ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ Final Fantasy XV ] จากโลกเกมสู่โลกจริง

    ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 1 วุ่นวายเสียจริง

    • อัปเดตล่าสุด 28 ธ.ค. 59


    บทที่ 1

    อาณาจักรลูซิส อาณาจักรที่ ปกคลุมด้วยบาเรียเวทมนต์ที่พระราชาเป็นผู้สร้างโดยแลกกับช่วงเวลาอายุของตน แล้วมีบุตรชายที่ออกไปท่องโลกกว้างอยู่  

    ......อ่าข้าบอกหรือยังว่าตอนนี้มีสงคารม บอกเมื่อกี้นี้หรอ? 

    โอเค เอาเป็นว่าตอนนี้อาณาจักรลูซิสกำลังมีสงครามอาณาจรนิเฟลไฮม์

    อาณาจักรที่มีเทคโนโลยีอันก้าวหน้าจนสามารถยึดดินแดน

    ได้หลายดินแดน แต่พวกเจ้าชายน็อคติสของเรา 

    ได้ออกผญจภัยกับโลกกว้าง แต่ถึงจะเป็นเจ้าชายก็เถอะแต่พอเจอโลกกว้างเท่านั้นแหละ


    "กรรร!!"เสียงคำครามของปีศาจร่างยักษ์พร้อมวิ่งไล่สิ่งมีชีวิตร่างเล็ก ที่เป็นผู้ชายสี่คนชุดดำ

    "ให้ได้อย่างนี้สิ! พรอมโต้!"ชายร่างยักษ์คล้ายหมีเอ่ยออกมาอย่างเหนื่อยใจกับผลที่เกิดจากการเล่นซนของหนุ่มผมทองหน้าตกกะที่วิ่งมาพร้อมกัน

    "โธ่~กลาดิโอ ข้าไม่ได้ตั้งใจมันตื่นสักหน่อย ข้าแค่อยากได้รูปมันใกล้ๆเท่านั้นเอง"พรอมโต้พูดแก้ตัวอย่างไม่สำนึกผิดเลยสักนิด ถึงแม้ว่าสาเหตุทำให้พวกเค้าต้องมาวิ่งแบบนี้เป็นเพราะตัวเองอยากได้รูปถ่ายของปีศาจตัวนั้นที่หลับอยู่ และลืมปิดแสงแฟลช (ถูกมั้ย)เลยทำให้มันตื่นมาไล่พวกเค้าแบบนี้

    "ให้ตายสิ เจ้านั้นน่ะพวกเรายิ่งสู้ไม่ไหวด้วย ตัวก็ใหญ่ ตีก็แรง เป็นของนายเต็มๆเลยนะ พรอมโต้"หนุ่มแว่นที่วิ่งอยู่ข้างก็บ่นใส่อีกชุดหนึ่งด้วยสีหน้าที่นิ่งเรียบ

    "อิกกี้ใจร้าย!น็อค นายก็พูดอะไรบางสิ!"พรอมโต้เบ้หน้าใส่อย่างน้อยอกน้อยใจ ที่ตอนนี้ไม่มีเข้าข้างเค้าสักคน เลยหันไปถามเพื่อนที่เป็นถึงเจ้าชาย

    "ไม่รู้สิ" น็อคโต้ตอบด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย เพราะไม่อยากแสดงความเห็นอะไรทั้งสิ้น

    "กรรรร!"เจ้าปีศาจร่างยักษ์นั้นก็ยังคงไล่ตามมาอยู่อย่างไม่หยุดย่อน

    "ขี้ดื้อจริงๆเลย เห็นทีงานจะไม่สู้ก็ไม่ได้แล้วสิ"เมื่อพูดน็อคโตะก็เสกดาบออกมาเพื่อเตรียมสู้อย่างจริงจัง

    "นั้นสิ วิ่งไปก็เหนื่อยเปล่า"อิกนิสดันแว่นตัวเองขึ้นอย่างเรียบเฉย แล้วเรียกอาวุธออกเตรียมสู้ 

    โดยที่กลาดิโอลัสก็เรียกออกมาแล้วเหมือนกัน แต่....พรอมโต้ผู้เป็นต้นเหตุก็ยังคงถ่ายรูปไม่หยุด ในขณะเดียวกันพวกน็อคโตะก็เริ่มสู้กับปีศาจตัวยักษ์อย่างทุลักทุเล

    ใช้ทั้งเวท ทั้งรุม แต่ก็ไม่สามารถลดเลือดของเจ้าตัวนี้ได้ไปมากกว่านี้ ในเวลาสั้นๆพวกน็อคโตะจึงมานอนกันเป็นแถว

    "พวกนายไหวมั้ย!"พรอมโต้ที่เก็บกล้องไปแล้วช่วยด้วยสักพักก็รีบเข้ามาถามพวกน็อคโตะอย่างเป็นห่วง

    "เจ้านั้นตีโครตแรงเลย เลือดแทบหมด"กลาดิโอพูดขึ้นอย่างหัวเสียนิดๆ ไม่สามารถอะไรมันได้

    "ก็แน่ล่ะ...เจ้านั้นมันเวนXXเชียวนะ พวกเราก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้นด้วย"อิกนิสดันแว่นตัวเองขึ้นพร้อมพูดด้วยเสียงที่นิ่งๆ

    "แต่..ถ้าพวกเราโจมตีพร้อมกันมันอาจจะได้ผลก็ได้ เลือดเจ้านั้นก็เริ่มเหลือน้อยแล้วล่ะ" พรอมโต้ออกความเห็นอย่างร้อนรน แต่ก็เป็นความคิดที่ดีสำหรับสถานการณ์แบบนี้

    "....งั้นลองดูกัน"พวกน็อคโตะลุกขึ้นอีกครั้งแล้วเตรียมตัวที่จะโจมตีอีกครั้ง โดยที่ให้ พรอมโต้และอิกนิสที่ใช้อาวุธโจมตีระยะไกล ลุยโจมตีจุดอ่อนให้มันอ่อนแรงลง แล้วก็ต่อด้วยการโจมตีของกลาดิโอและน็อคโตะที่เปลี่ยนอาวุธเป็นดาบใหญ่โจมตีพร้อมกัน จนในที่สุดปีศาจยักษ์ตัวนั้นก็ล้มลงที่บ่งบองถึงชัยชนะของพวกน็อคโตะ

    "สำเร็จแล้ว ยู้~~"เสียงตะโกนโห่ร้องดังออกมาอย่างดีใจ แต่ในขณะเดียวนั้นพวกเค้าก็หมดแรงกันจะหมดแล้วระหว่างสู้ 

    แถมพวกเค้าก็ใช้Phoenix-downไปเกือบหมดเหมือนกัน

    "แปะๆๆ"เสียงปรบมือปริศนาดังขึ้นมาในขณะที่พวกน็อคโตะยังคงนอนแผ่ราบไปกับพื้นก็รีบลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว


    "แหมๆ ไม่เลวสมแล้วที่เป็นเจ้าชาย"เสียงทุ่นต่ำของผู้มาใหม่เอ่ยอย่างเรียบๆ ปรากฎร่างชายสองคน หนึ่งคนใส่ชุดรกรุงรัง ใส่หมวกปีกแคบ ดูเป็นเหมือนคนที่ไม่ได้อาบน้ำมาหลายวัน 

    ผิดกับอีกคนหนึ่งที่ดูสะอาด ผมดำใส่แว่น มาพร้อมกับกองทัพหุ่นยนต์ที่ดูก็แล้วว่าเป็นกองทัพของอาณาจักรนิเฟลไฮม์ แต่.....


    ----------เดี๋ยวมาต่อ----------

    ไรต์มีเรื่องมาสารภาพว่า ไรต์เป็นคนพูดและเขียนไม่รู้เรื่อง(เศร้าใจ)แล้วไม่ถนัดฉากต่อสู่อย่างแรง เวลาแจ้งอะไรก็ไม่ชัดเจนต้องขอโทษด้วยนะ แต่ก็จะพยายามเขียนให้มันเข้าใจง่ายที่สุดนะ


    -------มาต่อล่ะ------- 'ครืน!!'อยู่ๆสภาพอากาศก็เปลี่ยนแปรไปอย่างรวดเร็ว จากท้องฟ้าที่ปลอดโปร่งก็มืดมัวลง ลมพายุพัดอย่างรุนแรง

    "นี้มันเกิดอะไรกันขึ้นเนี้ย!"พรอมโต้ร้องออกมาอย่างตื่นตกใจกับสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น 

    ไม่นานก็เกิด วงแหวนเวทขนาดใหญ่บนท้องฟ้าเหนือตัวของพวกเค้า ทุกสิ่งรอบๆก็เริ่มโดนดูดขึ้นไป


    ''แย่ แล้วแบบนี้โดนดูดขึ้นไปด้วยแน่ พวกเรารีบหาที่หลบก่อน!"น็อคโตะออกคำสั่งในทันที พวกเค้าก็รีบหาที่หลบอย่างโดยเร็ว


    "โอ้โห ช่างเป็นสถานการณ์หาดูยากจริงๆ"ชายผมแดงออกม่วงพูดขึ้นไม่รู้ร้อนรู้หนาว


    "ท่านอาร์ดินครับผมว่า พวกเราก็ต้องรีบหาที่หลบแล้วเหมือนกันนะครับ"หนุ่มผมดำที่ยืนอยู่ข้างเอ่ยความเห็นอย่างเรียบนิ่ง แล้วพยายามพาตัวผู้เป็นนายอกจากสถานการณืแห่งนี้ 

    แต่ก็ไม่ทัน เพราะว่ายานที่พวกเค้านั่งมาก็โดนดึงขึ้นไปเรียบร้อยแล้ว ฉะนั้น พวกเค้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหลบเขาถ้ำไป แต่....มีหรอที่ไรต์จะยอมให้หลบง่ายๆนะ


    "ว้าก!!!!"เสียงร้องแห่งความตกใจของพรอมโต้ที่ตอนนี้กำลังลอยอยู่บนอากาศ


    "พรอมโต้!!"น็อคโตะที่เห็นเพื่อนกำลังถูกดึงขึ้นไปก็รีบคว้ามือของเพื่อนได้ทันเวลา แต่ว่าด้วยแรงดึงดูดของวงแหวนเวทนั้น ทำให้น็อคโตะก็ถูกดึงไปขึ้นไปด้วยอย่างมิต้องสงสัย


    "น็อคโตะ!!/องค์ชาย!!" เมื่อเห็น เจ้าชายแห่งลูซิสกำลังจะลอยไป สองราชองค์รักษ์ก็รีบคว้าตัวของน็อคโตะไว้ 

    ถึงจะคว้าไว้ได้แต่พวกเค้าทั้งหมดก็ถูกดูดบนไปแล้วหายไปในวงแหวนเวทนั้น


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×