร่างของนายพรานโคนัทสึยืนง้างธนูอยู่ข้างต้นไม้ซึ่งเป็นมุมอับสายตา
"ขออภัยองค์ชาย แต่มันเป็นคำสั่งของราชินี" โคนัทสึยิงลูกธนูออกไปอีกดอกด้วยแววตาสำนึกผิด "ถ้าหากท่านไม่อยากถูกฆ่าก็จงฆ่าข้าเสีย"
"ไม่! ข้าสาบานกับท่านพ่อไว้ว่าจะไม่ฆ่าใคร"
"งั้นก็จงรีบหนีไปเสีย ตอนนี้ราชินีไม่ได้เฝ้าดูเราอยู่มันเป็นโอกาสของท่าน" โคนัทสึเอ่ยทางเลือกอีกทางหนึ่ง
"ถ้าทำแบบนั้นเจ้าอาจจะตายนะ" เทียร์เช่เอ่ยอย่างร้อนรน ต้องมีวิธีสิ เขาคิดในใจ
นายท่าน ในเวลานี้พวกข้าสามารถช่วยท่านได้... เสียงของมิคาเอลดังขึ้นในหัวของเทียร์เช่ มันทำให้เขาเสียจังหวะในการป้องกันเลยทำให้ได้แผลไปนิดหน่อยแต่ไม่ได้เป็นอันตรายมากนัก จะทำอะไรก็ทำไปเถอะมิคาเอล! เทียร์เช่กู่ร้องในใจ
"หนีไปกับข้า นายพรานโคนัทสึ" เขาไม่ต้องการให้โคนัทสึหรือใครตายทั้งนั้น และทางที่เขาคิดได้คือ หนีไปด้วยกันนี่แหละ!
"ไม่ หากเป็นเช่นนั้นท่านจะต้องถูกเจอแน่"
"เจ้าจะไม่ถูกเจอหากหนีไปในป่าโกสต์" มิคาเอลและราฟาเอลลอยขึ้นมาพร้อมจำแลงร่างเป็นคนโดยที่มิคาเอลจำแลงร่างให้มีหน้าตาคล้ายเทียร์เช่แต่มีดวงตาสีแดง ส่วนราฟาเอลได้จำแลงร่างให้คล้ายกับแม่ของโอกะ
"ป่าโกสต์? เจ้าหมายถึงป่าไม่หวนกลับ?" โคนัทสึลดธนูลงก่อนจะเลิกคิ้วถาม
"ถูกต้อง ถ้าเราเข้าไปเจอเซเว่นโกตส์ในป่านั่นได้เราจะรอด" ราฟาเอลพยักหน้ายืนยัน
"งั้นก็ไปกันเลย" เทียร์เช่พุ่งเข้าไปคว้าแขนโคนัทสึก่อนจะสั่งมิคาเอล "ทำในสิ่งที่เจ้าทำได้ซะมิคาเอล!"
"รับบัญชานายท่าน" มิคาเอลขานรับก่อนที่บริเวณนั้นจะเปล่งแสง เมื่อแสงดับลง ทุกๆอย่างก็หายไป ราวกับไม่เคยมีมาก่อน...
ตุบ!
ร่างสี่ร่างร่วงลงมาจากด้านบนที่มีความสูงร้อยเมตรเหนือระดับน้ำทะเล แต่ก็ลงมาด้วยท่ายืนร้อยคะแนนเต็มแบบไม่ขาดไม่เกิน
พวกเขาร่วงลงมาโผล่ยังป่าทึบแห่งหนึ่งซึ่งแลดูเป็นป่าที่อันตรายพอสมควรเนื่องจากต้นไม้มีหนามแหลม มีหน้าตา ขยับปากพูดได้ แถมดอกไม้สีสันสดใสส่วนใหญ่ก็มีพิษ แม้กระทั้งสัตว์เช่นกวางหรือนกก็ดูมีอันตรายอยู่พอสมควร
"แฮ่!!!" มีเสือตัวหนึ่งพึ่งเข้ามาจากทางด้านหลังโดยไม่บอกล่วงหน้าแต่เทียร์เช่ก็ไม่ได้สะทกสะท้าน
"ไปตายซะ!" เทียร์เช่อัดไซฟอนใส่จนมันกระเด็นไปไกลพร้อมกับคำด่าหนึ่งคำเป็นของแถม "แล้วพวกเซเว่นโกสต์นั่นอยู่ไหนล่ะ อย่าบอกนะว่าสิงอยู่ในต้นไม้.." เทียร์เช่เหลือบมองต้นไม้ด้านข้างแต่แล้วก็มีมือเย็นๆโผล่มาแตะที่ไหล่
"...เรียกเราเหรอเจ้าหนู"
"ใครเป็นเจ้าหนูฟะ!" ว่าแล้วก็หันไปต่อยเข้าที่ท้องของเจ้าจองมือคนนั้นเต็ม
"องค์ชายท่านปลอดภัยนะ" โคนัทสึหันมาถามด้วยความเป็นห่วง
"เรียกฉันแค่เทย์โตะก็ได้ฉันไม่ถือ แต่ไอ้เมื่อกี๊นี่อะไรน่ะ"
"ไม่ต้องห่วงค่ะท่านเทย์โตะ เมื่อครู่คือเซเว่นโกสต์นามว่าเซเฮลน่ะ" ว่าแล้วเทียร์เช่ ...เทย์โตะก็หน้าซีด เมื่อกี๊ตรูก็เล่นซัดไปเต็มแรงเลย จะตายมั๊ยวะเนี่ย
"เฮ้ย! เซเฮลเลิกแกล้งตายแล้วพาไปยังที่พักของเจ้าซะ" มิคาเอลเชิดห้าแล้วเหยียบลงไปบนร่างของเซเฮลหัวทองหน้าเหี้ยม แน่นอนว่าคำว่า'เหี้ยม' มิได้ตัด ม.ม้า ออกแต่อย่างใด
"เจ็บนะโว้ยไอ้บ้านี่ เลิกเหยียบร่างตรูซะทีเซ่!" เซเฮลทำท่าล้มโต๊ะก่อนจะหันไปหามนุษย์สองคนและทำการดมกลิ่น...
"ออกไปนะโว้ย ไอ้โรคจิต!!!!" คราวนี้เป็นหมัดยกกำลังสองเพราะโคนัทสึเองก็ร่วมด้วยเช่นกัน
"ท่านเทย์โตะ ท่านโคนัทสึใจเย็นๆนะคะ เขาแค่ตรวจสอบว่าเป็นคนดีมั๊ยเท่านั้นแหละ"ราฟาเอลเอ่ยอย่างใจเย็น
ตรวจสอบบ้านไหนใช้ดมฟะ มันเป็นหมาเรอะ! และแล้วทั้งสองคนก็คิดขึ้นพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย (ทำให้หมายไม่มา/ถุย!)
"ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ ให้ตายเหอะเป็นเจ้าหนูที่หมัดหนักชะมัดยาด" เซเฮลหัวทองลุกขึ้นปัดฝุ่นตามตัวก่อนจะเดินนำไป "ฉันชื่อฟราว เซเฮล พวกแกจะชื่ออะไรก็ช่าง ถ้าอยากรอดก็ตามมา"
"เซเฮลห้ามเสียมารยาทต่อนายท่านนะ!" มิคาเอลกระโดดถีบหัวเซเฮล...เรียกฟราวดีกว่า ถีบหัวฟราวอย่างแรงทำให้เจ้าตัวหน้าคว่ำไปเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้
"เจ็บนะเฟ้ยเจ้าบ้า แต่ไอ้เด็กนั่นเรอะนายท่านแกน่ะน่ารักดีนี่หว่า" ฟราวที่มาปรากฏตัวหน้าเทย์โตะดึงแก้คนที่ถูกหาว่าเด็กอย่างเมามันส์ทำให้คราวนี้มีลูกถีบยกกำลังสามมาจากด้านหน้า หลังและสีข้าง
"ห้ามแตะต้ององค์ชาย/นายท่าน/ท่านเทย์โตะนะเฟ้ย!(ขนาดพวกตรูยังไม่เคยจับเลยนะ!)"
"โว้ย! เรื่องมากจริง ไม่สนแล้ว จะตามมาหรือไม่ตามมาก็ช่างหัวพวกนายแล้วกัน" ฟราวยีหัวตัวเองอย่างหัวเสีย ทำไมวันนี้เขาโชคร้ายขนาดนี้ฟะเนี่ย ก่อนตายทำบุญมาไม่พอรึไงฟะ...
และแล้วฟราวก็เดินนำมาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่แห่งหนึ่ง... บางทีเราควรจะเรียกว่า 'ปราสาท' มากกว่า ถึงมันจะดูทรุดโทรมไปหน่อยก็เถอะ
"เอาล่ะถึงแล้ว ยินดีต้อนรับสู่ปราสาทโกสต์...." ฟราวเปิดประตูเข้าไปอย่างช้าๆ และแล้วก็เกิดเสียงดังที่คล้ายเสียงของปืนดังขึ้น
ปัง!!!!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตัดฉับ!!!!!!!!!!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
และแล้วเราก็ตัดจบPart 1 อย่างโหดร้ายต่อนักอ่านทุกท่าน ถ้าอยากรู้ว่ามันเป็นเสียงอะไรก็จนรอลุ้นกันต่อไปเถอะ 55+
ความจริงเทย์โตะกับคน(ไม่)แคระทั้งสิบสี่เป็นเรื่องที่แต่งไว้นานแล้ว แต่ว่าไม่ได้อยู่ในคอมแต่อย่างใด เพราะต้นฉบับของตอนพิเศษนี้อยู่ในสมุดและมันก็ได้หายไปแล้ว บางช่วงอาจจะดูแปลก(เพราะตัน) แต่จะพยายามค่ะ แล้วก็มีเรื่องจะถามคือ อยากให้ใครเป็นพระเอกของตอนพิเศษนี้ดี?
ส่วนรูปด้านล่างไรท์คิดว่าเป็นสิ่งที่หลายๆคนอยากเห็นก็เลยเอามาลงให้ (ปล. ไรท์ไม่ได้วาดเองนะ บังเอิญหาเจอแต่พอจะมาหาอีกทีก็หาไม่เจอแล้ว)
และแล้วเราก็ตัดจบPart 1 อย่างโหดร้ายต่อนักอ่านทุกท่าน ถ้าอยากรู้ว่ามันเป็นเสียงอะไรก็จนรอลุ้นกันต่อไปเถอะ 55+
ความจริงเทย์โตะกับคน(ไม่)แคระทั้งสิบสี่เป็นเรื่องที่แต่งไว้นานแล้ว แต่ว่าไม่ได้อยู่ในคอมแต่อย่างใด เพราะต้นฉบับของตอนพิเศษนี้อยู่ในสมุดและมันก็ได้หายไปแล้ว บางช่วงอาจจะดูแปลก(เพราะตัน) แต่จะพยายามค่ะ แล้วก็มีเรื่องจะถามคือ อยากให้ใครเป็นพระเอกของตอนพิเศษนี้ดี?
ส่วนรูปด้านล่างไรท์คิดว่าเป็นสิ่งที่หลายๆคนอยากเห็นก็เลยเอามาลงให้ (ปล. ไรท์ไม่ได้วาดเองนะ บังเอิญหาเจอแต่พอจะมาหาอีกทีก็หาไม่เจอแล้ว)
-- ปิดโหวตแล้วจ้า --
ส่วนผลโหวตเป็นดังนี้...
ส่วนผลโหวตเป็นดังนี้...
Poll#152782 : อยากให้ใครเป็นพระเอกในตอนพิเศษ
วันเริ่มแบบสำรวจ 24 เม.ย. 57
| ฟราว | 20% |
 |
| ฮาคุเร็น | 10% |
|
| มิคาเงะ | 5% |
|
| มิคาเอล | 5% |
|
| อายานามิ | 55% |
|
| โคนัทสึ | 0% |
|
| ลาบาดอร์ | 5% |
|
| คาสเตอร์ | 0% |
|
| วีด้า | 0% |
|
| รันเซ่ | 0% |
|
อายะตันชนะขาดลอย....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น