คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ ร่ายรักหัวใจไฮเดรนเยีย
“ไฮเรนเยีย” อไม้แห่หัวใ้านา ใรๆ ็บอเธออย่านั้น แ่อนนี้เธอลับไม่ไ้รู้สึอย่าที่ใรๆ บอเธอเลยสันิ เพราะอนนี้หัวใเธอำลัโรธแ้นายหนุ่มรหน้าที่ไ้ึ้นื่อว่าแฟน้วยวามเ็บปวใ ้าายอายหนุ่มมีหิสาว้าายที่สวยเ็ี่เินวันอยู่ในห้าสรรพสิน้าื่อั ึ่บัเอิเธอมาเอ้วยสายาัวเอ
“ผมะบอุหลายรั้แล้ว แ่ยัไม่มีโอาส” “น์รพี” แฟนหนุ่มอหิสาวที่สวยบาใแ่นิสัยิะเย็นาและอบใ้วามรุนแรนายหนุ่มเริ่มท้อแท้ใ ำพูอแฟนหนุ่มยิ่ทำให้เธอเือั่อนะะอถามเสียัอย่าไม่อายใรแ่น้ำเสียสั่นเรืออย่าเ็บปวใ โยมี “สิานัน” เพื่อนสาวึแนเอาไว้อย่าปรามๆ
“ันผิรไหนพี ุถึทำร้ายันอย่านี้?” ำพูอหิสาวแสนสวยที่สวมเสื้อยืัวโร่สีาวับาเยีนสีีทีู่ยัไ็ไม่มีวามเ็ี่และมีเสน่ห์เอาเสียเลย หาเธอไม่สวยเาไม่บหา้วยและที่สำัเธอห่วัวยิ่ว่าอะไรเสียอี
“ไฮท์ ุ็รู้ว่าเราเ้าันไม่ไ้” เหุผลน้ำเน่าอนที่ไ้ึ้นื่อว่าแฟนหลัาบันมานานถึสอปีเ็ม ทำให้หิสาวเ้าอื่อไฮเรนเยียหัวเราะออมาเหมือนเป็นเรื่อบำทั้ๆ ที่หัวใเธอำลัร้อไห้
“เ้าันไม่ไ้อย่านั้นเหรอ น่าำนะพี แล้วทำไมพีไม่พูำนี้ั้แ่เราเริ่มบันอยู่ล่ะ ทำไมมาพูเอาอนนี้” หิสาวเอ่ยถามอย่าเ็บปว สอมือบาำเ้าหาันแน่นเพื่อสะลั้นอารม์ไม่ให้่อยหน้าายหลายใที่หัหลัเธอ
น์รพีหรือว่าพีที่หิสาวเรียมออีนรัพร้อมหลบสายามสวย เพราะเารู้ีว่าเป็นฝ่ายผิ แ่หิสาวรหน้าให้ไม่ไ้ในสิ่ที่เาอ ใหม่ๆ เาพอทนไหวแ่นี่บันมานานถึสอปีแ่หิสาวร่าอรรรหน้า็ยัหัวโบราไม่ยอมให้เาไ้ับเนื้อ้อัว มาสุ็แ่ับมือ อแู่บเพียรั้เียวเธอยัให้ไม่ไ้แล้วอย่านี้เาะมั่นใไ้อย่าไรว่าเธอยัรัเา หนทาเียวที่ะยุิวามวุ่นวายใือารเลิบแ่วามีอไฮเรนเยียลับทำให้เาพูไม่ออไ้แ่ปิบัเรื่อนี้เรื่อยมา
“ผมอโทษ” น์รพีเอ่ยออมาในสุ สายามมอหิสาวรหน้าอย่าสำนึผิ แ่ำพูอเาลับทำให้ร่าอรรสั่นระริ้วยวามโรธพร้อมทั้ฟิวานไม่อาสะลั้นอารม์ไ้อี่อไป!
“ไปายเถอะ ไอ้สารเลว!” ะโน้อ้วยวามโรธแ้น พร้อมมือบาที่ำไว้แน่นเหวี่ยเ้าหาใบหน้าหล่อมายอย่าเ็มแร้วยวามโมโห
“ไฮท์อย่า ปล่อยผู้ายั่วๆ อย่านี้ไปเถอะ” สิานันเพื่อนสาวที่มา้วยันุระาเพื่อนสาวออห่าาน์รพี ที่หิสาวเ้าไปทำร้าย้วยวามเือาล สายามสวยับ้อายหนุ่มาลุวาว้วยวามโรธแ้น
“เธอทำบ้าอะไรอเธอฮะยัยทอม นิสัยแย่อย่านี้ผู้ายถึทิ้เธอ” หิสาว้าายอายหนุ่มะโน่าหิสาวท่าทาเหมือนทอมบอยอย่าุนเียว และหันมามอใบหน้าอันหล่อเหลาอแฟนหนุ่มที่มีเลือไหลออมา น์รพียมือลูบริมฝีปาที่มีเลือึมออเบาๆ สายามหันมามออีแฟนสาว้วยวามไม่พอใ
“เธออยาายใ่ไหม?” ไฮเรนเยียะอใส่แฟนใหม่อายหนุ่มอย่าเือาล และเรียมพร้อมะฝาำปั้นให้หิสาวไว้เป็นที่ระลึ แ่เพื่อนสาวที่บันมาหลายปีุระาร่าเธอไว้แน่น
“เพราะเธอเป็นอย่านี้ไไฮท์ ันถึเลิรัเธอ ถ้าเธอยัปรับนิสัยแย่ๆ อย่านี้ไม่ไ้ ็ไปเปลี่ยนัวเอเป็นทอมและบับผู้หิเลย เธอะไู้ีว่าเป็นผู้หินิสัยเหมือนทอมบอยอย่านี้” น์รพี่อว่าไฮเรนเยีย ทั้ๆ ที่รู้ว่ามันไม่ใ่วามริ แ่เาอยาให้เรื่อมันบเร็วๆ ึล่าวหาหิสาวเ่นนั้น ่อนพาแฟนใหม่เินหนีอีแฟนสาวอย่าน่าอาย เพราะไทยมุเริ่มแห่ันเ้ามาูเา้วยวามอยารู้อยาเห็น
“ลับมาพูให้รู้เรื่อเี๋ยวนี้นะ ไอ้สารเลว” ไฮเรนเยียะโนามหลัออีแฟนหนุ่ม้วยวามเ็บใ โยไม่สนใสายาหลายู่ที่มอพวเธอออย่าสนใ
“หยุโวยวายไ้แล้วยัยไฮท์ อายนอื่นบ้าสิ” สิานันึร่าเพื่อนสาวมาเย่าและร้อบออย่าเือนสิ ไฮเรนเยียหันมามอเพื่อนสาว้วยสายาแ่ำ “สิันมันแย่นานั้นเลยเหรอ?” ไฮเรนเยียเอ่ยถามเพื่อนสาว้วยน้ำเสียสั่นเทา
“ไม่หรอไฮท์ ันเื่อว่าสัวัน้อมีนรัเธอที่เธอเป็นแบบนี้” สิานันพูปลอบใเพื่อนสาวพร้อมึร่าอรรเ้ามาอประโลมอย่าไม่อายสายาใร
“อบในะ” ไฮเรนเยียผละออาอ้อมแนเพื่อนสาว ่อนะบอเพื่อนสาวที่อยู่เีอ้ามาเสมอ
“อือ... แ่ว่าเราไปารนี้เถอะ่อนที่นพวนี้ะหาว่าันเป็นี้ับเธอ” สิานันบอเพื่อนสาวเมื่อเห็นสายาแปลๆ ที่มอมาทาพวเธอ ไฮเรนเยียมอาม่อนะหัวเราะิอย่าอบใเพราะยัไนอื่น็หาว่าเธอับสิานันเป็นู่ทอมับี้
“แ่ว่า็ีอย่านะ ันะเป็นทอมอย่าที่น์รพีบอ ส่วนเธอ็มาเป็นู่ี้ให้ันไ” ไฮเรนเยียเอาำพูที่ายหนุ่มประามเธอมาล้อเล่นับเพื่อนสาว นั้นทำให้สิานันมอ้อนเพื่อนสาว่อนะเินหนีอย่าหมั่นไส้นอหั แ่ยัไม่ทันไ้ร้อไห้ลับหัวเราะออมาะั้น สรุปแล้วเธอไม่เ้าใเพื่อนสาวเอาเสียเลย
“รอ้วยสิ” ไฮเรนเยียร้อเรียเพื่อนสาวพร้อมรีบ้าวามไปอย่ารวเร็ว แ่ะที่เธอะเินถึัวเพื่อนสาวสายามสวยลับมอเห็นัวเออยู่ในระ ึ่สะท้อนเห็นหิสาวร่าอรรที่สวมเสื้อัวโร่และาเยีนสีี ผมสีน้ำาลอ่อนอย่าธรรมาิถูรวบเ็บไว้ภายใ้หมวแ๊ปสีน้ำาลอ่อน ใบหน้าาวใสที่ยัอ่อนเยาว์ไม่เหมือนอายุ
“เธอโอเไหม?” สิานันที่หันลับมามอเพื่อนสาวที่หยุยืนมอัวเอที่ระ ึเินลับมาับไหล่เพื่อนสาวอย่าให้ำลัใ ไฮเรนเยียหันมามอเพื่อนสาวที่บหาันมาหลายปีทีู่ยัไ็เหมือนุหนูทุระเบียนิ้วนไม่น่าะมาบับผู้หิอย่าเธอไ้
“อยาเปลี่ยนัวเอูไหม เผื่ออะไระีึ้น” สิานันเอ่ยถามเพื่อนสาวที่ำลัมอูเธออยู่ ไฮเรนเยียเลิิ้วึ้นสูับวามิอเพื่อนสาว่อนะหันไปูัวเอในระอีรั้ “ถึุะเปลี่ยนไปแ่นิสัยัน็ยัเป็นเหมือนเิม” บอามที่ิแววาสวยยัมอูัวเอที่ระไม่วาา
“เธอเป็นอย่านี้น่ารัอยู่แล้วไฮท์ สัวันะมีใรเห็นัวนที่แท้ริอเธอที่อยู่รนี้” สิานันบอเพื่อนสาวพร้อมวามือรำแหน่หัวใอเพื่อนสาว ใรบอว่าไฮเรนเยียเพื่อนสาวอเธอโหร้ายเสมอไปเพียแ่ว่าวามรัในหัวใอไฮเรนเยียยัไม่ใ่สีมพู เพราะผู้ายนนั้นยัไม่เ้าถึหัวใที่แท้ริอเพื่อนสาว่าหา
“อบในะ แ่ว่าเราไป้อปปิ้ันเถอะ” ไฮเรนเยียบอเพื่อนสาวอย่าริใ ่อนะพาันับูมือเ้าร้านนั้นออร้านนี้้วยรอยยิ้ม โยมีเพื่อนสาวับเธอลอสวมใสุ่แฟั่นทันสมัย อย่าสนุสนานและเธอิว่า่อไปนี้ะลอเปลี่ยนารแ่ัวเอูบ้าเผื่อีวิเธอะเออะไรีๆ เหมือนที่เพื่อนสาวแนะนำ
“เป็นไบ้าุนี้?” ไฮเรนเยียออาห้อลอเสื้อ้วยุเรสสีมพูับลีบอย่าสวยามและผูโบว์รเอวอย่าน่ารั สิานันมอเพื่อนสาวอย่าะลึ เพื่อนเธอมีใบหน้าที่สวยวามสวยและมูเิรั้น ริมฝีปาอวบอิ่มสีมพูวาวหลัาที่เธอับเพื่อนสาวแ่หน้า ยิ่ออมาับุเรสสีมพูหวานอย่านี้เพื่อนเธอสวยนไปเป็นาราไ้เลย
“มัวแ่ยืนะลึอยู่นั้นแหละ สรุปแล้วสวยยั?” ไฮเรนเยียเอ่ยถามเพื่อนสาวที่มอเธออย่าะลึ
“สวย สวยมาเลยไฮท์ ลเธอใสุ่นี้ไปเลยนะ” ไฮเรนเยียทำหน้าเอ๋อไปพัให่่อนะเินไปูัวเอที่ระอีรั้ ทว่าูี่รั้มัน็ไม่เหมือนัวเธออยู่ีแ่เธอัสินใแล้วว่าะลอเปลี่ยนัวเอูบ้าแม้ะยัไม่่อยมั่นใแ่เธอะพยายาม
“แน่ในะว่าันใส่สวย ไม่ใ่ใส่แล้วมีแ่นมอันเป็นัวประหลา?” เอ่ยถามอย่าไม่แน่ใ สิานันหัวเราะิับำถามเพื่อนสาว ่อนะึเพื่อนสาวออห่าาระแล้วบออย่าหนัแน่น
“ใุ่นี้แหละ แ่ที่มีนมอเธอเพราะเธอสวยไม่ใ่ยัยัวประหลา” ำพูอเพื่อนสาวลับทำให้ไฮเรนเยียยิ้มออมาอย่ามั่นใัวเอมาึ้น านั้น็พาันัาร่าย่าุและเินหาอะไริน่อนลับบ้าน
“สิ แ่ว่าพวเามอเราทำไมัน?” ไฮเรนเยียเอ่ยถามเพื่อนสาวะนั่ลบนเ้าอี้ภายในร้านอาหารี่ปุ่นภายในห้าสรรพสิน้าื่อั สายาสวยอเธอมอรอบ้านที่่ามีผู้ายมอเธออย่าสนใ สิานันมอามเพื่อนสาว่อนะยิ้มออมาบาๆ เหมือนเป็นเรื่อธรรมา่อนะอบอย่ามั่นใ
“เพราะเราสวย”
ำอบอเพื่อนสาวทำให้ไฮเรนเยียมอเพื่อนสาว่อนะหัวเราะในลำอเบาๆ านั้นทัู้่็สั่อาหารมานั่ทานอย่าสบายอารม์ ระหว่าที่ไฮเรนเยียนั่ทานอาหารเียบๆ ลับรู้สึเหมือนถูับ้ออยู่ลอเวลา นั้นทำให้เธอหันไปมอรอบโ๊ะ แล้วสายามสวยอเธอ็มอเห็นายร่าสูที่นั่อยู่มุมห้อ โยสวมหมวสีำและแว่นันแสีำสนิทนั่มอเธออยู่ ่อนะหลบสายาเธอเมื่อรู้ว่าเธอำลัมอไป
“มีอะไรเหรอ?” ไฮเรนเยียหันมามอเพื่อนสาว่อนะอบเบาๆ หาหัวใลับเ้นโรมรามแปลๆ แม้ไม่เห็นวาู่นั้นแ่เธอลับมั่นใว่าเามอเธออยู่
“เปล่า ไม่มีอะไร อิ่มยัเราไปันเถอะ” ท่าทาแปลๆ อเพื่อนสาวและใบหน้าแัอไฮเรนเยีย ทำให้สิานันมออย่าไม่่อยเ้าใ่อนะพยัหน้ารับ
านั้นทัู้่็ออาร้านไป โยมีสายาสวยหวานอใรนหนึ่มอามอย่าแสนเสียาย อยารู้ัแ่ไม่ล้าทั อยาุย้วยแ่ลัวะุยันไม่รู้เรื่อ...
ความคิดเห็น