คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Ep.8 สะบักสะบอม
สีหน้าและแววาอเอมาวีร์แสออถึวามห่วใยออสาร์เหลือา นแทบะหลั่น้ำาสะอึสะอื้น ราสีห์เห็นแล้วหัวใอ่อนยวบยาบทันที
“พ่อะเป็นนพามันไปส่โรพยาบาลเอ”
“หนู...”
“เอ้อลับบ้าน”
“แ่...”
“หรือะให้มันนอนายมอเลือ เลือเอา!”
“โอเ่ะุพ่อ”
“พอละรอรับ้าล่า อาบน้ำแ่ัวให้เรียบร้อย”
“่ะ”
ร์่วยออสาร์แ่ัวลวๆ ่อนะแบึ้นหลั
เอมาวีร์เินออมาส่หน้าประู เธอไม่สามารถวาใไ้ ลัวราสีห์บันาลโทสะอีรั้นออสาร์ายามือ
“ุพ่อ้อรับปาหนู ุพ่อะไม่ทำอะไรออสาร์อี”
“บอมันเถอะ” เบนสายามอสภาพสะบัสะบอมอันน่าสัเว ริมฝีปาเหยียยิ้มร้ายพลาเอ่ย “อย่าอ้อนมืออ้อนีนพ่อมา ระวัะไม่ายี”
“รับปาหนูสิะุพ่อ”
“พ่อไม่รับปา”
“ุพ่อา”
“เป็นหรือายึ้นอยู่ับมัน พ่อไม่เี่ยว”
เห็นหน้าเหมือนนโนมนร์ำรอบำอลูสาวแล้วหุหิ ราสีห์ทนมอ่อไม่ไหว เร่ฝีเท้าเินหนีลูสาวล้ายำลัหนีผี
ทว่าพอพ้นสายาลูสาวนิหน่อย ฝ่ามือให่โบบาลออสาร์หนึ่ที ร์ถึับสะุ้แร เือบทำออสาร์หลั
“นายท่านรับ”
“หมั่นไส้มันนัเียว นาหมสิแล้วยัอ้อนมืออ้อนีน เี๋ยวเถอะมึ!”
“ุหนูอร้อนายท่าน...” ราสีห์บเี้ยวเี้ยวฟันสวนลับทันวัน “อย่าบอเอสิวะ ฮึ่ย!!”
“รับ”
“สืบประวัิมันมา้วย อละเอีย”
“ไ้รับ ผมะัารอย่าเร่่วนรับ”
โรพยาบาล M
ออสาร์ถึมือหมออย่าปลอภัย โยมีราสีห์นั่ื่มาแฟเ็ปืนเ็บเสียเพลินๆ รอออสาร์ฟื้น
“นายท่านรับ”
“พอล”
“ุหนูฝาอมาใหุ้ออสาร์รับ”
“ออะไร”
“ระเป๋าเิน โทรศัพท์ สายาร์แบ”
ราสีห์พึมพำเยาะหยันนบนเีย “สภาพแบบนั้นยัมีแ่ใใ้เินใ้โทรศัพท์ไ้อีเหรอ หึ!”
“นายท่านะลับไปทานมื้อ่ำที่บ้านหรือะทานที่นี่รับ”
ราสีห์มอเห็นารยับัวอออสาร์ “บ้าน” อบแล้วเินไปหาออสาร์
“ไ”
ออสาร์ลืมาโพล ใสุีเมื่อลืมาื่นึ้นมาเห็นใบหน้าปีศาร้าย ราสีห์เหยียยิ้มหยัน ับหน้าหล่อเหลาสะบัสะบอมแล้วบเรียสิ
“ทนมือทนีนีนะแ่ใปลาิว”
“โอ๊ยยย!”
“ันไม่สนว่านายเป็นใร แ่ถ้านายทำลูสาวอันเสียใ าินี้อย่าหวัะอยู่ีมีสุ ันะทำให้นายรู้ึ้ถึำว่า ‘นร’ แท้ริมันเป็นยัไ”
ออสาร์รู้สึสะพรึับ ‘นร’ อราสีห์ าที่เมื่อ่อนิว่า ‘นร็เหมือนสวนหลับ้าน’ ไม่มีอะไรน่าลัว ทว่าอนนี้ออสาร์้อเปลี่ยนวามิใหม่ะแล้วล่ะ
“เ้าใหรือเปล่า”
“อะ...โอ๊ยยย!”
“สำออยไม่สมเป็นลูผู้าย”
มือร้ายผละออาใบหน้าหล่อเหลา มอบอิสระให้ออสาร์ยับปาพู และหาำพูนั้นไม่เ้าหูละ็...ออสาร์นหัวลุ วามเย็นเยือืบลานเ้ามาเาะุมหัวใ
“เอือแ้วาวใอัน นายะมาเล่นๆ ไม่ไ้เ็า”
“...”
“รับปาสิวะ!!”
ออสาร์สะุ้โหยน้ำเสียเรี้ยวราทรอำนา “เฮ้ย!!”
“ว่าไ!?” ถามพลาหันิ้วร๊อบๆ เอียอ้ายวา ทำท่ายืเส้นยืสาย่อนออแรหนั
ออสาร์ไม่มีเวลาิอะไร ้อแ้ผ้าเอาหน้ารอสถานเียว “...ไ้ ไ้รับ”
“ให้มันหนัแน่นสมเป็นลูผู้ายหน่อย อย่ามาใเสาะทำสำออย่อหน้าัน!”
“รับ! ลรับ!”
“บอี้าร์เปลี่ยนเวรันเฝ้าหน้าห้อลอ 24 ั่วโม”
“ผมไม่หนีหรอรับ”
“นายไม่น่าไว้ใ”
เหมือนมีนเอา้อนฟาใส่หน้าอย่าแร ึ่นนนั้นือราสีห์นั่นเอ ออสาร์อ้าปา้าเอ๋อเหวอพูไม่ออ
ราสีห์หยิบระเป๋าสัมภาระเล็ๆ โยนให้นบนเีย่อนเินาไป
ออสาร์ุลีุอูอในระเป๋า ทว่าสภาพเาอนนี้ไม่เอื้ออำนวย่อารยับัวแร อ่วมน่วมทั้เนื้อทั้ัว ไม่รู้ี่สัปาห์ะหายเป็นปิ ออสาร์ึ้อใเย็นยับัวอย่าระมัระวั
“มีแ่พวมึเท่านั้นที่่วยูไ้”
วาปูบวมายประายวามเ้าเล่ห์ ออสาร์เอามือลูบมุมปาบอบ้ำเบาๆ “ี๊! เ็บิบหาย เ็บเหมือนะาย”
ทว่าเวลาแบบนี้ะมัวร้อโอโอยไม่ไ้ ้อรีบอวาม่วยเหลือเร่่วน
นิ้วมือรัวบนหน้าอโทรศัพท์มือถืออย่าเร่รีบ ลัวบอี้าร์นอห้อเ้ามาเห็นแล้วยึลับืน
ไลน์ลุ่ม
ออสาร์ :: พวมึ่วยู้วย
รามสูร :: (เอาภาพอัลราาว์มาอว)
เวทย์ :: แฝปะ?
รามสูร :: นเียว็บุแล้ว
อาแ๊์ :: ้าวหน้าริๆ
ออสาร์ :: สนใูหน่อย ูำลัแย่
วายุ :: เวทย์ูอยู่้าล่านะ เี๋ยวึ้นไปหา
เวทย์ :: อ่าๆ ึ้นมาเลย
วายุ :: โปรเ็บลูเวรอมึเ้ารให้เรียบร้อย้วย
เวทย์ :: แม่มันเ็บอยู่หรอ เินเิหน้าเิายเป็นพระเออยู่เนี่ย
ออสาร์ :: สนใู้วยยย!! ูะายห่าอยู่แล้ววว!!
สี่หนุ่มพร้อมใันอบ ‘อืม’ แล้วแยย้าย ออสาร์ส่้อวามรัวๆ เรียร้อวามสนใแ่ไม่มีใรสนใ
“โธ่ไอ้พวเหี้ย ทำไม้อเอาืนูวันนี้้วยวะ”
หัวใพอโ้วยวามหวัเมื่อสัรู่ห่อเหี่ยวลับพลัน
และทันในั้นโทรศัพท์ในมือสั่น บนหน้าอมสนิทส่อแสสว่า ออสาร์ีใมา หัวใลับมาพอโ้วยวามหวัอีรั้
แ่เมื่ออ่าน้อวาม
ราสีห์ :: ันับามอนายอยู่ (นะ๊ะ)
ออสาร์โยนโทรศัพท์ทิ้เหมือน้ออร้อน “แม่าลุนี่น่าลัวะมั!”
ความคิดเห็น