คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : กักขังรัก::เจลโล่ {ลาก่อน}
อนที่ 20
You’re the light, you’re the night
You’re the color of my blood
You’re the cure, you’re the pain
You’re the only thing I wanna touch
Never knew that it could mean so much, so much
เธอือแสสว่า เธอือยามรารี
เธอือสีสันในเลืออัน
เธอือยารัษา
เธอือวามเ็บปว
เธอือสิ่เียวที่ันอยาะสัมผัส
ไม่เยรู้มา่อนเลยว่าเธอมี่ามานานี้
โรพยาบาล อนนี้แพรไหมอยู่ในห้อ ICU ผมโทรบอพ่อผมแล้วว่าเธอโนรถนแ่พ่อผมแ่รับรู้แ่ไม่อาบอแม่แพรไหมไ้หรอเพราะอะไรผมยัไม่บอีว่าอนนี้เรื่ออแพรสำัที่สุ “หมอรับแฟนผมเป็นไบ้า” “นไ้เสียเลือไปมาน่ะรับแ่อาารไม่น่าเป็นห่วเท่าไหร่อี2
วันเธอน่าะฟื้นรับ” “ทำไมนานัวะหมอ 2
วันเลยหรอ เห้ยรัษาเป็นเปล่าวะวันเียวน่าะฟื้นแล้วิไปรวใหม่ิ”
อนนี้เหมือนสิไม่อยู่ับเนื้อับัวแล้วทำไมั้ 2 วันเธอถึฟื้นอะเธอเป็นไรมามายหรอฟื้นเี๋ยวนี้ไม่ไ้หรอ “เฮ้ยไอ้โล่ใเย็นิวะ” ไอ้มาร์ับผมให้ออห่าหมอ
ส่วนไอ้หมอทำหน้าีแล้วรีบเินไปเลย
ผมสะบัแนไอ้มาร์ออ่อนะไปมอผ่านระใสมอไปยัใบหน้าแสนหวานอเธอที่อยู่ในห้อ
ไอียู วาหลับสนิทแ้มอเธอ้ำเล็น้อยสายอะไรโยใยเ็มไปหมผมไ้แ่ ัวเอที่นที่นอนอยู่รนั้นไม่ใ่ผม “เป็นไบ้าวะโล่”พี่ยุและพวพี่ๆวิ่มาเมื่อรู้่าว พี่ยุถามพร้อมเะไหล่เบาๆ้วยวามที่สิไม่มีผมึสะบัแนออ “ผมน่าะเป็นนที่นอนรนั้น” “มึใเย็นิวะ
เรื่อแบบนี้ไม่มีใรอยาให้เิึ้นหรอ”
แฮยอนเินมาพร้อมโยนผ้าเ็หน้ามาให้ผม “เ็เลือที่หน้า่อน ูไม่เป็นนละมึอะ” “พี่ผมเลวเินไปอะ
ฮื่อๆ” ผมร้อไห้ออมายมือปาน้ำาัวเอไป้วยึ่ถ้าใรเห็นผมอนนี้้อล้อว่าผมเหมือนเ็แน่ๆ
“พี่ผมเ็บวะ ผมแม่เลวเินไปอะฮื่อๆ” ยอแเินเ้ามาอผมแล้วบไหล่เบาๆ
“มึ็ไ้ยินนิหมอบอไม่เป็นไรแล้ว” “แล้วถ้าเธอเป็นไรึ้นมาริๆละพี่ผมะทำยัไ
ผมะทำยัไ ฮื้อๆ ผมเ็บหัวใอะพี่ผมเ็บวะ ฮื่อๆผมรัเธอไปแล้วหรอพี่ผมทำยัไีอะ” ผมเย่ายอแไปร้อไห้ไปใระมอยัไผมไม่สนผมทรุลับพื้นแล้วอเ่าร้อไห้เ็บปวหัวใไปหมแล้วริๆ “หมันวามโหที่มึสะสมมานั่ร้อไห้เหมือนเ็เลยน้อู”
ความคิดเห็น