ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Osten...ออสเทนมิติแห่งมนตรา

    ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบทแห่งการเริ่มต้น

    • อัปเดตล่าสุด 26 มิ.ย. 57


    บทนำ

     

                เสียงนกเซิร์ด*ร้องขณะบินพาดผ่านผืนน้ำที่กว้างใหญ่ อาณาเขตของมันไกลสุดลูกหูลูกตา ดวงอาทิตย์ทอแสงอัสดงย้อมท้องฟ้าให้กลายเป็นสีส้ม ดำดิ่งลงไปในห้วงสมุทรปรากฏเป็นพระราชวังขนาดใหญ่สีมุกทั้งหลัง ความมันวาวของมันประดุจไข่มุกชั้นดี เป็นที่น่าแปลกว่าสถานที่แห่งนี้ไม่มีท้องฟ้ากับมีท้องมหาสมุทรเป็นท้องฟ้าแทน

     

    คงถึงเวลาแล้วกระมัง ที่จิตวิญญาณของข้าต้องกลับสู่ออริก** เสียงหวานเปล่งออกมาจากปากด้วยความอ่อนแรง แต่ทุกถ้อยคำล้วนฝังลึกไปสู่จิตใจของสิ่งมีชิวิตทุกชีวิตในห้องแห่งนี้

     

    ท่านมหาราชินี ทำไมท่านถึงตรัสเช่นนั้น ชายผมหยักศกสีบลอนด์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดวงตาฉายแววเจ็บปวดไม่ต่างกับคนอื่นๆ ที่กำลังจะสูญเสียเทพีแห่งมหาสมุทรผู้นี้ไป

     

    ข้ารู้ตัวเองดีว่าตอนนี้แสงแห่งออริกของข้ากำลังจะดับสูญ มันเป็นเรื่องที่ข้าไม่สามารถฝืนได้... เทพีแห่งมหาสมุทรหยุดพูดไปเล็กน้อยเหมือนพยายามฝืนสังขาร ก่อนจะกล่าวต่อ พวกเจ้าก็รู้ว่าแต่ก่อนข้าก็เป็นเพียงแค่มนุษย์ปุถุชนคนธรรมดา ก่อนที่พวกเจ้าจะมาพบข้า ไม่แปลกนักหรอกที่อายุขัยข้าจะมีเพียงน้อยนิด ไม่เหมือนเช่นพวกเจ้าที่มีอายุยืนยาวมานับพันปี ริมฝีปากอวบอิ่มยังคงเอื้อนเอ่ยต่อไปแม้การที่จะพูดแต่ละคำมันช่างลำบากด้วยสังขารที่กำลังจะร่วงโรย

     

    แต่ถึงเป็นเช่นนั้นพวกกระหม่อมก็ไม่อาจทำใจจะสูญเสียท่านไปได้ น้ำเสียงสั่นเครือดังมาจากปากของหญิงสาวเพียงผู้เดียวในห้องนี้

     

    ชะตาลิขิตมาแล้วถึงแม้ตัวข้าจะมีออริกเหนือสายน้ำทั้งปวง แต่ข้าก็ไม่อาจฝืนชะตาได้ก่อนที่แสงออริกของข้าจะดับสูญพวกเจ้าช่วยข้าอย่างหนึ่งได้ไหม เสียงหวานอ่อนแรงลงทุกทีที่เอื้อนเอ่ยคำพูด

     

    มีอะไรจะรับสั่งพวกกระหม่อมโปรดตรัสมาเถิด พวกกระหม่อมยินดีทำแม้ต้องแลกด้วยชีวิต!” เสียงหนักแน่นของชายผู้มีผมสีแดงเพลิงดั่งเปลวไฟ กล่าวออกมาเรียกสีหน้าหนักแน่นจากทุกคนในห้องได้เป็นอย่างดี

     

    เมื่อจิตวิญญาณของข้ากลับสู่ออริก เมื่อนั้นจะมีจิตวิญญาณที่มีออริกเช่นเดียวกับข้าถือกำเนิดขึ้น พวกเจ้าจงปกป้องคุ้มครองเด็กคนนั้นด้วยชีวิต...

     

    เพราะเด็กคนนั้นคือความหวังสุดท้ายของมิติออสเทน เด็กคนนั้นจะประสบชะตากรรมทียิ่งใหญ่อุปสรรคมากมายอาจทำให้แสงแห่งออริกดับสูญ หากจิตวิญญาณของเด็กคนนั้นกลับสู่ออริกก่อนถึงเวลาอันควรมิติออสเทนแห่งนี้ก็ถึงคราวล่มสลาย ข้าขอฝากด้วยเหล่าผู้พิทักษ์เสาค้ำมหาสมุทรทั้งเจ็ด... สิ้นคำตรัสสุดท้ายเรียวปากอวบอิ่มพลันไร้เสียง ดวงตากลมโตที่ดูอ่อนแรงปิดลง พร้อมกับแสงแห่งออริกที่มอดดับ จิตวิญญาณลอยออกจากร่างขึ้นสู่ผิวน้ำ ก่อนที่ดวงจิตวิญญาณจะหายลับไป ได้ปรากฏเป็นเสียงหวานใสของเทพีแห่งมหาสมุทรยามมีชีวิตอยู่

     

    สงครามอุบัติขึ้นทุกพันธุ์เผ่า

    ชีวีเหล่าผู้ร่วมโลกจักดับสูญ

    โรคระบาดจักกำเนิดทวีคูณ

    จิตอสูรจักแข่งแกร่งยากปราบปราม

    ถึงเมื่อนั้นจักเกิดกลีภพ

    ทุกพันธ์เผ่าสู้รบอย่างเหยียดหยาม

    เหล่าอสูรจักเริ่มต้นคิดคุกคาม

    ภัยสงครามนั้นพาออสเทนจม

    ถึงกระนั้นก็ยังไม่สิ้นหวัง

    หกพลังกำเนิดอย่างเหมาะสม

    หนึ่งราชาไฟกำจัดทุกข์ระทม

    สองราชาลมกอบกู้เป็นยอดดี

    สามราชินีแห่งสายน้ำ

    ทุกก้าวย่ำล้วนมีความสุขี

    สรรพชีวิตปราศจากโรคโรคี

    สี่ยอดราชินีแห่งตะวัน

    เสียงกังวานหนทางแห่งความหวัง

    ดุจระฆังแก้วใสได้สร้างสรรค์

    ทุกชีวิตเพิ่มพลังอย่างท่วมทัน

    ผืนดินพลันแข็งแกร่งยากโอนเอน

    ห้าราชาผู้ควบคุมปฐพี

    อ่อนโยนดั่งนทีเมื่อพบเห็น

    เป็นดั่งโล่ปกป้องพ้องอย่างเยือกเย็น

    สุดท้ายเป็นราชารัตติกาล

    กาลเวลาเวียนผ่านอย่างเชื่องช้า

    หกพลังบุกฝ่าอย่างกล้าหาญ

    ช่วยกอบกู้ออสเทนเมื่อภัยพาน

    ตลอดกาลเหล่าความหวังแห่งออสเทน

     

    ขอมหาราชินี้จงไปสู่สุขติ เสียงของเหล่าผู้พิทักษ์เสาค้ำมหาสมุทรกล่าวขึ้นพร้อมกัน ก่อนจะนำร่างมหาราชินีที่พวกตนเคารพรักไปประกอบพิธีอย่างสมเกียรติ

     

    ณ แท่นหินเบื้องหน้าปราสาท

     

                ร่างของมหาราชินีแห่งห้วงสมุทรนอนแน่นิ่งเมื่อแสงแห่งออริกดับมอด มหาราชินีมีอายุยืนยาวถึง 110 ปี แต่เป็นที่น่าแปลกที่รูปร่างหน้าตาเหมือนหญิงสาววัยเพียงแค่ 18 ปี ผมสีฟ้าน้ำทะเลเป็นรอนสยายตามเตียงที่ทำจากไข่มุก ขนตาหนาเป็นแพหลับพริ้มอย่างเป็นสุข จมูกเล็กโด่งลั้นเชิดขึ้นแม้ไม่มีลมหายใจ ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงคลี่ยิ้มเล็กน้อย ภาพโดยรวมเหมือนคนหลับมากกว่าคนไร้ลมหายใจ

     

    พวกเจ้าพร้อมหรือยัง ชายหนุ่มผมหยักศกสีบลอนด์กล่าวขึ้นท่ามกลางความเงียบ

     

    อืม พวกข้าพร้อมแล้ว เสียงตอบรับมาจากหญิงสาวคนเดียวในบรรดาบุรุษ 7 คน เหล่าผู้พิทักษ์ที่เหลือต่างพยักหน้าเป็นเชิงบอกว่าเริ่มได้เลย

     

              ผู้พิทักษ์เสาค้ำมหาสมุทรทั้งเจ็ดยืนล้อมร่างไร้วิญญาณของมหาราชินีแห่งห้วงสมุทรที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงไข่มุกเป็นวงกลม แต่ละคนนำฝ่ามือข้างขวายื่นออกมาข้างหน้าก่อนจะตวัดมือซ้ายที่ข้อมือขวาอย่างรวดเร็ว โลหิตสีทองที่แสดงถึงผู้เป็นอมตะต่างไหลรินออกมาอย่างไม่ขาดสาย หยดแล้วหยดเล่าตกลงสู่พื้นเบื้องล่างเป็นที่น่าแปลกยิ่งนักแทนที่โลหิตจะแตกตัวตามกฎการกระจายพลังงาน กลับเชื่อมต่อกับโลหิตสีทองของผู้พิทักษ์ที่ยืนอยู่ข้างๆเป็นวงกลมและไหลไปเรื่อยๆจนประกอบเป็นรูปวงแหวนเวทมนต์โดยมีเตียงไข่มุกที่มีร่างของมหาราชินีอยู่ตรงกลาง

     

                ปากของแต่ละคนต่างพึมพำเป็นภาษาโบราณที่ไม่อาจเข้าใจได้ วงแหวนเวทย์ที่เกิดจากโลหิตสีทองทอประกายสีทองเจิดจ้า ร่างของมหาราชินีลอยขึ้นเหนือเตียงปลายเท้าค่อยกลายเป็นฟองอากาศลอยขึ้นสู่ผิวน้ำเบื้องบน ราชินีแห่งห้วงมหาสมุทรย่อมต้องคู่กับมหาสมุทรหากร่างเนื้อตายก็จะกลับคืนสู่มหาสมุทรดั่งที่จิตวิญญาณเมื่อดับสูญก็จะกลับคืนสู่ออริก

     

                เมื่อร่างของมหาราชินีกลายเป็นฟองอากาศหมดแล้วปรากฏเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่ง สิ่งมีชีวิตชนิดนี้มีร่างกายสีฟ้าดวงตากลมโตสีดำทั้งดวง หูยาว มีปีกเล็กๆคล้ายปีกแมลงอยู่ข้างหลัง ความสูงประมาณ 20 เซนติเมตร กำลังนั่งกอดเข่ามองเหล่าผู้พิทักษ์ตาแป๋วอยู่

     

    เจ้า สพรอฟเตอร์*** ตัวน้อยเจ้าจงไปตามหาผู้มีออริกเช่นเจ้า ฝึกฝนผู้นั้นให้เก่งกาจ เมื่อนั้นพวกข้าจะไปรับผู้ที่เจ้าเลือก ชายผมบลอนด์หยักศกพูดบอกสรอฟเตอร์ ก่อนที่ชายผมแดงจะมาคว้าสพรอฟเตอร์ไปอย่างเบามือ

     

    ข้าจะส่งเจ้าไปยังที่ที่มีคนผู้นั้นอยู่ เจ้าจงทำภารกิจนี้ให้เสร็จมิเช่นนั้นออสเทนแห่งนี้ล่มสลายเป็นแน่ ชายผมแดงพูดเตือนสพรอฟเตอร์ตัวน้อยอีกครั้งก่อนจะร่ายเวทเคลื่อนย้ายข้ามมิติออกมา ปรากฎเป็นช่องว่างมิติขนาดพอดีคนเบื้อหน้า

     

    เจ้าจงใช้ออริกของเจ้าตามหา เจ้าจะเจอได้ไม่ยากเย็นนัก ลาก่อนสพรอฟเตอร์น้อย จงทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ ชายผมแดงย้ำเตือนสพรอฟเตอร์น้อยอีกหนึ่งครั้งเพื่อเป็นการย้ำถึงเจตนารมย์ก่อนจะปล่อยสพรอฟเตอร์น้อยเข้าประตูมิติไป


    **************************************************************************************************************************************

     

    *นกเซิร์ด –รูปร่างคล้ายนกนางนวลแต่มีขนสีฟ้าครามกลมกลืนไปกลับทะเล มักอยู่กันเป็นฝูงจะอพยพเมื่อถึงเวลาเปลี่ยนฤดู

    **ออริก –จุดกำเนิดของทุกสรรพสิ่ง หรือก็คือจิตวิญญาณ พลังเวทย์ก็คือออริก คนที่โลกนี้สามารถใช้เวทย์มนต์ได้เพราะมีออริก หากสิ่งมีชีวิตตายไปไม่ได้ไปนรกหรือสวรรค์แต่จะกลับคืนสู่ออกริกเพื่อรอการกำเนิดใหม่

    ***สพรอฟเตอร์ –เมื่อร่างเนื้อของผู้อยู่ในจุดสูงสุดในธาตุนั้นๆหรือก็คือเทพเจ้าประจำธาตุกลับคืนสู่ธาตุหลักของตนจะให้กำเนิดเป็นภูติประจำธาตุนั้นๆสพรอฟเตอร์จะมีออริกคล้ายกับเทพองค์ก่อนแต่ไม่ทรงพลังเท่ารู้วิธีใช้ออริกประจำธาตุอย่างเชี่ยวชาญ สพรอฟเตอร์กำเนิดมาเพื่อตามหาเหล่าจิตวิญญาณที่มากำเนิดใหม่แล้วมีออริกใกล้เคียงของตน จะทำการฝุกสอนการใช้พลังให้ผู้ถูกเลือก สพรอฟเตอร์มีอายุขัยครึ่งหนึ่งของเทพประจำธาตุ

     

    ****************************************************************************************************************************************

    นิยายเรื่องใหม่คับอิอิ เเหม่เรื่องเก่าไรท์ยังเเต่งไม่จบเลยพอดีว่าเเบบอยากเปลี่ยนเรื่องไปเรื่อยๆ ฮ่าๆ เเต่ไรท์ไม่เปิดเรื่องใหม่ละฮะ สามเรื่องพอ เดะเเต่งไม่จบโดนรีดว่า เพราะงั้นเอาใจช่วยไรท์ด้วยนะค้าบ ว่าเเต่กลอนเป็นไงโอเคป่าว แก้ตรงไหนบอกด้วย อ้ออีกเรื่องครับ บทนำไม่ยาวนะ เเต่เนื้อหายาวพอตัวบทละ 10-15 กระดาษ A4 ขนาด 16 ฟ้อนต์ Angsananew

    ปล. คำผิดเดี๋ยวดูให้ 1 เม้น = 1 กำลังใจ


     

    HiDdEn_BlAdE


    Loading...100 per.

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×