คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Main's..3
“อ่าเกมนี้นะครับ เราจะมีกระดาษเอ4ให้กับแต่ละคู่นะครับ คู่ละใบเท่านั้น ซึ่งทั้งคู่ต้องช่วยกันทำให้ทั้งคู่ยืนบนกระดาษใบนี้ได้นะครับ และเมือผ่านไปเรื่อยๆ เราก็จะให้พับไปเรื่อยๆจนกว่าจะมีผู้ชนะนะครับ ผมว่าทุกคนคงเคยเล่นอยู่แล้ว ดังนั้นเรามาเริ่มเลยดีกว่า”พิธีกรคังพูดอธิบายกติกาพอเข้าใจ ทั้ง5คู่ก็พยักหน้ารับ ตัวผมก็เข้าใจนะครับ แต่ผมจะเล่นได้มั้ยครับเนี่ย?? ก็อี ทงเฮน่ะ เค้านิ่งขนาดนี้ มีหวังคู่ผมคงแพ้ตั้งแต่รอบแรก แค่คิดก็อยากจะขอถอนตัวรอแล้วครับ แต่จะให้ผมยอมแพ้ตอนนี้น่ะหรอ ไม่มีวันซะหรอก!!! ก็ผู้ที่ชนะน่ะ จะมีการมีตติ้งแบบเอ็กคลูซิฟน่ะสิ่!!! และถ้าผมชนะผมก็จะได้เจอคยูฮยอนงัย ฮ่าๆๆๆ โอ่ยยย ยย..ยังงัยก็ต้องลองดูครับ ถึงคู่ของผมจะไม่ค่อยให้ความร่วมมือก็เถอะ= =”
คิดได้เท่านั้นเสียงคุณพิธีกรก็สั่งให้แต่ละคู่มาเอากระดาษและสั่งเริ่มเกมในทันที เสียงเชียร์จากเหล่าแฟนคลับที่นั่งชมอยู่ก็ตามมาเรื่อยๆ ผมหันไปมองคู่ต่างๆ ผมเห็นพี่เยซองยิ้มอย่างใจดีให้กับหญิงสาวร่างเล็ก ก็คู่ของพี่เค้านั่นแหล่ะครับ ช่างเป็นรอยยิ้มที่ดูอ่อนโยนซะจนผมเผลอยิ้มตามไปด้วย แล้วพี่เยซองก็วางกระดาษลงบนพื้นก่อนจะกระซิบกระซาบอะไรกันบางอย่างแล้วพี่เค้าก็ขึ้นมายืนบนกระดาษ ก่อนจะผายมือเป็นเชิงเชิญหญิงสาวคนนั้นให้ขึ้นมาด้วย เธอทำตามอย่างอายๆ ก็ใครจะไม่อายบ้างล่ะถึงจะไม่เมนแต่นี่น่ะ ซุปตาร์ เชียวนะ!!!! เธอขึ้นไปยืนอย่างใกล้ชิดจนเสียงแฟนคลับที่เข้าร่วมชมรายการด้วยกันบ้างก็ร้องครวญคราง บ้างก็แสดงความเขินอายออกมาแทนหญิงสาว และแล้วทั้งคู่ก็ขึ้นไปยืน เมือเห็นดังนั้นคุณพิธีกรจึงเรียกทุกคนเป็นเชิงว่าให้มาจับเวลาพร้อมกัน
“ 5..4..3..2..1...ว้าวว วว ว ว~~ เยซอง นายสุดยอดมาก!!!”คุณพิธีกรเอ่ยชมทันที พี่เยซองไม่ได้ตอบอะไรนอกจากหัวเราะออกมา และคู่ต่อไปก็คือ ชเว ซีวอน!!! ผมอยากเห็นมากเลยครับคู่นี้ ทำไมน่ะหรอ ผมว่าเค้าต้องมีวิธีที่เรียกเสียงกรี้ดได้เป็นอย่างดี ก็เค้าน่ะเป็นคนเพอร์เฟคคงต้องมีวิธีเพอร์เฟคๆ อยู่แล้วล่ะ ผมคิดได้เท่านั้นผมก็เห็นซีวอนขึ้นไปยืนบนกระดาษก่อนจะเรียกหญิงสาวร่างโปร่งคนหนึ่งขึ้นมา ซีวอนอ้าแขนรอเหมือนจะสวมกอดเธอคนนั้น แล้วความคิดผมก็ไม่ผิดสักนิด พอผู้หญิงคนนั้นก้าวเข้ามาซีวอนก็จัดการกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของตนและยิ้มออกมาให้เห็นลักยิ้มบุ๋มๆตามแบบฉบับ โอ่ย ยย...ผมล่ะอิจฉาจริงๆ อกนั้นคงต้องอุ่นมากแน่ๆ แล้วคุณพิธีกรก็เริ่มจับเวลาและก็เป็นอีกคู่ที่ผ่านไปได้ด้วยดี ผมมัวแต่ยืนมองดูคู่ของซีวอนจนลืมไปว่าคู่ต่อไปมันคู่ผมนี่!!!=[]=” กว่าผมจะรู้ตัวก็มีคนสะกิดเรียกผม พอผมหันไปเข้าก็ตอบผมกลับทันที
“จะยืนบื้ออีกนานมั้ยห้ะ??”
ให้ตายเหอะครับ จากที่ผมคิดว่าเค้าน่ะดูไม่เป็นมิตรแต่ตอนนี้ผมกลับคิดว่าชักจะเกลียดขี้หน้าเค้าเต็มที!!! คนอะไร๊ ทำไมไม่รู้จักพูดดีๆบ้าง แต่ผมก็ได้แค่คิดด่าเค้าในใจนั่นแหล่ะครับ ขืนผมโวยวายออกไปมีหวังแฟนคลับทั้งสตูได้แบนผมกันพอดี!!! TT TT
แล้วทงเฮก็ขึ้นไปยืนบนกระดาษ แต่ที่แปลกคือ ทำไมทุกคนเงียบกันหมดล่ะ?? หน้าตาแต่ละคนดูจะลุ้นแทนผมไม่น้อย ทงเฮไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่ยื่นมืออกมาแล้วบังคับผมด้วยสายตาเท่านั้น ผมไม่ได้จับมือเค้านะครับ แต่ผมเลือกที่จะก้าวขึ้นไปยืนบนนั้นนิ่งๆแทน ผมคิดว่าผมยืนได้พอดีแล้วนะครับแต่ผมก็สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อ..อี ทงเฮ เค้ากอดผมไว้!!!*O* ทั้งสตูต่างส่งเสียงกรีดและเสียงตกใจออกมาในเวลาเดียวกัน อย่าว่าแต่พวกเค้าตกใจเลยครับ ผมก็ตกใจ เค้ากอดผมเข้าไปแนบอกเค้า ผมได้ยินเสียงหัวใจเค้าด้วยล่ะ^^ แล้วก็เหมือนมีเสียงคุณพิธีกรเริ่มนับเวลาอีกครั้ง พอนับเสร็จเค้าก็คลายผมออกจากอ้อมกอด แล้วเค้าก็ลงมายืนอยู่ด้านหลัง ว่าแต่ทำไมผมถึงได้รู้สึกร้อนๆที่หน้าแบบนี้ล่ะ?? อ่า..ฮยอกแจอ่า นายเป็นอะไร ใจเต้นตุ้บๆด้วย ไม่ดีเลยนะ ทำไมนายใจเต้นกับคนอื่นล่ะ?? ผมคิดเองเออเองอยู่ในใจ แล้วคู่ของซองมินก็ออกมาเล่นครับ ผมจึงยืนนิ่งๆเพื่อรอดูคู่ของซองมินเล่นต่อไป
“นี่นายน่ะตัวใหญ่มีหวังเราแพ้กันแน่ๆเลย”คำพูดหลุดออกมาจากปากคิม คิบอม
“นะ..นายว่าใครตัวใหญ่ห้ะ?? ฉันแค่รูปร่างสมส่วนเว้ย!!!”คนฟังถึงกับตอบออกมาในทันที ก็ซองมินน่ะยอมซะที่ไหนล่ะ เรื่องหุ่นเจ้าตัวน่ะ
คิบอมเอ่ยแค่นั้นแต่ตัวเค้าก็วางกระดาษแล้วก้าวขึ้นไปยืนท่ามกลางสายตาของทุกคน ซองมินเองก็มองตามแต่ไม่วายจิ๊ปากอย่างขัดใจที่โดนพูดเข้าให้แบบนั้น
“เอ้า!! ขึ้นมาสิ่!! จะยืนรอตัวผอมกว่านี้ก่อนรึงัย ฉันว่าชาติหน้าก็ยังไม่เล็กลงเลย!!!”คิบอมพูดออกมาแล้วก็ยิ้มขำกับท่าทางของซองมิน
“มันชักจะมากไปแล้วนะ นายเนี่ยตัวเล็กกว่าฉันตายเลยเหอะ!!!= =”ซองมินพูดก่อนจะค่อยๆก้าวขึ้นมายืนกับคิบอม แต่ด้วยขนาดตัวของทั้งคู่ทำให้ทั้งคู่เซ แต่คิบอมที่ไวกว่าเห็นว่าซองมินจะหงายหลังก็รั้งเอวไว้ได้ทัน ทั้งคู่สบตากันอยู่ครู่หนึ่งแล้วซองมินก็หลุบตาต่ำลงเพราะมีเสียงกรี้ดกร้าดจากเหล่าแฟนคลับ และไม่วายคุณพิธีกรก็แซวเข้าให้
“แหมมม ม..คิบอมเนี่ย สุภาพบุรุษจังเลยนะ ฉันก็อยากมีคนมาทำแบบนี้บ้างจัง”คุณพิธีกรพูดแซวก่อนจะทำท่าทางเลียนแบบ แล้วก็ตามมาด้วยเสียงแซวของสมาชิกในวงอีกละลอก จนคิบอมต้องออกปากเอ่ยขึ้นขัด
“แล้วเมื่อไรจะเริ่มนับครับผมเมื่อยนะ”คิบอมเอ่ยก่อนที่คุณพิธีกรที่เหมือนจะเพิ่งนับได้เริ่มจับเวลา แล้วก็ผ่านไปอีกครู่นึงแต่ไม่วายซองมินก็หันมาจ้องคิบอมนิ่ง ก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเบา
“ขอบใจมาก”
“อะไรนะ?”เป็นคิบอมที่ถามขึ้นอีกครั้ง
“นายว่าอะไรนะ ฉันไม่ได้ยิน!!!”คิบอมถามอีกครั้ง แต่ซองมินก็ยังคงเอาแต่ก้มหน้า ถ้าเพียงแต่เค้าเงยหน้าขึ้นมามองสักนิด เค้าจะเห็นว่าคนที่บอกว่าไม่ได้ยิน กำลังยิ้มขำเค้าอยู่ จนในที่สุดซองมินเองก็รู้สึกหงุดหงิด เลยตะโกนใส่หน้าพ่อเจ้าชายน้ำแข็งไปซะเต็มเสียง ไม่เพียงแต่ผมที่ได้ยิน ทุกคนที่อยู่ในสตูต่างก็ได้ยินและมองมาที่เค้าเป็นตาเดียว
“ก็บอกว่าขอบใจงัยเล่า จะถามทำไมหลายรอบห้ะ??”เพียงแค่สิ้นเสียงเท่านั้นคิบอมที่ยิ้มอยู่ก็ยิ้มกว้างขึ้น จนซองมินเองเหมือนเพิ่งจะรู้ตัวว่าตนโดนแกล้งเลยถามคิบอมกลับไปอีก
“นี่นายแกล้งฉันหรอ? หน็อย..ไอ่บ้า!!!”ประโยคแรกดูจะเสียงดังแต่ประโยคหลังเค้าพูดเพื่อให้ได้ยินกันแค่สองคน คนฟังได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนผมเองก็แอบสงสัยว่าทำไมวันนี้ คิม คิบอมยิ้มง่ายจัง???
แล้วก็มาถึงคู่สุดท้ายที่ผมให้ความสนใจมาก ก็จะไม่ให้สนได้งัยครับ คนนี้น่ะเมนผมนะ!!! ผมล่ะอิจฉาผู้หญิงคนนั้นจังเลยครับ ผมเห็นคยูฮยอนยิ้มให้เธออย่างอ่นอโยนเหมือนทุกครั้งที่ผมเห็นแต่ที่ผมไม่เคยก็คือการเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดนั้นแบบผู้หญิงคนนั้นงัย!!! ชาตินี้ผมจะมีโอกาสมั้ยครับ?? พระเจ้าเข้าข้างผมทีเถอะครับ~~อาเมน!! ผมคิดอะไรไปเรื่อยจนเมือ่เสียงนับเวลาจบลงผมก็หันมาสนใจคุณพิธีกรอีกครั้ง
ทุกคู่เล่นกันไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีใครยอมใคร จนมาถึงรอบที่3 เพราะกระดาษที่ถูกพับลงก็เล็กลงเรื่อยๆ จากตอนแรกที่คาดว่าจะยืนได้ทั้งคู่ตอนนี้มันเหลืออยู่แค่ครึ่งของครึ่งกระดาษเอ4เองครับ ทุกคู่ล้วนพูดคุยกันเรื่องวิธีการขึ้นไปยืน ยกเว้นก็แต่คู่ผมกับซองมิน เพราะเหมือนคู่ซองมินน่ะจะมัวเถียงกันซะมากกว่า แต่คู่ผมน่ะหรอ?? แค่ปริปากยังไม่มีเลยครับ แล้วผมจะได้มีตมั้ยล่ะงานนี้?? โฮฮ ฮฮ ฮฮTT TT อี ทงเฮคนนี้ช่างโหดร้ายนัก ไม่สนความต้องการผมเลย พระเจ้าครับช่วยผมด้วย!~!!!! คิดได้เท่านั้นคุณพิธีกรก็พูดออกมาว่าคราวนี้จะให้ทั้ง5คู่ขึ้นไปยืนพร้อมกันและนับเวลาพร้อมกันเลยเพื่อเป็นการตัดสิน คู่ไหนยืนนานที่สุดชนะ แล้วผู้ชนะก็จะได้มีตติ้งกับWish ทันทีหลังเลิกรายการ!!!
สีหน้าทุกคนต่างก็เอาจริงเอาจังกันทั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่ผมหรือซองมิน และแล้วสมาชิกแต่ละคนก็ขึ้นไปยืนบนกรพดาษเรียบร้อย ผมเห็นพี่เยซองให้ผู้หญิงคนนั้นขึ้นไปขี่หลังพี่เค้าด้วย อ่า..ช่างเป็นภาพที่ผมเขินแทนจริงๆ แต่ที่น่าเขินกว่านั้นคือซีวอน เค้าอุ้มผู้หญิงคนนั้นในท่าอุ้มเจ้าสาว!!! ผมล่ะอิจฉาจริงๆเลยครับ ไม่แม้แต่คยูฮยอนที่อให้ผู้หญิงคนนั้นขี่หลัง แต่คู่ซองมินกับคิบอมนี่สิ่ครับ เหมือนจะตีกันยังงัยยังงั้น ซองมินทำหน้าคิ้วผูกโบว์แล้วจิ๊ปากเหมือนไม่พอใจ เมื่อ คิบอมให้ตนขึ้นมาขี่หลังของเค้า แต่พอขึ้นไปคิบอมก็บ่นว่าหนักบ้างล่ะ หลังจะหักบ้างล่ะ จนซองมินก็คงทนไม่ได้ ฟาดไปบนไหล่คิบอมทีนึง ผมมัวแต่มองคู่อื่นเค้าจนผมลืมไปว่าคู่ผมน่ะ เค้าก็รอผมอยู่ คิดได้ดังนั้นผมจึงค่อยๆหันมามองที่เค้า เค้ายังคงตีหน้านิ่งไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ผมเดินเข้าไปใกล้เค้าและถามเค้าว่า
“จะเอายังงัยครับ??”แต่สิ่งที่ได้รับแทนคำตอบคือเค้าอุ้มผมขึ้นในท่าเดียวกับที่ซีวอนใช้ ผมสะดุ้งตกใจไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากอยู่นิ่งๆให้เค้าอุ้ม และเมื่อเห็นว่าทุกคู่เรียบร้อยคุณพิธีกรก็เริ่มจับเวลาอีกครั้ง ผ่านไปเกือบนาทีในที่สุดคู่ของคยูฮยอนก็ล้มลงไปก่อน ผมหันไปมองเค้า แต่เค้ากลับยิ้มตอบกลับมา ผมจะเข้าข้างตัวเองได้มั้ยนะ ว่าเค้ายิ้มให้ผม?? คิคิ^^
คู่ที่ล้มลงมาคู่ที่สองคือคู่ของพี่เยซอง และตามมาด้วยคู่ของซองมินไม่วายซองมินก็บ่นกระปอดกระแปดใส่คิบอมอีกครั้ง ช่างไม่ได้เกรงกลัวเลยว่านั่น่ะ ซุปตาร์ ส่วนเราเนี่ย ซุปฟักทอง!!! = =” ตอนนี้เหลือแค่คู่ของผมกับซีวอน ผมว่ายังัยซีวอนก็ต้องชนะอยู่แล้ว ก็เค้าร่างกายใหญ่โตแข็งแรงซะขนาดนั้น แต่อะไรก็เถอะครับความคิดผมหยุดกึกลงทันที ทำไมน่ะหรอ?? ก็คู่ของซีวอนน่ะล้มลงไปแล้ว พระเจ้า!!! นี่ผมยังพอมีหวังสิ่นะ ผมยิ้มโชว์เหงือกแดงๆออกมาอย่างหุบไม่อยู่ ก็แสดงว่า ผมจะได้มีตติ้งกับพวกเค้างัย!!!! ผมเหมือนจุดผลุแสดงความดีใจอยู่ในอกจนลืมไปว่า ทงเฮเค้าอุ้มผมอยุ่ เมือ่คิดได้ผมจึงบอกให้เค้าวางผมลง เค้าก็ทำตามที่ผมบอกทันที
และเมือ่การแข่งขันจบลง คุณพิธีกรก็กล่าวขอบคุณและให้Wish ฝากผลงาน แล้วจึงกล่าวปิดรายการ และแล้วเวลาที่ผมรอก็มาถึง ระหว่างที่รอพี่ทีมงานเรียกผมยืนคุยกับซองมินอยู่ เค้าเล่าเรื่องคิบอมให้ผมฟัง ในทีแรกก็ไม่อยากจะเชื่อแต่ซองมินเค้าไม่เคยโกหกนี่น่า แล้วอีกอย่างเค้าก็ไม่ได้เมนคิบอมด้วย ผมเลยฟังเค้าเล่า จนพี่ทีมงานมาตามนั่นแหล่ะครับ เราจึงแยกกัน
ผมเดินตามพี่ทีมงานออกมายังด้านหลังแล้วเค้าก็พาผมไปรอในห้องๆหนึ่งเหมือนห้องรับแขกเลยครับมีโซฟาให้นั่งมีโต๊ะให้วางขนมเหมือนที่บ้านผมเลย ผมนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนมีเสียงคนเปิดประตูเข้ามานั่นแหล่ะครับ ผมถึงได้หยุดความคิดทั้งปวงแล้วหันมาตกใจแทน พวกเค้าทั้ง5คน เดินเข้ามายืนหน้าผม นี่เป็นครั้งแรกในระยะเวลาการเป็นแฟนคลับเลยก็ว่าได้ที่ผมเห็นพวกเค้าใกล้ขนาดนี้ พระเจ้า!!! หล่อมาก ก ก ก ก ก กกกกก กก*O* เค้เริ่มทักทายผมตามแบบฉบับที่วงเค้าต้องทำและเป็นพี่ซีวอนที่ถามขึ้นก่อน
“นายชื่ออะไรหรอ?”เค้ายิ้มถามผมตามแบบฉบับของเค้า จนผมก็ยิ้มตอบเค้าไปบ้างเหมือนกัน
“ฮยอคแจ..อี ฮยอคแจ ครับ”
“อ้อ ฮยอคแจหรอ ยินดีที่ได้รู้จัดนะ ฉันเห็นนายมาตลอดเลยรู้มั้ย??”เป็นคยูฮยอนที่พูดออกมาพร้อมหน้าตายิ้มแย้ม อ่า..ผมรักเค้าจังเวลาแบบนี้ เวลาเค้ายิ้มทีไร โลกของผมมันสดใสซาบซ่า ทุกทีเลย^^
ผมเพียงแค่รับคำเค้าไปเท่านั้น แล้วก็เป็นพี่เยซองบ้างที่ถามผมว่าอยากได้อะไร? ผมคิเดอะไรไม่ออก เลยตอบเค้าไปว่า
“ผมขอกอดคยูฮยอนหน่อยครับ”พอสิ้นคำผมคยูฮยอนก็เดินยิ้มเข้ามา แล้วดึงผมเข้าไปกอดทันที อ่า..คยูฮยอนน่า..อ้อมกอดคุณอุ่นจังผมคิดในใจแล้วหลับตาพริ้มในทันที จนเมื่อเสียงคยูฮยอนดังขึ้นเค้าก็ถามผมทันที
“พอหรือยัง เอาอีกมั้ย??”ให้ตายเหอะคำถามเค้ามันจะทำผมเป็นลม คนอะไรน่ารักชะมัด!!!>//<”
“มะ..ไม่แล้วครับ ขอบคุณมาก”ผมเพียงเอ่ยขอบคุณเค้าไปแล้วพี่เยซองก็บอกว่าให้ผมเอากระดาษมาจะเซ็นลายเซ็นให้ ผมจึงหยิบสมุดโน้ตเล็กๆขึ้นมาทันที แล้วยื่นให้พี่เค้า พอเซ็นเสร็จพี่เค้าก็ส่งต่อไปที่ซีวอน ไม่วายซีวอนหันมายิ้มให้ผมอีกที พระเจ้าตอนนี้ผมรู้สึกว่าหน้าตัวเองกำลังโดนเผาแน่ๆ มันร้อนไปหมด ถ้าให้ส่องกระจกหน้าผมคงแดงไปถึงหูแล้วมั้งครับ!!!= =’’
จากซีวอนก็เป็นทงเฮเค้าไม่ได้ทำอะไรมาก เพียงแต่เซ็นชื่อให้ผมแล้วก็เอ่ยขึ้นมาอย่างแผ่วเบาแต่มันก็ดังพอที่ผมจะได้ยิน
“หึ!! อี ฮยอคแจ ไว้เจอกันใหม่”ผมไม่ได้คิดอะไรกับคำพูดของเค้าแต่ที่แปลกคือ เค้ายิ้มแบบนั้นให้ผมอีกแล้ว วันนี้ผมได้รับรอยยิ้มแบบนี้ไป 3 รอบแล้วนะครับ แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเพียงแต่ปล่อยมันไปเท่านั้น พอถึงคิบอม เค้าไม่ได้ยิ้มให้ผมมากเท่าไร เพียงแต่ฝากคำพูดไว้กับผมเท่านั้น
“เพื่อนนายตัวหนักชะมัด!!”เค้าพูดจบ ก็ยิ้มขำออกมาทันที ผมจึงได้แต่ยิ้มแห้งๆส่งไปให้เค้าเท่านั้น
และแล้วคนที่ผมรอก็มาถึง โจว คยูฮยอน!!! เค้ารีบเซ็นให้ผมในทันที และเมื่อเห็นว่าเสร็จผมก็รีบยิ้มและกล่าวขอบคุณเค้าแต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้กล่าวขอบคุณ เมนของผมก็เอ่ยตัดหน้าขึ้นมาซะก่อน!!!
“เอาโทรศัพท์นายมาหน่อย??”เค้าเอ่ยแค่นั้น ผมไม่รู้ว่าเค้าต้องการอะไร จึงยื่นโทรศัพท์ของผมให้เค้าไป เค้ากดอะไรอยู่แปบนึงแล้วก็เดินมาโอบไหล่ผม แล้วกดชัตเตอร์ถ่ายรูปทันที ผมผงะตกใจไป แต่เค้าก็ยังไม่ได้คืนโทรศัพท์ให้ผม ผมเห็นเค้ายืนกดอะไรบางอย่างลงไปและเมื่อเค้ากดเสร็จ ผมก็เข้าใจในทันที
“อ่ะนี้..ฉันเมมเบอร์ไว้ให้นายแล้ว แล้วฉันก็ใส่รูปให้นายแล้ว ในฐานะที่นายเป็น VIP Wishes ฉันเลยอยากให้เบอร์กับนาย แต่!!! ห้ามนายเผยแพร่เด็ดขาดไม่งั้นฉันจะยุบวงแล้วไปพังบ้านนายทันที แล้วถ้าฉันโทรไปก็รับสายด้วย มีอะไรโทรหาฉันได้ ฉันว่านายคงรู้ตารางงานฉันดีนะ!!!”เค้ากล่าวไว้แค่นั้นแล้วก็ยิ้มกว้างให้ผมอีกทีนึง ผมทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนนิ่ง จนผมเห็นคุณผู้จัดการเดินเข้ามานั่นแหล่ะครับ ผมจึงหลุดจากภวังค์ความคิดและตกใจ เมือ่พวกเค้ากลับกันไปแล้ว ผมจึงเดินออกมาหาซองมินที่รอผมอยู่
ซองมินเอ่ยถามผมทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างข้างในผมเล่าทุกอย่างให้เค้าฟัง เว้นแต่เรื่องสุดท้ายที่คยูฮยอนบอกผมไว้ ผมจะรักษาสัญญาจนกว่าเค้าจะอนุญาตเลยครับ^^”
ผมกับซองมินตามพวกเค้าไปทีหลัง พวกเค้ามีงานต่อทั้งไปโชว์ที่รายการอินกิกาโย หลังจากนั้นก็ไปให้สัมภาษณ์กับรายการวิทยุจนหมดตารางงาน ผมกับซองมินก็แยกย้ายกันกลับบ้าน พวกเค้าเองก็เช่นกัน ระหว่างทางกลับบ้านเสียงเตือนข้อความโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ผมจึงกดเปิดอ่านข้อความทันที และเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ใครผมก็ต้องตกใจและยิ้มโชว์เหงือกออกสู่สายตาชาวบ้านอีกครั้ง ก็จะใครซะอีกล่ะครับ^^
“นี่กลับบ้านแล้วรีบนอนล่ะ ฉันรู้ว่านายเหนื่อย...ฝันดีครับ
โจว คยูฮยอน” =[]="""(หน้าผม)
ปล.จบไปอีกตอนค่ะ อย่าเพิ่งเบื่อกันนะค่ะเฮอึนดูเหมือนเยอะ(หรอ?) คยูฮยอกก็มาแรง*0* +555 อย่าเพิ่งเกลียดเฮกันนะค่ะ รับรองเรื่องนี้เฮไม่ได้เลวมากแน่ๆค่ะ^^" แล้วก็ขอบคุณผู้ชมและผู้เม้นมากๆอีกตามเคยค่ะ ยังงัยก็ฝากด้วยนะค่ะ ว่าจะลงตั้งแต่ม่ะวานแต่พอดีม่ะเช้าเรียนเช้าก็เลยรีบนอนค่ะ มาลงแล้วนะค่ะ ติดตามด้วยค่ะ ขอบคุณอีกครั้ง^^
ปล2.เฮอึนแน่ๆ แต่คยูฮยอกก็มาแรง +5 55 ส่วนซองมินก็แน่ๆค่ะ ฮ่าๆๆๆ
ปล3.แต่งเองยังอิจฉาฮยอกเลยค๊า!!! = ="
ปล4.ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จุ๊บๆ^^ เอ่อเกือบลืม..หากมรข้อผิดพลาดทางภาษาก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะค่ะ^^
ความคิดเห็น