คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : 5.2
หมายเหุ :: เนื้อหาอนนี้มี NC
พฤษาสาวถูยี้บี้อย่าเมามัน นบริเวนั้นเห่อร้อนและึ้นสีแระเรื่อ หยาทิพย์แห่พิศวาสหลั่ริน โลมเปียทั่วลำายให่ยาวนแวววาว เธอร้อรวราสุสม บิส่ายร่าเร่าๆ แอ่นหยัสะโพึ้นหา เธอ้อารที่ะไ้รับารเิมเ็มาเาเป็นที่สุ
“ราม...อื้อออ! รามไ้โปร...อ๊าาา!
ใบหน้าบิเบ้เหยเล้ายนำลัะร้อไห้ ท่าทาน่าสสารและน่าเอ็นูในเวลาเียวัน ายหนุ่มยิ้มมุมปา วาเาที่มอเธอเ็มไป้วยประายวามเร่าร้อนในเสน่หา ่อนที่เาะโน้มัวลไปูบหน้าผา เาอ่อนโยนับเธอในส่วนนี้ ะที่เบื้อล่านั้นไม่ปรานีปราศรัยันสันิ
“อ๊ายยยยย!!”
ั้ใลั่นแล้ันัๆ ระแทวามยิ่ให่อันแ็แร่เ้ามาในวามอ่อนนุ่มบอบบาสุแร เธอสะุ้ัวโหย ทั่วทั้เนื้อัวไม่มีส่วนใไม่สั่นไหว
แล้วพอเธอะแว้เสียแหลมปรี๊่อว่าเา รามสูร็เร่สะโพอยถี่ยิบ ถ้อยำที่ะเปล่ออาปานั้น แปรเปลี่ยนลายเป็นเสียราทันวัน
ผู้ายนนี้นี่มันร้ายาเหลือเิน!!
“อ๊าๆ! อ๊าๆ! อ๊าๆ!”
เาโน้มัวลไปหา ูบฟัริมฝีปาเธอนอ่อนปวเปีย แล้วโบริมฝีปาับเอายออสีหวานราวับเอร์รี่เ้าปา ูฟัอย่าเมามัน เริ่มา้ายแล้วย้ายไปวา ายหนุ่มอ้อยอิ่ในส่วนนั้น นเหื่อบนร่าเาหยระทบผิวเนียน
ร่าายสั่นโยในัหวะเียวัน เสียเนื้อหนัระทบัั๊บๆ
“อ๊อย! อ๊อย! ราม...อูยยย!!”
เธออาัวเอเอาไว้แน่น แ่เมื่อเาุันพลุ่พล่านมา มือทั้สอ็เปลี่ยนมาเป็นบีบยำท่อนแนแ็แร เล็บยาวิผิวเนื้อเานเป็นรอยแผล นอาเาะไม่สะทสะท้านแล้ว ยัหัวเราะออมาราวับอบใที่ร่าายไ้แผลเพราะเื้อมมืออสาวาม
ั๊บๆ!! ั๊บๆ!! ั๊บๆ!!
ั๊บๆ!! ั๊บๆ!! ั๊บๆ!!
วามรู้สึราวับล่อเรืออยู่ลามหาสมุทรลุ้มลั่้วยฝนฟ้าและพายุ ลื่นัเ้าใส่เรือเล็นโลเล ะว่ำแหล่ไม่ว่ำแหล่ หิสาวหอบหายใถี่ระั้น บารั้ลมหายใ็าเป็นห้ว แ่ถึอย่านั้นในวามทรมานมันลับแฝเร้น้วยวามสุอันาบ่าน นี่ือเหุผลว่าทำไมเธอถึไม่ผลัไสเาริๆ ัๆ สัที
“อ๊ายยยย!!”
“อถี่มาพิม ี๊!!”
ไม่เพียแ่อถี่ แ่แรบีบรัภายในยัทรพลั มันยาลำบาในารเลื่อนไหว แ่ายหนุ่มลับมอว่าสิ่นั้นืออุปสรรที่้อฟันฝ่า บั้นเอวยับอยถี่ บุะลุยวามออาสู่ใลาวามเป็นสาวอย่าเอาเป็นเอาาย
ท้าทายีนั้อำราบให้สิ้นฤทธิ์
ั๊บๆ!! ั๊บๆ!! ั๊บๆ!!
ั๊บๆ!! ั๊บๆ!! ั๊บๆ!!
ูเหมือนว่าายหนุ่มะั้หน้าั้าเร่วามเร็วพาเธอไปให้ถึฝั่ฝัน หาทว่าวามริมัน่าน่าแ้นในั เมื่อายหนุ่มระาเธอลมายัุเริ่ม้น
“รามไม่เอาแบบนี้นะ อ๊อยยย!!”
หิสาวยสะโพามวามยิ่ให่ที่ถอถอนออา่อทาหรรษา แ่ายหนุ่ม็ไม่ยอมให้่ายๆ ลั่นแล้เธออย่าสนุ มอูเธอร้อรวเพราะ้อารเานแทบบ้า
“ฮือๆ รามาาา ~ ~ เอาเ้ามานะราม ฮือๆ ~ ~ ฮือๆ”
ารทรมานเธอ็เหมือนทรมานัวเอไป้วย เนาริๆ ไม่ไ้้อารลั่นแล้อย่าที่เธอเ้าใ แ่เาแ่อยาเยมเธอให้สาสมับวามหิวระหายอัวเอ ไม่้อารให้มันสิ้นสุเร็ว
เาึเธอให้ลุึ้นนั่ หิสาวมอ้อนเารุนแร แล้ว้ามือีแนเา แรเธอมีเท่าม เาที่อยาแสอาารเ็บปวให้เธอไ้ใ ็ยัทำไม่ไ้เพราะมือเธอแสนะเบามา
“เล่นท่าหน่อยสิ”
“รามแล้พิมสนุมาใ่ไหมะ”
“แล้ที่ไหนัน ็แ่อยาินอยาเล่นับเธอนานๆ”
“พิมทรมานนะะ”
“เี๋ยวเยให้หลายน้ำเธอโอเไหมพิม”
“ราม...”
“อบล่ะสิ เสียอ่อยเียว”
มือให่ยำทรวอทั้สออย่ามันเี้ยว ่อนะเอนัวลนอนามวามยาวอโฟา โยไม่ลืมอุ้มหิสาวึ้นนั่บนหน้าท้อที่เ็มไป้วยิ์แพ็
“อุ้ยราม!”
“69”
วามร้อนโลแล่นมาั้แ่ปลายเท้านถึศีรษะ แ่วามเินอายนั้น่าน้อยนิว่าวามร้อนแรอเพลิพิศวาส
เาใทำให้เธอสบาเา ร่ายมนร์เสน่ห์ให้เธอหลใหลล้อยาม
หิสาวหมุนัวนั่ลับหลั ่อนะโน้มัวลไป้าหน้า ั้ท่าลานสี่าานลายเป็นสัว์สี่า วามเป็นสาวเปียเยิ้มเบ่บานอยู่รใบหน้าหล่อเหลา ะที่วามเป็นายผาออาอยู่รใบหน้าาม
‘69’ เลนี้่าเร่าร้อนะริๆ
ะนั้นเาและเธอ็ไม่วรปล่อยให้เวลาล่วเลยผ่านไปโยเปล่าประโยน์ ลมือลปาระทำารในสิ่ที่สมวรมาที่สุในอนนี้ให้แ่ัน
@@@@ _ @@@@
รามสูรอึทนทานมา ินและเล่นับเธออย่าเพลิเพลินสำราใ เวลาล่วเลยผ่านไปานาทีลายเป็นั่วโม อนนี้พริมาอยู่ในท่วท่าใหม่ นัุ่เ่า โน้มัวอพนัพิ บั้นท้ายแอ่นเิสู อำนวยวามสะวให้ายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าโฟาไ้สอใส่วามล่ำสันเ้ามาไ้ถนัถนี่
“อู้ววว์ ~ ~”
วัถุทรระบอ แ็แร่ รุ่มร้อน มีร่อรอยรุระอเส้นเลือปูโปน้วยแรปรารถนาอันพลุ่พล่าน ายหนุ่มมันลร่อ้น ถูไถนวามวาบหวิวบัเิ
“ร...รามาาา ~ ~ อู้ววว์ ~ ~”
เธอรับรู้ไ้ถึปลายทวนหยัที่ืบลาน่ำลมาสู่ลาพฤษา ทำให้บั้นท้ายส่ายบิเร่าๆ แสวาม้อารวามยิ่ให่อเาเ้ามาเิมเ็ม่อว่าที่เปิแย้มรออย
“อยามาเหรอ”
“ม...มา ไ้โปรเถอะนะราม พ...พิมะาใายอยู่แล้ว”
ายหนุ่มหัวเราะในลำอ ริมฝีปายยิ้ม เารู้สึเหนือว่าผู้ายทุนบนโล เมื่อพริมาอ้อนวอนและำลัะาใายเพราะเา
เาที่มีอิทธิพล่อวามเป็นวามายอเธอ วามรู้สึแบบนี้มัน่าหอมหวานะเหลือเิน
“มันแน่นอนอยู่แล้ว นอาันเธอ็สามารถรู้สึแบบนี้ับใรไ้อี”
“ราม...รามแ่นเียว” เสียหวานหอบระเส่ายืนยัน
“ใ่พิม แ่ันแ่นเียวเท่านั้น” เสียทุ้มห้าวแหบพร่า่วยยืนยันอีเสีย ่อนที่เาะวามยิ่ให่เ้าไปเิมเ็มปรารถนาเร่าร้อนในัวเธอ
รามสูรและพริมาหลอมรวมเป็นอันหนึ่อันเียวันอย่าแน่นแฟ้น
ั๊บๆ!! ั๊บๆ!! ั๊บๆ!! ั๊บๆ!!
ั๊บๆ!! ั๊บๆ!! ั๊บๆ!! ั๊บๆ!!
ลำายให่ระหน่ำรัว เนื้อหนัระทบระแทันัสนั่น วามเสียว่านที่เิึ้น ยิ่ทำให้หิสาวแอ่นบั้นท้ายเสนอ
“อ๊ะๆ!! อ๊ะๆ!!”
ารแสออร่านร้อนที่เธอไ้แสออไป หิสาวทำมันลไปามสัาา เธอไม่อาหยุยั้หรือห้ามปรามัวเอไ้ พริมาในเวลานี้ไม่่าาโสเภีใน่อ
“รามเร็ว...เร็ว...เร็วพิมไม่ไหว อ๊าาา!! แรว่านี้ราม อู้ว์...อ๊อยยย!!”
ำเว้าวอนและเสียราระเส่าอพริมา มันปลุเร้าสัาาิบเถื่อนในัวเาให้ลุฮือ ายหนุ่มึทุ่มเทแรายแรใปรนเปรอสวาทให้หิสาว้วยพละำลัมามายมหาศาล
ร่าอเธอสั่นโยโนเนราวับอไม้ผลิบานในวันที่มีพายุลมแรโหมระหน่ำ ึ่มันเป็นเรื่อน่าอัศรรย์ใ ที่เธอสามารถยืนหยัั้รับมรสุมรุนแรนี้ไ้อย่าแน่วแน่ล้าหา
“สุยอมาพิม เธอสุยอมา โอ้ววว!!”
แนายอบุรุษเพศอัระแทในวามับแบ หยาน้ำทิพย์ที่ผลิออมาไม่าสายนเอ่อล้น พรูปลิ้นระายแ่านไปทั่วบริเว ายหนุ่มื่นาื่นใ่อสิ่นั้น แม้ว่ามันะไม่ใ่เรื่อแปลใหม่็าม
“อ๊ะๆ!! อ๊ะๆ!!”
“ถึน้ำเธอะเยอะ แ่ัน็อยาปล่อยน้ำอันใส่ร่อน้ำน้อยอเธออยู่ี ี๊!! อ๊าาา!!”
ั๊บๆ!! ั๊บๆ!! ั๊บๆ!! ั๊บๆ!!
ั๊บๆ!! ั๊บๆ!! ั๊บๆ!! ั๊บๆ!!
เ้าสุออสุ แ่ัหวะยัถี่ระั้นมั่นแรีไม่มี
“ใล้แล้ว ราม...ใล้แล้ว อื้ออออ!!”
“รอรับน้ำอันล่ะ ฮึ่มมมม!!”
“ปล่อย...”
“อีนิ”
“รามปล่อย...”
“อีนิเียว”
“อ๊อย...ราม...รามปล่อยให้พิมเร็วๆ”
ทันในั้นเอ รามสูรโอบระับร่าเย้ายวน พาเธอพุ่ัวไปามแสสว่าที่ทะยานสู ปลายทาหฤหรรษ์
ลาวาร้อนปลปล่อยใน่อทาับแบ อานุภาพอมันร้ายารุนแร นหิสาวไม่อาัเ็บเอาไว้ไ้ทั้หม ำยอมให้ส่วนที่เหลือไหลหยย้อยเปียโฟาเป็นว
“ุ๊บ”
“อื้ออออ ~ ~” พริมาราลึหวามไหวในลำอ เมื่อรามสูรหอมุมพิแ้มเนียน ล้ายเา้อารให้ราวัลเธอ
่อมาเา็ึเธอไปนอนหาย้อนอยู่บนัวเา
“รามไม่หนัเหรอะ” เธอวบุมลมหายใและสิอัวเอไ้บ้าแล้ว ึพูุยับเา “พิมัวหนันะ พิมว่าพิมลไปนอน้ารามีไหมะ”
“อัรเยัหนัว่าเธอเยอะ”
รามสูรนิ่วหน้า ในใสบถ่าัวเอที่พลั้ปาเอ่ยถึื่อที่ไม่วรเอ่ย
“อัรเึมเลยสินะะ”
“มันสบายี”
“พรุ่นี้พิมว่า พิมเออัรเไ้ไหมะ”
“อิู่อน”
“ถ้ารามไม่ว่า็ไม่เป็นไรนะะ เอาไว้วันหลั็ไ้่ะ ยัไสัปาห์นี้เรา็เอันหลายรั้แล้ว”
รามสูรรู้สึถึวามมุมัวน่าหุหิที่เิึ้นับเา ำพูทีู่เหมือนไม่มีอะไรแ่็เหมือนมีอะไรแฝเร้น ภายในใอเารู้สึถึแรบีบรัน่าอึอันเ็บแปลบ
“รามะ” หิสาวเห็นเาเียบไปึเรีย
“อือ” ายหนุ่มานอบในลำอ
“พิมพูอะไรผิไปหรือเปล่าะ”
“ไม่ผิ”
“ทำไมรามเียบล่ะะ”
“ำลัิว่าะวนเธอ่อยที่สอหรืออาบน้ำ่อนี”
“ราม...” อุส่าห์ิมา ที่แท้เามีแผนารหื่น
“ทำทั้สออย่าในเวลาเียวันเลยีว่า” ว่าแล้วเา็อุ้มเธอพาเินไปอาบน้ำและทำิรรมเร่าร้อนพร้อมัน
หิสาวที่ร้อระวีระวาทำท่าเหมือนะไม่สมยอม แ่พอถึหน้าานปุ๊บ นอาสมยอมแล้วยัึ้นวบี่อาาหนุ่มอย่าเมามัน พร้อมับเสียราระเส่าั้อในห้อน้ำ
ความคิดเห็น