คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : หัวใจที่สลาย 2
ระทั่อายุรรภ์อมลวรรเ้าเือนที่เ็ เพราะหน้าท้อที่โมา ๆ าารท้อลูแฝ ทำให้มลวรรที่เริ่มเินเหินไม่สะวทำเรื่ออลาานล่วหน้า ในแ่ละวัน่อนออไปทำานภาสรมัะุยับเ้าแฝในท้อเป็นนานสอนานนเธอ้อไล่ เาถึะยอมไป
“เมย์รับ วันนี้ผมไม่ไ้อยู่้วยนะรับ เพราะ้อไปธุระใหุ้แม่น่ะ เมย์อยู่ไ้ไหมรับ” ภาสรทรุลนั่้าภรรยาแล้วหอมแ้มไปฟอให่
“ไปับุหลินเหรอะ” ในน้ำเสียที่ถามออไปมันแฝ้วยวามน้อยใ เพราะเธอไม่เยมีัวนเลยเวลาออไป้านนอ ามเื่อนไทีุ่หิเพียแเสนอมา
“ไปนเียวรับ แ่ผมเี๋ยวผมะบอให้แม่นมเอานมอร่อย ๆ มาให้นะ แล้วผมะรีบลับมาพาเมย์ไปหาหมออนบ่ายนะรับ”
ำอบอภาสรทำให้มลวรรยิ้มออมาไ้ ่อนะบอลาสามี แล้วเินมานั่เล่นที่ระเบีย้าบ้าน เพราะเป็นุที่รับลมไ้ี เธอึอบมานั่เล่นรนี้บ่อย ๆ ่อนะเผลอหลับไป
มลวรรสะุ้ื่นึ้นมาอีรั้าเสียอแที่เธอไม่เยิะ้อนรับอีอย่าลิลลารีย์ที่ถือวิสาสะเินเ้ามาในเรือนหลัเล็
“นี่อเธอ” ลิลลารีย์ยื่นล่อนมไปรหน้าอย่าไม่ใส่ใ่อนะพู่อ “พอีพี่รฝาให้แม่นมเอามาให้ แ่แม่นมำลัเรียมอว่ารับรอแุแม่อยู่ในรัว ัน็เลยเอามาให้แทน”
มลวรรไม่ไ้เอะใอะไรเลย เพราะทุอย่ามันรับที่ภาสรบอเอาไว้่อนออไปเมื่อเ้า เธอยื่นมือไปรับล่อนมมาถือเอาไว้ ่อนะหยิบึ้นมาหนึ่ิ้น
“ลูา นี่เป็นนมทีุ่พ่อฝามาให้นะะ แ่มันน่าะหวานมา เรา่อย ๆ ินทีละนิแล้วันเนอะ” พูบมลวรร็ันมเ้าไปเ็มำ ทำให้ลิลลารีย์ที่ยืนมออยู่ไ้แ่ยยิ้ม้วยวามสะใ
ลิลลารีย์ไม่ไ้มีน้ำใอย่าที่ล่าวอ้า เธอเพียแ่บัเอิผ่านไปไ้ยินอนที่สามีไหว้วานแม่นมให้ทำอว่ามาให้มลวรรเท่านั้น แผนที่ิะำัเสี้ยนหนามหัวใ็ผุึ้นมา ่อนะเินเ้าไปหาแม่นมใน่วบ่ายและันอาสาเอานมมาให้มลวรร แล้วทำารเอายาที่เรียมโรยลไป้านใ้อนมเพื่อไม่ให้ผิสัเ
มลวรรันมเ้าไปำแล้วำเล่า่อนทีู่่ ๆ เธอ็รู้สึถึอาารบิอท้อที่รุนแรมาึ้น เธอวานมในมือแล้วยมือึ้นมาุมท้อเอาไว้ ่อนะรู้สึไ้ถึอเหลวที่ไหลออมาาม่ามา มลวรรปรายาไปมอทาลิลลารีย์้วยวามแ้นปนวามเ็บปว
“พี่รเาไม่ไ้้อารเธอับลูแล้ว เาถึฝานมนี่มาให้เธอยัไล่ะ ถ้าอนนั้นเธอยอมออไปาีวิเาี ๆ เธอ็ไม่้อมาเอุบแบบนี้หรอนะ”
มลวรรร้อไห้ออมา เธอไม่ไ้ลัวว่าะเ็บปว แ่สิ่ที่ำลัทำให้เธอลัวือารรัษาลู ๆ เอาไว้ไม่ไ้ ประวบเหมาะับอนนั้นภาสรเอ็ลับมา เพราะั้ใะพาเมียรัไปหาหมอ ทว่าภาพรหน้าลับทำให้ภาสรรีบวิ่เ้าไปหา
“เมย์ เิอะไรึ้น”
มลวรรเลื่อนมือไปับใบหน้าหล่อเหลามายราวับพระเ้าปั้นแ่เอาไว้ ในแววาอเธอยามนี้มันเ็มไป้วยวามเ็บปวและโรธแ้นในัวอภาสรเป็นอย่ามา
“ไอ้าร ุมันใร้ายมานะ อึ ุ่าันับลูไ้ยัไ” มือบาเลื่อนลมาำอเสื้อภาสรเอาไว้แน่น เธอพยายามเ้นเสียพูออมา่อนที่ลมหายใสุท้ายอเธอมาเยือน
มลวรรเ็บปวึถึที่สุ่อนะปล่อยให้วามมืมิเ้าปลุมรรลอสายาพร้อมับลมหายใสุท้ายที่หยุล ไ้แ่ภาวนาับหัวใัวเอว่า าิหน้าันใ เธอะไม่อพบเอและรัับผู้ายอย่าภาสรอีแล้ว
ความคิดเห็น