ฮูหยินรอง

ตอนที่ 1 : ตัวตน1-น่ารำคาญ

"แกไม่คิดจะพูดอะไร นอกจากให้เลิกๆกันไปเถอะเหรอ ไอเหมย คราวนี้แกจะไม่ช่วยจริงๆเหรอ" 

นับเป็นครั้งที่สองในรอบสัปดาห์นี้แล้ว ที่ยัยคุณดา เพื่อนรักที่สนิทกันมาตั้งแต่มัธยมของเหมย มาคร่ำครวญขอคำปรึกษาเรื่องสามีที่ดูแปลกไป แบบว่าเซนส์มันกระตุกๆ แต่เจ้าตัวก็ไม่แน่ใจ กลัวจะคิดไปเองอีก จึงมาปรึกษาคนที่เห็นเรื่องผู้ชายเป็นเรื่องไร้สาระอย่างเธอ เพราะอยากรู้ว่าในสายตาของเธอนั้น มันมีอะไรที่ดูผิดปกติรึปล่าว 

"ก็บอกไปตั้งแต่คราวที่แล้วไง ว่าจากที่เล่ามา พี่นนเค้าก็ดูปกติดี ถ้าแกไม่โอเค ก็ถามพี่นนไปเลยดิ จะเก็บมาเป็นคิดมากทำไมคนเดียว จนพาลมาถึงฉันอีกแล้วเนี๊ยะ " 

"โหย คราวนี้นี่แกไม่รู้สึกแปลกจริงๆเหรอ แล้วก็นะ เรื่องแบบนี้จะให้ถามตรงๆได้ไง แหวกหญ้าให้งูตื่นกันพอดี แบบนี้มันต้องจับให้ได้คาหนังคาเขาสิ 

แกต้องช่วยเป็นหูเป็นตาให้ฉันนะแก ฉันไม่ไว้ใจใครนอกจากแกจริงๆ"

"คุณดาคะ คุณคบกับสามีคุณมากี่ปีแล้วคะ ถ้าคุณไม่ไว้ใจสามีคุณขนาดนั้น และสามีคุณก็ไม่น่าไว้ใจขนาดนี้ก็ หย่า กันไปเลยค่ะ จะไปง้อผู้ชายทำไม ถ้ามันเลว แกก็แค่ทิ้งมันไป มือเท้าเราก็มี สมองเราก็มี หาเลี้.... "

"พอเลยแก แกไม่เข้าใจ ว่าฉันรักพี่นน มันไม่เกี่ยวกับการยืนได้ด้วยตัวเอง เพื่อนหญิงพลังหญิง อะไรแบบที่แกชอบกรอกหูชั้นทั้งนั้น ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพี่นน ฉันอยากใช้ชีวิตกับพี่นน  แกเข้าใจมั้ย" 

"เมื่อก่อนไม่มีพี่นนก็อยู่ได้หนิ ไม่เห็นจะตาย ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วมีแต่ทุกข์ ระแวงแบบนี้ จะอยู่กันไปทำไม สู้อยู่คนเดียวสบายๆ ชีวิตไม่ต้องขึ้นกับใครแบบชั้นดีกว่าตั้งเยอะ"  

หลังจากพูดจบ ก็ได้รับค้อนวงใหญ่จากยัยคุณหนูดา ก็จะให้พูดอะไรเล่า ถามมาก็ตอบไปตามที่คิดแล้ว  แถมด้วยยุยงเพิ่มอีกสักหน่อยด้วยความหมั่นไส้ เพราะนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ แม้จะตัวเธอเองจะไม่เข้าใจยัยดาอยู่มาก แต่ด้วยความที่ไม่อยากให้เพื่อนโดนหลอก และไม่ยอมให้เกียรติของลูกผู้หญิงโดนหยาม  จึงได้ยอมร่วมมือ  ทำในสิ่งที่คิดอยู่ในใจว่าไร้สาระสิ้นดี  และก็มักจบลงด้วยการคิดไปเอง หรือไม่ก็เข้าใจกันผิด

ถึงแม้จะดีใจที่สามีของเพื่อนเป็นคนดี แต่ในใจก็รู้สึกรำคาญอยู่ลึกๆ ที่ชีวิตของเพื่อนมักจะพ่วงติดไว้กับผู้ชายคนนี้เสมอ ทั้งๆที่ยัยดาสามารถมีชีวิตที่อิสระกว่านี้ได้ แม้ตัวเองจะมีวันหยุด แต่ก็ไม่สามารถออกไปท่องเที่ยวจังหวัดใกล้ๆ อย่างที่เจ้าตัวชื่นชอบได้แบบเมื่อก่อน เพียงเพราะสามีไม่ได้หยุดงานตรงกัน หรือเวลาที่เพื่อนนัดพบปะสังสรรค์ เวลาว่างของยัยดา ก็มักขึ้นกับสามี และอีกสารพัดอย่างที่ยัยดาเอาตัวเองไปผูกติดไว้กับผู้ชายคนนั้น นี่ขนาดยังไม่มีลูก ไม่งั้นยัยดาคงไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเลย 

ไหนจะการแกล้งโง่ตามแบบฉบับมารยาหญิงร้อยเล่มเกวียน  ที่ผู้หญิงจำทางได้แต่ก็ต้องแกล้งถามอากู๋ ให้พาหลงเข้าป่าไปกันไป ยอมลงให้ผู้ชายได้ภูมิใจในความเป็นผู้นำ เธอคนนึงหละที่ทำไม่เป็น ก็มันออกจะน่ารำคาญจะตาย 

แม้คนอื่นจะมองว่าสิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องปกติของคู่สามีภรรยา แต่เธอกลับมองว่า มันเป็นการจำกัดเสรีภาพทั้งทางกายและความคิดกันมากไปหน่อย ถึงแม้จะเกิดจากความเต็มใจของเจ้าตัวก็ตาม เธอไม่เคยชอบใจเลย 

"ยังไงแกก็ต้องช่วยฉันนะ" 

"อืม ทำไงได้ คุณหนูดามาขอร้องถึงที่" 

ยังไงเธอก็ต้องยอมยัยดาออยู่วันยังค่ำ  ไม่รู้ว่าคราวนี้ต้องปลอมตัวเป็นอะไรอีก เวรกรรมของเธอจริงๆ

"เหมย น่ารักที่สุดเลย แล้วเมื่อไหร่ เหมยจะยอมมีแฟนสักที ผู้หญิงหนะ เข้มแข็งไม่ได้ตลอดหรอกนะ ยังไง ก็ต้องมีคนดูแล ผู้หญิงก็ต้องคู่กับผู้ชาย ดาอยากให้เหมยเจอคู่ชีวิตที่ดีนะ" 

ขอกรอกตาบนวนไปสามรอบ  เกลี้ยกล่อมยัยดาให้มาเป็นสมาชิกสาวโสดไฉไลไม่ได้แล้วยังโดนหว่านล้อมกลับอีก  แถมยังต้องเปลืองแรง เสียเวลา 

น่ารำคาญที่สุด ! 

 & & & 

ขอฝากยัยเหมยผู้มีความคิดผิดแผกจากชาวบ้านเค้าด้วยนะคะ ไม่รู้ว่าชอบนางเอกแบบนี้กันมั้ย 

ติ ชม กันได้นะคะ

มือใหม่กว่าจะเขียนแต่ละตอนได้ เขียนๆลบๆอยู่นาน พิมในมือถือนี่แหละค่ะ เลยช้านิดนึง ถ้าเจอคำผิด บอกได้เลยนะคะ นี่ก็อ่านทวนสองสามรอบก่อนอัพ เพื่อให้ผิดน้อยที่สุดค่ะ

หนูหมึก