ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ณ โรงเรียนมัธยม'ชายล้วน'บาสเบิร์ก ตั้งอยู่ที่ราชอาณาจักรรักซ์ ในเมืองบาลส์บูรก์ ซึ่งโรงเรียนนี้ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นโรงเรียนที่ดีที่สุดในเมืองกำลังทำพิธีปฐมนิเทศนักเรียนหน้าใหม่อยู่
"....ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ขอให้นักเรียนทุกคนมีความสุขกับเพื่อนใหม่ โรงเรียนใหม่และสภาพแวดล้อมใหม่ ถ้ามีปัญหาอะไรก็ขอให้ช่วยเหลือกัน เอาล่ะต่อไปเชิญประธานนักเรียนพูดอะไรซักหน่อย" ผู้เป็นผอ.แห่งโรงเรียนมัธยมบาสเบิร์ก ท่านผอ.มิโรคุเอ่นต้อนรับนักเรียนจบแล้ว จึงส่งต่อให้ประธานนักเรียนสุดเฮี้ยน....'อายานามิ'พูดต่อ
"ไม่ยินดีต้อนรับ และถ้าใครก่อความวุ่นวายอะไรเตรียมตัวตาย! ต่อไปจะแนะนำสภานักเรียน...ฉันประธานอายานามิ แฟร์โลเรนและเป็นเสนาธิการแห่งหน่วยแบล็ก ฮอวก์อยู่ม.6/1"อายานามิพูดก่อนจะส่งไมโครโฟนให้คนที่ยืนอยู่ข้างๆ ส่วนหน่วยแบล็ก ฮอวก์ก็คือ..ขบวนการเคโรโระ แค่ก!หมายถึงตำแหน่งหนึ่งในสภานักเรียนที่มีไว้สำเร็จโทษนักเรียนและปราบพวกก่อกวนความสงบในโรงเรียน ทำลายทรัพย์สินโรงเรียน พวกที่หกกฎ รวมทั้งลงโทษเด็กที่มาเข้าเรียนไม่ทันและโดดเรียนด้วย
"ฮิวงะจ้า อยู่ม.6/1 เป็นพันตรีแห่งแบล็ก ฮอวก์"
"โคนัทสึครับ อยู่ม.4/2 เป็นเบกไลเทอร์ของรุ่นพี่ฮิวงะ เป็นตัวแทนชั้นปีม.4ครับ"
"สวัสดีฉันคุโรยูริ อยู่ม.2/1 พันโทของแบล็ก ฮอวก์ แล้วก็เป็นตัวแทนชั้นปีม.2ด้วย"
"ฮารุเสะ อยู่ม.5/1 เบกไลเทอร์ของท่านคุโรยูริ"
"ผมคัตสึงาริ ลันคาร์เต้เป็นพันเอกและอาจาร์ยประจำหน่วย"
"คาสเตอร์ เฟสต์ เฮาเซ่นครับ อยู่ม.4/1 เป็นหัวหน้าฝ่ายวิชาการ"
"สวัสดีฉันลาบาดอร์ โพรเฟ่ต์ คราทหรือจะเรียกว่าเลิฟก็ได้ อยู่ม.5/1 รองฝ่ายวิชาการ"
"ฉันฟราว เซเฮลอยู่ม.4/6 หัวหน้าฝ่ายกิจกรรม" (จะรอดเรอะ?)
"ฉันรันเซ่ เรลิกซ์ โอ๊คอยู่ม.3/4 รองฝ่ายกิจกรรม ตัวแทนชั้นปีม.3"
"แล้วก็มีอีกคนหนึ่งชื่อมิคาเอล ไคลน์ อยู่ม.4/3เป็นเบกไลเทอร์ของประธานอายานามิและเป็นรองประธานนักเรียนแต่เขาติดงานเลยมาไม่ได้"ใครคนใดคนหนึ่งพูดขึ้น
"และต่อไปจะให้ทุกคนนำของไปเก็บที่ห้อง ทุกคนคงสังเกตแล้วว่าพอเข้ามาก็จะได้กุญแจห้อง ให้หาห้องของตัวเอง จะนอนได้ห้องละสามคนและต้องเป็นรูมเมทจนกว่าจะจบการศึกษา เอาล่ะแยกย้ายได้!!"ผอ.มิโรคุประกาศก่อนจะสั่งทุกคน จากนั้นบรรยากาศเงียบกริบเมื่อครู่ก็กลายสภาพเป็นตลาดสด และถ้ามองดีๆจะเหมือนมดหนีน้ำท่วมซะมากกว่านะ
มาทางด้านนายเอกของเรา(Teito talk)
ปู่นะปู่..ทำไมถึงได้สร้างหอพักให้มันมั่วได้ขนาดนี้นะ.....ผมแอบบ่นในใจ(ว่าแล้วก็พองแก้มข้างหนึ่งตามความเคยชิน/ผู้ชายแถวนั้นเลือดกำเดากระฉูด) แล้วก็สวัสดี ผมชื่อ เทย์โตะ ไคลน์ ขอย้ำเลยนะว่า ผม-เป็น-ผู้-ชาย!ทำไมต้องย้ำน่ะหรือ ก็เมื่อกี้มีไอ้โง่แมลงผู้หน้าไหนก็ไม่รู้มาทักผมประมาณว่า
ย้อนความไปเมื่อห้านาทีก่อน
'นี่เธอน่ะชื่ออะไรเหรอ แล้วมาทำอะไรที่โรงเรียนชายล้วนน่ะถ้าไม่รังเกียจฉันจะไปส่งที่ๆอยากไปให้เอามั๊ย แต่ก่อนอื่นขอเบอร์โทรเป็นการตอบ..อ๊อก!!'
'ฉันชื่อเทย์โตะ ไคลน์ แล้วฉันก็....เป็นผู้ชายเฟ้ย!!!!' เทย์โตะตะคอกแล้วต่อยคนผู้นั้นไปหมัดหนึ่งก่อนจะเดินตัวปลิวไปทางอื่นก่อนจะมีใครมาเห็น
จบการย้อนความ
เห็นไหมว่ามันน่าโมโหขนาดไหนน่ะ พอคิดไปเพลินๆก็ดันไปชนกับใครเข้าจนผมล้มลงไปกองกับพื้น และด้วยมารยาทของผู้ดีผมจึงรีบเอ่ยขอโทษทันที
"ขอโทษนะ เอ่อ..ฉันไม่ทันมอง"
"พวกเราก็ขอโทษที่ไม่ทันดูเช่นกัน ลุกไหวรึเปล่า"คนๆที่เดินมากับคนที่ผมชนพูดก่อนจะส่งมือมาให้
"ฉันลุกเองได้"ผมบอกปัดๆก่อนจะเห็นว่าอีกฝ่ายทำของตก "นายทำกุญแจห้องตกน่ะ"ผมก้มลงไปเก็บกุญแจห้องส่งให้ ก่อนที่ผมจะบังเอิญสังเกตว่าเขาอยู่ห้องเดียวกับผม
"ขอบคุณเธอมากเลย ถ้าไม่ได้เธอฉันคงเข้าห้องไม่ได้แล้วแหงๆ"คนๆที่ผมชนเอ่ยขึ้น แต่เดี๋ยว...เมื่อกี้เขาเรียกผมว่า'เธอ'งั้นเรอะ
"เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าอะไรนะ"ผมถามเพื่อความมั่นใจ
"ก็เธอไง พวกเรายังไม่รุ้จักชื่อเธอนี่"คนๆนั้นเอ่ย เฮ้อ!เอาเถอะผมจะไม่ลงโทษถือว่าหายกันเรื่องที่ผมชนเมื่อตะกี้
"ฉันเป็นผู้ชาย"ผมพูดเสียงเรียบ ก่อนจะถามเรื่องห้องพัก "พวกนายอยู่ห้องอะไรหรือ"
"ห้อง1001 เธอ..เอ๊ย!นายล่ะ"คนที่อยู่ข้างๆตอบแทน
"ฉันก็อยู่ห้องนั้นเหมือนกัน แล้วฉันก็เจอห้องแล้วด้วย"
"จริงหรือ!มันอยู่ไหนล่ะเราเดินมาทั่วแล้วยังไม่เจอเลย"
"นั่น"ผมเงยหน้าขึ้นแล้วชี้ไปบนเพดาน บังเอิญผมไปเห็นเข้าตอนโดนชนล้มสองคนนั้นจึงเงยหน้าตามที่ผมชี้ และความจริงมันเป็นแค่ตัวเลขสีเงินสลักไว้แต่ผมคิดว่าใช่แน่ๆ
"มันแค่ตัวเลขเองนะ" ด้วยการที่ผมอยู่กับปู่ผมมาหลายปีผมคิดว่ามันใช่ชัวร์ ผมจึงไปสำรวจพนังตรงทางเดิน และอย่างที่คิดไว้มันมีปุ่มลับซ่อนอยู่จริงๆด้วย ใช่!ผลลืมบอกไป ปุ่ของผมน่ะชอบพวกกลไกต่างๆ พวกกับดักหรือเครื่องมือลงทัณฑ์ต่างๆอย่างโงหัวไม่ขึ้นเชียวล่ะ
พอผมกดลงไปที่ปุ่มนั้นก็มีช่องสี่เหลี่ยมเล้กๆและมีบันไดไหลออกมาจากช่องนั้น ผมจึงเดินขึ้นไปก่อนคนแรกและอีกสองคนนั้นก็ตามขึ้นมาด้วย
"ว้าว~~สุดยอดห้องใหญ่ชะมัดมันพอๆกับพื้นที่บ้านเลยนะ! อ่อ!ในฐานะที่เป็นรูมเมทกันฉันชื่อมิคาเงะ เซเลสไตน์"
"ฉันฮาคุเร็น โอ๊ค"
"เทย์โตะ ไคลน์" เฮ้อ~ปู่นี่เวอร์ชะมัดเลยให้ตายเหอะ
"เรารีบเก็บของแล้วไปสำรวจโรงเรียนกันเถอะ เสร็จแล้วจะได้ไปเลือกวิชาเลือกกับชมรมกันเลย"มิคาเงะที่ตื่นเต้นออกนอกหน้าพูดพลางยัดของใส่ลงตู้เสื้อผ้ามากกว่าเก็บอะนะ
"ไม่ต้องรีบหรอกเรามีเวลาอีกทั้งวัน"ฮาคุเร็นเอ่ย ใช่ผมเห็นด้วยเรายังมีเวลาอีกทั้งวันในการสำรวจโรงเรียนจริงๆนี่
"ก็ฉันอยากดูรอบๆเร็วๆนี่ ก็โรงเรียนนี้มีหลายอย่างที่น่าสนใจ"
"เฮ้อ~เอาเถอะถ้านายอยากรีบไปก็ตามใจ"ฮาคุเร็นถอนใจอย่างปลงกับชีวิต จะว่าไปแล้วผมเองก็มีเรื่องต้องคุยกับปู่อยู่ด้วย งั้นรีบไปคุยก่อนดีกว่า
"ฉันนึกได้ว่ามีธุระเดี๋ยวกลับมานะ"ผมเอ่ยก่อนจะออกมาจากห้องโดยบันไดเมื่อครู่
ห้องผอ.
ก็อกๆๆ
"ปู่ผมเทย์โตะ เข้าไปได้รึเปล่า"
เงียบ.....
"ปู่ครับ"
เงียบ....
"โว้ย!ไอ้ท่านปู่มิโรคุที่เคารพ ผมรู้นะว่าอยู่น่ะออกมาเดี๋ยวนี้เลยน้า~~~~~~~"ผมตะโกนอยากเหลืออดแล้วอยู่ดีๆก็มีสัมผัสเย็นเฉียบมาจับที่ไหล่
"เฮ้ย!"ด้วยสัญชาตญาณผมจึงรีบหันไปเตะคนๆนั้นอย่างสง่างาม(?)ก่อนจะรู้ว่าเป็นใคร
"อ้าว!ฟราวหรอกหรือ"
"ถ้าไม่ใช่ฉันแล้วแกคิดว่าเป็นเซเฮลรึไง(ก็คนเดียวกันมิใช่เรอะ!) แกมาแหกปากหาผอ.ทำไมล่ะไอ้เปี๊ยก"ฟราวเน้นคำว่าไอ้เปี๊ยกชัดเจน หนอย~~~~คอยดูเถอะจะสูงให้ดู
"มีเรื่องจะคุยด้วย"
"ตอนนี้ผอ.กำลังพักผ่อนอยุ่ แกอย่าไปรบกวนจะดีกว่า"
"พักผ่อนเนี่ยนะ เหอะ!อ่านหนังสือลามกอยู่น่ะสิไม่ว่า"
((ไอ้เปี๊ยกนี่รู้จริงวุ้ย))ฟราวคิด
"แต่ยังไงแกก็กลับไปก่อนไป๊ เดี๋ยวจะบอกผอ.ให้"
"ชิส์(- - )"ผมสะบัดหน้าแล้วพองแก้มขึ้น
((อ๊ากก!ไอ้เปี๊ยกแกอย่ามาโมเอะแถวนี้สิฟะ ถ้าฉันจับแกกดจะทำไง))เสียงฟราวร่ำร้องในใจ
"งั้นนายอย่าลืมบอกปู่ด้วยล่ะ ฝากบอกด้วยว่าถ้าเกิดทำเป็นลืมล่ะก็......."ผมเอานิ้วไปปาดคอตนเองเป็นสัญญาณว่าตายแน่
"คร้าบๆ"
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' TBC.......
"....ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ขอให้นักเรียนทุกคนมีความสุขกับเพื่อนใหม่ โรงเรียนใหม่และสภาพแวดล้อมใหม่ ถ้ามีปัญหาอะไรก็ขอให้ช่วยเหลือกัน เอาล่ะต่อไปเชิญประธานนักเรียนพูดอะไรซักหน่อย" ผู้เป็นผอ.แห่งโรงเรียนมัธยมบาสเบิร์ก ท่านผอ.มิโรคุเอ่นต้อนรับนักเรียนจบแล้ว จึงส่งต่อให้ประธานนักเรียนสุดเฮี้ยน....'อายานามิ'พูดต่อ
"ไม่ยินดีต้อนรับ และถ้าใครก่อความวุ่นวายอะไรเตรียมตัวตาย! ต่อไปจะแนะนำสภานักเรียน...ฉันประธานอายานามิ แฟร์โลเรนและเป็นเสนาธิการแห่งหน่วยแบล็ก ฮอวก์อยู่ม.6/1"อายานามิพูดก่อนจะส่งไมโครโฟนให้คนที่ยืนอยู่ข้างๆ ส่วนหน่วยแบล็ก ฮอวก์ก็คือ..ขบวนการเคโรโระ แค่ก!หมายถึงตำแหน่งหนึ่งในสภานักเรียนที่มีไว้สำเร็จโทษนักเรียนและปราบพวกก่อกวนความสงบในโรงเรียน ทำลายทรัพย์สินโรงเรียน พวกที่หกกฎ รวมทั้งลงโทษเด็กที่มาเข้าเรียนไม่ทันและโดดเรียนด้วย
"ฮิวงะจ้า อยู่ม.6/1 เป็นพันตรีแห่งแบล็ก ฮอวก์"
"โคนัทสึครับ อยู่ม.4/2 เป็นเบกไลเทอร์ของรุ่นพี่ฮิวงะ เป็นตัวแทนชั้นปีม.4ครับ"
"สวัสดีฉันคุโรยูริ อยู่ม.2/1 พันโทของแบล็ก ฮอวก์ แล้วก็เป็นตัวแทนชั้นปีม.2ด้วย"
"ฮารุเสะ อยู่ม.5/1 เบกไลเทอร์ของท่านคุโรยูริ"
"ผมคัตสึงาริ ลันคาร์เต้เป็นพันเอกและอาจาร์ยประจำหน่วย"
"คาสเตอร์ เฟสต์ เฮาเซ่นครับ อยู่ม.4/1 เป็นหัวหน้าฝ่ายวิชาการ"
"สวัสดีฉันลาบาดอร์ โพรเฟ่ต์ คราทหรือจะเรียกว่าเลิฟก็ได้ อยู่ม.5/1 รองฝ่ายวิชาการ"
"ฉันฟราว เซเฮลอยู่ม.4/6 หัวหน้าฝ่ายกิจกรรม" (จะรอดเรอะ?)
"ฉันรันเซ่ เรลิกซ์ โอ๊คอยู่ม.3/4 รองฝ่ายกิจกรรม ตัวแทนชั้นปีม.3"
"แล้วก็มีอีกคนหนึ่งชื่อมิคาเอล ไคลน์ อยู่ม.4/3เป็นเบกไลเทอร์ของประธานอายานามิและเป็นรองประธานนักเรียนแต่เขาติดงานเลยมาไม่ได้"ใครคนใดคนหนึ่งพูดขึ้น
"และต่อไปจะให้ทุกคนนำของไปเก็บที่ห้อง ทุกคนคงสังเกตแล้วว่าพอเข้ามาก็จะได้กุญแจห้อง ให้หาห้องของตัวเอง จะนอนได้ห้องละสามคนและต้องเป็นรูมเมทจนกว่าจะจบการศึกษา เอาล่ะแยกย้ายได้!!"ผอ.มิโรคุประกาศก่อนจะสั่งทุกคน จากนั้นบรรยากาศเงียบกริบเมื่อครู่ก็กลายสภาพเป็นตลาดสด และถ้ามองดีๆจะเหมือนมดหนีน้ำท่วมซะมากกว่านะ
มาทางด้านนายเอกของเรา(Teito talk)
ปู่นะปู่..ทำไมถึงได้สร้างหอพักให้มันมั่วได้ขนาดนี้นะ.....ผมแอบบ่นในใจ(ว่าแล้วก็พองแก้มข้างหนึ่งตามความเคยชิน/ผู้ชายแถวนั้นเลือดกำเดากระฉูด) แล้วก็สวัสดี ผมชื่อ เทย์โตะ ไคลน์ ขอย้ำเลยนะว่า ผม-เป็น-ผู้-ชาย!ทำไมต้องย้ำน่ะหรือ ก็เมื่อกี้มีไอ้โง่แมลงผู้หน้าไหนก็ไม่รู้มาทักผมประมาณว่า
ย้อนความไปเมื่อห้านาทีก่อน
'นี่เธอน่ะชื่ออะไรเหรอ แล้วมาทำอะไรที่โรงเรียนชายล้วนน่ะถ้าไม่รังเกียจฉันจะไปส่งที่ๆอยากไปให้เอามั๊ย แต่ก่อนอื่นขอเบอร์โทรเป็นการตอบ..อ๊อก!!'
'ฉันชื่อเทย์โตะ ไคลน์ แล้วฉันก็....เป็นผู้ชายเฟ้ย!!!!' เทย์โตะตะคอกแล้วต่อยคนผู้นั้นไปหมัดหนึ่งก่อนจะเดินตัวปลิวไปทางอื่นก่อนจะมีใครมาเห็น
จบการย้อนความ
เห็นไหมว่ามันน่าโมโหขนาดไหนน่ะ พอคิดไปเพลินๆก็ดันไปชนกับใครเข้าจนผมล้มลงไปกองกับพื้น และด้วยมารยาทของผู้ดีผมจึงรีบเอ่ยขอโทษทันที
"ขอโทษนะ เอ่อ..ฉันไม่ทันมอง"
"พวกเราก็ขอโทษที่ไม่ทันดูเช่นกัน ลุกไหวรึเปล่า"คนๆที่เดินมากับคนที่ผมชนพูดก่อนจะส่งมือมาให้
"ฉันลุกเองได้"ผมบอกปัดๆก่อนจะเห็นว่าอีกฝ่ายทำของตก "นายทำกุญแจห้องตกน่ะ"ผมก้มลงไปเก็บกุญแจห้องส่งให้ ก่อนที่ผมจะบังเอิญสังเกตว่าเขาอยู่ห้องเดียวกับผม
"ขอบคุณเธอมากเลย ถ้าไม่ได้เธอฉันคงเข้าห้องไม่ได้แล้วแหงๆ"คนๆที่ผมชนเอ่ยขึ้น แต่เดี๋ยว...เมื่อกี้เขาเรียกผมว่า'เธอ'งั้นเรอะ
"เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าอะไรนะ"ผมถามเพื่อความมั่นใจ
"ก็เธอไง พวกเรายังไม่รุ้จักชื่อเธอนี่"คนๆนั้นเอ่ย เฮ้อ!เอาเถอะผมจะไม่ลงโทษถือว่าหายกันเรื่องที่ผมชนเมื่อตะกี้
"ฉันเป็นผู้ชาย"ผมพูดเสียงเรียบ ก่อนจะถามเรื่องห้องพัก "พวกนายอยู่ห้องอะไรหรือ"
"ห้อง1001 เธอ..เอ๊ย!นายล่ะ"คนที่อยู่ข้างๆตอบแทน
"ฉันก็อยู่ห้องนั้นเหมือนกัน แล้วฉันก็เจอห้องแล้วด้วย"
"จริงหรือ!มันอยู่ไหนล่ะเราเดินมาทั่วแล้วยังไม่เจอเลย"
"นั่น"ผมเงยหน้าขึ้นแล้วชี้ไปบนเพดาน บังเอิญผมไปเห็นเข้าตอนโดนชนล้มสองคนนั้นจึงเงยหน้าตามที่ผมชี้ และความจริงมันเป็นแค่ตัวเลขสีเงินสลักไว้แต่ผมคิดว่าใช่แน่ๆ
"มันแค่ตัวเลขเองนะ" ด้วยการที่ผมอยู่กับปู่ผมมาหลายปีผมคิดว่ามันใช่ชัวร์ ผมจึงไปสำรวจพนังตรงทางเดิน และอย่างที่คิดไว้มันมีปุ่มลับซ่อนอยู่จริงๆด้วย ใช่!ผลลืมบอกไป ปุ่ของผมน่ะชอบพวกกลไกต่างๆ พวกกับดักหรือเครื่องมือลงทัณฑ์ต่างๆอย่างโงหัวไม่ขึ้นเชียวล่ะ
พอผมกดลงไปที่ปุ่มนั้นก็มีช่องสี่เหลี่ยมเล้กๆและมีบันไดไหลออกมาจากช่องนั้น ผมจึงเดินขึ้นไปก่อนคนแรกและอีกสองคนนั้นก็ตามขึ้นมาด้วย
"ว้าว~~สุดยอดห้องใหญ่ชะมัดมันพอๆกับพื้นที่บ้านเลยนะ! อ่อ!ในฐานะที่เป็นรูมเมทกันฉันชื่อมิคาเงะ เซเลสไตน์"
"ฉันฮาคุเร็น โอ๊ค"
"เทย์โตะ ไคลน์" เฮ้อ~ปู่นี่เวอร์ชะมัดเลยให้ตายเหอะ
"เรารีบเก็บของแล้วไปสำรวจโรงเรียนกันเถอะ เสร็จแล้วจะได้ไปเลือกวิชาเลือกกับชมรมกันเลย"มิคาเงะที่ตื่นเต้นออกนอกหน้าพูดพลางยัดของใส่ลงตู้เสื้อผ้ามากกว่าเก็บอะนะ
"ไม่ต้องรีบหรอกเรามีเวลาอีกทั้งวัน"ฮาคุเร็นเอ่ย ใช่ผมเห็นด้วยเรายังมีเวลาอีกทั้งวันในการสำรวจโรงเรียนจริงๆนี่
"ก็ฉันอยากดูรอบๆเร็วๆนี่ ก็โรงเรียนนี้มีหลายอย่างที่น่าสนใจ"
"เฮ้อ~เอาเถอะถ้านายอยากรีบไปก็ตามใจ"ฮาคุเร็นถอนใจอย่างปลงกับชีวิต จะว่าไปแล้วผมเองก็มีเรื่องต้องคุยกับปู่อยู่ด้วย งั้นรีบไปคุยก่อนดีกว่า
"ฉันนึกได้ว่ามีธุระเดี๋ยวกลับมานะ"ผมเอ่ยก่อนจะออกมาจากห้องโดยบันไดเมื่อครู่
ห้องผอ.
ก็อกๆๆ
"ปู่ผมเทย์โตะ เข้าไปได้รึเปล่า"
เงียบ.....
"ปู่ครับ"
เงียบ....
"โว้ย!ไอ้ท่านปู่มิโรคุที่เคารพ ผมรู้นะว่าอยู่น่ะออกมาเดี๋ยวนี้เลยน้า~~~~~~~"ผมตะโกนอยากเหลืออดแล้วอยู่ดีๆก็มีสัมผัสเย็นเฉียบมาจับที่ไหล่
"เฮ้ย!"ด้วยสัญชาตญาณผมจึงรีบหันไปเตะคนๆนั้นอย่างสง่างาม(?)ก่อนจะรู้ว่าเป็นใคร
"อ้าว!ฟราวหรอกหรือ"
"ถ้าไม่ใช่ฉันแล้วแกคิดว่าเป็นเซเฮลรึไง(ก็คนเดียวกันมิใช่เรอะ!) แกมาแหกปากหาผอ.ทำไมล่ะไอ้เปี๊ยก"ฟราวเน้นคำว่าไอ้เปี๊ยกชัดเจน หนอย~~~~คอยดูเถอะจะสูงให้ดู
"มีเรื่องจะคุยด้วย"
"ตอนนี้ผอ.กำลังพักผ่อนอยุ่ แกอย่าไปรบกวนจะดีกว่า"
"พักผ่อนเนี่ยนะ เหอะ!อ่านหนังสือลามกอยู่น่ะสิไม่ว่า"
((ไอ้เปี๊ยกนี่รู้จริงวุ้ย))ฟราวคิด
"แต่ยังไงแกก็กลับไปก่อนไป๊ เดี๋ยวจะบอกผอ.ให้"
"ชิส์(- - )"ผมสะบัดหน้าแล้วพองแก้มขึ้น
((อ๊ากก!ไอ้เปี๊ยกแกอย่ามาโมเอะแถวนี้สิฟะ ถ้าฉันจับแกกดจะทำไง))เสียงฟราวร่ำร้องในใจ
"งั้นนายอย่าลืมบอกปู่ด้วยล่ะ ฝากบอกด้วยว่าถ้าเกิดทำเป็นลืมล่ะก็......."ผมเอานิ้วไปปาดคอตนเองเป็นสัญญาณว่าตายแน่
"คร้าบๆ"
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' TBC.......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น