คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำแห่งการเริ่มต้น
ปี พ.ศ. 2666
เด็กสาวผู้มีใบหน้าสะสวยไม่สิน่ารักเสียมากกว่า ผิวขาวราวไข่มุก โครงหน้ารูปไข่เกลี้ยงเกลาไร้ร่องรอยใดๆ ปากบางรูปกระจับสีชมพูสดใส ผมยาวสลวยสีทอง มีดวงตาสีครามงดงามดุจห้วงลึกของมหาสมุทร กำลังทอดกายนอนลงบนเก้าอี้บุนวมสีดำนุ่มนิ่มกำลังดี ดางตาสีครามมองทอดไปยังดวงดาวนับล้านดวงที่ล่องลอยตามตำแหน่งของมัน ทั้งดวงดาวจักรราศี กลุ่มดาวทั้ง 88 กลุ่มดาว หญิงสาวชอบที่จะมองมันพลางจิตนาการรูปร่างลากเส้นดาวแต่ละดวงให้เป็นไปตามชื่อของกลุ่มดาวที่คนโบราณได้ตั้งไว้ เธอคิดว่าดวงดาวช่างสวยงามอะไรเช่นนี้ เธอชอบที่จะนอนท่ามกลางท้องฟ้าที่มืดมิด แต่ประดับประดาไปด้วยดวงแสงเล็กๆมากมาย มันช่วยให้เธอรู้สึกผ่อนคลายจากการเรียนได้ดี
หญิงสาวผมฟ้าลุกขึ้นยืนบิดขี้เกลียดเล็กน้อย ร่างสมส่วนที่แต่ละส่วนสัดรับกันพอดิบพอดีชวนให้มนุษย์เพศชายหลงใหลเดินไปที่เตียงนอนขนาดคิงไซส์ที่ตั้งอยู่มุมห้อง ก่อนจะล้มตัวนอนเข้าสู่ห้วงนิทราไปท่ามกลางดวงแสงนับล้านที่ส่องแสงอยู่บนเพดานห้อง
แสงสีทองทอดผ่านผ้าม่านสีครีมผืนบางเข้าสู่โสตประสาทตาของหญิงสาวร่างบางที่หลับใหลในชุดนอนเดรสสีขาวผ่าข้าง ทำให้ร่างบางขยับเขยื้อนเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นบิดขี้เกียดเมื่อดวงตาสีครามลืมตื่นเต็มที่ ปากบางคลี่ยิ้มอย่างสดใสก่อนจะหันไปยังมุมห้องที่แดดยังส่องไปไม่ถึง เมื่อเธอยังเห็นดวงดาวทอแสงอยู่บริเวณนั้น คิ้วสีบลอนทองขมวดมุ่นอย่างสงสัย
‘เอ๊ะ นี่เราลืมตั้งเวลาปิดท้องฟ้าจำลองหรอเนี่ยต้องรีบปิดก่อนป้าชาช่าจะมาเห็น’ คิดได้ดังนั้นร่างบางก็รีบลงจากเตียงวิ่งไปที่สวิซไฟที่อยู่ทางมุมห้องมุมหนึ่งก่อนจะกดปิดไปพร้อมกับเสียงประตูที่เปิดเขามาพอดี
“อ้าว คุณหนูตื่นแล้วหรอค่ะ...เอ๊ะ? คุณหนูไปทำอะไรแถวนั้นนะค่ะนี่อย่าบอกนะว่าคุณหนูลืมปิดท้องฟ้าจำลองอีกแล้ว โถ่ว ป้าเคยบอกแล้วไงค่ะว่าอย่าลืมปิดถึงแม้คุณหนูจะขอบดวงดาวมากแต่ก็ต้องประหยัดไฟนะค่ะ ท้องฟ้าจำลองใช้ไฟน้อยเสียเมื่อไหร่” หญิงวัยกลางคนส่งเสียงบ่นเจ้านายน้อยของตนอย่างอดไม่ได้พลางเดินไปยังเตียงนอนของหญิงสาวก่อนจะจัดผ้าปูที่นอนให้เข้าที่เข้าทาง
“เอ่อ...คือ” หญิงสาวกำลังจะแก้ตัวกับคำบ่นของหญิงวัยกลางคนต้องเงียบปากทันทีเพราะหญิงวัยกลางคนยกมือขวาขึ้นเป็นอันว่าไม่อยากฟังคำแก้ตัว
“พอเถอะค่ะ คุณหนูรีบไปอาบน้ำเถอะค่ะวันนี้วันเกิดคุณหนูน่ะค่ะ คุณท่านทั้งสองจะพาคุณหนูไปทำบุญเก้าวัด เพราะฉะนั้นคุณหนูรีบอาบน้ำด้วยนะค่ะ” หญิงวัยกลางคนตัดบท แล้วจึงเดินออกจากนอกห้องอย่างคนที่ได้รับการอบรมมา
ขณะที่กำลังจะก้าวออกจากประตูหญิงชราก็หันกลับมาหาเจ้านายน้อยของตนก่อนจะกำชัดด้วยน้ำเสียงเรียบว่า “เร็วๆนะค่ะ คุณท่านทั้งสองรอทานอาหารกับคุณหนูอยู่” ก่อนจะเดินออกไปแล้วผิดประตู ทิ้งให้หญิงสาวทำหน้าเหรอหรายืนมึนอยู่ในห้อง
“หนูยังไม่ทันได้พูดซักคำเลยค่ะป้าชาช่ามาถึงก็บ่นเอาบ่นเอาเอาซะหนูมึนเลย” หญิงสาวบ่นกับตัวเองก่อนจะเข้าไปอาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย
ในห้องอาหารของบ้านตระกูล เชนโนเวอร์
โต๊ะกระจกตัวยาวที่มีขาโต๊ะสีงาช้างปลายขาโต๊ะถูกสลักไปด้วยลายไทยขลิบทอง วางทอดอยู่กลางห้องสีขาวโอ่อ่า มีโคมไฟคริสตัลห้อยระย้าอยู่กลางห้องสองข้างทางมีเมดสาวใช้สวมชุดเมดแบบผู้ดีอังกฤษยืนเรียงอยู่ข้างละสามคน บนโต๊ะมีอาหารมากมายวางไว้บนโต๊ะ อาหารแต่ละอย่างล้วนเป็นอาหารโปรดของเจ้านายน้อยของคฤหาสน์หลังนี้ทั้งสิ้น
เหล่าเมดสาวต่างก้มหัวทำความเคารพหญิงสาวนัยน์ตาสีคราม ผมสีบลอนถูกก้าวรวบเป็นมวยไว้เหนือหัว ร่างบางสวมชุดเดรสสีส้มโอลโรสแขนตุ๊กตา ชายกระโปรงมีระบายสีขาว ใบหน้าจิ้มลิ้มแต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอางบางเบาทำให้ใบหน้าจิ้มลิ้มดูสวยน่ารักใสใสขึ้นอีกมากโข
“โห คุณค่ะดูลูกเราสิวันนี้มาซะสวยเชียว” คุณนาย ริเซลล่า เชนโนเวอร์ นายหญิงของคฤหาสน์เชนโนเวอร์อดสะกิดให้สามีของเธอที่ตอนนี้เอาแต่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ไม่สนใจสิ่งรอบข้างให้หันไปดูเจ้านายน้อยของบ้านไม่ได้
เมื่อ ริชาร์ด เชนโนเวอร์ เหลือบตาหันไปเห็นลูกสาวสุดที่รักแล้วถึงกับอุทานอย่างลืมตัว “โหใช้ได้เลยลูกเรา วันนี้มีอะไรพิเศษหรือเปล่าเนี่ย มารีเอน่า”
“คุณพ่อคุณแม่ลืมแล้วหรอค่ะว่าวันนี้วันอะไร แบบนี้หนูแอบน้อยใจนะเนี่ย” มารีเอน่า เชนโนเวอร์ ทำหน้ายู่แก้มป่องใส่บุพการีทั้งสอง การกระทำนี้ทำให้เหล่าคนรับใช่ที่คอยยืนบริการเจ้านายตนถึงกับอมยิ้มให้กับท่าทีน่ารักนั่น
“หืม นึกว่าอะไรเสียอีกใครจะไปลืมวันเกิดลูกสาวสุดที่รักได้ละ มานี่มะมาให้แม่หอมที” คุณนายรีเซลล่ายื่นมือออกไปข้างหน้าพลางยิ้มให้ลูกสาว มารีเอาน่าเห็นดังนั้นจึงเดินไปหาคุณแม่ของตนก่อนจะหอมแก้มคุณแม่หนึ่งที และยื่นแก้มของตนให้คุณแม่หอมอีกหนึ่งทีด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“อะไรอ่ะ หอมแต่แม่แล้วพ่ออ่ะ” ผู้เป็นเจ้าบ้านและประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ที่คอยแต่จะทำหน้าจริงจัง ส่งเสียงกระเง้ากระงอกประท้วงลูกสาว หากใครที่มาเห็น ริชาด ในสภาพนี้รับรองอึ้งเป็นแถบๆแน่
“คิกๆ คุณพ่อก็หนูไม่ลืมหรอกน่า” มารีเอน่า เดินอ้อมเก้าอีของรีเซลล่าก่อนจะเข้าไปหอมแก้มพ่อเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ชายกลางคนที่ใส่ชุดภูมิฐานอดจะยิ้มเอ็นดูลูกไม่ได้
“แล้วคุณพ่อไม่หอมแก้มหนูหรอค่ะ น่าน้อยใจจัง” มารีเอน่าทำสีหน้าเศร้าถึงแม่ในใจจะนึกเชื่อว่าพ่อตนไม่มีทางลืมทำแน่นอน เพราะมันเป็นธรรมเนียมปฏิบัติสำหรับบ้านหลังนี้ไปแล้ว
“ใครบอกว่าจะไม่หอมเล่า ลูกสาวพ่อทั้งคน” ว่าจบใบหน้าคมที่แม้จะสูงวัยแล้วแต่ยังปรากฏถึงความหล่อเหลาก็ก้มลงหอมแก้มลูกสาวตนทันที
“เอาละกินข้าวได้แล้วจ้า วันนี้มีแพลนไปทำบุญกันนะค่ะ รีบกินข้าวเลยทั้งคุณทั้งลูก” รีเซลล่าบอกสามีและลูกของเธอให้รีบกินข้าวจะได้ไปทำธุระต่อ
“ค่ะคุณแม่” มารีเอน่ารับคำก่อนจะไปนั่งประจำที่ของตนคือคุณแม่ของเธอนั่งด้านซ้ายมือพ่อ ส่วนเธอนั่งด้านขวา
“ครับ คุณนาย” ชายกลางคนรับคำแซวๆ เล่นเอาคุณนาย รีเซลล่า ผู้เย่อหยิ่งและสง่างามไปไม่เป็นเลยทีเดียว
“คิกๆ คุณพ่อก็ไปแกล้งคุณแม่ดูดิเขินหน้าแดงใหญ่เลย” มารีเอน่าว่าพลางพยักเพยิดหน้าไปทางคุณแม่ของตน
“หืม? พูดอะไรนะค่ะคุณลูกกินข้าวค่ะ” คุณนายว่ากลบเกลื่อนความเขินก่อนจะหยิบช้อนกับส้อมลงมือกินข้าวอย่างมีมารยาทตามที่ได้รับการอบรมมา
“ฮ่าๆ ทำเฉไฉซะได้คุณเนี่ย” ชายกลางคนว่า มือก็จับช้อนส้อมกินข้าวอย่างมีมารยาทเช่นกัน
“กินแล้วน่ะค่ะ” เมื่อเห็นพ่อแม่เธอเริ่มกินข้าวจึงกินตามบ้างโดยลักษณะท่าทางการกินของทั้งสามคนดูเรียบร้อยตามลักษณะผู้ดีอังกฤษมาก ในขณะที่ทั้งสามกินข้าวไม่มีเสียงพูดคุยใดๆเลย เพราะบ้านนี้มีธรรมเนียมปฏิบัติว่ากินก็คือกินเอาง่ายๆ มีมารยาทบนโต๊ะอาหารในระดับสูง
“ไปทำบุญกันเถอะค่ะ” มารีเอน่ารวบช้อส้อมก่อนจะวางแยกกันบนจานข้าวเป็นสัญลักษณ์ว่าได้รับประทานเสร็จแล้ว ก่อนจะลุกขึ้นยืนเดินไปล้างมือ บุพการีทั้งสองก็เช่นกัน
ทั้งสามคนขึ้นรกลีมูซีนสีดำเงาวับออกจากบ้านก่อนจะตระเวนไปยังวัดต่างๆถึงเก้าวัดเพื่อเป็นของขวัญวันเกิดให้กับมารีเอน่าที่ปีนี้ครบ 18 ปีบริบูรณ์พอดี
ทั้งสามใช้เวลาทั้งวันในการทำบุญไม่ว่าจะเป็นบริจาคเงินสมทบทุนสร้างอุปสมบทเป็นเงินรวมกว่า 50 ล้านบาท ปล่อยนก ปล่อยปลา ปล่อยเต่า และอีกมากมายเอาเป็นว่าวันนี้แต่ละคนเต็มอิ่มไปกับบุญที่ได้รับมา
เวลาอาหารเย็น คฤหาสน์ เชนโนเวอร์
เมื่อทั้งสามรับประทานอาหารเย็นเสร็จก็เตรียมตัวทำธุระส่วนตัวของแต่ละคน ในขณะที่มารีเอน่ากำลังจะลุก
“เดี๋ยวลูกวันนี้วันเกอดลูกจะไม่ขออะไรหน่อยหรอ” ริชาดถามลูกสาวสุดที่รักของตน
“หืม? หนูไม่อยากได้อะไรหรอกค่ะแค่พ่อแม่แบ่งเวลางานมาอยู่กับหนูได้อาทิตย์ละสามวันนี่ก็เป็นของขวัญที่ดีมากสำหรับหนูแล้วค่ะ” เนื่องจากครอบครัวเชนโนเวอร์มีธุรกิจมากมายทำให้คุณท่านและคุณนายทั้งสองต่างมีงานรัดตัวแต่ด้วยทั้งสองต่างรีบสะสางงานในแต่ละวันอย่างรวดเร็วเพื่อจะได้มาอยู่กับลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของตนทำให้คนทั้งสองมีเวลาอยู่กับลูกสาวของตนทั้งวันถึงสามวันต่อสัปดาห์ซึ่งถือว่าเยอะมากๆสำหรับครอบครัวที่มีธุรกิจใหญ่ขนาดนี้ ทำให้มารีเอน่าเป็นเด็กที่ไม่ขาดความอบอุ่นจากพ่อแม่ กลับกันเด็กสาวกลับได้รับความอบอุ่นนั้นมาเต็มเปี่ยมเลยทีเดียว
“จริงหรอจ๊ะ คุณชักช้าทำไมละค่ะเอาของขวัญที่คุณแอบไปซื้อมามาให้ลูกเถอะค่ะ ตอนนี้สามีตีตรากำลังสนุกเลยค่ะ คิกๆ เดี๋ยวฉันขอขึ้นไปดูละครก่อนนะเจ้าค่ะคุณท่าน” คุณนาย รีเซลล่าล้อเลียน ริชาด ด้วยการจำกระโปรงชุดนอนของออกด้านข้างก่อนกะก้มหัวย่อตัวถอนสายบัวอย่างงดงามให้กับสามีตนก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องนอนเพื่อไปดูละคร (เอ๊ะ? ครอบครังผู้ดีขนาดนี้ดูละครเป็นด้วยไม่อยากเชื่อ :ไรท์เตอร์)
“ค่ะ มีอะไรจะให้หนูหรอค่ะ” มารีเอาน่าถาม มือจับคางเอียงคอเล็กน้อยด้วยความสงสัย ท่าทางนี้ทำให้คุณท่านที่ดูจริงจังกับลูกน้อง เข้มงวดทุกอย่าง จำทำหน้าเพ้อ พลางวิ่งเข้าไปกอดลูกสาวสุดที่รักของตัวเองทันที
‘น่าร๊ากกกกก ลูกสาวใครว่ะเนี่ย’ (อ้อ ที่แท้ก็อาการเห่อลูกนี่เอง :ไรท์เตอร์)
“พ่อละก็ ท่าไม่มีอะไรหนูจะขึ้นไปนอนก่อนนะค่ะ หนูอยากดูดาว” มารีเอน่าปล่อยให้พ่อของธอกอดอยู่แบบนั้นเมื่อเห็นว่านานไปจึงเอ่ยขัดออกมา
“พ่อขอโทษลูกอยากทำตัวน่ารักเองทำไมล่ะ อ่ะนี่เครื่องเกม Warrior Star Online” ริชาดยื่นแว่นตาสีทองอร่ามให้กับมารีเอน่าพร้อมกับคู่มือใช้งาน 1 เล่ม และคู่มือเล่นเกม 1 เล่ม
มารีเอน่ารับมาก่อนจะทำหน้าสงสัย “อะไรค่ะเนี่ย ถ้าเป็นเกมออนไลน์หนูไม่เล่นหรอกค่ะ หนูเอาเวลาไปอ่านหนังสือดูดาวดีกว่า” พอริขาดเหนมารีเอน่าทำท่าจะไม่รับจึงบอกบางอย่างที่ทำให้มารีเอน่าถึงกลับเปลี่ยนใจ
“ถ้าพ่อบอกว่าเป็นเกมเกี่ยวกับดวงดาวละลูก ลูกสนใจไหมพ่ออ่านมาคร่าวๆ เกมนี่รวบรวมความเชื่อของกรีก โรมัน และอีกหลายๆที่ มีทั้งตำนานการเกิดกลุ่มดาวต่างๆที่ลูกชอบด้วย” ริชาดว่าออกมาทำให้ตาสีครามของมารีเอน่าเป็นประกายทันที
“พ่อแค่อยากให้ลูกพักผ่อนเห็นวันๆเอาแต่อ่านหนังสือ ไม่ก็เรียนพิเศษ” ริชาดกล่าวออกมาอีก
“แล้วจะรับไว้รึเปล่าละพ่ออุตส่าลงทุนถอยรุ่นล่าสุดมาให้ แถมลงทะเบียนด้วยการ์ดไอดีเพลทตินัมเชียวนา” ริชาดโน้มน้าวใจลูกของตนด้วยคำพูดเชิงเสียดาย เพราะถ้ามารีเอน่าไม่รับเขาคงต้องทิ้งเพราะไม่มีเวลาว่างมาเล่นเกมขนาดนั้น
“ค่ะๆ ว่าแต่ใช้งานไงค่ะเนี่ย” มารีเอน่ารับแว่นสีทองพร้อมสมุดทั้งสองมา พลางถามถึงวิธีใช้งาน
“ลูกชาร์ตแบต เชื่อต่อ อินเตอร์เน็ตเสร็จ ลูกก็กดปุ่มข้างๆแว่นก็เข้าเกมได้เลย ฝันดีครับเด็กน้อยพ่อไปหละ เดี๋ยวแม่ลูกดูสามีตีตราจบจะได้ออกกำลังกายกันหน่อย” ริชาดว่าพลางทำหน้ากรุ่มกริ่มเล็กน้อย ทำให้มารีเอน่า ที่ยืนเพ้อฝันถึงโลกภายในเกมใบหน้าถึงกับแดงระเรื่อ
“นี่พ่อเราจะเปิดเผยไปไหน” ร่างบางบ่นกับตัวเองเบาๆเสร็จ ก็เดินตรงไปยังห้องนอนของตน ก่อนจะเปิดระบบท้องฟ้าจำลองที่พ่อเธอสร้างไว้ให้ในห้องนอนของเธอ เพื่อให้เธอใช้ดูสิ่งที่เธอชอบได้ตลอดเวลาที่อยู่ในห้อง เมื่อเต็มอิ่มกับเหล่าดวงดาวจนหนำใจแล้ว มารีเอน่าจุงเดินไปยังเตียงนอน ก่อนจะล้มตัวนอนลงแล้วเอาแว่นตาสีทองอร่ามที่ชาร์ตแบตพร้อมกับเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ตเสร็จแล้วสวมใส่ที่หัว ลงนอนท่าทางที่คิดว่าสบายที่สุด ก่อนจะกดปุ่มที่อยู่ข้างแว่นตา...ไม่นานสติของเธอก็ดับวูบลงไป
---------------------------------GAME START---------------------------------------
***********************************************************************************************
บร๊ะ นิยายอีกเรื่องยังเเต่งไม่เสร็จ เเต่ไรท์ก็เเต่งอีกเรื่องซะเเล้วพอดีไรท์อยากได้เเนวธรรมดาบ้างลองอ่านดูนะครับ ติได้ชมได้ที่สำคัญอย่าลืมเม้น นะครับ
ปล. รักรีดเสมอ
HiDdEn_BlAdE
ความคิดเห็น