คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #254 : การปะทะของสาวงาม2
"อบุพวท่านทั้สอ ที่ยอมแ่โยีนะเ้าะ" แม่วนมเอ่ยพร้อมวผ้าผูแนอพวนาเล่นแล้วเปรยยิ้มอ่อนๆให้พวนา่อนที่ะเินไปสมทบับแม่เบมาศที่ยืนอยอยู่ พร้อมับแม่ม่านฟ้า และแม่พยอมที่ยัมีท่าทีไม่ยอมแพ้ แม้พวนาะยับาเ็บอยู่
"ราวนี้เหลือพวท่านอีเพียสอนเท่านั้นแล้วนะเ้า่ะ พว้าะให้โอาสพวท่านทั้สออีรั้" แม่เบมาศเอ่ยออมา้วยน้ำเสียอันนุ่มนวล ้วยพวนาไม่อยาเอาเปรียบแม่ม่านฟ้า และแม่พยอมที่ยับาเ็บอยู่ านั้นแม่บัวอับแม่วนม็เินเ้าไปหานาทั้สอเพื่อเ้าไปรัษาบาแผลให้ับพวนาทั้สอ
ใน่วที่แม่บัวอและแม่วนมเินเ้าไปหาพวนาทั้สอ พวนา็รีบยาบึ้นมาเพื่อที่ะป้อันัวเอ.. "เี๋ยว่อนเ้า่ะ พว้าทั้สอะ่วยรัษาบาแผลให้พวท่านเสียหน่อย่อน พวเราถึะมา่อสู้ัันอีรั้ อนนี้เวลา็เหลือน้อยแล้ว้วย" แม่บัวอเอ่ยอย่าเร่รีบพร้อมยมือห้ามพวนาทั้สอ แล้วรีบรัษาบาแผลอพวนา
ภาพเหุาร์อสามสาวรหน้าสร้าวามประทับใให้ับผู้เ้ามเป็นอย่ามาแม้แ่ท่านธันวาถึับเอ่ยปามออมาเ่นัน
"้าหละอิาพวท่านริๆที่มีศิษย์ที่เ่าและเปี่ยมน้ำใเ่นนี้" ท่านธันวาเอ่ยม
"อย่าไ้ล่าวเ่นนั้นเลย ถือว่าเป็นโอะว้ามาว่าที่ไ้พวนามาเป็นศิษย์อสพนัพว้้าทั้สอ" ท่านทัษิเอ่ยพร้อมมอไปทาท่านธันวา้วยท่าทาเปี่ยมไป้วยไมรี
"เ้าเห็นฝีมืออพวนาแล้วใ่หรือไม่น้อพี่" หิสาวเอ่ยับผู้น้ออนา
"ฝีมืออพวศิษย์หิ็ั้นๆแหละอรับ อริ้อรอูรอบอพวผู้ายอรับ ยัไ้า็ยัอบสำนั่ายเพลิะวันอยู่ีแหละอรับท่านพี่" เ็หนุ่มเอ่ยออมาอย่ามุ่มั่น นหิสาวผู้พี่อเา้อถอนใออมาเบาๆ
.........................
"พวเรามา่อันเถอะเ้า่ะ เพราะเวลาเหลือน้อยเ็มทีแล้ว" แม่เบมาศเอ่ยเือน เมื่อเห็นว่าแม่พยอม และแม่ม่านฟ้ามีร่าายลับมาปิแล้ว
"เอาสิ พวเรามาบารประลออพวเราันเภอะ" แม่ม่านฟ้าเอ่ย้วยวามมุ่มั่นอีรั้
"อืม.. ้า็พร้อมแล้ว พวเรามา่อันเถอะ" แม่
พยอมเอ่ย พร้อมลุยืน้วยท่าทาเรียมพร้อม ่อนเินเว้นระยะห่าออไปเรียมพร้อมสู่าร่อสู้รั้สุท้ายอพวนา
"ี.. ท่านพี่พยอมรับมือ" "ฟิ้ววว" แม่เบมาศเอ่ย พร้อมรีบัศรเพลิออไปอย่ารวเร็ว ่อนระับาบในมือแล้วพุ่ายยาบพร้อมเ้าปะทะับแม่พยอม
"แร้.. ฟู้" "เรั้ๆๆๆๆ" าบในมืออแม่เบมาศวาฟันเ้าใส่แม่พยอมอย่าว่อไวและรวเร็ว เพื่อไม่ให้แม่พยอมไ้ทันั้ัว หลัาที่นาไ้ยาบึ้นฟาศรเพลิออให้พ้นัวอนา..
"เร้ๆๆ." แม่เบมาศ วาาบเ้าใส่แม่พยอมอย่ารวเร็ว เพื่อไม่ให้นาไ้ทันั้ัว แ่ในัหวะที่แม่เบมาศโหมฟันาบเ้าใส่แม่พยอมอย่าไม่หยุยั้
"ปั้..รื" ร่าอแม่เบษมาศลอยถลาร่าอนาร่วลพื้นรูไปับพื้นลานประลอ้วยท่าทาุน "พรว.. อั๊" แม่เบมาศนำมืออนาุมเ้าที่ท้อ่อนะสำลัโลหิออมาทาปา ้วยอาารบาเ็บภายในาารถูฝ่ามือออม่พยอมั้าที่หน้าท้ออนาอย่าั
"วับ.. ้าอผ้าอเ้าไป่อนนะน้อหิ โปรอย่าถือสา" แม่พยอมเอ่ยพร้อมผ้าผูแนาแม่เบมาศะที่นาำลัพยุร่าอัวนาเอลุึ้นมาเพื่อสู้ับแม่พยอมอีรั้ แล้วร่าอแม่พยอม็พริ้วายหลบออไปอย่ารวเร็วเหมือนนามิเยบาเ็บมา่อน
"นี่ท่าน.. ท่านหลอพว้ามาั้แ่้นเลยเ่นนั้นหรือนี่" แม่เบมาศเอ่ยออมาอย่าหัวเสียที่นาพลาพลั้เสียทีอีรั้น้อออาารประลอ
าที่แม่เบมาศ้อหลุออาารประลอ อนนี้บนลานประลอเหลือเพียสี่สาวที่ำลัห้ำหั่นับอยู่ แม่บัวอ็ถูแม่พยอมไล่้อนนมาสุผนัลานประลอ สุทาที่นาะหลีหนีไ้แล้ว แม่บัวอึหันไปทาแม่พยอมแล้วส่ยิ้มแสนเ้าเล่ห์ออไปให้ับนา
"พรึบ..!!" ร่าอแม่บัวอหายไป่อหน้า่อาแม่พยอมทันที นนาถึลับะัเท้าแล้วึาบลับเ้าหาัวอย่าใที่เห็นแม่บัวอหายไป่อหน้านา
"ผัวะ.. ผัวะ" แม่บัวอัฝ่ามือเ้าใส่ลาหลัอแม่พยอมสอรั้้อนโยที่แม่พยอมไม่ทันไ้ั้ัว นร่าอนาเเ้านับผนัลานประลออย่าแร สร้าวามุ่นเือให้นาไม่น้อย
แม่พยอมรีบั้หลััวเอแล้วะพุ่เ้าหาแม่บัวอ แ่แม่บัวอ็ไม่ไ้อยู่ที่เิมอีแล้ว
"ท่านมอหาผู้ใอยู่หรือเ้า่ะ" เสียระิบอันแผ่วเบาัึ้น้าหูอแม่พยอม นนาถึับสะุ้ายึ้น แล้วยาบในมืออนาึ้นมาระับไว้แล้วเหวี่ยฟันออไป้าน้าามเสียที่นาไ้ยิน
"วับ... วับ" แม่พยอมวาาบในมือสุ่มออไป้วยวามใ แ่็ไม่โนสิ่ใ นนาเริ่มรู้สึลัวึ้นในใอนา
"พลั้..!" แม่พยอมเถลาหน้าะมำลับพื้นทันที่เมื่อโนหวเ้าที่้นอนาอย่าแร
"เ่ริ ออมาเี๋ยวนี้นะ แล้วมาสู้ันรๆ" แม่พยอมเอ่ยออมา้วยอาารหุหิปนหวาเร ที่้อมารับมือแม่บัวอที่ใ้วิาแปลๆที่สำนัอนามิมีสอน
"เอาสิ.. ้าอยูนี่ไ" แม่บัวอเผยร่าอนาออมายืน้านหน้าไม่ห่าาแม่พยอมมานั นายืนมอแม่พยอม้วยอาารเรียยเยพร้อมถือาบแนบลำัวเอาไว้เรียมพร้อมเอาไว้
"วับ.. เฟี้ยว." เาาบสีแเพลิพุ่ัอาาศรเ้าหาแม่บัวอในแนวั้าอย่ารวเร็ว "แร้..ฟรึบบ..!!" แม่บัวอเบนายออไปทา้ายอย่าเียิว่อนฟาสันาบที่เลือบพลัธาุวารีปัระแทระแสาบเพลิอแม่พยอมนสลายไปับอาาศธาุ แล้วพุ่ายอนาเ้าหาแม่พยอม้วยท่าร่า "บาทาล่อนภา" ที่อิสอนเล็วิานี้ให้ับนา้วยระยะเวลาสั้นๆ
"ป้... ึ้" ร่าอแม่พยอมลอยเ้าระแทับผนัลานประลออย่ารุนแร ่อนสิ้นสิลทันที เมื่อโนแรอัระแทาฝ่ามือที่แม่บัวอัเ้าสี้าอนา้วยพลัสิบส่วน านั้นแม่บัวอึเินเ้าไปหยิบผ้าผูแนอแม่พยอมออมา ่อนที่ร่าอแม่พยอมะหายไปาลานประลอ
"้า้ออโทษเ้า้วย.. แม่พยอม" แม่บัวอเอ่ยสั้นๆ แล้วเินไปที่ลาลานประลอที่อนนี้ มีหิสาวผู้หนึ่ยืนถือาบรอราอยู่......
ความคิดเห็น