คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Main's..4
ทางด้านคยูฮยอนพอส่งข้อความกลับไปแล้วก็นั่งยิ้มกับเจ้าโทรศัพท์ไปมาเหมือนคนเสียสติ จนมีเสียงของซีวอนที่มาเคาะประตูเรียกเจ้าตัวนั่นแหล่ะ ถึงจะหยุดแล้วเดินยิ้มไปเปิดประตู
“พี่ฮีชอลให้มาตาม เป็นบ้าอะไรว่ะ ยิ้มอีกแล้ว ทำไม เด็กคนนั้นเค้ารับรักแกแล้วงั้นหรอ??”คำถามถูกส่งออกมา แต่ไม่ได้มีแววความจริงจังมากนัก
“โห่ย ยังเลยครับ ถ้าเค้ารับแล้ว ผมจะจัดงานแถลงข่าวเลย!! ฮ่าๆๆๆ”พูดจบก็เดินผ่านคนถามไปทันที คนถามเองก็ได้แต่ส่ายหน้าระอากับความคิดของเพื่อนร่วมวง แล้วจึงรีบเดินตามไปทันที
“นี่พวกนายมากันครบแล้ว ฉันจะเริ่มแจ้งรายละเอียดทั้งหมด ตอนนี้พวกนายก็ทำการโปรโมทกันจนถึงเวลาที่จะได้อำลาเวทีกันชั่วคราวแล้ว ซึ่งทางบริษัทเองก็ได้รับงานเดี่ยวของนายแต่ละคนไว้ด้วย โอกาสนี้ฉันเลยจะแจ้งให้พวกนายได้ทราบทีเดียว ในอาทิตย์หน้า พวกนายจะต้องร้องเพลงโปรโมทเป็นครั้งสุดท้าย แล้วหลังจากนั้นทางบริษัทก็จะให้พวกนายได้พักเป็นเวลา 2 เดือน เพื่อเป็นการสมนาคุณพวกนาย แล้วหลังจากวันพักของพวกนายครบตามจำนวน พวกนายจะต้องกลับมารับงานที่ทางบริษัทได้เตรียมไว้ให้อีกครั้ง แต่ในระหว่างนั้นทางบริษัทก็จะทำการวางแผนการทัวร์คอนเสิร์ตของพวกนายไปด้วย ดังนั้นเรื่องที่ฉันจะแจ้งก็คือขอให้พวกนายใช้วันหยุดที่ทางบริษัทนี้ให้ครบ ฉันคงไม่ต้องบอกว่าควรใช้ยังงัยนะ แล้วหลังจากนั้น พวกนายจะต้องมาลุยงานอย่างเต็มที่ เข้าใจมั้ย???”
“ครับ”ทั้ง5 รับคำพร้อมกันก่อนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อน แต่เสียงของฮีชอลก็ดึงทงเฮ ไว้อีกครั้ง ทงเฮหันมาตามเสียงเรียกก่อนจะมองหน้าฮีชอลนิ่งๆ เป็นฮีชอลเองที่พูดขึ้นก่อน
“ฉันหวังว่านาย จะไม่ทำเรื่องร้ายๆนะ บางทีถ้าอดีตมันทำให้นายเจ็บ นายก็ควรลืมๆมันบ้าง ยังงัยซะ นายก็แก้ไขมันไม่ได้ หวังว่านายจะเข้าใจที่ฉันพูดนะ”เค้าพูดทิ้งไว้เท่านั้นแล้วทำท่าจะเดินออกไป แต่เสียงของทงเฮ ทำให้เค้าต้องชะงักฝีเท้าที่กำลังก้าวออกไปในทันที
“บอกตัวเองจะดีกว่า!! ถ้าลืมอดีตได้จริงๆ แล้วทำไมพี่ต้องร้องไห้ทุกครั้งที่เห็นเค้า กับผู้หญิงคนนั้นล่ะ?? พี่มันก็ไม่ต่างจากผมหรอก ต่างคนต่างรู้ ว่าอะไรที่ทำให้เสียใจ แต่ก็ยอมที่จะเสียใจ เพราะ อดีตมันฝังใจ ยังงัยล่ะ!! หึ ถ้าไม่มีอะไร ผมไปล่ะ”ทงเฮพูดทิ้งไว้เท่านั้นก่อนจะเดินกลับไปยังห้องของตน ทิ้งไว้แต่เพียงฮีชอลที่กำลังยืนนิ่งเพื่อทบทวนคำพูดของน้องชายของคนรัก ไม่สิ่ ต้องบอกว่าคนเคยรักจะดีซะกว่า!! ใช่เค้าเคยรักกับพี่ชายของทงเฮ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกแล้ว ก็ในเมื่อ เค้าคนนั้นเลือกที่จะทิ้งเค้าไปเอง โดยที่เค้าเองยังไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าทำไม มารู้อีกทีคนๆนั้น ก็มีคนรักใหม่เป็นคนในวงการไฮโซไปซะแล้ว บางทีสิ่งที่เค้ากำลังบอกทงเฮมันก็เหมือนการตอกย้ำจิตใจเค้าซะเหลือเกิน ฮีชอลค่อยๆก้าวออกจากห้องไปโดยไม่ได้สังเกตว่า มีบุคคลหนึ่งยืนฟังพวกเค้าสนทนากันอยู่
“แบบนี้งั้นหรอ?? หึ!! ชักจะสนุก”
ทางด้านทงเฮ เมื่อเข้ามายังห้องของตนก็ต้องนั่งทบทวนกับสิ่งที่ฮีชอลพูด ก็จริงอยู่ว่าอดีตผ่านไปแล้วก็ให้ผ่านไป แต่ในเมื่อ อดีตของเค้าคือคนรักทั้งนั้น แล้วจะให้เค้าทำใจได้ยังงัยกัน แม่เค้าทั้งคนที่ต้องจากไปอย่างไม่มีวันกลับ ในขณะที่แม่ของคนๆนั้น เข้ามาแย่งพ่อเค้าไปต่อหน้าต่อตา แล้วพ่อเค้าก็ยินดีที่จะไปด้วยโดยไม่ได้สนใจเลยว่า แม่ของเค้าจะกำลังเจ็บปวดและเสียใจมากแค่ไหน เค้าแค่ต้องการให้คนๆนั้นเจ็บเหมือนที่แม่ของเค้าเจ็บ เค้าต้องทำมัน คิดได้เท่านั้นเค้าก็เอื้อมไปเปิดลิ้นชักเพื่อหยิบรูปของผู้เป็นแม่ขึ้นมาดูและยิ้มให้กับรูปนั้นอีกครั้งก่อนจะเก็บมันเข้าที่เดิม แล้วจึงเอื้มมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตนขึ้นมากดหมายเลขแล้วกรอกเสียงลงไปทันทีเมื่อมีผู้รับสาย
“พี่ครับ ผมเจอเครื่องมือในการแก้แค้นให้แม่แล้วครับ พี่ช่วยผมหน่อยนะครับ”น้ำเสียงที่ดูอ่อนโยนกว่าทุกครั้งที่ต้องพูดคุย ถูกเอ่ยออกมาเพื่อขอความช่วยเหลือจากพี่ชายของตน
“ได้สิ่ อะไรล่ะ??”
“พี่ช่วยสืบประวัติ อี ฮยอคแจ ให้ผมหน่อยครับ ผมขอเร็วที่สุดนะครับ ขอบคุณพี่มาก แล้วพี่สบายดีหรอ??”
“อื้ม สบายดีนายล่ะ??”
“ผมก็สบายดีน่ะครับ”
“อื้มดีแล้ว^^ แล้ว..คนๆนั้น..เอ่อ..ฮีชอลน่ะ เป็นงัยบ้าง??”คนเป็นพี่เอ่ยถามอย่างตะกุกตะกัก
“เค้าสบายดีพี่ไม่ต้องห่วง แล้วเมื่อไหร่พี่จะพูดความจริงกับเค้าล่ะ พี่เค้าดูเสียใจมากเลยนะพี่ ผมก็ไม่รู้จะบอกยังงัย แต่ผมรักพี่นะ”
“พี่ก็รักนาย แล้วก็ขอบใจนายมากนะ ที่ยังเก็บเรื่องนั้นไว้เป็นความลับอยุ่ ไว้พี่พร้อมเมื่อไหร่ พี่จะบอกความจริงเค้าทั้งหมด แต่ตอนนี้พี่ต้องไปทำงานต่อ แค่นี้นะ รักษาตัวด้วย”
“ครับพี่ก็เหมือนกันนะครับ รักษาตัวด้วย”ทงเฮกดตัดสายในทันที เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เค้าคุยกับอีทึก พี่ชายบุญธรรมที่แม่กับพ่อของเค้ารับมาอุปการะ แต่เค้าก็รักอีทึกมากเหมือนพี่แท้ๆคนหนึ่ง ก็ตั้งแต่แม่เค้าจากไป ก็มีแค่อีทึกเท่านั้นที่คอยอยู่กับเค้าตลอด ทำให้เค้ารักและผูกพันกับอีทึกมาก จนเมื่อ 4 ปีที่แล้วที่อีทึกได้เจอกับฮีชอลจึงทำให้ทั้งคู่ขยับความสัมพันธ์มาเป็นคนรักกัน แต่อยู่ดีๆอีทึกก็ต้องไปบอกเลิกฮีชอล เพียงเพราะความต้องการของพ่อบุญธรรมที่อยากจะขยายกิจการของบริษัท ทำให้ทุกวันนี้ทั้งอีทึกและฮีชอลต่างก็เสียใจไม่ได้ต่างกันเท่าไร ทำไมเค้าจะไม่รู้ล่ะ ว่าความรู้สึกสูญเสียคนรักมันเป็นยังงัย อีทงเฮคนนี้น่ะรู้ดีเลยล่ะ และก็รู้ด้วยว่าการเอาคืนให้คนที่รักมันจะเป็นยังงัย จากความคิดที่กำลังวนเวียนอยู่ในหัว พลันความคิดก็เปลี่ยนไปทันทีเมื่อนึกถึงหน้าบุคคลที่ตนเพิ่งจะเรียกว่า”ของเล่น”และ”เครื่องมือ”ในการแก้แค้น คิดได้เท่านั้นรอยยิ้มที่ให้ความรู้สึกเสียวสันหลังกับคนมอง ก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง และตามมาด้วยคำพูดที่เหมือนจะพูดลอยๆ
“หึ โจว คยูฮยอน รออีกนิดนึงเหอะ ความรักของนาย และคนรักของนายทุกคน มันจะไม่เหลือเลยสักคน นายจะต้องรู้สึกอย่างที่ฉันรู้สึก และยิ่งไปกว่านั้นแม่ของนายก็ต้องรู้สึกเหมือนที่แม่ของฉันรู้สึกด้วย!!!!” พูดไว้แค่นั้นเค้าก็ลุกไปอาบน้ำทันที
ทางด้านฮยอคแจ
ตั้งแต่ได้รับข้อความจากคยูฮยอนก็ดีใจจนทำอะไรไม่ถูก พอถึงบ้านก็รีบอาบน้ำกินข้าวและขึ้นไปบนห้องทันทีและก็เป็นแบบเดิมที่ผมต้องหยิบสมุดไดอารี่ขึ้นมาเขียนเรื่องราวต่างๆ แต่วันนี้ผมเขียนไปยิ้มไป ทำไมผมมีความสุขแบบนี้ล่ะ ผมไม่คิดเลยนะครับว่าพระเจ้าจะส่งคนน่ารักๆแบบผมมาเกิดและยังส่งคนหล่อๆอย่างคยูฮยอนมาด้วย อ่า..ช่างเหมาะสมกันดีจริงๆครับ ผมคิดอะไรไปเรื่อย จนผมเขียนเสร็จจนครบทุกฉากทุกตอนของชีวิต ผมจึงเก็บสมุดนั้นไว้ที่เดิม และทำท่าว่าจะเข้านอนแต่ไม่วาย เพื่อนสนิทผมก็โทรมาซะก่อน
“ว่างัยซองมิน??”
“นายเห็นบัตรWishesของฉันมั้ยอ่า?? ไม่รู้ว่ามันหายไปไหน”
“เดี๋ยวฉันลองดูก่อน”ผมพูดแล้วเดินไปหยิบกระเป๋ามาค้นหาตามที่ซองมินว่า แต่มันไม่มีสิ่งที่ซองมินต้องการ ผมจึงรีบกลับมาบอกเค้าในทันที
“ไม่เห็นมีเลย นายลืมไว้ที่ไหนรึป่าว? หรือว่าทำล่วงที่ไหนมั้ย? แต่อย่าห่วงเลย ยังงัยในบัตรก็มีทั้งชื่อ-ที่อยู่แล้วก็เบอร์โทรของนายอยู่ คนที่เจอเดี๋ยวเค้าก็เอามาคืนเองแหล่ะ”ผมตอบเค้าไป เพราะในตอนนี้ผมเริ่มจะง่วงเข้าไปทุกที นี่ก็ปาเข้าไปจะเที่ยงคืนอยู่แล้ว ทั้งที่เมื่อคืนผมก็นอนไปนิดเดียว ไหนจะต้องตื่นแต่เช้าอีก ยังงัยพรุ่งนี้ผมก็ว่าง ขอนอนให้เต็มที่หน่อยเหอะ
“งั้นแค่นีล่ะกันนะ ขอบใจนายมาก ฉันก็หวังว่าจะมีคนติดต่อกลับมานะ งั้นฝันดีนะไอ่ไก่บ้า”
“อื้มเหมือนกัน อย่าคิดมาก นอนๆๆๆ”ผมบอกเค้าแล้วรีบกดตัดสาย เพียงครู่หนึ่ง ผมก็เข้าสู้ภวังค์ไปในที่สุด
ทางด้านซองมิน
เมื่อวางสายจากฮยอคแจแล้ว ก็ทำท่าค้นนู่นค้นนี่อีกครั้ง เผื่อว่าจะเจอกับสิ่งที่ตนตามหา แต่ค้นไปไม่เท่าไหร่พลันเจ้าโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกที เจ้าตัวรีบวิ่งมารับโทรศัพท์โดยไม่ได้ดูว่าเบอร์ใครที่โทรมา ด้วยเข้าใจว่าเพื่อนรักที่เพิ่งจะสนทนากันเมื่อกี้โทรมาจึงรับแล้วกรอกเสียงลงไปทันที
“อะไรอีกล่ะ ไหนว่าไม่มีงัย เจอแล้วหรอ?? แต่นายบอกว่าจะนอนแล้วนี้ อะไรอีกห้ะ?? ไอ่ไก่บ้า”
“อะไรครับคุณ ใครไก่บ้า ผมไม่ใช่ไก่นะครับ”คนฟังถึงกับตกใจทันทีเมื่อรู้ว่าไม่ใช่เพื่อนสนิทหน้าไก่ของตน รีบขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่
“ขะ..ขอโทษทีครับ ผมนึกว่าเพื่อนผมนะ ขอโทษนะครับ แล้วคุณเป็นใครครับ โทรมาหาผมมีอะไรรึป่าว??”
“ผมเก็บของคุณได้ เห็นมีชื่อที่ยู่แล้วก็เบอร์ เลยโทรมา”
“จริงหรอครับ งั้นให้ผมไปรับที่ไหนล่ะครับ แล้วกี่โมงดี ตอนนี้เลยมั้ยครับ ผมจะได้ออกไป”คนฟังเมื่อรู้ว่าคนโทรมามีจุดประสงค์อะไร ก็รีบเอ่ยในสิ่งที่ตนคิดในทันที
“งั้นพรุ่งนี้ตอน 10 โมง คุณมาเจอผมที่ร้านCoffee Mania แล้วกัน แต่ มาคนเดียวล่ะ ไม่งั้นผมไม่คืนจริงด้วย”
“ได้ครับๆ งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะครับ ขอบคุณเอ่อ..คุณ.. คุณอะไรครับ? ผมจะได้เรียกถูก”
“เดี๋ยวมาพรุ่งนี้ก็เจอเองแหล่ะ อย่าลืมล่ะ มาคนเดียว แล้วก็แค่นี้ ฝันดี”พูดจบก็ตัดสายไปในทันที จนซองมินเองก็นึกอยากจะด่ากลับไป แต่จะทำงัยได้ล่ะ เค้าเป็นผู้มีพระคุณเชียวนะ ยกให้แล้วกัน^^ คิดได้เท่านั้นก็รีบเข้านอนในทันที
ทางด้านคนโทร ไม่ใช่ใครอื่นแต่คือ...คิม คิบอม!!!
เค้าเก็บบัตรนี้ได้ตอนที่ซองมินล้มในตอนเล่นเกม มันคงจะหล่นออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเค้า แต่เค้าเรียกไม่ทัน แต่ก็นับว่าโชคดีที่อย่างน้อยๆ เค้าก็ไม่ใช่คนที่เห็นแล้วเดินผ่านไป เค้าหยิบบัตรขึ้นมามองอีกครั้งแล้วยิ้มกับความคิดของตัวเองก่อนจะเดินฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี ไปเข้าห้องน้ำทันที
ปล.มาลงให้แล้วค่ะ ติดตามกันด้วยนะค่ะ อาจจะไม่ได้อัพจนถึงวันจันทร์เลย ไป ตจว ค่ะ แต่ก็จะรีบกลับมาลงให้เร็วที่ดค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะที่ติดตามและเม้นกันอ่าค่ะ^^
ปล2.เฮกำลังจะเริ่มแผนการขั้นแรกนะค่ะ ติดตามกันด้วยค่ะ ส่วนอีทึกกับฮีชอลก็อย่างที่เห็นเลยค่ะ แล้วถ้าอยากรู้ว่าใครที่แอบฟังฮีกับเฮก็ติดตามด้วยนะค่ะ^^ มาลุ้นดีกว่าว่ามินเจอบอมแล้วจะยังงัย +5 55
ปล3.หากมีข้อผิดพลาดทางภาษาก็ขออภัยด้วยค่ะ เอ้อ..ตอนแรกกะว่าจะแค่ช็อตฟิค แต่ตอนนี้พล็อตมันไปยาวมากแต่ไม่มากๆนะค่ะ ก็เลยกะว่าจะไม่ใช่ช็อตแล้วค่ะ หวังว่าทุกท่านจะติดตามนะค่ะ อย่างเพิ่งเบื่อกันนะค่ะ คยูฮยอค เค้าหวานช่วงนี้เลยขอเอาใจซะหน่อย แต่รับรองค่ะ เฮอึน แน่ๆ!!!! แล้วก็เป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ ตวละครจะค่อยๆโผล่ออกมาค่ะ ^^ ขอบคุณมากๆค่ะ^^
ความคิดเห็น