[ Final Fantasy XV ] จากโลกเกมสู่โลกจริง

ลำดับตอนที่ #6 : อากาเนะสาวสองบุคลิก+สองพี่น้องสึคิยะ

อีก ณ ที่บ้านหลังหนึ่ง

'เปรียง!!'เสียงฟ้าผ่าลงมา(อีกแล้วจ้า)

"ยูมะ!!ฉันขอล่ะ อย่าพังเกมเลยToT " ฉันร้องวอนขอพร้อยห้ามมือข้างที่ถือท่อเหล็กที่หมายจะลงไปกระทบกับเครื่องเล่นเกมที่ตอนนี้ไม่ทำงาน 

หวัดดีฉัน อากาเนะ ยูกิ ฉันอาศัยอยู่คนเดียวพ่อแม่ตายหมดแล้ว อ่อ ไม่ต้องถามนะว่าทำไมฉันถึงได้เน้นชื่อตัวเองจังเพราะว่าฉันไม่ปกติเหมือนคนอื่นทั่วไปสักเท่าไหร่

"ใครสนวะ!ไอ้เศษเหล็กเฮงซวยเนี้ย ฉันจะพังมันให้ดู!!"เสียงทุ่มต่ำที่คล้อยผู้ชายดังออกมาด้วยความโมโหแบบสุดขีดที่เครื่องเกมมันมีปัญหา 

ไม่ต้องสงสัยหรอกว่าเสียงมาจากไหน ทั้งที่ฉันอยู่คนเดียว เพราะเสียงนั้นมาจากฉันเอง อย่างที่บอกไปฉันมันไม่ปกติ 

เพราะหลังจากที่เกิดอุบัติเหตุในวันเกิดอายุ13ของฉัน พ่อแม่ตายคาทีส่วนตัวฉันรอดออกมาได้ แต่ก็ต้องรักษาตัวอยู่นานมากเหมือนกัน 

กว่าจะออกมาใช้ชีวิตได้ แต่ว่านะ ฉันน่ะไม่สามารถใช้ชีวิตได้เหมือนคยทั่วไปได้อีกแล้วเพราะว่าหลังจากวันนั้นฉันก็กลายเป็น...เอ่อจะพูดยังไงดี 

ตอนนี้ฉันกลายเป็นโรคจิต*หลายบุคลิก ระดับกลางหรือระดับที่เห็นภาพหลอนแล้วก็นะ ไม่ว่าฉันจะทำอะไร นอนหลับหรือลืมตาตื่น 

ฉันก็มักจะเห็นและได้ยิน เสียงทุ่มต่ำเหมือนผู้ชายแต่ร่างกายเหมือนฉันทุกอย่าง เส้นผมยาวและดวงตาสีแดงที่ฉันกล้าบอกได้เต็มปากเต็มคำว่า

'ฉันเกลียดมันมาก'แค่เกิดมาเป็นแบบนี้ก็หาเพื่อนยากพอแล้ว ยิ่งป่วยเป็นโรคจิตแบบนี้แล้วแทบไม่มีใครอยากเข้าใกล้เลยล่ะ 

"แต่นี้มันPS4 รุ่นใหม่ล่าสุดเชียวนะนายจะทำลายความพยายามของฉันที่เก็บเงินซื้อมันมาเหรอ!!นายไม่สนแต่ฉันเสียดายนะอย่างน้อยให้ฉันเอาไปขายในสภาพดีๆทีเถอะTT[]TT" ฉันร้องออกมาพร้อมน้ำตาแห่งความเสียดายสุดๆ ก็แน่ล่ะคนทำงานเงินหนักเพื่อซื้อโดยเฉพาะแต่ต้องมาพังไม่เหลือชิ้นดีเพราะบุคลิกที่สองของตัวเองไม่ได้!

"อ่อ!!!รู้แล้วยอมให้ก็ได้ ชิ!" ยูมะยอมลดท่อเหล็กลงแล้วหลับไปในจิตใจของฉันเหมือนเดิม 

ลืมบอกไปเลยว่าบุคลิกที่สองของฉันชื่อ ยูมะ อากาเนะ ยูมะ เราสามารถรับรู้ถึงเหตุการณ์ต่างๆได้เหมือนและตรงกันในขณะที่อีกฝ่ายหลับอยู่

เพราะเราสามารถแชร์ความทรงจำให้กันได้ อย่างเช่น ตอนที่ยูมะออกมาทำร้ายร่างกายของพวกที่ชอบแกล้งฉันจนไปนอนโรงพยาบาลแบบไร้กำหนดออก 

ซึ่งฉันรับรู้นะและแกล้งทำยอมรับผิดด้วยเพราะฉันกลัวที่จะโดนส่งไปโรบาลบ้า อ่อ ยูมะน่ะถึงฉันจะเห็นเป็นผู้หญิงแต่ว่าจริงๆแล้วยูมะบุคลิกผู้ชายนะ เพราะเค้าจะพูด ครับ ฮะ ตลอดฉันจึงเรียกแทนตัวเค้าว่า'นาย'แทนที่จะเป็น'เธอ' 

และยูมะเป็นบุคลิกที่หัวรุนแรง ใจร้อน แต่ใจดีและรักเด็กเล็กๆ

"โล่งอก...เดี๋ยวฉันโทรตามพี่ทาเครุมาดูให้ก็แล้วกัน" เมื่อพูดจบฉันก็รีบกดเบอร์ไปหาพี่ชายข้างบ้านที่เป็นโรงฝึกมาดูเครื่อPS4ให้ 

ซึ่งเค้าก็เป็นอีกคนหนึ่งที่รู้ว่าฉันป่วย ตอนที่บังเอิญแวะมาทักทายในช่วงที่ฉันกลับมาอยู่บ้านใหม่ๆ 

ตอนนั้นฉันทะเลาะกับยูเมะเพราะยอมรับตัวตนของยูมะไม่ได้ ในห้องน้ำที่หน้ากระจกแล้วยูมะก็โมโหโขกหัวฉันเข้ากระแทกกระจกอย่างแรงจนหน้าผากแตก 

แล้วตอนนั้นพี่ทาเครุกับพี่คิโยรุได้ยินเข้าพอดีเลยพังประตูเข้ามาแล้วส่งฉันเข้าโรงบาล 

ซึ่งหมอก็บอกบอกอาการไปรวมถึงประวัติการป่วยของฉันด้วย

'ตู๊ด...ตู๊ด...กึก...'

'ฮัลโหล ยูกิมีธุระอะไรเหรอ?'

"พี่ทาเครุ สวัสดิ์ค่ะ คือว่า มีเรื่องอยากให้ช่ว---"

'เปรี้ยง!'

'ตูม!' ในขณะที่ฉันพูดไม่ทันจบเสียงฟ้าผ่าแล้วและเสียงเครื่องPS4ระเบิด...โอ้ ม่ายยยยย=[]=!!รอดจากน้ำมือยูมะแต่กลับมาระเบิดเองเนี้ยนะ ขอให้ฉันได้เอาไปขายดีๆเถอะT^T

'ตุบ!'ในขณะกำลังเสียใจกับการจากไปของPS4อยู่ๆก็มีร่างของใครไม่รู้มานอนสลบอยู่ไม่ไกลจากตัวฉัน

"WTF?"

---------------------------------------------------------

'ปัง!!'

"ยูกิเธออยู่ไหนน่ะ!"ผมตะโกนเรียกชื่อของเด็กสาวเจ้าของบ้านที่โทรมาไม่นานก็มีเสียงอะไรสักอย่างระเบิดผมก็รีบดูทันที

(ก็แน่ล่ะบ้านอยู่ติดกันนี้) ไม่รอช้าผมพังประตูเข้าไป 

"นี้ ยูจังเคยบอกไปแล้วนะว่าไม่ว่าจะเรื่องสำคัญแค่ไหนให้เข้าประตูหลังนะ= = "คิโยรุที่ยืนด้านหลังผม 

เตือนสติเรื่องที่ผมเรื่องพังประตูหน้าบ้านเวลามีเวลาเดือดร้อน รู้สึกว่าจะเปลี่ยนไปหลายรอบแล้วด้วย 

แต่เรื่องช่างมันก่อนเถอะ ผมรีบขึ้นไปที่ห้องนอนหล่อน ซึ่งพอขึ้นมาก็พบว่าเธอนั่งปฐมพยาบาลให้ใครอยู่ก็ไม่รู้

"พี่ทาเครุ พี่คิโยรุ เข้ามาทางไหนเนี้ย"เธอถามด้วยสีหน้าที่สงสัยบวกระแวงนิดๆว่าคำตอบที่ได้มันจะเป็นอย่างเช่นเคย

"เอ่อ...ทาง.."ผมติดอ่างอยู่สักพักที่จะมีคนตอบแทน

"ประตูหน้าจ้ะ โทรบอกช่างมาเปลี่ยนเลยมั้ย?"แล้วคนที่ที่ตอบแทนก็คือพี่คิโยรุพร้อมทำท่าเหมือนจะโทรหาช่างคนที่เปลี่ยนประตูให้

"อีกแล้วเหรอฟะ!! ยูกิบอกไปหลายรอบแล้วนะ!!"ไม่นานเสียงที่เบานุ่มก็กลายเป็เสียงทุ่มดังของยูมะแทนอย่างรวดเร็ว

 เอาจริงๆถึงยูมะกับยูกิจะเป็นคนเดียวกัน แต่นิสัยและวิธีพูดนั้น น่าโมโหชะมัด

"ก็รู้แล้วน่า!!ไม่ใช่ต้องตะคอนใส่กันเลยนิ!!เป็นบุคลิกที่น่าหมั่นไส้จริงๆเลยนะแก!"ผมตะโกนกลับอย่างเดือดสุดๆ

ที่โดนบุคลิกของเด็กผู้หญิงข้างบ้านตะคอนใส่ไม่จักที่ต่ำที่สูง =*=

"เอาน่า...เลิกทะเลาะกันได้แล้ว ว่าแต่ยูมะ คนที่นอนอยู่นั้นน่ะใครกันเหรอ แฟนยูกิเหรอ?"พี่คิโยรุเข้ามาห้าม แล้วหันไปถามถึงคนที่นอนหลับสลบเป็นตายบนเตียงของยูกิ

 ซึ่งผมก็สงสัยเหมือนกันว่านั่นเป็นใคร แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นแฟนของยูกิสักนิดด้วยเพราะดูอายุน่าจะประมาณ20ด้วยซ้ำ

"ไม่อ่ะ แค่เพื่อนรุ่นเดียว ยัยนี้ก็ยังหาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ"ยูมะตอบแบบปัดๆ

"แล้วหมอนี้เป็นใครกันล่ะ?"ผมถามซ้ำอีกครั้งเพราะหมอนี้มันตอบไม่ตรงคำถาม

"ก็ไม่รู้สิ แต่ที่คิดว่าจะเป็นเจ้าพรอมโต้ในเกมFFXVนี้แหละ เพราะหลังจากที่เจ้าเศษซาก เอ่อ PS4นั้นระเบิดเจ้าหมอนี้ก็มานอนสลบเป็นตายอยู่ในห้องนี้แหละ" ยูมะตอบอีกพร้อมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ต่อ

 ก่อนจะเปลี่ยนยูกิแล้วเช็ดตัวให้อย่างเบามือ อ่อ วิธีดูให้ออกระหว่างตอนเป็นยูกิหรือตอนเป็นยูมะ วิธีง่ายสุดคือสงเกตุที่ผมสีแดงนั้น

ถ้าเป็นยูมะผมจะชี้ขึ้นดูเหมือนหมาน(ไม่รู้ถูกมั้ย)

แต่ถ้าเป็นยูกิผมเรียบและตรง 

แล้วห้ามดูที่วิธีพูดหรือน้ำเสียงเพราะเด็กคนนี้เค้าเก่งเรื่องตบตาคนอื่นชนิดที่แทนไม่รู้เลย

"หา!!!!!!!"

-------------------ตัดจบตอนดีกว่า------------------

*เพิ่มเติม โรคทางจิตที่อากาเนะ ยูกิป่วยอยู่นั้นไม่ใช่โรคไบโพลาร์หรือโรคอารมณ์สองขั่วฯลฯ แต่เป็นโรคDIDหรือโรคหลายบุคลิก ที่มีความคล้ายกันแต่มันไม่ใช่นะจ้ะ*