คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter3 การเดินทาง
Chapter3 การเดินทาง
วันเดินทาง วันนี้เป็นวันที่ท้องฟ้าไร้เมฆหมอก ดวงตะวันสาดแสงใส่ร่างน้อยๆที่ล่องลอยไปอย่างช้าๆอยู่กลางเวหา ร่างน้อยๆนั้นชุ่มไปด้วยเหงื่อ ดูเหมือนเพิ่งอาบน้ำมาใหม่ๆ นัยน์ตาสีแดงสอดรับกับผมเปียสีเเดงสดและใบหน้ารูปไข่ที่ได้มาจากผู้เป็นแม่..
วันนี้เป็นวันที่ท้องฟ้าไร้เมฆหมอก ดวงตะวันสาดแสงใส่ร่างน้อยๆที่ล่องลอยไปอย่างช้าๆอยู่กลางเวหา ร่างน้อยๆนั้นชุ่มไปด้วยเหงื่อ ดูเหมือนเพิ่งอาบน้ำมาใหม่ๆ นัยน์ตาสีแดงสอดรับกับผมเปียสีเเดงสดและใบหน้ารูปไข่ที่ได้มาจากผู้เป็นแม่..
"ทำไมอากาศมันร้อนอย่างนี้น่ะ รู้งี้เตรียมหมวกมาด้วยดีกว่า แย่จริงๆเลย"... ........ ............... เด็กสาวร่างน้อยๆผมเปียสีแดงบ่นกับตัวเอง
"ว้าย!!!!!"………… เสียงเด็กสาวคนเดิมร้องอย่างตกใจ เมื่อมีไม้กวาดของผู้ใดไม่รู้ลอยตัดหน้าเธออย่างกระทันหัน แล้วยังมีฝูงนกบินโฉบไปโฉบมาตัดหน้าไม้กวาดอันแสนโทรมทำให้เกือบจะสูญเสียการทรงตัวไป
"เกือบไปแล้วเรา ไม้กวาดยิ่งจะพังแหล่มิพังแหล่จะไปได้ถึงไหนกันน้า ลงพักที่หมู่บ้านข้างหน้าก่อนดีกว่า"...............เรน่าพึมพำกับตัวเองก่อนจะบังคับไม้กวาดแสนโทรมร่อนลงไปในหมู่บ้านเล็กๆกลางป่า++
เด็กสาวผมเปียร่อนลงจอดไม้กวาดไว้ที่หน้าร้านเครื่องดื่มเก่าๆโทรมๆที่มีคนเดินเข้าเดินออกมากมายร้านหนึ่งในหมู่บ้านที่เธอแวะพัก แล้วจึงเดินย่ำเข้าไปในร้านพลางเช็ดเหงื่อที่ไหลออกมาอย่างมากมาย...
ภายในร้านนั้นอากาศเย็นสบาย มีทั้งคนในหมู่บ้านและนักเดินทางแวะเข้ามาอยู่ไม่น้อย แต่ดูกว้างขวาง ดูไม่อึดอัด มีดอกแทนเดล่า (ดอกไม้สีแดงสด มีลักษณะเป็นพวงห้อยลงมา) และ ดอกแคนเดล (คล้ายดอกแทนเดล่า แต่มีสีขาว) ถูกจัดเต็มไปหมดทั้งร้าน พื้นของร้านก็ปูด้วยไม้ โรดาเซ่ ดูมีรสนิยม แตกต่างจากที่เธอมองเห็นตอนที่อยู่นอกร้านอย่างสิ้นเชิง
" ขอโกโก้เย็นๆ ผสมกาแฟสดหน่อยๆ โรยด้วยผงซินนาม่อนนิดๆ แล้วก็ ขนมปังปิ้งไส้สัปปะรด ขอแบบใส่นมข้นเยอะๆด้วยนะค่ะ " ...................เด็กสาวนัยน์ตาสีแดงสดสั่งรายการอาหารอย่างยืดยาวด้วยท่าทางท่าทีที่กระตือรือร้นผิดกับตอนที่อยู่นอกร้านก่อนหน้านี้ราวฟ้ากับดิน
หลังจากพนักงานเสิร์ฟสาวเดินไปถึงยังหลังร้านแล้ว ทันใดนั้นเรน่าก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ ดูเหมือนเธอจะลืมมันไปเสียสนิท...
"ตายแล้วๆๆๆๆๆๆแล้วชั้นจะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายค่าอาหารละที่นี้ คราวนี้ตายแน่ๆเลยเรน่าเอ๋ย โอยๆๆๆ" ...............เด็กสาวผมเปียพูดกับตัวเองในใจ
บัดนี้สาวเสิร์ฟได้นำอาหารและเครื่องดื่มมาส่งถึงโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เธอนั่งกินไปพร้อมกับท่าทางเหมือนคิดอารายบางอย่างอยู่
"คิดสิเรน่า เธอต้องคิดออก ไม่งั้นต้องตายแหงแก๋เลย คิดๆๆๆ"....เธอพูดกับตัวเอง
ตอนนี้ทั้งร้านเริ่มมีนักเดินทางทะยอยเข้ามาเพื่อที่จะหยุดพักผ่อน อย่างไม่ขาดสาย ทำให้ทั้งร้านเริ่มโต๊ะไม่พอ
"ขอนั่งด้วยคนนะค่ะ"....เสียงเล็กๆของเด็กสาวนัยน์ตาสีเขียวดูเข้ากับผมสั้นๆเงาเป็นวาวสลวยสีเขียวของเธอได้เป็นอย่างดี
"ค่ะ ตามสบายเลยค่ะ"….เรน่าตอบ
"ชั้น คาเรน ดาลตัน นะค่ะ คุณละค่ะ"……เด็กสาวผมเขียว ถามเรน่าด้วยความเป็นกันเอง
"ชั้นชื่อ เรน่า จ๊ะ เรน่า ครูส"............เรน่าตอบ แล้วก็นั่งคิดเหมือนเดิม
" เอ่อ ว่าแต่ คุณเรน่าจะเดินทางไปไหนหรือค่ะ" ……คาเรนถาม
ไปสอบคัดเลือก โรงเรียนจอมคาถา โรแซง จ๊ะ แล้วเธอล่ะ....เรน่าถามกลับ
" ว้าวๆๆ ไปที่ที่เดียวกันเลยนะค่ะ ชั้นก็จะไปสอบเหมือนกัน งั้นเราก็เดินทางไปด้วยกันเลยสินะค่ะ ไปคนเดียวแล้วมันเหงา มีเพื่อนคุยด้วยก็ดีนะค่ะ " ..........................เด็กสาวผมเขียวพูดพลางหยิบขนมปังยัดเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
แล้วทั้งสองก็นั่งกินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย
เก็บเงินด้วยค่ะ พี่!!! .....เสียงใสๆของคาเรนดังขึ้นทำลายความเงียบ
"ตายแล้วเรน่า คราวนี้ชั้นตายแน่ๆ ไม่รู้แม่นี่จะรีบเรียกพนักงานมาเก็บตังมาทำไมตอนนี้"...............เรน่าคิดภายในใจ
"เดี๋ยวชั้น จ่ายให้คุณเรน่าเองแล้วกันนะ" ..............คาเรนบอก
"ว้าวววว รอดตายแล้วเรน่.า" ......... เรน่าพูดในใจ
"จะดีหรอจ๊ะ" ............เรน่าพูดอย่างเกรงใจ (จิงแล้วไม่ใช่)
"จะดีหรอจ๊ะ" ............เรน่าพูดอย่างเกรงใจ (จิงแล้วไม่ใช่)
"จะดีหรอจ๊ะ" ............เรน่าพูดอย่างเกรงใจ (จิงแล้วไม่ใช่)
ไม่ต้องเกรงใจอารายหรอกค่ะ ถือว่าเลี้ยงเพื่อนใหม่แล้วกันค่ะ.......คาเรนพูด
พอดีเลยจ๊ะ เอ้ย ก็ดีจ๊ะ...........เด็กสาวผมเปียแดงสดตอบอย่างตะกุกตะกักพลางยิ้มให้สาวน้อยผมเขียวท่าทางใจดี
แล้วทั้งสองก็เดินคุยกันดูเหมือนอย่างคนรู้จักกันมานานแล้ว ออกจากร้านไป ที่ลานจอดไม้กวาดหน้าร้าน
แล้วทั้งสองจึงขี่ไม้กวาดทะยานขึ้นฟ้าไปข้างๆกัน......
......................................................................................................................................
ความคิดเห็น